រឿង ម្ចាស់គ្រងបេះដូង💜 ភាគទី៥

រឿង ម្ចាស់គ្រងបេះដូង 

ភាគទី៥

និពន្ធដោយ Pii Chhay

#Khmer_Novel69

”អឺមម…” គេងលក់បានបន្តិចខ្ញុំក៏ភ្ញាក់ដោយសារនរណាម្នាក់យកដបទឹកត្រជាក់ដាក់ជាប់ថ្ពាល់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំគិតថាបងយុទ្ធហើយក៏បិទភ្នែកប្រែក្បាលទៅម្ខាងទៀត។  

”ស្អីនឹងបងយុទ្ធខ្ញុំកំពុងគេងណា” ខ្ញុំបញ្ចេញសំលេងរាងមួរម៉ៅបន្តិច ស្រាប់តែ… 

”មួយមាត់បងយុទ្ធ ពីរមាត់ក៏បងយុទ្ធមិចជាប់សេ្នហ៍វាណាស់ទៅហី៎”សុបិនអាក្រក់មកទៀតហើយ មិចក៏ជៀសមិនផុតសោះចឹង។  

”ហើយវាថីលោកទៀតហី៎…” ខ្ញុំងេីបក្បាលចេញពីតុយ៉ាងលឿន ហេីយក៏ឃេីញគេកំពុងតែអង្គុយជ្រួញចិញ្ចើមជាប់នឹងខ្លួនរបស់ខ្ញុំតែម្តង។  

”មិចបានចេះតែទេីសគ្រប់រឿងចឹង ហើយស្អីជាប់ស្នេហ៍ស្អី និយាយឲ្យស្រួលបួលតិច” ខ្ញុំក្រោកមកព្រូសទឹកមាត់ឆ្វាចៗពេញមុខគេតែគេមិនខ្វល់ រួចហុចដបទឹកអត់ត្រជាក់ក្នុងដៃគេមួយទៀតមកឲ្យខ្ញុំជាមួយសាំងវ៉ិចមួយដុំ។ ខ្ញុំក៏ប្រែទឹកមុខទៅជាឆ្ងល់ម្តង ចង់លេងអីចេស 

”ខ្ញុំមិនបានផ្ញើទិញទេ” 

”ហើយអ្នកណាថាទិញមកផ្ញើ”  

”ចឹងអានឹងគេហៅថាអី?” 

”គេហៅថាទិញមកឲ្យ” 勞 

”ហើយវាខុសគ្នាត្រង់ណា” 

”ហើយស្តាប់កន្លែងណាដូចគ្នា មួយផ្ញើមួយឲ្យហ្នឹង” មើលទៅត្រូវហៅឡានពេទ្យហើយខ្ញុំ។  

”អូខេ ខ្ញុំល្ងង់ខ្លួនឯង តែខ្ញុំមិនត្រូវការទេ” សុំទៅឲ្យតែផុតទៅបានហើយ 

”មិច? ខ្លាចខ្ញុំបំពុលមែន?”  

”មើលមិនឃើញដែរ” 

”ខ្ញុំមិនឆ្កួតចូលគុកដោយសាររឿងអត់ប្រយោជន៍ចឹងទេ” 

”ចឹងមានតែខ្មោចចូល នៅសុខៗមកល្អដាក់” 

”រាល់ដងក៏មិនដែលបានធ្វើអីអាក្រក់ដែរ” គេនិយាយទាំងញាក់មុខដាក់ខ្ញុំទៀត។ ខ្ញុំមើលមុខគេបណ្តើរមើលមកទឹកនិងសាំវ៉ិចបណ្តើរ ខ្ញុំដូចទាក់ទើរយ៉ាងមិចមិនដឹងទេ។ តែក៏ 

”អរគុណច្រើន” ចុងបញ្ចប់ខ្ញុំក៏ទទួលយក ព្រោះរកមិនឃើញមូលហេតុដែលមិនទទួលយក។ ខ្ញុំយកសាំងវ៉ិចពីដៃគេមកហែកញ៉ាំ ប្រឹងញ៉ាំបានតែពាក់កណ្តាលក៏ទៅលេងរួច។  

