រឿង ម្ចាស់គ្រងបេះដូង💜 ភាគទី២៥

រឿង ម្ចាស់គ្រងបេះដូង 

ភាគទី២៥

និពន្ធដោយ Pii Chhay

#Khmer_Novel69

ទីតតៗៗ ហើយអាប្រកាច់ណានឹងចុចស៊ីផ្លេឡានកណ្តាលយប់នឹង មិនដែលរៀនពីសីលធម៌ទេអី។ 

”awww” កុំទាន់ខ្វល់នឹងឡាននោះ ព្រោះពេលដែល ខ្ញុំកំពុងតែមើលកញ្ចក់ក្រោយរកប្រភពសំលេង  ស្រាប់តែមានម៉ូតូធំ២គ្រឿងបោះពួយសំដៅមកចំពីមុខឡានខ្ញុំយ៉ាងលឿននន  លឿនរហូតដល់ត្រូវចាប់ហ្វាំងកាច់ចង្កូតគេចទៅទិសផ្សេងគ្នាជាមួយនឹងម៉ូតូ។ សន្ទុះល្បឿនរបស់ម៉ូតូនិងគោលដៅដែលបានតម្រង់មកគឺមានចេតនាច្បាស់ណាស់។ បេះដូងខ្ញុំលោតស្ទើរតែចេញក្រៅទ្រូង ទាំងខ្លាចត្រូវមកជួបឧបទ្ទវហេតុមុនបានទៅជួបមុខហ៊ាង និងអារម្មណ៍ភ័យពួកទាំងនោះបានបំណងមិនល្អមកលើខ្លួន។ តែទោះល្អឬមិនល្អក៏ខ្ញុំគ្មានពេលចាប់អារម្មណ៍នឹងចុះទៅរកខុសរកត្រូវស្មាលនេះដែរ អារម្មណ៍តែមួយដែលគិតដល់គឺរកផ្លូវត្រលប់ទៅរកហ៊ាងវិញឲ្យបានលឿនបំផុត។  

”ហ៊ើយយយ ពួកអាចង្រៃអស់នេះចង់ធ្វើអីនឹង?” ខ្ញុំរៀបនឹងជាន់ហ្គែរបន្តល្បឿនទៅមុខបន្តទៅហើយស្រាប់តែឡានដែលខ្ញុំខំសំលឹងមើលតាមកញ្ចក់ក្រោយមករហូតនោះបានវ៉ាមកពាំងកាត់មុខឡានរបស់ខ្ញុំជិតផ្លូវ។ ខ្ញុំដឹងច្បាស់ភ្លាមថាខ្ញុំលេងមានសុវត្ថិភាពទៀតហើយ។ ខ្ញុំមិនដឹងថាទាំងអស់នេះពួកវាមានបំណងអ្វីទេ ដឹងត្រឹមតែម្យ៉ាងគឺបំំណងអាក្រក់តែមួយគត់។ មិនបង្អង់យូរខ្ញុំប្រញាប់ប្តូរទិសដៅថយក្រោយវិញជាបន្ទាន់ ស្រាប់តែ…. 

ប្រាវវវវវវៗៗ សតិរបស់ខ្ញុំត្រូវបានបែកខ្ចាយដូចកញ្ចក់ឡានខាងក្រោយដែលត្រូវបានជនដៃដល់២ម៉ូតូបានស្ទាក់មកវាយកំទេចឡើងខ្ចេចខ្ចី។ ពេលនេះទោះខ្ញុំចង់បកក្បាលទៅទិសណាក៏លេងទាន់ទៀតដែរខ្ញុំអស់ផ្លូវទៅហើយព្រោះឡានរបស់ខ្ញុំកំពុងតែហ៊ុមព័ទ្ធទៅដោយកងកំលាំងរបស់ពួកអស់នោះគ្រប់ច្រក។ មនុស្សប្រុសមាឌធំ២នាក់បានចុះពីលើម៉ូតូដោយក្នុងដៃមានសុទ្ធតែដំបងដែក បានពង្រាយគ្នាមកឈរចំពីចំហៀងក្បាលឡានដោយម្នាក់ៗពាក់មួកសុវត្ថិភាពគ្រប់គ្នា តែមិនមានសកម្មភាពអ្វីជាចេញពីឡានសោះ។ ខ្លួនប្រាណខ្ញុំត្រជាក់ទៅដោយតំណក់ញើស សរសៃរដៃជើងស្ពឹកស្រពន់រកចាប់អ្វីមិនបាន បេះដូងក៏លោតញាប់ទៅៗកាន់តែខ្លាំង ខ្ញុំខំងាកឆ្វេងងាកស្តាំដើម្បីស្វែងរកជំនួយ  ប៉ុន្តែអ្វីដែលខ្ញុំទទួលបានគឺមានត្រឹមតែបង្គោលភ្លើងបំភ្លឺផ្លូវតែប៉ុណ្ណោះ។ កណ្តាលយប់គ្មានមនុស្សឆ្លងកាត់បែបនេះតើខ្ញុំទៅរកអ្នកណាឲ្យមកជួយទៅ។ ខ្ញុំស្រវេស្រវារកទូរសព្ទទាក់ទងទៅរកជំនួយ តែលូកស្ទាបយ៉ាងណាក៏មិនឃើញ ទើបរូបភាពទូរសព្ទដៃដែលខ្ញុំបានដាក់នៅលើតុក្បែរក្បាលដំណេកផុសអណ្តែលឡើងនឹងមុខ។ (What a Fu*king Day?) 

