រឿង ព្រោះបងស្រលាញ់អូន (ភាគទី៦=ភាគបញ្ចប់)

រឿង ព្រោះបងស្រលាញ់អូន
(ភាគទី៦=ភាគបញ្ចប់)
និពន្ធដោយ Manet Suji
#Khmer_Novel_69

កំពុងបណ្ដែតអារម្មណ៍ស្រាប់តែមានដៃ១គូអោបចង្កេះតាមក្រោយ

សិលា«អោយបងសូមទោសផងដែលបងលេងថ្ងៃមិញជ្រុលពេក
ផារ៉ានៅតែមិនមាត់បានហេីយខ្ញុំចង់សម្រាក់ថាហេីយនាយបម្រុងទៅស្រាប់តែសិលាចាប់ទាញមកវិញ
ផារ៉ា»នេះអ្នកប្រុសចង់ធ្វេីអ្វីទៀតហេីយ
សិលា«នេះអូនមិនស្ដាយទេសភាពដ៏ល្អបែបនេះទេ អី តស់ដេីរតាមឆ្នេរមេីលថ្ងៃរៀបលិចបងចូលចិត្តទេសភាពបែបនឹងណាស់
ដេីរបណ្ដេីរសិលានិយាយបណ្ដេីរ ពេលនោះអូនភ័យខ្លាំងអត់
ផារ៉ាមិនតបទេគ្រាន់តែងក់ក្បាលប៉ុននោះ
សិលាសេីច
ផារ៉ា«សេីចអី
សិលា»សេីចអ្នកខ្លះ ស្មានតែមិនចេះបារម្ភពីគេទេ
ផារ៉ា«បានតាមែនទែនអុីកុំជួយអោយលង់ទឹកស្លាប់តើ
សិលា«បងក៏ចេះហែលទឹកដែរអូន អូនស្មានតាបងនៅក្រុងអត់ចេះមេនអូន បងចេះទាំងហែលលេីអូនទៀតហ៎ចងសាកអត់
ផារ៉ា»មនុស្សរោគចិត្ត ឆ្កួតកាម ចឹងបានគ្មានអ្នកណាចូលចិត្តក្បាលរឹងដូចដែកយាយអុីមិនចេះស្ដាប់គេទេ សំនិងឈ្មោះហា
សិលា«មានតា មិចថាអត់មិនខ្វះទេស្រីៗតាមស្រលាញ់ មានអាខ្លះមកដល់បន្ទប់ទៀតហតែបងមិនចងហេ បេីចង់វិញមិនខ្វះទេ
យាយដល់ចំនុចនឹងផារ៉ារាងខឹងតិច
ផារ៉ា»មិចមិនទៅរកទៅ កម្លោះតូចនិយាយទាំងមុខក្រញូវ តែក៏មិនយល់ពីខ្លួនអែងមិចក៏ប្រចណ្ឌ័គេទៅវិញ
សិលា»នេះប្រចណ្ទ័បងហេីយ ចេះប្រចណ្ទ័ទៀតបានន័យស្រលាញ់បងហេីយ
ផារ៉ា»អត់ទេមិនបានប្រចណ្ទ័អ្នកណាទេ គិតតែខ្លួនអែងនុង
សិលា»អឹម ពេលនុងមាត់គេផ្អែមដល់ហេីយន៎ ដឹងចឹងខ្ជិលធ្វេីដឹងខ្លួនអោយគេថេីបតិចទៀតមិនងាយគេថេីបណាគេទេ
ផារ៉ា»បេីដឹងចឹងខាំអណ្ដាតអោយដាច់កុំអោយធ្លាប់
សិលា»អូនហា អូនខាំទៅបានអុីលិតទៀតអូន
ផារ៉ា»គ្មានអក្នណាចងលិតទេ ខ្ពេីមហា
សិលា»ខ្ពេីមមេនចាំមេីលទៅបន្ទប់វិញហា ចាប់អោយលិតមង ប្រយត្ន័ញាមហា
ផារ៉ា»អ៊ាក ចងក្អួត
សិលាសេីច យប់ទៅហេីយព្រះអាទិត្យលិចបាត់ទៅបន្សល់នៅពន្លឺផ្កាយនឹងពន្លឺព្រចន្ទយប់១២កេីតយ៉ាងស្រស់ស្អាតនាយទាំង២ត្រលប់មកបន្ទប់វិញ