”អេៗ ទើបអស់ពាក់កណ្តាលនឹង ញ៉ាំឲ្យអស់” កំពុងខ្ចប់នំទុកវិញគេក៏និយាយឡើង។  

”មនុស្សមិនសូវឃ្លានមកបង្ខំយ៉ាងមិចហ្នឹង” 

”ឃ្លានមិនឃ្លានក៏ត្រូវញ៉ាំឲ្យអស់” ចាប់ឆ្នោតធំហើយអញ បើមិនស៊ីតាំងពីដំបូងរួចខ្លួនបាត់។  

”នេះលោកចង់ធ្វើបាបខ្ញុំមែន?” 

”ធ្វើបាបស្អីគ្រាន់តែញ៉ាំឲ្យអស់ប៉ុណ្ណឹងសោះ ដឹងអត់អ្នកខ្លះរកអីញ៉ាំមិនបានផង” វែងឆ្ងាយមែនទែនហើយ។  

”បានហើយៗ ធ្វើខ្លួនដូចឪគេទៅកើត” គ្មានកំលាំងឈ្លោះទេ 

”ល្អណាស់ ” នេះគេញញឹមផងហេ៎? លើកទីមួយហើយដែលគេញញឹមមកខ្ញុំស្រទន់បែបនេះ។ បេះដូងលោតញាប់ទៀតហើយ វាស្អីវាណាស់ណាទៅបានលោតម្លឹងៗ។  

”ញញឹមស្អី?” ខ្ញុំនិយាយធ្វើបន្លំកុំឲ្យចេញអាការៈគេដឹង។ 

”ចង់ញញឹម ខុសដេស?” ពិតជាកំពូលមនុស្សមែន មុខងាប់ទេតែបើបាននិយាយវិញចាញ់គេងាប់ចោលម៉ង។ ខ្ញុំខ្ចិលតបតរក៏ធ្វើជាបែរទៅកន្លែងផ្សេង។ ដូចឆ្កួតមិចមិនដឹងទេចេះមកអង្គុយមើលគេស៊ីអីកើត ឯងនេះប្រឹងលេបឡើងបែកញើសពេញខ្លួនហើយ។ 

មួយមាត់ចុងក្រោយគឺចង់ដោលចេញមកវិញតែម្តង។ គេឃើញខ្ញុំញ៉ាំអស់ហើយក៏ហុចទឹកព្រមជាមួយនឹងកូនកញ្ចប់មួយ 

”នេះទឹកហើយថ្នាំ”  លើសមែនទែនហើយ 

”ខ្ញុំអត់ញ៉ាំថ្នាំទេ” ខ្ញុំប្រកែកភ្លាម 

”នេះត្រូវតែតវ៉ាគ្រប់រឿងគ្រប់មុខម៉ងមែន?”  

”ហើយអ្នកណាឲ្យលោកមកជួយអាសារខ្ញុំហ្នឹងហា៎ ខ្ញុំមិនញ៉ាំខ្ញុំមានមូលហេតុខ្ញុំ” ទ្រាំលេងបានហើយ។ គេស្ងាត់មិនតបអីឃើញមានតែកែវភ្នែកមួយគូរដែលមើលមកខ្ញុំមិនដាក់ចុះ ខ្ញុំមិនឲ្យចាញ់សំលឹងទៅវិញគ្មានព្រិច ចង់ដឹងមើសអាភ្នែកដ៏មុតស្រួចរបស់គេនឹងវាខ្លាំងប៉ុណ្ណាទៅ។  

”អូខេ លូវប្រាប់មកថាមូលហេតុអី?” គេនិយាយយ៉ាងសុភាព តែនៅតែសំលឹងមុខខ្ញុំដដែរ។ លើកនេះគេប្រែពីកែវភ្នែកដែលមុសមុតមកជាទន់ភ្លន់ដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំស្ទើរតែលង់ទៅតាមទៅហើយ។ ខ្ញុំបើកមាត់មិនរួចបានត្រឹមតែគេចមុខចេញ ទីបំផុតខ្ញុំនៅតែចាញ់អនុភាពកែវភ្នែករបស់គេដដែរ។  