ឌាំងៗៗៗ 

”Shittt ពួកឯងចង់ធ្វើអី?” ខ្ញុំភ្ញាក់ស្ទើរតែលោតទៅមួយចំហៀងទៀតនៃឡាន ដោយសារកំលាំងគោះកញ្ចក់ឡានស្ទើរតែជ្រុះកញ្ចក់ចេញមករបស់គ្នាវា២នាក់ទៀតនៅជាប់នឹងទ្វារឡាន។  

”បើមិនចង់ត្រូវធ្ងន់ ឆាប់ចេញភ្លាម” ម្នាក់ក្នុងចំនោម២នាក់បានស្រែកហៅខ្ញុំឲ្យចេញពីក្រៅឡាន។ តែខ្ញុំមិនបានឆ្លើយតបឬធ្វើតាមអ្វីដែលវាបញ្ជាទេ ខ្ញុំមិនភ្លើដល់ថ្នាក់ចេញទៅឲ្យវាសំលាប់ងាយៗទេ។  

2 / 11

ឌាំងៗៗៗៗ”ហែងលឺអញហៅហែងហេ៎ ឬក៏ហែងចង់ងាប់នៅក្នុងឡាននឹងហា៎” សំលេងកាន់តែខ្លាំងកំលាំងដៃគោះកញ្ចក់ឡានក៏កើនជាលំដាប់។  

”ពួកឯងចង់បានអី ពួកអាចង្រៃ” ខ្ញុំងើបខ្លួនផុតពីកៅអី ព្រោះខ្លាចកញ្ចក់នឹងបែកមកស្រោចខ្លួនខ្ញុំ។  

”ចាត់ការពួកហែង” គ្រាំងៗៗ ប្រាវវវៗៗ សំលេងមនុស្សបញ្ចប់ បន្តទៅដោយសំលេងវាយបំបែកកញ្ចក់និងក្បាលដំបូលឡាន ត្រូវបានលាន់លឺដំណាលគ្នាដោយសារស្នាដៃវាយប្រហារយ៉ាងពេញទំហឹងពីដៃគ្រប់គ្នា។ ខ្ញុំស្ទុះទៅក្រាកក្បាលនៅកៅអីខាងក្រោយ ដោយតក់ស្លុតខ្លាំងជាទីបំផុត។  

”ជួយផង…. ជួយខ្ញុំផង” មាត់ខ្ញុំបានស្រែកសុំជំនួយ ដោយមិនដឹងថាមានអ្នកលឺឬក៏អត់ទេ តែអ្វីដែលខ្ញុំទទួលបានគឺមានត្រឹមសំលេងវាយកំទេចឡាន តែមួយគត់។ តើខ្ញុំអាចរួចមានជីវិតនៅថ្ងៃនេះទេ?  

”ហ៊ាង បងមកជួយអូនផង” សតិដែលនៅសល់ក្នុងខួរក្បាលទាំងមូលពេលនេះគឺនឹកឃើញទៅដល់មនុស្សដែលកំពុងដេកលើគ្រែចាំខ្ញុំទាំងឈឺតែប៉ុណ្ណោះ ទឹកភ្នែកក៏ចាប់ផ្តើមស្រក់មកដោយភាពភ័យខ្លាច។ តើនេះឬជាប្រផ្នូលនៃសុបិន្តអាក្រក់របស់ខ្ញុំ? ខ្ញុំខ្លាចណាស់ ខ្ញុំ ខ្ញុំ…. 

ទីតតតតតតៗៗៗ សំលេងស៊ីផ្លេឡានថ្មីមួយទៀតបានបន្លឺឡើងជាប់គ្នាយ៉ាងវែងអន្លាយយ ខណះពេលគ្នាវាម្នាក់បានលូកដៃចូលមកចាប់ទាញគន្លឹះទ្វារឡានបំរុងនឹងអូសក្បាលខ្ញុំចេញមកទៅហើយ។ មានមនុស្សមកជួយខ្ញុំហើយមែនទេ?  

”ហ៊ើយយយ ពួកហែងប៉ុណ្ណឹងបានហី៎ មានមនុស្សមកហើយ” គ្នាវាម្នាក់បានបញ្ឈ់សកម្មភាពហើយរាយការទៅគ្រប់គ្នា។  

”អឺ ទៅវិញយើង” សំលេងមនុស្សម្នាក់ទៀត។  

”ចាំទុកអាកំសាកញី ជីវិតហែងនឹងរស់មិនស្រួល បើនៅតែពាក់ព័ន្ធជាមួយនឹងម្ចាស់ឡាននេះទៀត ទៅវិញពួកហែង” ម្ចាស់ឡាន? ហ៊ាង? មានន័យថាយ៉ាងមិច? សំលេងឡាននឹងម៉ូតូពួកនោះបោលចេញទៅយ៉ាងលឿន ជំនួសមកវិញដោយ…… 

”ប្អូនៗ ប្អូនមិចហី៎?” មានមនុស្សប្រុស៣នាក់បានរត់មករកដែលកំពុងតែវាចេញពីទ្វារឡានខាងក្រោយដោយអារម្មណ៍មិននៅនឹងខ្លួន។ អ្នកដែលកំពុងតែចង់សំលាប់ខ្ញុំគឺម្នាក់ក្នុងចំនោមមនុស្សជុំវិញខ្លួនហ៊ាងចឹងមែនទេ? ហេតុអី?? ហេតុអីគ្រប់គ្នាស្អប់ខ្ពើមខ្ញុំដល់ថ្នាក់ប្រមាថជីវិតគ្នាបែបនេះ? 

”ប្អូនៗ ប្អូនកើតអីនឹង?” ខ្ញុំខំវាចេញមកក្រៅគឺបានត្រឹមតែដេកដួលទៅលើថ្នល់ ដោយមានកំទេចកញ្ចក់ឡានក្រាលពាសពេញខ្លួនខ្ញុំ ខ្ញុំទៅមុខទៀតលេងរួចហើយ ដៃជើងខ្ញុំស្វិតអស់ហើយ។ វាជារឿងនឹកស្មានមិនដល់មួយដែលខ្ញុំមិនដែលបានជួបប្រទះឡើយក្នុងឆាកជីវិតនេះ។ ហេតុអីក៏ចិត្តមនុស្សមានភាពព្រៃផ្សៃខ្លាំងដល់ថ្នាក់នេះ?  

3 / 11

”ពួកហែងតេហៅឡានពេទ្យមក” បងប្រុសម្នាក់បានស្ទុះមកជួយគ្រាខ្ញុំឲ្យងើបអង្គុយ ហើយប្រាប់ទៅគ្នាគាត់ឲ្យជួយហៅឡានពេទ្យមក។   

”អត់អីទេ ខ្ញុំ…ខ្ញុំអត់អីទេ ខ្ញុំចង់ទៅផ្ទះ” ខ្ញុំមិនចង់ឃើញមុខពេទ្យទេ តែខ្ញុំចង់ឃើញមុខមនុស្សម្នាក់ច្រើនជាង។ 