ពន្លឺព្រះចន្ទ័ចោលរស្មីចូលក្នុងបន្ទប់គេងផារ៉ាគេងមេីលពន្លឺដល់ស្រទន់ដែលជះមក សិលាទេីបនឹងមកពីងូតទឹកវិញស្ថិតក្នុងស្ថានភាពស្លៀកកន្សែងដោះអាវបញ្ជេញសាច់ដុំ៦កងយ៉ាងសង្ហារ
នាយមកដល់ដេកអោបផារ៉ាព្រមជាមួយស្នាមថេីបលេីថ្ពាល់កម្លោះតូច
សិលា»ក្រអូបដល់ហេីយ នេះបេីស្រីអុីធ្វេីអោយមានកូនមង អោយកូនហៅប៉ាប៉ា
ផារ៉ា»ទៀតហា គ្រែនៅខាងនុះមិចមិនគេងមកគេងជាមួយគេរហូត
សិលា»បានតាចឹងហេ ជិតភ្លឺណាគេគេងត្បុលមកដេីមទ្រូងគេ
ផារ៉ា»មកពីអក្នខ្លះចាប់គេទេ ចាប់ហេីយថេីបគេទៀត
សិលា»ឃេីញអត់ថាមិនទាន់ផុតពីមាត់ផងមកគេងលេីក្បាលពោះគេទៀតហា ឆ្ងាញ់ហាតាកន្លែងនឹងមង
ផារ៉ា»មិនគេងក៍បាន ថាហេីយនាយ
បម្រុងលេីកក្បាលចេញតែត្រូវសិលាចាប់មកវិញ
សិលា»ត្រង់នឹងទុកអោយតាអូនទេគេងមក❤️❤️❤️❤️

ដំណេីរកម្សាន្ដត្រូវបានបញ្ជប់ក្រុមគ្រួសារលោកយុទ្ធបានមកដល់ផ្ទះវិញដោយសុវត្តិភាព។
វាជាពេលវេលាមួយដែលផារ៉ាត្រូវចាកចេញពីស្នេហាមួយនេះហេីយព្រោះគេគិតថាមិនចងអោយខ្លួនធ្លាក់ក្នុងស្នេហាដែលមិនអាចទៅរួច សង្គមវណ្ណះ គ្រួសារ មិត្តភក្ដិ គឺប្រាកដជាគ្មានអក្នណាទទួសស្គាល់ឡេីយ គេសង្ឃឹមថាការចាកចេញរបស់គេអាចអោយសិលាមានអនាគតទាំងខ្លួនគេផ្ទាល់ក៏មិនចងជួបរឿងឈឺចាប់ផងដែល។
ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃធ្វេីការដូចសព្វមួយដងតែមិនបានឃេីញផារ៉ាមកធ្វេីការទេ សិលាមានការងឿងឆ្ងល់យ៉ាងខ្លាំង លេខទូរសព្ទក៏ខល់មិនចូល គេមានការអន្ទះសារជាខ្លាំងតែដោយត្រូវជួបភ្ញៀវគេមិនបានត្រលប់មកផ្ទះទេរហូតដល់ល្ងាចទេីបត្រលប់មក ។
គ្រាន់តែមកដល់ភ្លាមនាយរត់ទៅមេីលបន្ទប់ផារ៉ាភ្លាមតែអ្វីដែលគួអោយភ្ញាក់ផ្អេីលនុះគឺមិនឃេីញសម្បីអុីវ៉ាន់របស់ផារ៉ា 
សិលា»គេទៅណាទៅហេតុអ្វីមិនប្រាប់១ម៉ាត់ ទេមិនអាចទេ« សិលាប្រឹងដេីររកគ្រប់ច្រកល្ហកនៅតែរកមិនឃេីញ
