រឿង ម្ចាស់គ្រោងបេះដូង​ (សៀវភៅកំណត់ហេតុ.......)

រឿង ម្ចាស់គ្រោងបេះដូង​ (សៀវភៅកំណត់ហេតុ.......)

ភាគ១

និពន្ធដោយ Pii Chhay

#Khmer_Novel69

 

“ប៉ប...? ងូតទឹកសិនចាំគេង” សំលេងដ៏ស្រទន់កំពុងតែគេងកើយដើមទ្រូងរបស់ខ្ញុំ ជាមួយនឹងប្រអប់ដៃដ៏ទន់ភ្លន់បានកំពុងតែបបោសអង្អែលព្យាយាមដាស់ខ្ញុំឲ្យភ្ញាក់ពីការអស់កំលាំងប្រយុទ្ធអំបាញ់មិញ។
“ប៉ប....” គ្មានអ្នកណាហៅឈ្មោះមួយនេះពិរោះដូចអាខ្លាឃ្មុំនេះឡើយ។ ខ្ញុំនៅមិនទាន់ចង់ក្រោកទៅណាទេ គឺចង់តែគេងអោបកូនខ្លាឃ្មុំមួយនេះទុករហូត។ តែប្រែមិនដូចបំណងប្រាថ្នាព្រោះតែគាត់គិតថាខ្ញុំពិតជាគេងលក់មិនដឹងខ្លួនមែន ហើយបែរជាងើបចេញពីរង្វង់ដៃខ្ញុំទៅប្រមូលខោអាវដែលពួកយើងបានត្រួសត្រាយចេញពីផ្លូវឡើងឋានសួគ៌កាលពីយប់មិញទៅវិញ។
“កូនសោរ?” ខ្ញុំរៀបនឹងក្រោកទៅតាមញ៉ោះគាត់ ក្រែងបានចាប់រំលោភគាត់វិញម្តងទៅហើយ តែខ្ញុំត្រលប់ទៅជាបញ្ឈប់គំនិតនេះវិញនៅពេលដែលបានលឺពាក្យ”កូនសោរ”ពីមាត់របស់គាត់។ (ហេសៗៗ ពីមុនមិនដែលធ្លាប់ជាមនុស្សស្រែកឃ្លានអីដល់ថ្នាក់ហ្នឹងទេណា តែសំរាប់អាកូនខ្លាឃ្មុំមួយនេះរាល់ពេលដែលនៅក្បែគាត់ខ្ញុំពិបាកហាមចិត្តខ្លួនឯងមិនឲ្យធ្វើអីគាត់បានណាស់)។ ខ្ញុំសម្ងំនៅស្ងៀមដើម្បីចាំលបស្តាប់ថាគាត់នឹងធ្វើអីបន្តទៀត។ ស្រាប់តែគាត់ស្ទុះវឹងចូលទៅក្នុងបន្ទប់ទឹកដោយមិននឹកនាដាស់ខ្ញុំបន្តថែមទាំងម្តងនេះងូតទឹកលឿនដែលមិនមែនជាទំលាប់របស់គាត់និងរិតតែមិនធ្លាប់ចូលបន្ទប់ចោលខ្ញុំបែបនេះទៀត។ តាមមើលទៅគាត់ច្បាស់ជាមិនឲ្យការពិតមួយនេះហួសរំលោភក្នុងយប់នេះបានឡើយ។ ព្រោះថាក្រោយពីងូតទឹករួចរាល់ហើយ គាត់ប្រញាប់ស្លៀកពាក់ និងសុខចិត្តវេចកូនៗទៅតាមដោយមិនខ្វល់ថាខ្ញុំនឹងរងាឯកាយ៉ាងណា(អាណិតតួប្រុសណាស់)។ តែមិនអីទេ បណ្តោយតាមគាត់សិនទៅ តែងងុយខ្លាំងច្បាស់ជាខ្ចប់កូនមកវិញហើយ ល្មោភដេកណាស់ម្ចាស់ក្សត្រីមួយហ្នឹង។
អូខេ! សូមទុកតួប្រុសឲ្យគាត់ថ្ងួចថ្ងូរកំសត់ម្នាក់ឯងសិន
តោះ! យើងនាំគ្នារត់ទៅមើលកូនខ្លាឃ្មុំវិញម្តង.....
ក្រាកកកក គួរតែរកប្រេងមកចាក់ទ្វារចេញម្តងហើយ កុំឲ្យលាស់សំលេងខ្លាំងពេក។ (ការពិតទ្វារគេឡើងស្ងាត់មកពីខ្លួនឯងចង់ឲ្យគេដឹងសោះ) ហឹមមមម សភាពនៅក្នុងបន្ទប់នៅតែត្រជាក់ដដែរណ៎ ដូចព្រឺរោមៗយ៉ាងមិចមិនដឹងទេ។ មិនដឹងជាញ័រខុសរបៀបអីទាំងយប់ទេនៀក ចាំស្អែកព្រឹកមើលមិនបានទេ សំណាងហើយចេះយកកូនមកតាម។ (តួស្រីកំពុងតែមានបញ្ហាសុខភាពហើយ ដៀលបានសូម្បីតែខ្លួនឯង)។
ទិក..ពន្លឺភ្លើងនៅក្នុងបន្ទប់បំភ្លឺឡើង តែខ្ញុំបែរជាមានអារម្មណ៍ថាកាន់តែព្រឺរោមទៅវិញ។ វាស្ងប់ស្ងាត់ខ្លាំងណាស់ មិនមានសូម្បីតែសំលេងលោតនៃទ្រនិចនាឡិកា។ បើថាស្ងប់ស្ងាត់ វាជារឿងគួរឲ្យខ្លាចមួយទៅហើយ នៅឡើយមានរូបថត និងរូបគំនូរព្យួរតាំងពេញជញ្ជាំងទៀត បើមិនព្រឺព្រួចទើបជារឿងចំលែកវិញនៅពេលនេះ។ ខ្ញុំដើរបីកូនសសៀរចុះតាមជណ្តើរដើម្បីទៅរកថតទុក្ខដែលខ្ញុំស្វះស្វែងមករកទាំងយប់ ព្រោះតែចង់ដឹងថាអ្វីខ្លះទៅដែលជាការពិត។ ខ្ញុំគិតតែពីដើរដោយមិនហ៊ានងាកមើលឆ្វេងស្តាំអីប៉ុន្មានទេ រហូតមកដល់តុដែលមានទំហំធំគួសមដែរ នៅកណ្តាលបន្ទប់។
គ្រឹកក ថតតុរបើកឡើងលេចចេញសៀវភៅជាច្រើនក្បាលដែលមានរូបរាងចំលែកពីសៀវភៅទូទៅដែលខ្ញុំធ្លាប់បានឃើញ។ សៀវភៅនីមួយៗគឺសុទ្ធតែមានគំរបខុសៗគ្នា ហើយក្នុងនោះក៏មានមួយក្បាលដែលខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍ជាងគេ។ វាគឺជាសៀវភៅដែលមានឆ្លាក់ឈ្មោះរបស់ខ្ញុំនៅលើក្របសៀវភៅយ៉ាងច្បាស់។ ដៃខ្ញុំកាន់តែញ័រ បេះដូងខ្ញុំចាប់ផ្តើមលោតកាន់តែញាប់នៅពេលដែលខ្ញុំចាប់លើសៀវភៅនោះឡើង។
“អេ??” តែចិត្តខ្ញុំបែរទៅជាចាប់អារម្មណ៍សៀវភៅមួយផ្សេងទៀតដែល មានឆ្លាក់ឈ្មោះមនុស្សម្នាក់ផ្សេងទៀត។
“ឡាវីន?” ទីបំផុតខ្ញុំក៏ប្តូរទំលាក់សៀវភៅរបស់ខ្លួនទៅចាប់យកសៀវភៅនោះឡើងមកវិញ។
(ថ្ងៃទី១៤ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០១៥) ទំព័រសន្លឹកទីមួយបានរបើកឡើង...