”ប្អូនទៅពេទ្យសិនទៅ របួសពេញខ្លួនហើយ” គឺជារបួសសើរស្បែកដែលទទួលបានពីកំទេចកញ្ចក់ឡាន។  

”ខ្ញុំអត់ទៅទេ ខ្ញុំ…ខ្ញុំអរគុណពួកបងខ្លាំងណាស់ដែលបានមកជួយទាន់ពេល” ខ្ញុំលើកដៃសំពះនិយាយអរគុណគ្រប់គ្នាទាំងបេះដូងនៅលោតញាប់មិនទាន់បាត់ ហើយក៏ព្យាយាមងើបឈរ ដើម្បីបានត្រលប់ទៅផ្ទះវិញ។ ក្នុងខណះពេលនេះអ្នកដែលខ្ញុំចង់នៅក្បែរបំផុតគឺហ៊ាងតែម្នាក់គត់។  

”មិនអីទេ ចៃដន្យណាស់ថ្ងៃនេះចេះនឹកឃើញចង់ជិះវាងមកផ្លូវនេះ ហី៎ទៅផ្ទះរួចមែនអត់? បើមិនរួចចាំពួកបងជូនទៅ” បងប្រុសដដែរព្យាយាមចាប់ដៃខ្ញុំជាប់ដូចខ្លាចខ្ញុំដួលម្តងទៀត។   

”ខ្ញុំទៅរួច ខ្ញុំ ខ្ញុំមិនអាចចុះចាញ់បានទេ ខ្ញុំអរគុណច្រើនហើយ” ខ្ញុំចាប់ដៃបងប្រុសម្នាក់នោះចេញហើយបែរខ្លួនទៅទាញទ្វារឡានវិញ តែដៃជើងខ្ញុំញ័រកាន់តែខ្លាំងពេលដែលងាកទៅឃើញសភាពឡានដែលពួកនោះបានបន្សល់ទុក។ កញ្ចក់ខាងឆ្វេងមុខក្រោយត្រូវបានវាយទំលុះយ៉ាងស្អាត និងបានស្នាមកំបិតគ្រប់កន្លែងត្រង់ក្បាលឡានទៀត។ ខ្ញុំស្រមៃឃើញរូបភាព បើខ្ញុំមិនគេចខ្លួនទៅពួននៅខាងក្រោយទាន់ទេ មុខខ្ញុំអាចនឹងជាប់ជាមួយនឹងដំបងរបស់ពួកវាក៏ថាបាន។  

”មោះ ទុកឲ្យពួកបងជូនទៅវិញ ដៃញ័រខ្លាំងណាស់ វរៗបើកទៅបុកគេតរទៀត”  

”អឹមម ឲ្យអារាជជូនទៅទៅ ណាមួយមិនដឹងពួកនោះវានៅចាំស្ទាក់ផ្លូវណាទៀតឬក៏អត់?” ម្នាក់ៗមានចិត្តសណ្តោះដល់ខ្ញុំខ្លាំងណាស់។  

”អរគុណពួកបងខ្លាំងណាស់” ស្តាប់ពាក្យបងប្រុសម្នាក់នោះនិយាយក៏អាចទៅរួចដែល ក្នុងពេលដែលវានៅមិនទាន់ធ្វើអីខ្ញុំបានពួកវាប្រាកដជាមិនអស់ចិត្តឡើយ។ ដូចនេះជម្រើសដែលល្អគឺខ្ញុំមិនគួរនៅម្នាក់ឯងឡើយ។  

”ពួកបងពេញចិត្ត តោះឆាប់ទៅៗយប់ហើយ” ទោះជាមិនដែលស្គាល់គ្នាពីមុនមកតែគ្រប់គ្នាមានទឹកចិត្តជួយមនុស្សមានគ្រោះអាសន្នដូចខ្ញុំនៅពេលនេះដោយពេញចិត្ត ជាហេតុធ្វើឲ្យខ្ញុំទុកចិត្តពួកគាត់។ 

ខ្ញុំត្រូវបានបងរាជ បងប្រុសដែលខំរត់មកជួយខ្ញុំមុនគេនិងយកចិត្តទុកដាក់លើខ្ញុំជាងគេនោះអូសដៃមកឲ្យអង្គុយខាងស្តាំដៃរបស់គាត់ដែលជាកន្លែងជាប់អ្នកបើកហើយគាត់ក៏ដើរមកបោសសំអាតកញ្ចក់នៅកន្លែងដែលគាត់ត្រូវមកធ្វើតួនាទី។ ទីបំផុតខ្ញុំក៏បានរួចផុតពីគ្រោះចង្រៃមួយគ្រានេះដោយសុវត្ថិភាព។  

4 / 11

”មិចហី៎? បាត់ភ័យនៅ?” នៅក្នុងឡានដ៏ស្ងាត់ជ្រងំ បងរាជក៏បានបង្ហើរសំនៀងមកកាន់ខ្ញុំ។  

”បាត់ទៅច្រើនហើយ” ខ្ញុំបានប្រែមកសភាពដើមវិញបានច្រើនហើយ នៅតែអារម្មណ៍ដែលដិតជាប់ព្រឹត្តិការណ៍អំបាញ់មិញតែប៉ុណ្ណោះ។  

”ពួកវាចង់ប្លន់ប្អូនមែន?” សំនួរត្រូវបានសួរជាបន្តបន្ទាប់រហូតដល់ខ្ញុំនឹកឆ្លើយមិនចង់បាន។  

”អត់ទេ” 

”ចឹងមានតែរឿងគំនុំ”  

”ជាការគំរាមកំហែង” សុខៗស្រាប់តែខ្ញុំរបូតមាត់ទៅយ៉ាងផុយ។  

”ប្អូនទៅធ្វើអីប៉ះពាល់ដល់អ្នកណាមកមែន?” សំនួរកាន់តែជ្រៅ ខ្ញុំកាន់តែក្រពុលមុខ។ ខ្ញុំបែងចែកមិនចេញទេថាអ្នកណាជាអ្នកមានគំនិតនេះឲ្យប្រាកដ ព្រោះមនុស្សដែលមិនពេញចិត្ត ទំនាក់ទំនងរវាងខ្ញុំហើយនិងហ៊ាងគឺមានតែ២នាក់ទេ ទីមួយគីប៉ារបស់ហ៊ាង ហើយទីពីរគឺស្រីម្នាក់នោះ។ តើអាចទេសំរាប់មនុស្សដែលមានឥទ្ធិពលដូចជាប៉ាហ៊ាង ឬមួយក៏ចិត្តឫសត្យារបស់មនុស្សស្រីដែលត្រូវបានមនុស្សដែលខ្លួនស្រលាញ់មកទាក់ទងជាមួយអ្នកផ្សេង តើបុគ្គលមួយណាដែលអាចទៅរួចជាង? ខ្ញុំនៅវែកញែកមិនចេញទេ 

