រឿង ល្បិចកម្ម ភាគទី ១

រឿង ល្បិចកម្ម

ភាគទី ១

និពន្ធដោយ Sotheara Theth

#Khmer_Novel69

សួស្តីអ្នកទាំងអស់គ្នា ជាពិសេសមិត្តៗដែលនៅក្នុងក្រុមនេះ ថ្ងៃនេះអ្នកនិពន្ធរឿងអ្នកបំរើប្រុស បានវិលត្រលប់មករកអ្នកទាំងអស់គ្នាហើយ ដោយសារបាត់រយៈកន្លងមកនេះ។ ថ្ងៃនេះផងដែរក៏បាននាំសាច់រឿងមួយមកជូនអ្នកទាំងអស់អានកំសាន្តផងដែរ ដូចនេះសូមរីករាយជាមួយសាច់រឿង ដែលមានចំណងជើងថា រឿងល្បិចកម្ម​ ដូចតទៅ៖

ជីវិតអើយជីវិតពិតជាមានរឿងមិនចេះចប់មិនចេះហើយសោះ តែសំណាងដែល​ដែរនៅតូចកុំអីត្រូវខ្វល់ខ្វាយស្លាប់ហើយ គិតៗទៅនៅក្មេងសប្បាយដែរតើ ខ្ញុំពេញចិត្តនិងជីវិតបែបនេះណាស់

“ម៉េងក្រោកឡើងកូន នេះដល់ម៉ោងទៅរៀនហើយណាកូន បងស្រីកូនកំពុងតែនៅចាំខាងក្រោម”

“បាទម៉ាក់កូនដឹងហើយ ឱ្យគាត់ចាំខ្ញុំបន្តិចសិនទៅ តែរួចហើយ ខ្ញុំចុះទៅហើយម៉ាក់”

“ឱ្យលឿនឡើងទៅចឹងកូន”

តែប្រាំនាទីរួចរាល់ជាការស្រេច

“រួចរាល់អស់ហើយ តោះបងស្រីចេញដំណើរទៅ”

“លោកម្ចាស់ប្អូនអើយ សូមមេត្តាក្រោកឱ្យលឿនជាងនេះបន្តិចបានទេនេះថ្នាក់ទីប្រាំមួយហើយណា”

“ដូចជាមិនឃើញពាក់ព័ន្ធគ្នាអីផងបង ណាមួយសាលារៀនបងក៏នៅជិតសាលារៀនខ្ញុំដែរណាបងមានអីទៅពិបាកទៅបងស្រួលសឹងអីហើយ”

“បានហើយបងខ្ជិលនិយាយជាមួយឯងណាស់ ពូកែណាស់អាខាងរកលេសនឹង លេខមួយតែម្តង”

“ចេះតែសរសើរខ្ញុំចឹងណាបងឯង”

កំពុងតែនិយាយគ្នាជាមួយគាត់មិនដឹងជាម៉ូតូមួយទៀតមកពីណាទេជិះមកបុកពីក្រោយមួយទំហឹងតែម្តងធ្វើឱ្យខ្ញុំនិងបងស្រីដួលទៅនឹងដីឈឺសឹងអីហើយ តែសំណាងហើយដែលមិនកើតអីធ្ងន់ធ្ងរ មិនចឹងទេលោកឯងដឹងគ្នាជាមិនខានទេ ចូលចិត្តតើអាបើកម៉ូតូមិនដឹងខ្យល់អីបែបបនេះ

“បងប្រុសទៅជួយលើកពួកគាត់បន្តិចទៅបង”

សំលេងក្មេងប្រុសម្នាក់និយាយទៅបងប្រុសរបស់គេ

“ឱ្យខ្ញុំសុំទោសអ្នកទាំងពីរផង ដែលធ្វើឱ្យអ្នកទាំងពីរទៅជាបែបនេះ”

“មិនបាច់មកចិត្តល្អអីនោះទេ ហើយលោកបើកម៉ូតូអត់មើលផ្លូវគេជិះដែរទេអី?”

បងស្រីខ្ញុំថាឱ្យបងប្រុសម្នាក់នោះ តែបងប្រុសនោះឈរសំលក់បងស្រីខ្ញុំឡើងភ្លឹកតែម្តង ភ្លាមនោះខ្ញុំក៏បន្ថែមដែលជាជំនាញខ្ញុំស្រាប់

“ហ្នឹងហើយជិះម៉ូតូមិនមើលមុខទេអី ឬក៏យកភ្នែកទៅដាក់នៅពីក្រោយខ្នងអស់ហើយទេដឹង?”