(ខ្ញុំមិនដឹងថាការសំរេចលើកនេះគឺការសំរេចិត្តដ៏ត្រឹមត្រូវ ឬក៏ខុសទេ។ ខ្ញុំបានសំរេចចិត្តសារភាពទៅកាន់មនុស្សស្រីម្នាក់ នារីម្នាក់ដែលត្រូវបានស្គាល់ថាជាប្អូនស្រីរបស់មិត្តប្រជែងស្នេហា ធ្វើជាសង្សារ....)
“មិចក៏ខ្លីម៉េស?” ក្រឡាបន្ទាត់ក្នុងទំព័រសន្លឹកសៀវភៅមានច្រើនណាស់ តែបែរជាមានការសរសេរតែបីបន្ទាត់ទៅវិញ។ ហើយខ្ញុំក៏បើកមើលទៅសន្លឹកបន្តបន្ទាប់ទៀត តែគ្មានបានតួអក្សរអ្វីមួយឡើយ តែបែរជាមានស្នាមហែកជាច្រើនសន្លឹកទៅវិញ។
“មានរឿងអីហ្នឹងបានសៀវភៅមួយក្បាលមានតែប៉ុន្មានបន្ទាត់បែបនេះ?” ខ្ញុំមិនអស់ចិត្តនៅតែបើកទៅមុខបន្តរហូត ដល់ទំព័រចុងក្រោយដែលមានត្រឹមតែប្រយោគមួយឃ្លា។
(សៀវភៅនេះគឺជាកំហុសមួយក្នុងជីវិត សុំទោសដែលគ្មានឱកាសបានសរសេរអ្នក!) កំហុស??? មើលទៅដូចជាមានអ្វីមិនប្រក្រតីកើតឡើងច្រើនណាស់ តែបែរជាហ៊ាងមិនព្រមកត់ចូលក្នុងសៀវភៅនេះទៅវិញ។ ហេតុអីទៅ??
អឹមម ដោយមិនមានពត៌មានអ្វីដែលត្រូវឲ្យខ្ញុំតាមដានបន្ត ខ្ញុំក៏ដាច់ចិត្តទំលាក់សៀវភៅនោះចោលវិញ ហើយក៏ចាប់យកសៀវភៅមួយក្បាលចាស់ដែលមានដាំឈ្មោះខ្ញុំជាក្រឡាពណ៌ស្វាយមកមើលវិញ។
(ថ្ងៃទី១៧ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០១៧…) បេះដូងខ្ញុំដូចជាលោតកាន់តែញាប់ទៅហើយ...
(ថ្ងៃដើមសប្តាហ៍ថ្មីដែលខ្ញុំត្រូវចូលរៀនវិញ ក្រោយពីខ្ញុំផ្អាករៀនមករយៈ ហើយក៏ជាថ្ងៃនៃការបើកទំព័រសៀវភៅថ្មីដែលខ្ញុំគិតថាអាចមានរឿងរ៉ាវថ្មីៗជាច្រើននឹងកើតឡើង។ គឺដោយសារនៅក្នុងថ្នាក់រៀនដែលមើលទៅដូចជាគ្មានអ្វីខុសធម្មតាសោះ តែមកត្រូវប្រែប្រួលត្រឹមក្មេងប្រុសម្នាក់ដែលបានលេចមុខចូលមកក្នុងថ្នាក់រៀនរបស់ខ្ញុំជាលើកដំបូង។ មូលហេតុដែលខ្ញុំដឹងថាមានសិស្សថ្មីចូលមក ព្រោះតែអាយុទ្ធមិត្តជំនិតតែម្នាក់ដែលអង្គុយជាប់ដៃវាញីញ័រអោនមកខ្សិបប្រាប់ធ្វើដូចមិនដែលធ្លាប់មានសិស្សថ្មីចូលមកចឹង។ បើតាមការស្រមៃមើលទៅខ្ញុំក៏លួចគិតដែរថាក្មេងនេះបែបមិនអន់ទេ ដែលអាចធ្វើតេស្តចូលមកដល់កំរិតនេះបាន។ តែចំនុចនេះវាក៏មិនបានទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍ខ្ញុំឲ្យចង់ស្គាល់គេដូចជាអាយុទ្ធដែលខំជ្រុលច្រលប់នឹងរកតុកៅអីឲ្យគេដែរ។ មិនដឹងជាវារំភើបអីណាស់ណាទៅ បានជានៅមិនស្ងៀមអើតឡើមៗ តែម្នាក់ឯង។ ខ្ញុំនៅតែអោនមុខសំលឹងមើលមេរៀនចាស់ៗដែលបានហួសរំលងទៅជាច្រើនមេរៀនរួចមកហើយនោះដោយមិនទាន់បានខ្វល់ចាប់អារម្មណ៍ពីអ្នកណា។ រហូតដល់សំលេងដំបូងដែលរត់ចេញពីមាត់គេឆ្លងកាត់តាមត្រចៀកខ្ញុំយ៉ាងច្បាស់។ “តិចទៀតនឹងបានដឹងហើយ” គឺជាសំលេងដំបូងដែលចិត្តខ្ញុំបែរជាចង់ឃើញមុខគេភ្លាមៗ គឺមិនមែនដោយសារអីទេ តែព្រោះតែការមិនពេញចិត្តដែលគ្រាន់តែឈ្មោះមួយម៉ាត់គេបែរជាឆ្លើយប្រាប់មិត្តខ្ញុំមិនបាន។ តែពេលដែលខ្ញុំងាកទៅ គេបែរជាងើបដើរចេញទៅណែនាំខ្លួនទើបខ្ញុំបានត្រឹមសំលឹងមើលតែរាងពីក្រោយរបស់គេតែប៉ុណ្ណោះ។ ពិតជារឿងគួរឲ្យចង់សើចណាស់ដែលចំនុចដំបូងដែលខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍បំផុតគឺដងខ្លួនផ្នែកខាងក្រោមរបស់គេ មនុស្សប្រុសស្អីពាក់ខោរឹបឃើញរាងកំប៉េះគូទច្បាស់ចែស។)
“ហឹសៗៗៗ” ឆ្កួតមែនអាកាប៉បនេះ។
(អាចនិយាយបានថាពេលនោះវាជាសញ្ញាដំបូងដែលខ្ញុំបានកត់សំគាល់ដឹងថាជាការចាប់ផ្តើមចាប់អារម្មណ៍លើរាងកាយបុរស។ ខ្ញុំតាមសំលឹងមើលដំណើរគេរហូតដល់គេបែរមុខមើលរកសិស្សគ្រប់គ្នាក្នុងថ្នាក់ ទើបខ្ញុំដឹងថា