ទឹកភ្នែកដែលមិនដែលស្រក់សោះចាប់ផ្ដេីមហូកាត់ផែនថ្ពាល់នាយកម្លោះ អារម្មណ៍ឯកាចាប់ផ្ដេីមកេីតមានលេីងដែលពីមុនមកនាយមិនដែលធ្លាប់ចុះចាញ់អក្នណាឡេីយ រឹតតែមិនដែលស្រក់ទឹកភ្នែកនោះទេតែបែជាមកចុះចាញ់អំពេីល្អរបស់ផារ៉ាទៅវិញ មនុស្សដែលនាយធ្លាប់តែធ្វេីបាប ស្អប់ខ្ពេីម តែក៏ជាមនុស្សដែលនាយស្រលាញ់បំផុត ពិតជាមិនចងអោយបាត់បងនោះទេ។
ផារ៉ាពេលនេះវិញក៏ដូចគ្នាគេកំពុងតែយំហេីយសួរខ្លួនអែងថា»អែងគួតែមានក្ដីសុខ ព្រោះអែងមានសេរីភាពហេីយហេតុអ្វីនៅតែនឹកគេទៀតទាំងដែលអ្វីៗវាមិនអាចទៅរួចលេីយ បានហេីយអែងគួតែកាត់ចិត្តទៅ»
សិលាពិបាក់ចិត្តខ្លាំងណាស់គេមកក្លឹបផឹកស្រាអស់យ៉ាងច្រេីនជាមួយដារាជដែលជាមិត្តភក្ដិគេនៅកំដរ
ដារាជ«បានហេីយនេះអែងផឹកច្រេីនហេីយណា ហេីយមានរឿងអុីមេនបានអែងផឹកលេីងស្រវឹងបែបនឹង»
សិលា«បេីសុិនជាយេីងស្រលាញ់អក្នណាម្នាក់តេីពេលគេបែកពីយេីងយេីងឈឺទេ?
ដារាជ«ហេីយថី នេះអែងចេះមានស្នេហាពីកាល ស្រីតាមស្រលាញ់ម៉ាគគោកតាំងពីអែងរៀននៅសកលអែងមិនស្រលាញ់គេផង លូវចេះមានស្នេហាអុីណា»
សិលា«កុំយាយច្រេីនប្រាប់មក»
ដារាជ«ប្រាកដជាឈឺចាប់ហេីយ មនុស្សដែលយេីងស្រលាញ់ខុសពីមនុស្សដែលយេីងគិតថាគ្រាន់តែលេងសេីច គេអាចអោយយេីងស្គាល់នៅអ្វីដែលហៅថាការស្រលាញ់ វាមានទហំប៉ុនណា ភាពកក់ក្ដៅនៅពេលនៅក្បែរគេ ចឹងនៅពេលបាត់បងគេនោះវានឹងធ្វេីអោយយេីងឈឺចាប់ហេីយ»
សិលា«ចុះបេីស្នេហាមួយនោះ ជាស្នេហាដែលគេស្អប់ខ្ពេីម មិនទទួលស្គាល់តេីយេីងគួបន្តរឺបញ្ឈប់វាត្រឹមនឹងទាំងដែលដឹងថាយេីងពិតជាមិនអាចខ្វះវាបានទេនៅក្នុងជីវិតយេីង»
ដារាជ«សម្លាញ់ហាអែងត្រូវយល់ថា បេីអែងនៅតែអ្វីដេីម្បីអក្នដទៃសួថា១ជិវិតនេះអែងអាចរកសុភមងអោយខ្លួួនអែងបានរឺទេរឺសុខចិត្តរស់នៅដេីម្បីតែបំពេញបំណងគេទេសុខចិត្តបៀមទុក្ខខ្លួនអែង ផ្លូវរបស់យេីង យេីងជាអក្នកំណត់ មិនអាចព្រោះតែអក្នដទៃសុខចិត្តលះបងសុភមង្គល់របស់ខ្លួននោះទេ»
សិលាលឺពាក្យនេះហេីយរាងស្វាងបន្តិច
សិលា«អរគុណសម្លាញ់ដែលកំដរគ្នាផឹកយប់នេះ»
ដារាជ«មេីលទៅអែងស្រវឹងហេីយ ទៅគេងនៅផ្ទះគ្នាទៅ មេីលទៅអែងបេីកឡានមិនកេីតទេ»