“នែ បងប្រុសខ្ញុំសុំទោសអ្នកទាំងពីរហើយតើ នៅមកថាឱ្យបងប្រុសរបស់ខ្ញុំទៀត”ក្មេងនោះតប

“អរចឹងអរ អូខេចាំមើលពេលខ្ញុំបុកឯងវិញហើយចាំនិយាយសុំទោសពេលនោះឯងនិងមានអារម្មណ៍បែបណា?”ខ្ញុំបន្ថែម

“បានហើយម៉េង ឈប់ថាឱ្យគេទៀតទៅ គេបានសុំទោសយើងហើយ ហើយណាមួយក៏ដល់ម៉ោងចូលរៀនហើយកុំនៅតវ៉ាទៀតអី”

“បាទបងស្រី តោះយើងទៅ”

គ្រាន់តែនិយាយចប់ភ្លាមបងស្រីក៏ចេញម៉ូតូទៅ

“បងប្រុសយ៉ាងម៉េចហើយ ម៉េចបានជាឈរភ្លឹកចឹងបង?”

“មានឯណា តោះទៅរៀន”

“បងកុំប្រាប់ណាថាបងចាំចិត្តលើបងស្រីម្នាក់នោះ”

“អត់ទេមានឯណា នៅក្មេងសោះដូចជាចេះដឹងដល់ហើយឯងនេះ”

“ខ្ញុំនិយាយតាមការមើលឃើញតើបង តែបងកុំស្រលាញ់បងស្រីនឹងអី ព្រោះប្អូនរបស់គាត់ញ៉េញណាស់បង”

“ឯងនេះពូកែនិយាយណាស់ មកដល់ម៉ោងចូលរៀនហើយ”

គ្រាន់តែប៉ុណ្ណេះបងប្រុសខ្ញុំញញឹមបិទមាត់មិនជិតបាត់ទៅហើយ យ៉ាប់មែនស្នេហារបស់មនុស្សធំ។

ខ្ញុំមិនដឹងថាថ្ងៃនេះជាថ្ងៃស្អីនោះទេ គ្រាន់តែព្រលីមភ្លាមមានគេជិះម៉ូតូមកបុក ហើយនៅលោកគ្រូហៅឱ្យឡើងធ្វើលំហាត់នៅក្តាខៀនទៀត តែសំខាន់អត់ចេះហើយត្រូវឈរយ៉ាងអាម៉ាសពេញថ្នាក់ទៀតផង។

ប៉ុន្មានខែក្រោយមកមនុស្សម្នាក់នោះតែងតែមកចាំជិះម៉ូតូជួបជាមួយបងស្រីខ្ញុំជានិច្ច តែពិសេសជាងនេះនោះគឺប្អូនប្រុសរបស់គាត់និងខ្ញុំគឺមិនត្រូវគ្នានោះទេ។ ការរាប់អានរបស់ពួកគាត់បានឈានដល់ស្រលាញ់រវាងបងស្រីរបស់ខ្ញុំនិងបុរសម្នាក់នោះ ហើយឱ្យតែពេលទៅញុំាអីជាមួយគ្នាម្តងៗគឺពួកយើងទាំងពីរគឺមិនត្រូវគ្នានោះទេតែងតែឈ្លោះគ្នាគ្រប់ពេលដែលឃើញមុខគ្នាម្តងៗ

“បងស្រីខ្ញុំចង់ញុំាប្រហិតចៀន”

“បងប្រុសខ្ញុំចង់ញុំាភីហ្សា”

“អូនតើពួកយើងត្រូវគិតបែបណាទៅ ប្អូនអូនចង់ញុំាប្រហិត ប្អូនបងចង់ញុំភីហ្សា”

“មិនអីទេបង ចាំខ្ញុំទៅនិយាយជាមួយប្អូនប្រុសខ្ញុំឱ្យ កុំឱ្យបងពិបាកណាបង”

“អរគុណច្រើនហើយអូនសម្លាញ់”

ភ្លាមនោះបងស្រីក៏មកនិយាយជាមួយខ្ញុំ

“ម៉េង អូនទៅញុំាភីហ្សាទៅណាព្រោះពួកយើងខានទៅទីនោះយូរហើយ”

“អត់ទេបងស្រី ខ្ញុំចង់ញុំប្រហិតចៀនវិញ”

“ស្តាប់បងណាទៅណាសំណពចិត្តបង ចាំញុំារួចបងនាំទៅលេងហ្គេមទៀតណា”

“ណ្ហើយចុះ មិនចង់ឱ្យបងពិបាកនោះទេ ខ្ញុំដឹងហេតុផលបងហើយ មិនបាច់មករ៉ាយរ៉ាប់ប្រាប់ខ្ញុំនោះទេ”