ហេតុអីបានជាអាយុទ្ធវារំជើបរំជួលនៅមិនស្ងៀម។ គឺផ្ទៃមុខដែលស្រស់ផូរផង់ ក្រលៀសមើលមួយភ្លែតស្មានតែមនុស្សស្រីបាត់ទៅហើយ។ ស្អាតមិនធម្មតាទេម្នាក់នេះ ហើយអ្វីដែលចាប់អារម្មណ៍ជាងនឹងទៅទៀតនោះគឺទឹកមុខអៀនភ័យរបស់គេ និងកែវភ្នែកដែលគេបានសំលឹងមកចំកែវភ្នែកខ្ញុំជាលើកដំបូង។ គ្រានោះខ្ញុំមិនបានភ្លឹកនឹងសម្រស់របស់គេទេ តែខ្ញុំកំពុងតែលង់ខ្លួនជាមួយនឹងកាយវិការ ការនិយាយស្តីរបស់គេទៅវិញ។ គេតែងតែគេចមុខចេញរាល់ពេលដែលគេដឹងថាខ្ញុំកំពុងតែសំលឹងមើលចំទៅគេ។ គេមិនបានដឹងទេថាភាពរួសរាយ និងស្នាមញញឹមដែលគេផ្តល់ឲ្យសិស្សគ្រប់គ្នាក្នុងថ្នាក់វាគឺជាភាពស្រស់ស្រាយសំរាប់ខ្ញុំយ៉ាងខ្លាំង។ វាគឺជាភាពស្រស់ស្រាយដែលចូលមកផ្លាស់ប្តូរចិត្តខ្ញុំដែលតែងតែក្រៀមក្រំមកជាយូរ ខ្ញុំមិនធ្លាប់ត្រូវបានអ្នកណាមកទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍អីដល់ថ្នាក់នេះទេ តែសំរាប់គេគឺខ្ញុំបែរជាមកអង្គុយកត់សំគាល់គ្រប់សកម្មភាព។ ខ្ញុំចាប់ផ្តើមចេះច្រណែនអាយុទ្ធជាលើកដំបូងដែលវាមានចរិករួសរាយរាក់ទាក់ដាក់មនុស្សគ្រប់គ្នាធ្វើឲ្យអ្នកជុំវិញខ្លួនចូលចិត្តនិងស្រលាញ់បាន ដែលខុសឆ្ងាយពីខ្ញុំ អ្នកណាៗក៏ថាខ្ញុំជាមនុស្សរិកពារ ចងតែចញ្ចើម មុខគ្មានអំណោទាន ថែមទាំងសម្តីគ្មានក្បាលគ្មានកន្ទុយអីទៀត សូម្បីតែមនុស្សដែលខ្ញុំធ្លាប់រាប់អានក៏គេមិនចង់នៅក្បែរដែរ។ ក៏ដូចជាពេលមួយនោះចឹង គេអាចញញឹមដាក់អាយុទ្ធបានគ្រប់ពេល តែពេលដែលងាកមករកខ្ញុំទឹកមុខគេក៏ប្រែភ្លាម បើបែបនេះតើខ្ញុំមានកំលាំងចិត្តអីនឹងទៅនិយាយជាមួយគេទៅ។)
(មកពីប្រច័ណ្ឌគេមិនដឹងខ្លួនទេដឹង ពេលនោះខ្ញុំអត់សប្បាយចិត្តមែនដែលឃើញគេទៅស្និតស្នាលគ្នាជាមួយអាយុទ្ធលឿនម្លឹងៗ)
(ម៉ោងសំរាកបានមកដល់ ខ្ញុំក៏ធ្វើជាអ្នកផ្តើមខ្លួនបបួលអាយុទ្ធចុះទៅរកអីញ៉ាំមុន ព្រោះដឹងច្បាស់១០០%ថាវានឹងបបួលគេម្នាក់នោះទៅជាមួយដែរ តែខ្ញុំប្រែទៅជាមិនពេញចិត្តភ្លាមៗនូវទង្វើរស្និតស្នាលរវាងគេទាំង២ទៅវិញ ទើបជ្រុសមាត់កាន់តែបញ្ចេញចរិកកាន់តែគួរឲ្យស្អប់នៅចំពោះមុខគេទៀត។ តែសំណាងអីដែលគេមិនបានខឹងហើយនៅតែយល់ព្រមទៅជាមួយពួកយើង។ គ្រាន់តែលឺគេសុំចូលបន្ទប់ទឹកសិន ខ្ញុំទៅជាអន្ទះសារចង់ចូលបន្ទប់
ទឹកតាមគេដែរ ហើយសុខចិត្តមកឈរចាំលាងដៃទ្រាំហិតក្លិនចានបង្គង់រហូតដល់គេបើកទ្វារចូលមក ទើបខ្ញុំអស់ចិត្ត។)
“ហាហាហា” ដល់កន្លែងនេះខ្ញុំពិតជាទប់សំណើចមិនបានមែន។ គេអាចធ្វើបាននូវរឿងសូម្បីតែខ្ញុំក៏មិននឹកស្មានថាខ្លួនគេគិតឃើញធ្វើចេញដែរ។
(នៅមិនទាន់ចប់ត្រឹមនឹង ខ្ញុំនៅតាមលួចមើលគេទាំងគេមិនដឹងខ្លួនទៀត។ មិនយល់សោះថាហេតុអី? ហេតុអីបានជាខ្ញុំត្រូវមកធ្វើខ្លួនលឹបលរៗដូចខ្មោចបែបនេះ? គ្រាន់តែដើរចូលទៅនិយាយជាមួយគេឲ្យស្រួលបួលទៅ វាពិបាកត្រង់ណា។ ឬក៏៑ឯងខ្លាចការពិតដែលឯងចាប់អារម្មណ៍មនុស្សប្រុស? ក្រែងឯងមិនដែលរើសអើងរឿងនេះស្រាប់ហើយតើមែនទេ?)
”ពិតជាមានមនុស្សប្រុសចេះគិតចឹងដែរណ៎រ”
(សកម្មភាពដែលបង្ហាញពីភាពខុសពីគេគ្រប់គ្នាដែលកំពុងតែរត់រកតូបអាហារ តែគេបែរជាឈ្លក់វង្វេងនឹងតូបកាហ្វេតូចមួយទៅវិញ។ ហើយចេតនាវាសនាក៏កើតមានព្រោះវាគឺជាតូបកាហ្វេដែលខ្ញុំតែងតែទៅអង្គុយលេងជាប្រចាំ។ ស្នាមញញឹមដែលបង្ហាញពីសេចក្តីសុខនូវការបានមកដល់កន្លែងដែលគេពេញចិត្ត បានជំរុញចិត្តខ្ញុំឲ្យកាន់តែក្លាហានហ៊ានចូលទៅក្បែរគេជាលើកដំបូង។ ខ្ញុំដឹងថាគេភ្ញាក់ផ្អើលមិនស្ទើរទេដែលឃើញវត្តមានរបស់ខ្ញុំទៅឈរក្បែរខ្លួនបែបនោះ គេសំលឹងមុខខ្ញុំដូចជាមានអ្វីចង់និយាយតែក៏មិនព្រមហើបមាត់ ហើយថែមទាំងមិនព្រមមកអង្គុយជិតខ្ញុំទៀត។ វាក៏ជាពេលវាលាដ៏ល្អសំរាប់ខ្ញុំ ព្រោះខ្ញុំអាចមានឳកាសប្រើវាធ្វើជាលេសដើម្បីបាននិយាយជាមួយគេ។ តែមិនមែនជាការនិយាយត្រឹមត្រូវបែបអ្នកធម្មតាទេ គេគឺជាក្មេងដែលបើកមាត់មកគឺមានតែពាក្យឌឺៗៗ ឌឺមកកាន់ខ្ញុំដូចជាមនុស្សចងគំនុំគ្នាពីជាតិណា។)
“ហាហាហា” អ្នកដឹកនាំរឿងណាក៏បានដែរជួយមកយកគេទៅនិពន្ធរឿងម្នាក់ផង។