”បងសុំទោសផងណា សួររឿងផ្ទាល់ខ្លួនច្រើនពេក” ប្រហែលខ្ញុំសំលឹងមុខគាត់រហូតដល់គាត់ទើសទាល់ចិត្តហើយទើបញញឹមមិនសមសុំទោសខ្ញុំបែបនេះ។  

”អត់អីទេ ខ្ញុំគ្រាន់តែគិតមិនទាន់ចេញថាអ្នកណាចង់ធ្វើបាបខ្ញុំបែបនេះ”  

”ដាក់ពាក្យបណ្ដឹងទៅ ដើម្បីឲ្យមានការស៊ើបអង្កេតរកមុខជនដៃដល់”  

”គ្មានប្រយោជន៍ទេ មុននឹងគេហ៊ានធ្វើរឿងបែបនេះ គេបានត្រៀមខ្លួនការពាររួចរាល់អស់ហើយ យើងជាជនទន់ខ្សោយស៊ូមិនឈ្នះគេទេ” សង្គមមួយនេះ មានទឹកប្រាក់គឺមានអំណាច។ ច្បាប់ខុសក៏អាចកែឲ្យមកត្រូវវិញបាន។(សុំទោសបើមានការប៉ះពាល់) 

”ចឹងមានតែសុខចិត្តឲ្យគេតាមធ្វើបាបគ្រប់ពេលគេមានឱកាសមែន?” 

”បងចតខាងមុខនឹងហើយ” សំណាងដែលមកដល់មុខCondoទាន់ ទើបមិនបាច់រកនឹកពាក្យដោះសារទៅគាត់។  

”នៅនឹងមែន ចាំបងជូនដល់កន្លែងចតឡានម៉ង់” ថាហើយគាត់ក៏បើកហួសចូលទៅដល់កន្លែងចតឡាន ដោយមិនចាំស្តាប់ការអនុញ្ញាតពីខ្ញុំ ហើយបណ្តោយឲ្យមិត្តភ័ក្ដិគាត់ពីនាក់ទៀតនៅចាំមុខCondoវិញ។  

5 / 11

”អរគុណបងម្តងទៀតដែលបានជួយ មានឱកាសខ្ញុំនឹងសងបងវិញ” ពន្លត់ម៉ាស៊ីនឡានហើយខ្ញុំក៏ថ្លែងអំណរគុណគាត់ម្តងទៀត មុននឹងគាត់ចេញទៅ។  

”ប្រាប់ហើយពេញចិត្ត មិនបាច់អរគុណច្រើនដងពេកទេ”  

”បាទ ចឹងខ្ញុំឡើងទៅបន្ទប់សិនហើយ ទៅវិញដោយសុវត្ថិភាព” ពេលនេះពួកយើងបានចេញផុតក្រៅឡានហើយ ខ្ញុំក៏លាគាត់ត្រៀមខ្លួននឹងដើរទៅរកជណ្តើរយន្តទៅហើយគាត់ក៏ចាប់ដៃខ្ញុំជាប់។  

”ឈប់សិន បងនៅមិនទាន់បានស្គាល់ឈ្មោះប្អូនផង” ស្មានតែមានរឿងអី ចង់ដឹងធ្វើអីលេងបានជួបគ្នាទៀតហើយ។  

”ខ្ញុំឈ្មោះទូ…” ក្នុងចិត្តគិតផ្សេង តែមាត់ហុចទៅផ្សឹង។  

”បងឈ្មោះរាង ខ្ញុំដឹងហើយ បើអស់អីហេីយខ្ញុំទៅសិនហើយ ព្រោះមានមនុស្សកំពុងចាំ” ខ្ញុំកាត់គាត់ភ្លាមៗព្រោះដឹងថាគាត់ចង់ណែនាំខ្លួនម្តង ហើយក៏មិនចង់ខាតពេលយូរ ព្រោះបានចេញឆ្ងាយពីម្ចាស់ដើមហេតុថ្ងៃនេះយូរដែរហើយ។  

”នេះលេខទូរសព្ទបង បើគិតថាចង់ប្តូរចិត្តដាក់ពាក្យបណ្ដឹងវិញ បងអាចជួយបាន បងមានបណ្តាញច្រើនអាចពឹងពាក់បាន” គាត់បានញុកកាតឈ្មោះរបស់គាត់ចូលក្នុងដៃខ្ញុំ ដោយទឹកមុខញឹមៗ។  

”អឹមម មិនហ៊ានរំខានបងដល់ថ្នាក់នឹងទេ ខ្ញុំអាចចាត់ការខ្លួនឯងបាន” (តាមណា? រាល់ថ្ងៃនឹងធ្វើអី ទៅស្គាល់ខ្សែអ្នកណាខ្លះ? និយាយយកតែមុខមែន) 

”ទុកទៅក្រែងមានការបន្ទាន់អីមិនបាច់ដើររកឆ្ងាយ” មើលទៅបែបមិនព្រមចប់ត្រឹមនឹងទេ មានតែទទួលយកទៅ។  

”អឹមម អូខេ បើអស់អីហើយខ្ញុំទៅសិនហើយ”  

”បាទ សំណាងល្អ” មិនចាំយូរ ខ្ញុំក៏បែរខ្លួនដើរទៅរកជណ្តើរយន្តឡើងទៅបន្ទប់ភ្លាមៗ។  

អារម្មណ៍តក់ស្លុតដែលបានកើតឡើងមុននឹងវាតាមមកតោងខ្លួនមិនលេង ខ្ញុំទទួលអារម្មណ៍ភ័យៗពេលដែលនៅម្នាក់ឯងក្នុងជណ្តើរយន្តបែបនេះ ចិត្តចេះតែគិតថាពួកវាអាចមកចាំស្ទាក់ដល់ទីនេះទេ។ ហ៊ើយយយយ ខ្លាចឡើងជិតឆ្កួតហើយ Condoគេមានសន្តិសុខយាមសុវត្ថិភាពល្អបែបនេះពួកវាមិចនឹងហ៊ានទៅ ឈប់គិតៗៗៗ  

ពេលនេះមិនដឹងថាហ៊ាងមានភ្ញាក់ខ្លះឬអត់ទេ តែចូលមកដល់ក្នុងបន្ទប់មិនមានអ្វីប្រែប្រួលឡើយប្រហែលមិនបានភ្ញាក់រកខ្ញុំទេមើលទៅ។ ខ្ញុំក៏ហួសដើរចូលបន្ទប់គេងដោយបើកទ្វារថ្នមៗព្រោះខ្លាចគេភ្ញាក់។ 

6 / 11

ហឹកក ហឺក ទ្វាររបើកស្របពេលទឹកភ្នែកកំពុងតែស្រក់ មិចក៏ឯងយំចឹងអាទូ? កុំយំ កុំយំអាទូ ហេតុអីក៏ឯងទន់ជ្រាយយ៉ាងនេះ? គេកំពុងតែដេកយ៉ាងស្កប់ស្កល់នៅនឹងមុខឯងហើយតើ។ តើឯងនៅយំបារម្ភអីទៀត? នេះឬជាអារម្មណ៍ដែលភ័យខ្លាចមិនបានមកជួបមនុស្សដែលយើងស្រលាញ់?   