(ចាំមើលណា អាម្សៀលម្នាក់នឹងជាសត្រូវនឹងខ្ញុំរហូតហើយចាំតែមើលទៅ) ខ្ញុំគិតក្នុងចិត្តព្រមទាំងធ្វើមុខក្រញ៉ូវ។ មកដល់កន្លែងលក់ភីហ្សាខ្ញុំក៏មានល្បិចក្នុងការធ្វើបាបគេនោះ លើកនេះដឹងគ្នាហើយ

“បងស្រីខ្ញុំចង់អង្គុយនៅទីនេះ បងទៅកម្មង់រសជាតិជាមួយបងប្រុសទៅ?”

“មែនហើយបងប្រុស បងទៅៗខ្ញុំនៅអង្គុយចាំជាមួយគេក៏បានដែរមិនអីទេបង”

“អូខេ តែកុំឈ្លោះគ្នាណា”

“បាទបងពួកខ្ញុំដឹងហើយ”

គ្រាន់តែពួកគាត់ទៅបាត់អស់ភ្លាម សង្គ្រាមក៏ផ្ទុះឡើងដោយមិនបានកំណត់

“ខ្ញុំមិនចូលចិត្តសោះអាចរិកចង់ឈ្នះចាញ់នឹងនោះ”ខ្ញុំនិយាយ

“តែខ្ញុំមិនដែលចង់ឈ្នះចាញ់ជាមួយឯងម្តងណានោះទេ ណាមួយឯងក្មេងជាងខ្ញុំ ហើយខ្ញុំក៏ទុកមុខឱ្យឯងទៅ”គេតប

“តែខ្ញុំមិនដែអង្វរឱ្យនរណាម្នាក់ទុកមុខឱ្យខ្ញុំនោះទេ ចាំមើលណាថាខ្ញុំនិងធ្វើឱ្យឯងខ្មាសគេម្តង ចាំតែមើលទៅ”

“ស្មានតែខ្ញុំជឿថាឯងហ៊ានធ្វើមែនទេ? បើបងស្រីឯងនៅជាមួយនោះ”

“ចាំតែមើលទៅចឹង នោះប្រាកដជាដឹងហើយថាបែបណានោះ?”

និយាយគ្នារួចបងស្រីក៏មកដល់វិញល្មម

“ហើយមិញមានឈ្លោះគ្នាទេនឹង?”

“អត់ទេបង តែបងខ្ញុំចង់អង្គុយនៅទីនេះហើយ បងអង្គុយជិតបងប្រុសទៅ”

“អញ្ចឹងក៏បាន តែកុំឈ្លោះគ្នាណាឭទេ?”

“បាទខ្ញុំដឹងហើយបងស្រី”

ភ្លាមនោះអ្នកលើកភីហ្សាក៏លើកមកដល់ល្មម ហើយពួកយើងក៏រៀបចំកន្លែងញុំា តែខ្ញុំមិនភ្លេចនូវគម្រោងរបស់ខ្ញុំនោះទេ ភ្លាមនោះខ្ញុំក៏ធ្វើជាកំពប់ទឹកម្ទេសទៅលើខ្លួនរបស់គេយ៉ាងច្រើន ហើយបងប្រុសរបស់គេក៏ឆ្លេឆ្លារកក្រដាសជូតឱ្យគេភ្លាម

“ឱ្យខ្ញុំសុំទោសណា មកពីខ្ញុំមិនប្រយ័ត្នបានជាមានរឿងកើតឡើងបែបនេះ” ខ្ញុំនិយាយ

“មិនមែនទេបង នេះជាគម្រោងរបស់គេ គេធ្វើឱ្យប្រឡាក់ខ្ញុំអស់ហើយ គេចង់ធ្វើបាបខ្ញុំ បងឃើញទេ”

“បង ចាំខ្ញុំជួយយកអាអូនទៅបន្ទប់ទឹកដើម្បីសម្អាតចេញណាបង”

“តោះយើងទៅទាំងអស់គ្នាទៅ”

បន្ទាប់មកពួកគាត់ក៏ចេញទៅបន្ទប់ទឹកបាត់ទៅ។ ភ្លាមនោះគម្រោងទីពីររបស់ខ្ញុំក៏ចាប់ផ្តើមដំណើរការទៀតនោះគឺចាក់ម្ទេសម៉ត់ទៅលើភីហ្សារបស់គេយ៉ាងច្រើន។ លើកនេះឱ្យគេដឹងម្តងថាមនុស្សដែលខ្ញុំមិនពេញចិត្តតើវាមានលទ្ធផលបែបណា។ បន្ទាប់មកពួកគាត់ក៏ត្រលប់មកវិញ