(គាត់ឆ្នាស់ណាស់ គ្រប់ពាក្យដែលខ្ញុំបោះទៅគាត់គឺគាត់ចាប់គប់ត្រលប់មកវិញគ្មានបាត់មួយម៉ាត់ ហើយក៏ជាមនុស្សដំំបូងដែលហ៊ានវាយបកមកខ្ញុំវិញចំៗចំនុចដូចគ្នា។ គឺថាចំចំនុចដល់ខ្ញុំចង់ខឹងក៏ខឹងមិនបាន ហើយបែរជាចង់បង្កើតពាក្យមករករឿងគាត់កាន់តែខ្លាំងថែម។ តែមិនទាន់ទាំងបានហើបមាត់ផង អាយុទ្ធក៏ចូលមកកាត់ ចិត្តដែលមិនចង់ខឹងក៏ប្រែទៅជាខឹងឡើង គឺខ្ញុំចង់ឲ្យគេនិយាយជាមួយខ្ញុំតែម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ។)
(គេចាប់ផ្តើមកាន់តែមានឥទ្ធិពលមកលើចិត្តខ្ញុំកាន់តែខ្លាំងនៅពេលដែលពួកយើងចាប់ប្តូកែវកាហ្វេគ្នា។ ខ្ញុំមិនដែលចងចាំរសជាតិកាហ្វេណា ដូចជាកាហ្វេដែលចេញពីចុងមាត់ទុយោរបស់គេទេ។ វាគឺជាស្នាមថើបដោយប្រយោលជាមួយមនុស្សប្រុសដំបូងរបស់ខ្ញុំ ពិតជាឆ្កួតណាស់ដែលខ្ញុំពេញចិត្តនឹងរសជាតិវា ហើយកាន់តែចង់បានវាបន្ថែមទៀតរាល់ពេលដែលខ្ញុំសំលឹងទៅចំបបូរមាត់របស់គេ។ គ្រប់គ្នាអាចមើលទៅគេជាក្មេងធម្មតាម្នាក់ តែក្នុងក្រសែភ្នែកខ្ញុំគេជាក្មេងដែលមានភាពទាក់ទាញច្រើនណាស់ ជាពិសេស រាល់ពេលដែលគេអៀនគឺគេបង្ហាញឲ្យគ្រប់គ្នាឃើញយ៉ាងច្បាស់។ ហើយកាន់តែគួរឲ្យស្រលាញ់នៅពេលដែលគេដឹងថាមានអ្នកចាប់អាការៈគេបាន។ តែអារម្មណ៍អស់ទាំងនេះខ្ញុំបានត្រឹមតែរក្សាទុកវាក្នុងចិត្តតែម្នាក់ឯង ព្រោះតែគេមិនបានចាប់អារម្មណ៍នឹងខ្ញុំអីបន្តិចសោះ គេមានតែពាក្យឆ្លើយឆ្លងគ្នាជាមួយតែអាយុទ្ធម្នាក់ រហូតដល់ខ្ញុំត្រូវរកពាក្យចូលទៅកាត់។ ហើយអាយុទ្ធក៏បកមកបាញ់ខ្ញុំត្រូវចំនុចដែលថាខ្ញុំច្រណែនវាទៀត។ មែនហើយ ខ្ញុំពិតជាច្រណែនគ្រប់គ្នាដែលទទួលបានពាក្យសំដីទន់ភ្លន់ពីគេណាស់ តែខ្ញុំបានត្រឹមតែប្រកែករករឿង)
(អាប៉បអាយដ៏កំសាកអើយយ គ្រាន់តែមនុស្សម្នាក់ដែលទើបតែបានជួបមុខជាលើកដំបូងសោះឯងក៏ផ្លាស់ប្តូរខ្លួនឯងច្រើនដល់ថ្នាក់នេះទៅហើយ ទោះបីជាអ្នកណាមកពីណាក៏មិនដែលមានឥទ្ធិពលមកលើឯងដល់កំរិតនេះដែរ។ ខ្ញុំចេះមានចិត្តប្រច័ណ្ឌ មានភាពច្រណែន មានអារម្មណ៍មិនសប្បាយចិត្តបានយ៉ាងរហ័ស ហើយនៅមាន
អារម្មណ៍ថ្មីមួយទៀតដែលបានរត់មកបុកខួរក្បាលខ្ញុំភ្លាមៗនៅពេលដែលខ្ញុំបានលឺសំលេង គេស្រែកយ៉ាងខ្លាំងជាមួយនឹងកាយវិការដួលលុតជង្គង់មួយទំហឹងនៅមាត់ជណ្តើរ។ ខ្ញុំពិតជាខឹងខ្លួនឯងខ្លាំងណាស់ដែលជាដើមហេតុក្នុងរឿងនេះ។ ធាតុពិតខ្ញុំគ្រាន់តែចង់ដឹងថាគេខ្វល់ខ្វាយពីអារម្មណ៍របស់ខ្ញុំឬក៏អត់ទេ តែគិតៗទៅខ្ញុំក៏អរគុណដល់ហេតុការណ៏ថ្ងៃនោះដូចគ្នាដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំដឹងថាខ្ញុំមានអារម្មណ៍ពិបាកចិត្តនិងបារម្ភគេខ្លាំងប៉ុណ្ណា។ ខ្ញុំដឹងថាគេខឹងខ្ញុំ ខ្ញុំដឹងថាគេឈឺខ្លាំង តែឈឺប៉ុណ្ណឹងហើយ គេនៅមានកំលាំងមករអ៊ូដាក់ត្រចៀកខ្ញុំដូចជាឃ្មុំទៀត ទាល់តែខ្ញុំគម្រាមចាប់បោះគេទៅក្រោមទើបទើបគេព្រមឈប់ ពិតជាដូចកូនក្មេងមិនខុសមែន។)
(គម្លាតរវាងយើងទាំង២ចាប់ផ្តើមកាន់តែកៀកគ្នាទៅកៀកគ្នាទៅរហូតដល់ខ្ញុំទទួលបានអារម្មណ៍រំភើបនៅពេលដែលមានគេមកអោបកពីក្រោយខ្នង។ ខ្ញុំមិនដែលប៉ះសាច់មនុស្សប្រុសណាទន់ដូចជាគេចឹងទេ បើបិទភ្នែកត្រឹមតែស្ទាបខ្ញុំគិតថាគេគឺជាមនុស្សស្រីបាត់ទៅហើយ។ ថែមមានស្បែកសរខ្ចីទៀត នៅកាន់តែជិតកំដៅខ្លួនចេះតែចង់ឡើងថែមទាំងពូកែមាត់រឹងតតែសម្តីមិនដាច់ទៀត ខ្ញុំរិតតែខ្នាញ់ចង់តែចាប់បឺតមាត់គេឲ្យស្ងាត់នៅកន្លែងទេ។ មិនដឹងថាពីក្មេងគាត់ពិសាអីខ្លះទេ បានក្បាលរឹងនិងមុខឌឺអីដល់ថ្នាក់នេះ។ គ្រាន់តែសួរនាំរឿងផ្ទះនៅឆ្ងាយពីសាលាតិចសោះក៏សុតឯងពេញៗដែរ។ ហើយនៅរឿងដែលគេរអ៊ូលួចជេខ្ញុំម្នាក់ឯងដែលខ្ញុំនឹកហួសចិត្តទៀត។ គិតៗទៅខ្ញុំពិតជាសុំសរសើរគាត់ដែលនាំខ្ញុំឲ្យហើបមាត់ចង់តបតរបានគ្រប់យ៉ាង។ ហើយចុងក្រោយគេក៏សង្ងំដេកចោលខ្ញុំធ្វើមិនដឹង។ ហឹមមម ថ្វីត្បិតតែគេពូកែឌឺយ៉ាងណាក៏ដោយ តែនៅពេលដែលខ្ញុំបានឃើញគេមកស្ថិតក្នុងសភាពទ្រុឌទ្រោមបែបនេះផ្លូវចិត្តរបស់ខ្ញុំពិតជាអាណិតគេណាស់។ ទើបតែមករៀនថ្ងៃទីមួយសោះក៏ត្រូវរបួសដោយសារខ្ញុំយ៉ាងនេះទៅហើយ ថែមទាំងត្រូវមកខំប្រឹងឈ្លោះប្រកែកគ្នាជាមួយខ្ញុំទៀត ហូរររ គេពិតជាខ្លាំងមែន)