ខ្ញុំខំព្យាយាមខ្ទប់យំដើរសំដៅទៅគ្រែរបស់ហ៊ាងស្ងាត់ៗដើម្បីបានឃើញមុខម្ចាស់ចិត្តឲ្យច្បាស់។ ផ្ទៃមុខដែលនៅមិនទាន់ស្រស់បស់របស់គេ កំពុងតែបិទភ្នែកដេកលក់យ៉ាងមានសេចក្តីសុខ ដោយមិនបានដឹងឡើយថាអ្នកកំពុងតែបើកភ្នែកសំលឹងមើលគេទាំងទឹកភ្នែកម្នាក់នេះស្ទើរតែលេងបានឃើញមុខគេទៀតទៅហើយ។ តើខ្ញុំគួរតែប្រាប់គេពីរឿងនេះទេ? តើគេនឹងមានប្រតិកម្មយ៉ាងណាទៅបើគេដឹងថាខ្ញុំកំពុងតែត្រូវបានគេតាមធ្វើបាបដោយសារតែសេ្នហាយើងមួយនេះ? តើគេទទួលយកបានទេបើគេដឹងថាម្នាក់ក្នុងចំនោមអ្នកបញ្ជាពួកអស់នោះអាចជាឳពុកបង្កើតរបស់គេ? ឬមួយគេក៏ដឹងដែរថានឹងមានរឿងនេះកើតឡើងទើបគេព្យាយាមនៅតាមការពារខ្ញុំគ្រប់ពេលវេលាកន្លងមក។ តើខ្ញុំត្រូវចាប់ផ្ដើមរស់នៅទាំងភាពភ័យខ្លាចបែបនេះមែនទេ? គ្រាន់តែចង់រស់នៅប្រើប្រាស់ជីវិតមួយធម្មតាជាមួយមនុស្សដែលយើងស្រលាញ់ តើវាធ្ងន់ធ្ងរណាស់ទៅមែនទេ? សំនួរអស់ទាំងនេះតើមានអ្នកណាអាចជួយឆ្លើយខ្ញុំបានទៅ? ឬក៏ខ្ញុំត្រូវបៀមទុកលាក់រឿងទាំងនេះធ្វើដូចជាគ្មានរឿងអីកើតឡើងតែម្នាក់ឯង ដើម្បីបានរស់នៅក្បែរបុរសម្នាក់នេះ។ ខ្ញុំជិតឆ្កួតហើយ ខ្ញុំមិនដឹងរើសផ្លូវមួយណាសំរាប់ដើរដោយមានសេចក្តីទៀតទេ។ ខ្ញុំអស់កំលាំងណាស់ ខ្ញុំចង់សំរាក 

”អឺមម襤 អូនកើតអី យល់សប្ដិអាក្រក់ទៀតមែន បានអោបបងខ្លាំងម៉េស” 

”អឹមម វាអាក្រក់ខ្លាំងណាស់ ហឹក ហឹក ហឺរររ” ខ្ញុំរត់វាចូលក្នុងភួយមកដេកអោបរឹតគេទាំងទឹកភ្នែកហូរមិនឈប់រហូតដល់គេភ្ញាក់។ ខំប្រឹងទប់យំមិនចង់ឲ្យគេដឹងខ្លាំងណាស់ដែរ តែពេលមកបានលឺសំលេងព្រួយបារម្ភ និងកាយវិការតបតរដោយគេខំបែរខ្លួនទាំងដៃម្ខាងមានជាប់ខ្សែសេរ៉ូម មកទាញខ្លួនខ្ញុំអោបបន្ថែមឲ្យកាន់តែកាន់តែមានភាពកក់ក្តៅទៀតនោះ វាពិតពិបាកនឹងទប់ខ្លាំងណាស់។ 

”អឺមៗៗ ឈប់យំទៅៗ មានបងនៅជិតលេងអីហី៎ ឈប់យំណា” គេកាន់តែលួងខ្ញុំខ្លាំងប៉ុណ្ណាខ្ញុំខំយំខ្លាំងប៉ុណ្ណឹង។ ខ្ញុំមិនដាច់ចិត្តធ្វើឲ្យគេមកពិបាកចិត្តខ្វល់ខ្វាយបារម្ភពីខ្ញុំលើសនេះទៀតទេ ត្រឹមតែឃើញសភាពគេឈឺប៉ុណ្ណេះខ្ញុំស្អិតទ្រូងណាស់ទៅហើយ។  

”អូនធ្វើឲ្យបងភ្ញាក់ហើយ ឆាប់គេងវិញទៅ” ខ្ញុំរាងបន្ធូរដៃបន្តិចតែមិនហ៊ានងាកខ្លួនខ្លាំងដែរ ព្រោះខ្លាចគេចាប់អារម្មណ៍របួសនៅលើខ្លួនដែលគ្របបាំងដោយភួយ។  

”បានភ្ញាក់ល្អហើយ នឹងបានដឹងថាអូនមិនបាត់ទៅណាចោលបង”ទៀតហើយ ខ្ញុំខំលេបទឹកភ្នែកចូលបានមិនទាន់១នាទីផង គេក៏ចាក់ទំលាយមកម្តងទៀត។  

7 / 11

”ហឺកក អូនមិនទៅណាចោលបងទេ អូននឹងនៅក្បែរបងគ្រប់ពេល” ទោះមានអ្នកមកចាប់ហែកពួកខ្ញុំចេញពីគ្នាយ៉ាងណាក៏ខ្ញុំមិនព្រមចុះចាញ់ដែរ។  