”មិចក៏ស្ងាត់? ហើយហេតុអីងាកមុខចេញ?” គេនៅតែបន្តនិយាយសំដីស្រទន់ដដែរ ហើយបេះដូងខ្ញុំក៏លោតកាន់តែញាប់។ នេះមកពីអាការៈមិនស្រួលខ្លួនរបស់ខ្ញុំឬក៏អារម្មណ៍ដែលច្របូកច្របល់ទៅវិញទៅ។ តើខ្ញុំកើតអីទៅ ហេតុអីក៏ត្រូវមកចាញ់និងមនុស្សដូចគេបែបនេះ? សំនួរជាច្រើនវិលវល់ពេញក្នុងខួរក្បាល។ ស្រាប់តែគេចាប់ស្មាខ្ញុំឲ្យបែរមុខទៅគេចំៗ ហើយបន្តនិយាយ 

”ឯណាទៅមូលហេតុ ក្រែងថាមាននោះអី” មុខទល់មុខ ភ្នែកប៉ះភ្នែកទៀតហើយ លើកនេះវាជ្រាលជ្រៅណាស់ គេមើលមកខ្ញុំដូចកំពុងតែចង់ចូលមកក្នុងខ្លួនខ្ញុំអញ្ចឹង វាបញ្ជក់ថាគេពិតជាចង់ដឹងខ្លាំងណាស់។ ខ្ញុំចាប់ដៃគេចេញហើយបែរមុខនិយាយ 

”គឺខ្ញុំមិនចូលចិត្តលេបថ្នាំ ព្រោះខ្ញុំអាចនឹងមានប្រតិកម្មជាមួយថ្នាំ ដែលមានអនុភាពខ្លាំង ហើយវាមិនស្រួលចិត្តទេដែលត្រូវមកហើមភ្នែកដោយសារថ្នាំនោះ” គេស្ងាត់មាត់បន្តិចក៏បន្ត។  

”បើមិនសាកល្បង ធ្វើមិចនឹងដឹងថាមួយណាត្រូវឬមិនត្រូវទៅ គិតបណ្តោយឈឺឲ្យអ្នកដទៃបារម្ភចឹងមែន”  អ្នកដទៃបារម្ភ? នេះគេចង់និយាយពីគេមែន។ ខ្ញុំស្តាប់សម្តីគេដូចត្រូវសន្តំចឹង មិននិយាយអីទាំងអស់តែបែរជាលូកដៃយកថ្នាំពីគេមក។  

”បើភ្នែកខ្ញុំមានបញ្ហា លោកមិនរួចខ្លួនទេ” ខ្ញុំនិយាយបន្លំអាការៈទៀតហើយ។ ហេតុអីពាក្យសម្តីគេមានឥទ្ធិពលមកលើខ្ញុំយ៉ាងនេះ ទាំងដែលបងប្រុសម៉ាក់អ្នកគ្រប់គ្នាបង្ខំខ្ញុំយ៉ាងណាក៏ខ្ញុំមិនព្រម សុខចិត្តឈឺចូលពេទ្យក៏មិនលេបដែរ តែនេះពាក្យសម្តី២,៣ ម៉ាត់សោះធ្វើឲ្យខ្ញុំកែប្រែបាន ទាំងដែលពីមុនមិនដែលមានពាក្យល្អដាក់គ្នាទៀត។  

”ខ្ញុំទទួលខុសត្រូវទាំងអស់” គ្រាន់លឺពាក្យនេះភ្លាមខ្ញុំដាក់ថ្នាំចូលមាត់ដោយមិនគិតពីអីទាំងអស់។ លើកនេះខ្ញុំប្រថុយទុកចិត្តលើលោកហើយណា។ គ្រាន់តែឃើញខ្ញុំព្រមលេបថ្នាំគេញញឹមយ៉ាងមើលទៅមានក្តីសុខដូចបានរបស់ដែលគេចង់បានចឹង។ ខ្ញុំភ្លេចខ្លួនក៏ញញឹមទៅវិញ ស្រាប់តែឃើញបងយុទ្ធបើកទ្វាចូលមក។  