“ម៉េងឆាប់សុំទោសុទ្ធារ៉ាម្តងទៀតភ្លាមទៅ”

“បាទបងស្រី។ សុទ្ធារ៉ាឱ្យខ្ញុំសុំទោសផងណា”

“អូខេ បានខ្ញុំលើកទោសឱ្យទៅចុះ”

“អញ្ចឹតោះញុំាភីហ្សាទៅទាន់នៅក្តៅៗ តែត្រជាក់ញុំាមិនឆ្ងាញ់នោះទេ” បងស្រីនិយាយ

គ្រាន់តែញុំាបានមួយម៉ាត់គេក៏សំលេងមើលមុខខ្ញុំ។(យ៉ាងម៉េចដែរ កុំចង់ខ្លាំងជាមួយខ្ញុំ បើសិនជាខ្លាំងគឺបែបនេះឯង)។

“ហិលណាស់បង ហិលខ្លាំងណាស់”

គ្រាន់តែគេស្រែកភ្លាមបងប្រុសរបស់គេក៏យកទឹក្រូចឱ្យគេញុំា ហើយគាត់និងបងស្រីក៏សម្លឹងមើលមកខ្ញុំតែម្តង តែយ៉ាងណាខ្ញុំមិនខ្វល់នោះទេ ព្រោះខ្ញុំស្អប់គេ

“ម៉េងនេះជាស្នាដៃរបស់អូនឯងមែនទេ?”បងស្រីសួរខ្ញុំ

“ទេ ខ្ញុំមិនដឹងអីទេ បងស្រីកុំចេះតែចោទខ្ញុំណា គេខ្លួនគេទេដឹង ម៉េចបានជាមកថាឱ្យខ្ញុំទៅវិញ”

ពួកគាត់ឈប់និយាយហើយមកអង្គុយញុំាភីហ្សាបន្តទៀត។ ពេលញុំារួចហើយក៏ត្រលប់ទៅផ្ទះវិញទាំងអស់គ្នា។ ចាប់តាំងពីថ្ងៃនោះមកគឺខ្ញុំមិនដែលបានជួបសុទ្ធារ៉ាទៀតនោះទេ។ ចំណែកសុទ្ធារ៉ាគេបានសន្យាថានិងតបស្នងទៅមេងវិញនូវអ្វីដែរមេងបានធ្វើដាក់គេ។ អស់រយៈពេលបីឆ្នាំកន្លងផុតទៅខ្ញុំក៏ត្រូវមករៀននៅវិទ្យាល័យ ហើយត្រូវដូរសាលាទៀត ដែលនេះគឺជាថ្នាក់រៀនថ្មីរបស់ខ្ញុំសម្រាប់ការសិក្សាថ្នាក់វិទ្យាល័យមួយនេះ។ ម៉្យាងខ្ញុំត្រូវជិះម៉ូតូមករៀនដោយខ្លួនឯងព្រោះបងស្រីគាត់រៀននៅសាកលវិទ្យាល័យមិនអាចឌុបខ្ញុំមករៀនបានទៀតទេ។ ថ្ងៃនេះដូចជាមានអារម្មណ៍មិនល្អសោះហើយសម្រាប់ចូលរៀនថ្នាក់ដំបូងបែបនេះ ដូចជាមានរឿងអីមួយរៀបនឹងកើតឡើងចឹង។

“សិស្សទាំងអស់គ្នាថ្ងៃនេះថ្នាក់រៀនរបស់យើងនិងមានសិស្សថ្មីមកចូលបន្ថែមម្នាក់ទៀត”

“ប្រធានថ្នាក់ ថ្នាក់របស់យើងមានសិស្សថ្មីចូលមកមួយទៀតហើយ”

“ខ្ញុំដឹងហើយ មិនបានថ្លង់នោះទេ”

“ម៉ោះចូលមកកូន អ្នកទាំងអស់គ្នាស្វាគមន៍សិស្សថ្មីផង”

អ្នកគ្រូនិយាយ តែមួយៗមើលមកខ្ញុំដូចជាសត្វចំលែកចឹង ដូចជាម៉េចទេ

“សិស្សថ្មីស្អាតដល់ហើយ”សិស្សស្រីៗនិយាយ

“សួស្តីអ្នកទាំងអស់គ្នា ខ្ញុំមេងជាសិស្សចូលថ្មីក្នុងថ្នាក់រៀនេះសូមជួយណែនាំផង”

“គឺគេ.......”ប្រធានថ្នាក់និយាយ

“ម៉េចបានជាខ្ញុំជួបមុខគេនៅទីនេះទៅវិញ ផែនដីនេះដូចជាវិលមិនជុំសោះហើយ” ខ្ញុំសំឡឹងមើលទៅប្រធានថ្នាក់

“ប្រធានថ្នាក់រកកន្លែងឱ្យមិត្តរបស់យើងគេអង្គុយផងទៅ?”