”យល់សប្ដិឃើញអីខ្លះនឹង? មិចបានយំខ្លាំងម៉េសលើកនឹង” គេលួងអង្អែលក្បាលខ្ញុំថ្នមៗដូចរាល់ពេលដែលខ្ញុំភ្ញាក់កណ្តាលយប់ដោយសុបិន្តអាក្រក់។  

”ដូចរាល់ដងទេ គ្រាន់តែបើកភ្នែកឃើញសភាពបងមិនស្រួលទើបខ្លាចលើសដើមទៅ” ខ្ញុំខំជូតទឹកភ្នែកចេញម្តងហើយម្តងទៀតដើម្បីកុំឲ្យគេកាន់តែបារម្ភនិងសង្ស័យលើសនេះ។   

”បងបានស្រួលខ្លួនច្រើនហី៎តាស ឈប់បារម្ភទៅហើយឆាប់ដេក” ល្អណាស់ដែលគេគិតត្រឹមតែយល់សិប្ត បើសង្ស័យច្រើនជាងនឹងខ្ញុំមិនដឹងរត់ទៅរកអ្នកណាទេ។ និយាយដល់សភាពជំងឺគេខ្ញុំទើបចាប់អារម្មណ៍ថាខ្លួនគេស្រក់កំដៅចុះច្រើនមែន។  

”អឹមម goodnight” ខ្ញុំផ្អិបមាត់ផ្តល់ស្នាមថើបទៅលើដើមទ្រូងគេ ឲ្យគេបានដេកលក់ស្រួលវិញ។  

”goodnight កូនខ្លាឃ្មុំ” គេក៏សងមកខ្ញុំវិញដោយអោនមកថើបក្បាលខ្ញុំតិច ហើយក៏បន្តដេកលក់ទៅវិញម្តងទៀត។ ចំនែកខ្ញុំពេញ១យប់បិទភ្នែកនឹកឃើញតែរឿងដែលបានកើតឡើង ទើបមិនបានដេកទល់ភ្លឺ។ 

ពេញមួយយប់ខ្ញុំដេកមិនលក់សោះ បានត្រឹមតែអោបហ៊ាងយ៉ាងជាប់មិនលេង។ ខ្ញុំមិនដែលនឹកគិតថានឹងអាចមកស្រលាញ់នរណាម្នាក់បានខ្លាំងដល់ថ្នាក់នេះទេ មនុស្សប្រុសតែម្នាក់ដែលមានសារៈសំខាន់សំរាប់ខ្ញុំបំផុតបន្ទាប់ពីក្រុមគ្រួសារដ៏កក់ក្តៅរបស់ខ្ញុំមក គឺអ្នកដែលខ្ញុំកំពុងតែដេកអោបនឹងដៃនេះហើយ។ 

ខ្ញុំខំក្រោកចេញពីពូកតាំងពីម៉ោង៥ភ្លឺ ដើម្បីរៀបចំកម្តៅបបរពីយប់ឲ្យហ៊ាង ហើយក៏មានពេលលាងសំអាតខ្លួននឹងលាបថ្នាំលើរបួស។ វាពិតជាត្រូវចំណាយពេលយូរណាស់ ព្រោះរបួសវាប្រមូលផ្តុំទៅនៅខាងក្រោយទើបពិបាកក្នុងការលាប តែក៏សំណាងដែរដែលរបួសមានតែនៅលើខ្នងនិងដើមដៃខ្លះៗ ទើបខ្ញុំអាចសំរួលការស្លៀកពាក់មកបិទបាំងពីភ្នែកហ៊ាងបានមួយរយះ។  

ម៉ោង៧ព្រឹកហើយតាមធម្មតាហ៊ាងជាមនុស្សភ្ញាក់ពីព្រឹកណាស់ តែពេលនេះគេនៅដេកមិនទាន់ភ្ញាក់នៅឡើយដោយសារតែមានជំងឺជាប់ខ្លួន។ ខ្ញុំក៏ឆ្លៀតពេលនេះតេរទៅបងយុទ្ធឲ្យគាត់ជួយមកដោះស្រាយរឿងជួសជុលឡាន ហើយនិងបានពិភាក្សាគ្នាខ្លះពីរឿងដែលបានកើតឡើង។ គ្រាន់តែបានដឹងរឿងភ្លាម បងយុទ្ធក៏ប្រញាប់មកជួបខ្ញុំភ្លាមៗដូចគ្នា។  

មិនដល់៣០នាទីផងកន្តឹងទ្វារបន្ទប់ក៏បន្លឺឡើង ខ្ញុំប្រញាប់ចេញពីបន្ទប់ទឹកទៅបើកជាបន្ទាន់។ បងយុទ្ធបង្ហាញខ្លួនក្នុងឈុដេកយ៉ាងស្រស់ស្អាត។  

”ទូ? ទូយ៉ាងមិចហី៎?” ខ្ញុំចង់តែសើចកាយវិការឆ្លេឆ្លារបស់គាត់ទេ គាត់បារម្ភពីខ្ញុំជាងខ្ញុំខ្លួនឯងទៀត សូម្បីតែខោអាវក៏មិនប្តូរសិនដែរ។  

8 / 11

”អត់មានត្រូវអីច្រើនទេ គ្រាន់តែរបួសសើរស្បែកខ្លះៗនឹង” ខ្ញុំចាប់ដៃគាត់ជាប់ឲ្យឈប់ឆ្លេឆ្លាទៀត។  

”មើស បងមើលតិច ត្រូវត្រង់ណាខ្លះ” គាត់ក៏ចាប់បង្វែរខ្លួនខ្ញុំឆ្វេងស្តាំ ចាប់សើយអាវទាញខោពេញនឹងម្តង។   

”បងយុទ្ធ….. ប្រាប់ហើយថាអត់អីទេ”  

”បងបារម្ភពីទូណាស់” ក្រៅពីចាប់ទាញនេះទាញនោះមិនអស់ចិត្តហើយ គាត់បែរជាចាប់ទាញខ្ញុំទៅអោបវិញម្តង។ ខ្ញុំទៅជាចង់ភាំងនឹងកាយវិការគាត់វិញ។  

”អឺៗ ខ្ញុំ ខ្ញុំ….” 