”មកវិញហើយ មានរឿងអីមែនអាប៉បបានញញឹមមានក្តីសុខម៉េស” បងយុទ្ធចូលមកចំពេលលោកប៉បអាយនៅសល់ចំហាយក្តីសុខ លឺបែបនេះគេក៏ខំខ្ចិបមាត់ឡើងជិតហើយតប។  

”ចេះមានក្តីសុខតែហែងមែន”  

”ហើយទូបានស្រួលខ្លួនហើយហ៎បានញញឹមស្រស់បែបនេះ” ចាប់បានស្រេច។ បងយុទ្ធមិនតប តែគាត់ងាកមកខ្ញុំចាប់ខ្ញុំវិញ។ ខ្ញុំប្រញាប់រៀបរិករួចឆ្លើយទៅគាត់ 

”អររ គ្រាន់បើតិចហើយបង” 

”ល្អហើយចឹង នេះបាយពិសេសពីបងស្នា បងខំឈរចាំឡើងយូរណាទម្រាំបាន មិនដឹងយ៉ាងមិចថ្ងៃនេះហាងបងស្នាមនុស្សច្រើនយកតែមែនទែនម៉ង” បងយុទ្ធឈររៀបរាប់បណ្តើររៀបចំបាយឲ្យខ្ញុំបណ្តើរ។ ហើយឲ្យញាត់តាមណាទៅ បើទឹមរួចសាំវ៉ិចមិញឡើងចង់ចេញមកវិញហី៎នឹង។  

”គេទើបញ៉ាំសាំវ៉ិចមិញហើយទេ យកមកនេះមកអញស៊ីជំនួស” កំពុងធ្វើមុខតឹងទ្រូងស្រាប់តែលោកប៉បអាយនិយាយឡើង។ គេនិយាយមិនទាន់ចប់ផងក៏ស្រវ៉ាប្រអប់បាយទៅ បងយុទ្ធក៏ស្ទុះទៅទាញមកវិញ។  

”មិចបានហែងដឹង ក្រែងហែងទៅក្រៅហី៎” 

”អឺ គឺអញចេញទៅទិញមកនឹងហើយ មិនឲ្យអញដឹងមិច” បងយុទ្ធធ្វើមុខឆ្ងល់ ហើយងាកមកសួរខ្ញុំ។  

”មែនហ៎ទូ?” ខ្ញុំបានត្រឹមងក់ក្បាលញឹមៗដាក់គាត់មានអារម្មណ៍ថាទទួលសម្ពាធយ៉ាងមិចមិនដឹងទេ។  

”ឃើញនៅ ចឹងបាយមួយប្រអប់នឹងទុកឲ្យអញស៊ីជំនួស” និយាយរួចគេក៏លូកដៃយកប្រអប់បាយម្តងទៀត តែលើកនេះបងយុទ្ធព្រមប្រលែងយ៉ាងស្រួលហើយមិននិយាយអីទាំងអស់ បានត្រឹមតែដើរមកអង្គុយនៅកៅអីរបស់ខ្លួនវិញ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ដូចមិនស្រួលយ៉ាងមិចទេ ក៏ងាកទៅមើលគាត់ឃើញគាត់កំពុងសំលឹងមើលមកខ្ញុំល្មម។ ខ្ញុំញញឹមដាក់គាត់រួចនិយាយ 

”សុំទោសណាមិនដឹងថាបងទិញបាយមកផ្ងើរដែរ” 

”សុំទោសអីមកពីបងមិនដឹងអាស្អីគេនេះទៅទិញអីឲ្យអូនខ្លួនឯងតើ” គាត់និយាយទាំងញញឹមដាក់ខ្ញុំវិញ 

”បើហែងមិននិយាយថានឹងទិញអីផ្ញើរផងអញមិចដឹង” 

”បិទមាត់ហើយស៊ីបាយទៅអាប៉ប ហើយស្អីចូលខ្លួនហែងបានទៅនឹកឃើញទិញនំទិញអីឲ្យប្អូននឹង រាល់ដងមានតែពាក្យឌឺដង” ដល់កន្លែងនេះខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍ដែរ ក៏ងាកទៅមើលលោកប៉បអាយចង់ដឹងថាគេតបយ៉ាងមិច 