“បាទអ្នកគ្រូ តែមិនបាច់រកនោះទេព្រោះមិនមានកន្លែងទំនេរនោះទេ អង្គុយជាមួយខ្ញុំទៅ”(តែខ្ញុំគិតថាមនុស្សម្នាក់នេះមិនមែនចិត្តល្អដល់ថ្នាក់នេះនោះទេមើលទៅដូចជាមិនស្រួលសោះហើយ សង្ឃឺមថាមិនមានរឿងអ្វីមួយកើតឡើងទៅចុះ)

“អញ្ចឹងក៏បាន កូនទៅអង្គុយជាមួយប្រធានថ្នាក់ទៅបានគេជួយពន្យល់មេរៀនដល់កូនបន្ថែមទៀត”

“បាទអ្នកគ្រូ”

គ្រាន់តែមកអង្គុយជិតគេភ្លាម គេក៏និយាយរកខ្ញុំ

“សុខសប្បាយទេម៉េង មនុស្សដែលធ្វើបាបខ្ញុំកាលពីនៅបឋមសិក្សា”

“មានអីសុខនិងទុក្ខជាធម្មតារបស់មនុស្សយើងទៅហើយ តែសំខាន់ឯងនៅចំណាំខ្ញុំបានល្អទៀតសូមអរគុណ”

“មិនអីទេ តែពេលនេះដល់វេនរបស់ខ្ញុំវិញម្តងហើយណា ចាំតែមើលទៅ”

“បើឯងហ៊ានតែធ្វើ ខ្ញុំនិងប្រាប់បងប្រុសឯង”

“ចាំមើលទៅថាតើគាត់គាំទ្រឯង ឬក៏កាន់ជើងខ្ញុំ។ តាំងពីថ្ងៃនោះមកខ្ញុំបានសន្យាថាបើជួបឯងពេលណាម្តងទៀត ខ្ញុំនិងធ្វើដាក់ឯងលើសឯងធ្វើដាក់ខ្ញុំមួយរយដងទៅទៀត”

“អូខេ តាមចិត្ត តែថាពេលខាងមុខទៅមានរឿងអីកើតឡើងនោះខ្ញុំមិនធានាសុវត្ថិភាពចំពោះឯងនោះទេចាំទុកផងណា”

“ស្មានតែខ្ញុំខ្លាចឯងមែនទេ?”

ចាប់ពីពេលនោះមកសង្គ្រាមក៏បានកើតឡើងជាលំដាប់។ នៅក្នុងថ្នាក់គេព្យាយាមធ្វើបាបខ្ញុំគ្រប់ពេលទាំងអស់មិនលើកលែងឡើយ ហើយពេលចេញទៅផ្ទះគេឱ្យខ្ញុំជាអ្នកកាន់កូនសោរថ្នាក់រៀនទៀត លើកនេះពិតជាដូចអ្វីដែរអារម្មណ៍ខ្ញុំបានប្រាប់អញ្ចឹងមែន ពិតជាកម្មមែនខ្ញុំ មិនដឹងពេលណាផុតកម្មទេខ្ញុំ។ ថ្ងៃប្រឡងប្រចាំខែក៏បានមកដល់ ហើយមេរៀនទាំងអស់ខ្ញុំមិនបានមើលអ្វីមួយព្រោះតែរងកម្មនិងគេម្នាក់នោះ ចឹងហើយមានតែអត់ចេះនឹងឯង នឹងពេលប្រឡងមានតែបៀមប៊ិច

“ម៉េចហើយមនុស្សខ្លាំង ម៉េចមិនធ្វើទៅ នៅអង្គុយបៀមប៊ិចនឹងហើយតិចធ្លាក់មុខវិជ្ជានេះ”

“កុំចេះរឿងរបស់ខ្ញុំ យ៉ាងណាក៏មិនពាក់ព័ន្ធនិងឯងដែរ”បន្ទាប់មកក៏បៀមប៊ិចបន្តទៀត។ លើកនេះចង់ធ្វើខ្លាំងក៏មិនបានដែរមើលទៅ គេចមិនផុតនោះទេខ្ញុំ ចប់ហើយមេ៉ង