”ទូ? ទូ?” ខ្ញុំរកពាក្យនិយាយទៅបងយុទ្ធមិនទាន់ ក៏បានលឺសំលេងហ៊ាងហៅពីក្នុងបន្ទប់ដេកមកវិញ។  

”នៅខាងក្រៅ និយាយមួយបងយុទ្ធ” ខ្ញុំស្រែកដកខ្លួនចេញពីបងយុទ្ធយ៉ាងលឿន បងយុទ្ធក៏ធ្វើទឹកមុខញឹមៗដូចមិនសូវសមដែរ។  

”បងយុទ្ធកុំប្រាប់រឿងពីយប់មិញទៅហ៊ាងអីណា រឿងនេះដឹងតែយើង២នាក់បានហើយ” ខ្ញុំចាប់ដៃបងយុទ្ធជាការលួងចិត្តឲ្យគាត់ធ្វើតាមសំនើរ។ 

”ទូ? បងឈឺនោម” ស្រែកមកទៀតហើយ។ គ្រាន់តែជុះនោមក៏ហៅដែរ លោកអើយលោក។  

”ណាបងយុទ្ធ?” ហើយមិចក៏គាត់ពិបាកឆ្លើយនឹងខ្ញុំម៉េស។  

”ទូ? លឿនឡើង” អើយយយ អាអ្នកឈរពីមុខមិនព្រមឆ្លើយ ហើយអាអ្នកពីក្នុងគិតតែពីស្រែកហៅដូចទារបៅទៀត។  

”អឹមៗ បងមិនប្រាប់វាទេ” ប៉ុណ្ណឹងក៏ចប់បាត់ហើយ។  

”អរគុណបងណាស់”  

”Panda ហា៎?”  

”លឺហើយលោកម្ចាស់ថ្លើមដ៏សែនថ្លៃអើយយយ” នៅយូរទៀតលេងបានហើយ ខ្ញុំលេងដៃពីបងយុទ្ធហើយក៏បែរខ្នងរត់ស្រែកទៅហ៊ាងវិញ។  

”មិចហី៎? បែកក្រឡរនៅបានប្រឹងស្រែកមិនឈប់នឹង” ខ្ញុំបើកទ្វារបន្ទប់ក៏ឃើញគេកំពុង ផ្អែកខ្លួនដេកខ្ទប់អាអូនគេជាប់។  

”ជិតហី៎ លឿនឡើង” គេឃើញខ្ញុំដើរទៅរក គេក៏ខំងើបខ្លួនប្រែចេញពីគ្រែម្តង។  

9 / 11

”ព្យួរសេរ៉ូមនឹងដៃសោះ ធ្វើដូចគេដោះជើងទុក ដើរតោងដែកទៅតិចអត់បាន” ខ្ញុំដើរទៅចូលចាប់ទាញដៃគេ ហើយក៏បណ្តើរគេចូលបន្ទប់ទឹកបន្ត។  

”បើអូនមិនមក បានអ្នកណាមកជួយសំរួលប្តីតូចរបស់អូនហា៎” អូយយ ខ្ញុំស្ទះខ្យល់នឹងពាក្យគេងាប់លូវហី៎។  

”នៅមកតរមាត់ទៀត ចូលទៅឲ្យលឿនទៅ នឹងអាលបានទៅពេទ្យ”  

”ជូតខ្លួនឲ្យបងផង” បានដៃបញ្ជាឯងគ្រប់មុខ។  

”អឺ ចឹងដោះទាំងអស់ម៉ង់ទៅចឹង” ជ្រុលតែចូលខ្លួនប៉ុណ្ណឹងហើយ ទៅទាំងព្រមម៉ង់ទៅ។  

”ឆ្លៀតឱកាសពេលគេឈឺ ចង់មកចាប់រលោភគេមែន…” 

”អូយយយយយ Pandaaaa” (ស្រែកលឺយ៉ាងនេះមិនដឹង ទូទូយើងគាត់ទៅមួលទាញស្អីហ៊ាងខ្លះទេ)។  

ទាល់តែមួលខ្លាំងៗចឹងខ្លះបាននៅស្ងៀមបាន ហឹសៗៗ ឈរស្ងៀមធ្វើមុខស្អុយឲ្យខ្ញុំបានចាត់ការជូតខ្លួនល្អណាស់។  

”ទូ? ករអូនកើតអីនឹង?” ចប់ប៉ាដោយ អោនងើបៗ សង្ស័យតែគេឃើញរបួសនៅករខាងក្រោមបាត់ហើយមើលទៅ។  

”អត់មានអីទេ” ខ្ញុំងើបឈរទាញករអាវមកបិទឲ្យជិតយ៉ាងលឿន។  

”អត់មានអី មិចករអាវអូនប្រលាប់ថ្នាំរបួស”  

”ថ្នាំរបួសស្អី អាវវាចេញពណ៌នឹងហា៎” ខ្ញុំចាប់ដៃគេដែលកំពុងតែចង់លូកមកចាប់ទាញករអាវខ្ញុំយកទៅមើល។ សង្ឃឹមថាគេឃើញត្រឹមតែស្នាមប្រលាក់នឹងចុះ។  

”ហឺម អាវចេញពណ៌មិចមិនដូរចេញ មោះបងដោះឲ្យ”  

”អាៗ មិនបាច់ទេ ខ្វល់តែខ្លួនបងទៅ តោះហើយៗ” ទុកយូរទៀតលេងបានហើយ រកផ្លូវចេញសិន។ ខ្ញុំមិនចាំដុសខាត់អីយូរទេ ក៏យកកន្សែងមករុំខ្លួនគេហើយក៏ឆាប់រុញគេចេញមកផ្លាស់ខោអាវម្តង រួចក៏បញ្ជូនខ្លួនមកតុបាយ ដើម្បីបានស្រស់ស្រូបអាហារពេលព្រឹករួមគ្នា៣នាក់បងយុទ្ធបន្ត។ សភាពការពេលនេះគឺមិនមានអីគួរឲ្យបារម្ភទេ ព្រោះហ៊ាងក៏មិនបានសួរនាំរឿងបងយុទ្ធមករកតាំងពីព្រឹកដែរ ទើបខ្ញុំមិនបាច់រកលេសដោះសារជាមួយគេ។  

ព្រឹកនេះខ្ញុំត្រូវពឹងបងយុទ្ធធ្វើជាដៃឆ្វេងជួយជូនពួកខ្ញុំទៅពេទ្យដើម្បីទៅតាមដានមើលគ្រាប់ឈាមរបស់ហ៊ាង ហើយក៏សុំជំនួយពីគាត់បន្ថែមក្នុងការចាត់ចែងរឿងបញ្ហាឡានដែលត្រូវរបួសជាដំណំផងដែរ។ ក្រោយពីចេញពីមន្ទីរពេទ្យជាមួយនឹងសេរ៉ូមថ្មីពេញដៃហើយ បងយុទ្ធក៏បាន