(ខ្ញុំបានបណ្តោយឲ្យគេដេករហូតមកដល់ចំនុចដែលខ្ញុំមិនដឹងថាត្រូវទៅណាបន្តទៀត តែក៏មិនដាច់ចិត្តដាស់គេដូចគ្នា សុខចិត្តអង្គុយស្ងៀមស្ងាត់មើលមុខគេតែម្នាក់ឯង។ មើលពីឆ្វេងឆ្លងមកដល់ខាងស្តាំ មើលពីលើដេញចុះមកដល់ក្រោម គេដូចជាស្អាតពេកហើយ តែមិនមែនស្អាតដូចជាលក្ខណៈមនុស្សប្រុសទូទៅទេ តាំងពីទំហំដៃជើង
ដងខ្លួន ខ្ញុំដូចរកកន្លែងទាស់មិនឃើញសោះ។ សក់ខ្មៅក្រិបត្រង់ភ្លឺរលោង ចិញ្ចើមកោងក្រាស់ រោមភ្នែកវែងងរដូចមនុស្សស្រី ច្រមុះមានខ្ទង់ស្អាត បបូរមាត់...។ បបូរមាត់របស់គេ វាគឺជាគំនិតឆ្កួតបំផុតដែលខ្ញុំស្ទើរតែលង់ខ្លួនអោនទៅស្រង់ជាតិពីបបូរមាត់ដ៏ក្រហមឆ្អិនឆ្អៅរបស់គេទៅហើយ តែចង្រៃយ៍អីគេក៏បើកភ្នែកមកទាន់ជាមួយនឹងសំនួរដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំរបូតមាត់លើករឿងដែលគេដេកហ៊ាទឹកមាត់មកកែរខ្លួនឯងវិញ។ វាមិនមែនជារឿងកុហកទេណា គឺគាត់ពិតជាដេកហ៊ាទឹកមាត់មែន។ ហើយនៅធ្វើមុខគេចឆ្វេងគេចស្តាំបន្លំភាពអាម៉ាសទៀត ខ្ញុំផ្ទុះសើចមួយទំហឹងតែម្តង ព្រោះខ្ញុំអាចឈ្នះគេបានហើយ:D។)
(សរសេរដល់ភិនភាគរបស់គេ គឺខ្ញុំនឹករលឹកដល់ម្តាយគេខ្លាំងណាស់។ ខ្ញុំមិនឆ្ងល់ទេថាទ្រឹស្តីរបស់គេសំបូរហូរហៀរបានមកពីអ្នកណា។ មិនត្រឹមតែបានសំដីដូចម្តាយទេ គេសឹងតែជាពុម្ផចំលងពីម្តាយគេតែម្តង។ គ្រាន់តែរបៀបន័យការនិយាយខុសគ្នា គេពូកែបំផុតគឺខាងនិយាយពាក្យឌឺដង ខុសពីម្តាយគេដែលសំដីសំដៅធ្វើឲ្យអ្នកនៅក្បែមិនមានអារម្មណ៍ថាទើសទាល់សោះឡើយ។ សន្តានចិត្តដល់ល្អរបស់គាត់ធ្វើឲ្យមានភាពកក់ក្តៅក្នុងចិត្តខ្ញុំជាច្រើន។ ខ្ញុំអាចសើចសប្បាយបានដោយមិនបាច់រអែងខ្លួន សូម្បីខ្ញុំទៅប្រមូលរូបថតពីក្មេងរបស់កូនគាត់មកមើលក៏គាត់មិនប្រកែកអីថែមទាំងចិត្តល្អចែករំលែករឿងជាច្រើនមកឲ្យខ្ញុំបានសើចរហូតដល់ម្ចាស់គេមករករឿងដែរ។ ទោះបីជាដឹងថាគេខឹងយ៉ាងណាក៏ខ្ញុំនៅតែឌឺដងទៅទៀត ព្រោះចង់ឲ្យគាត់ដឹងថាពេលដែលមានគេឌឹត្រលប់ទៅគេវិញចឹងគេនឹងមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា។ គេរិតតែខឹងខ្ញុំរិតតែសប្បាយចិត្ត។ ម្តាយគេប្រាប់ខ្ញុំថា កាលពីតូចគេជាក្មេងដែលខ្លាចគ្រប់រឿង យំគ្រប់ពេល ក្បាលរឹងគ្មាន២ ចង់តែឈ្នះ ហើយបើចង់សំរេចចិត្តធ្វើអ្វីមួយហើយ គេត្រូវតែធ្វើឲ្យបាន)
(សរុបរួមមកថ្ងៃនេះដូចជាបានធ្វើរឿងខុសពីទំលាប់ច្រើនណាស់ ហើយក៏មានហេតុការណ៍ដែលចង់សរសេរជាច្រើនដែរ មានទាំងកាយវិការនិងអារម្មណ៍។ ទូ... ទូ... វិទូ ហេតុអីក៏អ្នកធ្វើឲ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាដូចជាបានស្គាល់អ្នកមកជាយូរហើយចឹង? ហេតុអីក៏អ្នកធ្វើឲ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាអ្នកគឺជាមនុស្សតែម្នាក់ដែលខ្ញុំរងចាំមកជាយូរ ហេតុអីក៏អ្នកធ្វើឲ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍កាន់តែចង់ស្គាល់អ្នកកាន់តែខ្លាំងបែបនេះ? តើគេមានដឹងខ្លួនទេថាគេកំពុងតែ
ក្លាយខ្លួនជាមុខព្រួញបាញ់មកចំបេះដូងរបស់ខ្ញុំរាល់ពេលដែលគេចាប់ចូលមកជិតខ្ញុំម្តងៗ ចុះខ្លួនខ្ញុំ? តើខ្ញុំកំពុងតែឈ្លក់វង្វេងនឹងគាត់ឬក៏កំពុងតែវង្វេងនឹងខ្លួនឯងវិញទៅ? ដែលសុខៗស្រាប់តែមានអារម្មណ៍មិនមែនជាខ្លួនឯងពេលដែលបានជួបគេ។ ខ្ញុំមិនដែលមានអារម្មណ៍បែបនេះជាមួយមនុស្សប្រុសណាពីមុនមកទេ រិតតែមិនហ៊ានប្រាប់ខ្លួនឯងទៀតថាគម្លាតដែលគេនៅកាន់តែជិត ក្នុងខ្លួនខ្ញុំកាន់តែនៅមិនសុខ ខ្ញុំចេះចង់តែអង្គុយមើលមុខគេ ចង់ផ្តើមនិយាយជាមួយគេ ចង់ស្តាប់សំលេងគេណាស់ សូម្បីតែពេលកំពុងតែសរសេរនេះក៏ខ្ញុំនឹកបារម្ភដល់គេដែរ។ ខ្ញុំមិនច្បាស់ក្នុងចិត្តទេថាអាការៈអស់ទាំងនេះ វាមានន័យថាយ៉ាងណា។ តើវាកំពុងតែចង់ប្រាប់ថា ខ្ញុំកំពុងតែ....)