ពេលព្រឹកលេីងសិលាទៅធ្វេីការដូចធម្មតារហូតដល់ល្ងាចទេីបគេត្រលប់មកផ្ទះវិញស្របពេលដែលក្រុមគ្រួសារកំពុងហូបបាយជុំគ្នា
សិលា«តេីមានអក្នណាដឹងថាផារ៉ាទៅណាទេ មិនឃេញគេទៅធ្វេីការទេ ឈប់ក៏មិនប្រាប់១ម៉ាត់»
ណារី«គេលាឈប់ហេីយ នេះអែងមិនដឹងទេអុី»
សិលា«ចុះគេទៅណាមិចក៏ខ្ញុំមិនដឹង ខ្ញុំមិនអោយគេឈប់ទេ»
ណារី«នេះផារ៉ាមិនបានប្រាប់អែងទេអុី អែងធ្វេីបាបគេមេនបានគេលាឈប់មិនប្រាប់១ម៉ាត់»
សិលា«បងហាបងមេីលខ្ញុំក្នុងផ្លូវល្អខ្លះផង ញុមមិនមែនខ្លាដេីរតាធ្វេីបាបគេទេ»
ណារី«ថាមិនត្រូវទេ រាល់ដងឃេីញអែងធ្វេីបាបគេរហូត អក្នណាទុកចិត្ត សមមុខហេីយគេឈប់មិនប្រាប់ចឹង»
សិលា«ចុះដឹងអត់ថាគេឈប់ទៅណា»
ណារី«ដឹងតែមិនចងប្រាប់»
ប្រាប់តិចមកណាសូមអង្វរក៏បាន សិលាតប
ណាបងស្រីស្អាតរបស់ខ្ញុំ
ណារី«ប្រាប់ក៏បានគេថាគេចងទៅសម្រាក់នៅផ្ទះគេនៅស្រុកសុិន»
សិលា«យេស តែប៉ុននេះ hehe......藍藍藍(ឡេីងត្រជាក់ចិត្តមង)»
លោកយុទ្ធនៅជិតនោះបន្ត(ហេីយពួកអែងប្រកែកគ្នាអស់ចិត្តនៅ)
ណារី«សូមទោសលោកប៉ា»
សិលាដេីរទៅជិតលោកយុទ្ធ«ហេីយយកដៃឈ្លីស្មារអោយលោកយុទ្ធ
លោកយុទ្ធ«ហេីយវាថីអែងនឹង ដូចម្លែក»
សិលា«លោកប៉ាខ្ញុំចងដេីរលេងនៅជនបទ លោកប៉ាចងទៅទេ»
លោកយុទ្ធ«ទៅណាប៉ាក៏ចងទៅដែលព្រោះដូចខានដេីរលេងយូហេីយ»
សិលា«បាត់ដំបងទៅទេប៉ា គឺថា ទៅលេងផ្ទះផារ៉ាមងទៅព្រោះបងមីងឡាវីនៅទីនោះស្រាប់ហេីយមានទឹកជ្រោះ នៅជិតចម្ការ មានខ្យល់ឱកាសបរិសុទ្ធ ហេីយម្យាងខ្ញុំចងទៅហៅផារ៉ាមកធ្វេីការវិញផង»
លោកយុទ្ធ«អឹមដូចម្យាងដែល»
សិលា«បងណារីបងទៅអត់»
ណារី«ទៅ អាក្បាលខូច ចងទៅជួបផារ៉ាខ្លួនអែងយកលេសហៅប៉ាទៅដេីរលេង»
សិលា«ចឹងសម្រេចថាទៅហេីយណា»
មកដល់ផ្ទះផារ៉ារសៀលទៅហេីយ ក្រុមគ្រួសារផារ៉ាទទួលរាក់ទាក់ក្រុមគ្រួសារលោកយុទ្ធយ៉ាងកក់ក្ដៅ មេីលទៅផ្ទះសិលាពិតជាស្អាតណាស់មានកម្មករយ៉ាងច្រេីនកំពុងតែធ្វេីការយ៉ាងមមាញឹក
សិលាប្រឹងមេីលរកផារ៉ាតែមិនឃេីញសោះក៏ដាច់ចិត្តសួម្ដាយផារ៉ា