”ក្រែងហែងចង់ឲ្យអញនិយាយស្រួលបួលជាមួយគេហី៎ បើមិនធ្វើចឹងមិចបាននិយាយស្រួលទៅ” គេនិយាយទាំងឈ្ងូកមុខញ៉ាំបាយមើលទៅការនិយាយធម្មតាដូចគ្មានអីចឹង។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ដូចតូចចិត្តយ៉ាងមិចទេ ការពិតគេគ្រាន់តែចង់បានការសម្រួលគ្នាចឹងសោះ ខ្ញុំ
យល់ទៅខុសខ្លួនឯងថាគេគិតបារម្ភពីខ្ញុំដូចអ្វីដែលគេបាននិយាយ។ ឆ្កួតមែនហេតុអីក៏មានអារម្មណ៍មិនល្អឡើងមកភ្លាមចឹងគេមិនត្រូវជាអីនឹងឯងទេណាអាទូ។  

”ទូៗ រវើរវាយដល់ណានឹងបងហៅមិនលឺ” ខ្ញុំភ្ញាក់ព្រឺតពេលបងយុទ្ធកេះខ្នងហៅ គិតដល់ណាហើយឯងទូ 

”អររ បងមានការអីមែន?” 

”បងសួរថាមានលេបថ្នាំអីអត់ បើមិនទាន់បងចុះទៅទិញឲ្យ” ខ្ញុំលឺពាក្យថ្នាំធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកឃើញដល់អ្នកអង្គុយញ៉ាំបាយភ្លាម។ ខ្ញុំងាកទៅមើលគេបន្តិចឃើញគេគិតតែញាត់បាយចូលមាត់។ ខ្ញុំក៏បែរទៅបងយុទ្ធវិញ 

”លេបរួចហើយបង” មើលទៅគេភ្លេចពាក្យសម្តីដែលគេបាននិយាយជាមួយខ្ញុំអស់បាត់ហើយ។ អន់ចិត្តទៀតហើយយើង 

គេញ៉ាំបាយលឿនណាស់មិនដល់10នាទីផងអស់រលីង ស្របពេលដល់ម៉ោងចូលរៀនល្មម។ ដំនើរការរៀនបានកន្លះម៉ោងអាការៈវិលមុខឈឺក្បាលខ្ញុំក៏ដូចជាបាត់ដែរ តែខ្ញុំមានអារម្មណ៍មិនស្រួលត្រង់ភ្នែកទាំងគូររបស់ខ្ញុំម្តង។ ខ្ញុំដឹងភ្លាមថាខ្ញុំកំពុងប្រតិកម្មថ្នាំហើយ គឺវាមានចំហាយក្តៅចេញតាមភ្នែកខ្លាំងខុសពីធម្មតា ហើយមានអារម្មណ៍ថាភ្នែកខ្ញុំចាប់ផ្តើមតឹងបន្តិចម្តងៗ ខ្ញុំគិតថាវាចាប់ផ្តើមហើមហើយ គឺដោយសារតែគេម្នាក់ហ្នឹង។ ជើងឈឺមិនទាន់ជាស្រួលបួលផងឥលូវត្រូវមកហើមភ្នែកទៀត។ ខ្ញុំឃើញមិនស្រួលក៏រៀបចំសៀវភៅគិតនឹងរកសុំគ្រូទៅផ្ទះមុន។ ស្រាប់តែបងយុទ្ធសួរឡើង 

”រៀបចំសៀវភៅទៅណានឹង?” 

”ខ្ញុំចង់ទៅផ្ទះមុន ខ្ញុំគិតថាប្រតិកម្មថ្នាំហើយ”  

”មានអីធ្ងន់ធ្ងរអត់? ឲ្យបងជូនទៅផ្ទះទេ?” 