“ស្រលាញ់គេហើយ!!!” អានមកដល់កន្លែងនេះខ្ញុំក៏ភ្លាត់មាត់និយាយទៅយ៉ាងផុយដោយសារតែទទួលជ្រាបអារម្មណ៍របស់់ហ៊ាងទាំងអស់ដែលបានសរសេរចូលទៅក្នុងសៀវភៅនេះ។ អូ... ត្រឹមតែថ្ងៃដំបូងសោះអារម្មណ៍របស់គេមានច្រើនដល់ថ្នាក់នេះទៅហើយ។ ខ្ញុំពិតជាល្ងង់ណាស់ដែលមិនដឹងថាស្នេហារបស់ខ្ញុំកើតឡើងតាំងពីការជួបគ្នាជាលើកដំបូង។
(ថ្ងៃទី១៨ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០១៧...)
(ព្រឹកមិញខ្ញុំក្រោកមកជាមួយស្នាមញញឹមយ៉ាងស្រស់ស្រាយខុសប្លែកពីធម្មតា ហើយក៏មិនដែលប៉ងប្រាថ្នាឲ្យពេលវេលាដើរលឿនជាងសព្វដងដូចព្រឹកនេះដែរ អស់ពេលពេញមួយព្រឹកខ្ញុំគិតតែពីសំលឹងមើលនាឡិកា បន់ឲ្យតែដល់ពេលចេញទៅផ្ទះឲ្យឆាប់ៗទេ ហើយរិតតែចង់ឲ្យដល់ម៉ោងចូលរៀនសាលាអង់គ្លេសខ្លាំងថែមទៀត ទាំងដែលរាល់ដងមានតែលេសខ្ចិលមិនចង់ទៅ)
(យប់មិញខ្ញុំមិនបានត្រលប់ទៅគេងនៅផ្ទះធំទេ តែបង្ហួសទៅដេកនៅឯCondo ដែលបានទុកគ្នាចោលមកជាយូរមកហើយ។ មូលហេតុដែលខ្ញុំត្រូវទៅដេកទីនោះវិញ ព្រោះតែចង់ទុកជាលេសដើម្បីបានជិះកាត់ផ្ទះក្មេងឆ្នាស់ពីម្សិលមិញ។ ក្នុងចិត្តចង់ចូលទៅសួរសុខទុក្ខគេដែរ តែខ្លាចគេមិននៅផ្ទះ ទើបប្រញាប់មកអង្គុយចាំគេនៅ
សាលាមុនវិញ។ គ្រាន់តែបានឃើញផ្ទៃមុខគេឆ្លងកាត់ទ្វារថ្នាក់ចូលមកភ្លាម អារម្មណ៍ម៉ួម៉ៅចូលមកភ្លាម ព្រោះអ្នកដែលបានរាក់ទាក់គ្នាជាមួយគេដំបូងមិនមែនជាខ្ញុំទៅវិញ។ ហើយទំនាស់សំដីក៏កើតមានឡើង តែមិនមែនខ្ញុំនិងគេទេ គឺរវាងខ្ញុំហើយនឹងអាយុទ្ធ។ អ្នកណាប្រើឲ្យវានៅសុខមិនព្រម មករំលើករឿងចាស់ៗឲ្យគេលឺ ហើយគេធ្វើមិនខ្វល់ បែរជាសំងំដេក។ ជាការដេកដោយសារយតែអាការៈមិនស្រួលខ្លួន ដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំរៀនមិនចូលទៅតាម ព្រោះតែចាំតាមដានអាការៈរបស់គេ ទើបខ្ញុំសំរេចចិត្តប្រថុយគេចពីការបបួលរបស់អាយុទ្ធ រត់ទៅរកថ្នាំនិងនំមកឲ្យគេវិញ។ ព្រោះតែបារម្ភ និងគិតថាវានឹងអាចធ្វើឲ្យទំនាក់ទំនងរបស់យើងកាន់តែមានច្រើនជាងនេះ)
(តែទីបំផុតថ្ងៃនេះបែរជាធ្ងន់ធ្ងរជាងម្សិលមិញទៀត ព្រោះតែរបួសជើងគេមិនទាន់ជាផង ខ្ញុំបានបន្ថែមរបួសភ្នែកឲ្យទៅគេមួយគូរទៀតដោយសារតែថ្នាំដែលខ្ញុំបានបង្ខំឲ្យគេលេប ព្រោះតែមិនជឿថាគេពិតជាអាចមានប្រតិកម្មជាមួយថ្នាំដែលខ្លាំងពិតមែន។ ពីដំបូងខ្ញុំពិតជាសប្បាយចិត្តណាស់ដែលអាចនិយាយត្រូវគ្នាជាមួយគេ ហើយថែមទាំងបញ្ចុះបញ្ចូលគេឲ្យព្រមលេបថ្នាំបានទៀត។ មើលទៅអ្វីៗគឺដូចជារលូនប្រសើរណាស់ ខ្ញុំគិតថា រឿងល្អៗអាចនឹងចាប់ផ្តើមមានតាំងពីពេលនោះមកហើយ តែផ្ទុយទៅវិញ គឺវាបែរជានាំទុក្ខលើសដើម ព្រោះក្រោយពីគេលេបថ្នាំចូល មិនទាន់បាន៣០នាទីផង គេក៏ប្រញាប់ប្រញាលរៀបចំសៀវភៅទុកក្នុងកាតាបទំនងជាចង់ទៅណា។ ខ្ញុំបំរុងនឹងសួរនាំគេ តែអាយុទ្ធវាលឿនជាង ហើយក៏បានចំលើយយ៉ាងច្បាស់ថា គឺគេពិតជាប្រតិកម្មជាមួយនឹងថ្នាំដែលខ្ញុំបានទិញមកឲ្យគេលេបមែន។ ខ្ញុំពិតជាមានអារម្មណ៍ថាភ័យណាស់ ហើយក៏ព្រមទទួលការជេស្តីពីគេគ្រប់ពាក្យ តែគេបានត្រឹមតែរៀបចំសៀវភៅហើយក្រោកឡើងទៅសុំគ្រូចេញទៅផ្ទះទៅវិញ វារិតតែធ្វើឲ្យខ្ញុំកាន់តែនៅមិនសុខរហូតដល់ញីរញ័រចាប់អីមិនត្រូវព្រោះតែខ្លាចគេទៅបាត់។ ភ្លាមៗនោះខ្ញុំក៏ប្រញាប់រត់សុំគ្រូចេញទាំងមិនទាន់បានទទួលការអនុញាត្តិពីគាត់ ហើយសៀវភៅកាតាបអីក៏ទុកឲ្យអាយុទ្ធជាអ្នកចាត់ចែងប្រមូលទុកឲ្យដែរ។ មកដល់ខាងក្រៅខ្ញុំក៏បានឃើញគេដើរចេញផុតឆ្ងាយទៅហើយ ទើបខ្ញុំប្រញាប់រត់ទៅតាមឲ្យគេឈប់តែរត់កាន់តែជិតដល់ គឺបែរជាខ្ញុំទៅវិញដែលត្រូវឈប់ ព្រោះតែទឹកភ្នែកដែលគេព្យាយាមជូតចេញម្តងហើយម្តងទៀត។ ខ្ញុំពិតជាខុសធ្ងន់មែន
ដែលគ្រាន់តែចង់ឈ្នះចិត្តមានះរបស់គេសុខចិត្តបង្ខំឲ្យគេលេបថ្នាំរហូតដល់បានសំរេច។ ហើយនេះមែនទេជាទំនួលខុសត្រូវដែលខ្ញុំត្រូវផ្តល់ឲ្យគេ គឹទឹកភ្នែកបែបនេះមែនទេ?)