10 / 11

ទំលាក់ពួកខ្ញុំនៅឯCondoវិញ រួចបន្តប្តូរឡានរបស់ហ៊ាងយកទៅជួសជុលម្តង។ ពេលខ្លះខ្ញុំក៏មានការក្រែងចិត្តគាត់ជាខ្លាំងផងដែរ ដែលរាល់ពេលមានបញ្ហាខ្ញុំតែងតែអំពុលទុក្ខដល់គាត់ជានិច្ច ប៉ុន្តែខ្ញុំក៏គ្មានជំរើសច្រើនដែរ ព្រោះគាត់គឺជាមនុស្សតែម្នាក់ដែលខ្ញុំទុកចិត្តនិងអាចពឹងពាក់បានបំផុតនៅពេលនេះ។  

”បងសំរាកទៅ អូនទៅរកអីមកឲ្យបងញ៉ាំសិន” ចូលមកដល់ក្នុងបន្ទប់ខ្ញុំក៏ដាក់គេឲ្យដេកវិញ។  

”បងអត់ឃ្លានទេ បងចង់នៅក្បែរអូនច្រើនជាង”  

”អាសស ស៊ឺតត”  

”អូនកើតអីនឹង?” ដោយសារតែគេទាញខ្ញុំទៅខ្លាំងពេកទើបធ្វើឲ្យខ្ញុំដួលសង្កត់ទៅលើរបួសនៅក្រោយខ្នងមួយទំហឹង។  

”គ្មានអីទេ មិនដឹងកំលាំងមនុស្សឬក្របីហេ៎នៀក បានទាញខ្លាំងមឹងៗ”  

”រាល់ដងបងធ្វើខ្លាំងជាងនឹងផងមិចក៏អូនមិនស្រែកលឺចឹង” មុខនេះនិយាយបង្កប់ន័យច្បាស់ណាស់ មាត់ញញឹមញាក់មុខញាក់មាត់បែបនេះ។  

”បែបចង់បកត្រលប់ទៅពេទ្យវិញម្តងទៀតហី៎មើលទៅ”  

”អូៗៗ បងនិយាយលេងទេ បងដេកហើយ” ទាល់តែលើកដៃគំរាមទើបអាចស្តាប់គ្នាបាន។  

”អូនទៅធ្វើអីទុកញ៉ាំថ្ងៃសិន” ខ្ញុំសំរួលខ្លួនឲ្យគេបានដេកហើយក៏រៀបនឹងចេញពីពូកដែល តែហ៊ាងបែរជាចាប់ដៃខ្ញុំជាប់វិញ។  

”ទូសន្យានឹងបងណាថាមិនទៅណាឆ្ងាយពីបងដាច់ខាត ទោះមួយនាទីក៏ដោយ” តិក…. តិក… តិក សំលេងនាឡិកាក្នុងបន្ទប់លឺយ៉ាងច្បាស់ព្រោះតែសភាពស្ងប់ស្ងាត់ពីខ្ញុំ។ ពាក្យដែលហ៊ាងនិយាយចេញខ្ញុំបានទាញការសង្ស័យរបស់ខ្ញុំកាន់តែខ្លាំងឡើងៗជាលំដាប់។ តាំងពីដើមមកតើគេពិតជាដឹងថានឹងមានរឿងអ្វីកើតឡើងមកលើខ្ញុំពិតមែនទេ? ការដែលគេដើរតាមខ្ញុំគ្រប់ពេលវេលាមកនេះ គឺព្រោះតែគេដឹងថានឹងមានថ្ងៃដូចម្សិលមិញតើមែនទេ? 

”ទូ? អូនកើតអីទៀតហី៎នឹង មិចបានអត់តបនឹងបង?” ខ្ញុំឈរសំលឹងមុខគេរហូតគេត្រូវអង្រួនដៃដាស់។  

”អត់មានអីទេ បងឈឺចឹងចង់ឲ្យអូនទៅណាឆ្ងាយបាន” 

”ចឹងអូនសន្យានឹងបងមក” គេក៏សំលឹងមុខនិងចាប់ដៃខ្ញុំមិនលេង។ 

”អឹមម អូនសន្យា” ខ្ញុំក៏ចាប់ច្របាច់ដៃគេថ្នមៗវិញ។ បើពិតដូចដែលខ្ញុំគិតទុកមែននោះ តើខ្ញុំអាចធ្វើអីបានទៅ? ហើយបើខ្ញុំប្រាប់គេទៅ តើនឹងមានបញ្ហាអីកើតឡើងរវាងយើងវិញ? ដំនោះស្រាយមួយណាក៏ជាប់ជាបញ្ហា មានតែបិទភ្នែកបិទត្រចៀករង់ចាំមើលការសំរេចចិត្ត

11 / 11

របស់ហ៊ាងចុះ ព្រោះបើគេពិតជាដឹងរឿងនេះមែន គេច្បាស់ជាមានគំរោងអីនៅក្នុងចិត្តគេមិនខាន ហើយបើខ្ញុំគេចក៏មិនដឹងគេចទៅណា ព្រោះបេះដូងទាំងមូលជាប់ជាមួយម្ចាស់ជំងឺទៅហើយ។  

បន្ទាប់ពីធ្វើកិច្ចសន្យាគ្នារួចរាល់ហើយខ្ញុំក៏ចេញមករៀបចំធ្វើម្ហូបតិចតូចតាមដែលចេះមកពីម៉ាក់បានខ្លះៗ។ ហឹមមម និយាយដល់រឿងម៉ាក់ខ្ញុំដូចជានឹកដល់អ្នកផ្ទះដល់ហើយ ស្មាលនេះមិនដឹងគាត់នឹកខ្ញុំដូចជាខ្ញុំនឹកពួកគាត់អត់ទេ ២,៣ ថ្ងៃនេះហ៊ាក៏មិនឃើញតេរមកលេងទៀត សុខទុក្ខម៉ាក់ក៏មិនដឹងយ៉ាងមិចដែរ គិតរកតេរទៅហ៊ាសិន។ សំរេចជាចុងក្រោយហើយខ្ញុំក៏ទាញទូរសព្ទចុចទៅលេខហ៊ា តែក៏បានឃើញសារថ្មីពីលេខមិនដែលស្គាល់។ 

សូមរងចាំតាមដានភាគបន្ត