”អត់អីទេ ខ្ញុំតេហៅហ៊ាមកយកហើយ” ខ្ញុំនិយាយទាំងអោនមុខព្រោះមិនចង់ឲ្យនរណាម្នាក់មកឃើញសភាពហើមភ្នែករបស់ខ្ញុំ តែចិត្តមួយទៀតក៏ចង់ងាកទៅមើលអ្នកដែលអង្គុយជិតបងយុទ្ធដែរ ចង់ដឹងថាគេមានទឹកមុខបែបណាពេលដែលគេធ្វើឲ្យខ្ញុំទៅជាបែបនេះ។ ខ្ញុំខំគិតថានឹងបានលឺពាក្យសួរនាំខ្ញុំពីគេតែអ្វីដែលទទួលបានគឺស្ងាត់។ ខ្ញុំដឹងក្នុងចិត្តភ្លាមថាខ្ញុំពិតជាល្ងង់ដែលជឿនូវពាក្យដែលគេបាននិយាយ។ រៀបចំរបស់របររួច ខ្ញុំដើរអោនមុខទៅរកគ្រូព្រោះមិនចង់ឲ្យនរណាឃើញអាការៈចម្លែករបស់ខ្ញុំ។ ក្រោយពីសុំគ្រូហើយគាត់ឃើញអាការៈខ្ញុំពិតជាមិនស្រួលមែន គាត់ក៏អនុញ្ញាតិ។ មកដល់ក្រៅថ្នាក់ភ្លាមខ្ញុំមានអារម្មណ៍ដូចជាចង់យំហើយ អូ មិនមែនចង់ទេ គឺខ្ញុំយំតែម្តង។ ខ្ញុំដើរបណ្តើរទឹកភ្នែកស្រស់បណ្តើរ នេះគេមិនអើរពើខ្ញុំបន្តិចសោះគេអ្នកនិយាយខ្លួនគេថាគេទទួលខុសត្រូវគ្រប់យ៉ាងឥលូវសម្បីតែស្រមោលក៏មិនឃើញផង ខ្ញុំភ្លេីខ្លួនឯងដែលឲ្យគេមកធ្វើបាបបាន គួរតែដឹងតាំងពីដំបូងហើយថាគេជាមនុស្សបែបណា។ ឈឺចិត្តណាស់ដែលខំគិតថាគេពិតជាមនុស្សល្អដូចដែលម៉ាកនិងហ៊ានិយាយ តែចុងក្រោយគឺវាខុសពីការគិតទៅវិញ។ ខ្ញុំដេីរអោនមុខចុះមកដល់ក្រោមរួចក៏ទៅអង្គុយចាំហ៊ានៅ
សាឡុងដដែរដែលធ្នាប់មានគេមកនៅក្បែរខ្វល់ខ្វាយនឹងជើងខ្ញុំ ហឿយៗៗហេតុអីបានចេះតែគិតដល់គេរហូតចឹង មនុស្សដូចគេមិនគួរមកដិតដាមក្នុងអារម្មណ៍ខ្ញុំឡើយ។ 

”នេះឬជាភាពទទួលខុសត្រូវរបស់លោក”  

”ក៏នេះមកទទួលខុសត្រូវហើយតាស” ខ្ញុំអង្គុយឈ្ងូកមុខនិយាយម្នាក់ឯងស្រាប់តែមានសំលេងមនុស្សម្នាក់ដែលខ្ញុំស្គាល់ច្បាស់បំផុតនិយាយឡើង។ និយាយហើយគេក៏លុតជង្គង់អោនមកមើលមុខខ្ញុំ។ ខ្ញុំឃេីញបែបនេះក៏ប្រញាប់ងាកមុខចេញយ៉ាងលឿនព្រោះខ្មាស់គេ។ តែគេបែរជាយកដៃមកទប់មុខខ្ញុំហើយទាញឲ្យបែរទៅរកគេវិញ។ ខ្ញុំមិនហ៊ានសំលឹងមើលមុខគេចំនោះទេ ព្រោះមិនដឹងត្រូវធ្វើទឹកមុខបែបណា។  

”វ៉ោ នេះកូនផេនដាមែនហ្នឹងងង?” 