(ខ្ញុំលបដើរតាមគេស្ងាត់ៗ រហូតមកដល់សាឡុងដដែរដែលខ្ញុំបានអៀវគេមកដាក់កាលពីម្សិលមិញ ហើយក៏បានលឺសំដីដំបូងដែលខ្ញុំរិតតែអួលណែន <នេះជាទំនួលខុសត្រូវរបស់លោកមែនទេ> គឺជាពាក្យដែលរិតតែចាក់ដោតបន្ថែមមកលើខ្ញុំមែន។ ខ្ញុំមិននឹកស្មានថាគេពិតជាប្រាកដប្រជាជាមួយនឹងពាក្យនេះសោះ ព្រោះពេលដែលខ្ញុំនិយាយគឺគ្រាន់តែចង់សាកល្បងថាគេពិតជាហ៊ានជាមួយខ្ញុំឬក៏អត់ ហើយពេលដែលគេព្រមលេប ខ្ញុំបែរជាគិតថាគេគ្រាន់តែយកលេសគេចពីការលេបថ្នាំតែប៉ុណ្ណោះព្រោះបើគេពិតជាអាចប្រតិកម្មនឹងថ្នាំដល់ថ្នាក់នេះមែន គេមិនអាចទ្រាំទទួលសំណើរខ្ញុំបានទេ ព្រោះអ្នកដែលរងទុក្ខគឺជាគេ។ តែខ្ញុំគិតខុសទាំងអស់ គឺគិតខុសដែលហ៊ានមើលងាយភាពទុកចិត្តរបស់គេមកលើខ្ញុំ។ ចឹងហើយ ខ្ញុំក៏នឹងព្រមធ្វើគ្រប់យ៉ាងដើម្បីប៉ះប៉ូវនូវទឹកចិត្តគេវិញ។ ខ្ញុំបានលុតជង្គង់នៅពីមុខគាត់ជាលើកទី២ តាមដែលធម្មតាមិនដែលមានកើតឡើងនៅក្នុងជីវិតនេះចំពោះអ្នកណាឡើយក្រៅពីគ្រួសាររបស់ខ្ញុំ។ តែអ្វីដែលរិតតែមិនធម្មតាទៀតសំរាប់ខ្ញុំនោះគឺអាការៈហើមភ្នែករបស់គេដែលនៅពីមុខខ្ញុំនៅពេលនោះ វាពិតជាហើមខ្លាំងមែនទែន ហើមរហូតដល់ខ្ញុំស្រមៃឃើញមុខតុក្កតាខ្លាឃ្មុំមកភ្លាម។ ពេលដែលឃើញបែបនោះ អារម្មណ៍ដឹងខុសគឺមានរិតតែខ្លាំងព្រោះតែខ្ញុំពិបាកនឹងទប់សើចពិតមែន។ ហើយខ្ញុំក៏ដឹងថាគាត់ខ្មាស់ ទើបមិនចង់នៅសំលឹងមុខគាត់យូរ ក៏រករឿងតេរទៅប្រាប់បងប្រុសគេវិញម្តង ហើយក៏បន្តតួនាទីរបស់ខ្លួនបន្តទៀត។ តែមិនទាន់ចាប់ផ្តើមតួនាទីមើលថែគាត់ផង ខ្ញុំក៏ត្រូវមើលថែបេះដូងខ្លួនឯងជាមុនទៅវិញ ព្រោះតែវាបានលោតស្ទើរតែខ្ញុំរកចាប់មិនឈ្នះ នៅពេលដែលគេរត់ចូលមកក្នុងរង្វង់ដៃរបស់ខ្ញុំដោយមិនបានព្រាងទុក។ ខ្ញុំដិតដាមអារម្មណ៍គ្រានោះមិនភ្លេចទេថាខ្ញុំចង់ឈរអោបគេនៅត្រង់នោះយូរកំរិតណា ចង្កេះតូចៗ ក្លិនខ្លួនក្រអូបៗ ពិតជាទប់ចិត្តមិនឲ្យឈ្លក់វង្វេងបានមែន។ ខ្ញុំដូចជាមានសង្ឃឹមថាគេពិតជាអាចមានចិត្តមកលើខ្ញុំបន្តិចហើយ បើមិនចឹងគេក៏មិនអៀនដើរគេចចេញពីខ្ញុំឡើយ។ ចិត្តដែលចង់ស្និតស្នាលជាមួយគេក៏កើនឡើងរិតតែច្រើន ច្រើនរហូតដល់ខ្ញុំមិនចង់លឺសំ
លេងស្ងប់ស្ងាត់ក្នុងចន្លោះវិនាទីណាដែលនៅក្បែគេ។ ខ្ញុំបានបង្ហើបឲ្យគេដឹងខ្លះហើយថាខ្ញុំបានប្រែប្រួលយ៉ាងមិចខ្លះពេលដែលបានស្គាល់គេ តែគេទៅថាខ្ញុំរករឿងចោតប្រកាន់គេទៅវិញ មិនដឹងថាល្ងង់មែនឬក៏ធ្វើជាល្ងង់ទេ ទើបខ្ញុំបានត្រឹមតែញញឹមសប្បាយចិត្ដម្នាក់ឯងរហូតទៅដល់មន្ទីពេទ្យ។ ខ្ញុំបាននាំគាត់ទៅរកពេទ្យដែលជំនាញខាងភ្នែកបំផុត ព្រោះខ្ញុំចង់ដឹងពីមូលហេតុលំអិតទាំងអស់ដែលអាចកើតឡើងទៅជារបៀបនេះបាន។ លោកគ្រូពេទ្យប្រាប់យ៉ាងច្បាស់ហាមមិនឲ្យគាត់ប្រើប្រាស់ថ្នាំផ្តេសផ្តាសទៀតជាដាច់ខាត ហើយក៏ត្រូវចំណាំសំគាល់ថ្នាំណាដែលមានឥទិ្ធពលខ្លាំង ព្រោះវាអាចធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់សរសៃភ្នែករហូតដល់ធ្ងន់ធ្ងរបាន។ ខ្ញុំមិនដែលដឹងសោះថានឹងមានមនុស្សប្រភេទនេះបាន ចុះបើពេលគេឈឺម្តងៗតើខ្ញុំត្រូវធ្វើយ៉ាងមិចទៅ?) ខ្ញុំកាន់តែអានស្នាមញញឹមរបស់ខ្ញុំកាន់តែរីកធំ។ គេនិយាយធ្វើដូចពេលនោះ គឺដូចជាពេលនេះចឹងណា....