សិលា«អក្នមីងតេីផារ៉ាគេទៅណាទៅមិចអត់ឃេីញចឹង»
ម្ដាយផារ៉ា«អូ ផារ៉ាគេទៅចម្ការក្រូចបាត់ហេីយ ពេលល្ងាចបន្តិចទេីបគេមក»
សិលាចាំផារ៉ាមកយ៉ាងអន្ទះសារ ល្ងាចបន្តិចគេឃេីញឡានដឹកក្រូចមកដល់ កម្មករនាំគ្នាទៅជញ្ជូនក្រូចរួមជាមួយផារ៉ា
សិលាឃេីញផារ៉ាមកដូចនោះអរណាស់នាយដេីរចូលទៅ
ផារ៉ា«ពូយ៉ាតជួយលេីកក្រូចខ្ញុំម្ខាងមកអាលយកទៅចាក់ក្នុងផ្ទះ»
បាទលោកប្រុស ពូយ៉ាតតប់
«បាទលោកប្រុស»ផារ៉ាសម្លឹងមេីលម្ចាស់សម្លេង    
«តស់ លោកប្រុសតូចក្រែងយកក្រូចទៅទុកក្នុងផ្ទះហី»សិលាតប មិនត្រឹមតែប៉ុននឹងទេថែមទាំងវៃចិញ្ជឹមដាក់ផារ៉ាទៀត
នាយលេីកក្រូចម្ខាងម្នាក់រួចដេីរទៅ 
សិលា«ក្រូចនឹងលក់មិចដែលលោកប្រុសតូច»
ផារ៉ា«មិនលក់អោយអក្នខ្លះទេ»
សិលា«អក្នខ្លះណាអក្នប្រុសតូច បាក់ពេកចងទិញទាំងអក្នលក់មងទៅ ទិញហេីយចងដៃដាក់ខ្នោះអោយជាប់កុំអោយរត់ចោលគេទៀត»
ផារ៉ាមេីលមុខសិលាតែមិនបានតបទេ
ដល់ហេីយទុកក្រូចត្រង់នឹងហេីយផារ៉ាបញ្ជាក់។
ក្រោយអាហារពេលល្ងាចមកលោកយុទ្ធបានសំណេជាមួយក្រុមគ្រួសារផារ៉ាយ៉ាងច្រេីន
ផារ៉ាគេចមកជ្រោះទឹកក្រោយផ្ទះព្រោះមិនចងជួបសិលានោះទេ កំពុងតែអង្គុយលេងទឹកស្រាប់តែ លឺសម្លេងមនុស្សដេីរចូលមកនោះគឺសិលា ឃេីញដូចនោះផារ៉ាបម្រុងដេីរចេញតែត្រូវសិលាចាប់អោបពីក្រោយ
សិលា«នេះប្រុងរត់គេចពីបងរហូតមេន»
ថាហេីយនាយអោនថេីបផារ៉ា
សិលា«នៅតែក្រអូបដដែលមិនផ្លាសប្ដូរសោះនឹកម្ចាស់ក្លិនឹងណាស់»
ផ៉ារ៉ា«នេះអក្នប្រុសលែងខ្ញុំសុិនទៅតិចគេមកឃេីញមិនល្អទេ»
សិលា«អតទេ ចងអោបអោយខ្លាំងជាងនឹងផងព្រោះនឹកហា ហេីយលេីកក្រោយឈប់ហៅលោកប្រុសទៀត ហៅគេបង បងសិលា លឺអត ដឹងអត់ពេលអូនមកចោលបងបងឯកាណាស់ណា មិចមកចោលបងចឹង»
ផារ៉ា«ខ្ញុំគិតថាខ្ញុំមិនសមអក្នប្រុសទេ»
សិលា«ចាប់ពីពេលនេះបងនឹងអោបអូនអោយជាប់ ទោះក្នុងកាលទេសះណាក៏ដោយ បងនឹងចាប់ដៃអូនអោយជាប់នេះក៏ព្រោះតែបងស្រលាញ់អូន៕
ចប់❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️