(មិនគួរឲ្យជឿសោះថាខ្ញុំបានមកលេងផ្ទះគេដល់ទៅ២ថ្ងៃជាប់គ្នា ហើយក៏បានទទួលដំណឹងថ្មីមួយទៀតដែលចេញពីមាត់ម្តាយរបស់គេផ្ទាល់ផងដែរ ដែលគាត់បានប្រាប់ថាខ្ញុំគឺជាមនុស្សម្នាក់ដែលអាចយកឈ្នះចរិករបស់គេបាន។ អូហូ ពិតជាមានមោទនភាពមែនខ្ញុំ មិនដឹងពិតមែនថាខ្ញុំក៏អាចមានឥទិ្ធពលទៅលើគេបានដូចគ្នាហើយថែមទាំងជារឿងដែលពិសេសសំរាប់គេទៀត ខ្ញុំមិនអាចហាមឃាត់ស្នាមញញឹមខ្ញុំមិនឲ្យផុសឡើងមកលើមុខបានឡើយ។ វាមានន័យថា ខ្ញុំពិតជាគិតមិនខុសមែន ដែលប្រាប់ខ្លួនឯងថាគេអាចនឹងគិតអ្វីពិសេសមកលើខ្ញុំដូចគ្នា។)
(ថ្ងៃនេះខ្ញុំមិនបានជួបត្រឹមតែម៉ាក់របស់គេទេ តែមានសំណាងបានជួបទាំងសមាជិកគ្រប់គ្នាក្នុងគ្រួសារគេតែម្តង។ ប៉ា និងបងស្រីរបស់គេ គឺនាំគ្នាចាប់ជំរិតសួរនាំខ្ញុំរហូតដល់ខ្ញុំត្រូវរកផ្លូវរត់ឡើងទៅហៅកូនខ្លាឃ្មុំ ទាំងដែលគ្មានអ្នកណាប្រើ។ ហើយក៏សូមអរគុណដល់ប៉ាហើយនិង បងស្រីរបស់គេណាស់ដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំឡើងមកជួបគេចំពេលល្អដល់ថ្នាក់នេះគឺឡើងមកចំពេលដែលគេកំពុងតែឈរបញ្ចេញសាច់ខ្លួនសរខ្ចីនៅនឹងមុខខ្ញុំពេញៗតែម្តង។ ខ្ញុំដឹងថាខ្លួនខ្ញុំលង់ចិត្តទៅលើគេខ្លាំងដល់កំរិតណាហើយ សូម្បីតែមិនបានឈឺនោមផងក៏ខ្ញុំចង់ឈឺដែរព្រោះតែចង់ចូលឲ្យកាន់តែជិតគេខ្លាំងជាងហ្នឹងទៀត។ អា អើយ អា សារធាតុពិតរបស់ឯងគឺបែបនេះតើមែនទេ? ឯងចង់កុហកខ្លួនឯងទៀត
លេងបានហើយថាឯងគិតចង់ធ្វើអីលើគេ។ ឯងចង់បោកខ្លួនឯងលេងបានទៀតហើយថាឯងមានចិត្តបែបណាទៅលើគេ។ ពេលចូលដល់ក្នុងបន្ទប់ទឹកខ្ញុំខំសម្ងំសម្រួលអាការៈដែលឃាត់ស្ទើរតែមិនបានឲ្យស្ងប់វិញឲ្យបានច្រើនពេលដែលនៅក្បែគេ រហូតដល់គេមកគោះទ្វារហៅខ្ញុំឲ្យចេញទៅប្រឈមមុខជាមួយនឹងគេដែលម្តងនេះគឺមានគំលាតជិតខ្លាំងណាស់ ថែមទាំងបូករួមនឹងពាក្យមើលស្រាលកូនប្រុសតូចរបស់ខ្ញុំផង ខ្ញុំក៏កើនចិត្តកាន់តែខ្នាញ់គេមួយកំរិតទៀត ទើបចង់លលេងជាមួយគេខ្លះ តែមិននឹកស្មានថាវាអំណោយផលរហូតដល់ខ្ញុំចង់ធ្វើវាមែនទែន ដល់ទីបំផុតពួកយើងទាំង២ក៏បានឈានចូលបរិវេនធ្វើសឹក ហើយមនុស្សប្រុសម្នាក់នោះក៏បានធ្លាក់មកស្ថិតនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងដោយដៃរបស់ខ្ញុំទាំង២។ ខ្ញុំសារភាពតាមត្រង់ តាំងពីខ្ញុំចេះស្គាល់ស្នេហាមក គេគឺជាមនុស្សតែម្នាក់ហើយក៏ជាអ្នកដំបូងដែលដុតអារម្មណ៍ខ្ញុំបានដោយត្រឹមតែឃើញរូបរាងកាយ។ សូម្បីតែមនុស្សស្រីដែលខ្ញុំធ្លាប់មានទំនាក់ទំនងជាមួយខ្ញុំកន្លងមក ក៏មិនដែលមានអ្នកណាដាស់អារម្មណ៍ខ្ញុំឲ្យចង់អូសឡើងគ្រែបានខ្លាំងដូចជាគេដែរ។ វាខ្លាំងរហូតដល់គ្រឿងក្នុងរបស់ខ្ញុំគ្រប់គ្រងលេងចង់រួចទៅហើយ។ មុខខ្ញុំកាន់តែចូលជិតគេ ចិត្តដែលចង់ចាប់ទាញដកមកវិញគឺកាន់តែអស់ទៅៗ។ តែគួរឲ្យស្តាយណាស់ដែលគេមិនបានធ្លាក់ចូលក្នុងអន្លង់របស់ខ្ញុំវិញ ថែមទាំងស្រែកដាក់មុខខ្ញុំថាជាមនុស្សរោគចិត្តទៀត។ រោគចិត្តចឹងហ៎? ហ៊ើយយយ រោគចិត្តឫមិនរោគចិត្តខ្ញុំមិចនឹងដឹងទៅ បើខ្ញុំមិនដែលទៅនឹកគិតថាគាត់មានចំនុចទាក់ទាញចិត្តមនុស្សប្រុសគ្នាឯងបានខ្លាំងដល់កំរិតនេះផង។ ចង់ដឹងណាស់ថាគ្រប់គ្នាដែលនៅក្បែគេសុទ្ធតែទទួលបានអារម្មណ៍បែបនេះទាំងអស់ឬក៏មានតែខ្ញុំម្នាក់ទេ? ហើយបើនៅតែបែបនេះរហូត តើខ្ញុំអាចទ្រាំបានដល់ពេលណាទៅ?.)
(ថ្ងៃទី១៩ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០១៧... អន់ចិត្ត)
(ហឹមមម ថ្ងៃនេះវាហាក់ដូចជាមានអារម្មណ៍ថាខុសឆ្ងាយពីម្សិលមិញខ្លាំងណាស់ មានអារម្មណ៍ថាគ្រប់យ៉ាងដែលកើតឡើងក្នុងរយៈពេល២ថ្ងៃនោះគឺគ្រាន់តែជាសុបិនសំរាប់ខ្ញុំតែមួយភ្លែតតែប៉ុណ្ណោះ។ ព្រោះមិនថាខ្ញុំខំប្រឹងព្យាយាមកែខ្លួនធ្វើល្អដាក់គេច្រើនប៉ុណ្ណា ឬបារម្ភហួងហែងគេខ្លាំងយ៉ាងណាក៏គេមិនបានចាប់អារម្មណ៍ជ្រាបដឹងដែ
រ។ ខ្ញុំអន់ចិត្តខ្លាំងណាស់ដែលគេចង់ឲ្យខ្ញុំបាត់មុខចេញពីគេ ទាំងដែលគេមិនបានដឹងទេថាខ្ញុំចង់ជួបគេខ្លាំងកំរិតណា។ ខ្ញុំខំស្កាត់មកតាមលួចមើលគេដល់របងផ្ទះ តែមិនហ៊ានចូលសួរនាំព្រោះតែឋានះសូម្បីតែជាមិត្តនៅមិនទាន់មានលំនឹង។ បានត្រឹមតែសម្ងំចាំមើលគេបើកទ្វាថ្នាក់ចូលមក តែក៏មិនឃើញ។ ចិត្តអន្ទះសារបារម្ភពីគេមានកាន់តែច្រើន ទើបសំរេចចិត្តរត់មករកគេទាំងមិនខ្វល់ថាខាងសាលានឹងគិតយ៉ាងណា។ តែទីបំផុត អ្វីដែលខ្ញុំទទួលបានមកវិញ គឺការស្អប់ខ្ពើមដែលតាំងពីដើមមកគេមានសំរាប់ខ្ញុំជានិច្ច។)
(ខ្ញុំចេះឈឺចាប់ព្រោះតែគេចាប់ផ្តើមចូលមកជាចំនែកសំខាន់់មួយក្នុងចិត្តខ្ញុំតាំងពីពេលនោះរួចមកហើយ...
ព្រឹត្តិការណ៍ក្នុងថ្ងៃនោះ