”ផេនដាឆ្កួតស្អីលោក មនុស្សកំពុងពិបាកចិត្តហា៎” ខ្ញុំរុញដៃគេចេញហើយបែរទៅផ្សេង។ ខ្ញុំមិនចង់ឲ្យអ្នកណាមកសេីចចំអកនូវអាការៈរបស់ខ្ញុំទេ។  

”ដឹងតាស ចឹងបានខំនិយាយឲ្យសើចនឹងណា”

”ខ្ញុំសើចចង់ជ្រុះធ្មេញហើយ” ចេះគិតថាឯងសេីចចេញរួចណ៎ ភ្នែកហេីមប៉ុនពងស្ងោហ្នឹង។  

”មើស សុំមើលមុខឲ្យច្បាស់តិចមើរ” និយាយរួចគេក៏ខ្ទប់មុខខ្ញុំឲ្យបែរទៅគេម្តងទៀត។ លើកនេះខ្ញុំសំលឹងមើលមុខគេចំម្តង ក៏ឃើញថាគេដូចចង់សើចតិចអីតិច។ ខ្ញុំក៏រុញគេចេញម្តងទៀត 

”ចង់សើចក៏សើចទៅ វាសំដូចអីដែលលោកចង់បានហើយ” 

”អុអុៗ មិនសើចទេៗ គ្រាន់តែមិនស្មានថាវាហើមពិតមែន គិតថាជាលេសមិនចង់លេបថ្នាំនឹងណា”  

”ខ្ញុំគ្មានពេលមករកលេសនឹងរឿងចឹងៗទេ” 

”ជឿហេីយៗ មោះខ្ញុំជូនទៅពេទ្យ” 

”មិនបាច់ទេ តិចទៀតបងប្រុសខ្ញុំមកយកហើយ” 

”តេប្រាប់គាត់វិញទៅថាមានអ្នកជូនទៅហើយ”

”លោកគិតថាវាស្រួលមែនដែលឲ្យគាត់បកទៅបកមកនឹង” 

”ហឺមមម ឲ្យទូរស័ព្ទមកនេះមក”
”យកទៅធ្វើអី?” 

”សុំខ្ចីតេបន្តិច” ខ្ញុំក៏ហុចទូរស័ព្ទឲ្យគេ ខ្ញុំមិនដឹងថាគេគិតចង់តេទៅអ្នកណាទេ។   

”អាឡូជំរាបសួរ”  

”បាទ ខ្ញុំត្រូវជាមិត្តភក្តិរបស់ទូដែលធ្លាប់ជូនទូទៅផ្ទះម្សិលមិញ” 

“ អឹម បងមិនបាច់មកទទួលទូក៏បានដែរ ព្រោះខ្ញុំកំពុងជូនទូទៅពេទ្យហើយ សុំទោសបងផងដែលត្រូវឲ្យបងពិបាកត្រលប់ទៅវិញ”  

”បាទបង ជំរាបលា” ទឺត… គេចុចបិទទូរស័ព្ទហេីយក៏ហុចមកឲ្យខ្ញុំវិញ។  

”នេះលោកហ៊ានតេទៅឲ្យបងប្រុសខ្ញុំឲ្យត្រលប់ទៅវិញផងហេ” ខ្ញុំពិតជាស្មានមិនដល់ថាគេពិតជាហ៊ានតេទៅហ៊ាយ៉ាងនេះសោះ 

”មានរឿងអីដែលមិនហ៊ាន” 

”កាន់តែជ្រុលមែនទែនហេីយណា” កាន់តែបាននិយាយជាមួយគ្នាគេកាន់តែហ៊ានដេីរចូលមករញ៉េរញ៉ៃក្នុងរឿងរបស់ខ្ញុំ។  

”ជ្រុលយ៉ាងមិច វាជាទំនួលខុសត្រូវរបស់ខ្ញុំអ្នកផ្សេងមិនពាក់ព័ន្ធ” ខ្ញុំស្ងាត់មាត់ដូចគេជុក។   

”អាចទៅបាននៅ ឬចង់ដើរបង្ហាញម៉ូតខ្លាឃ្មុំឲ្យគេមើលសិន” awww អាតាប៉ិឆ្កួតនេះពាក្យម៉ាមាត់ៗមកអួលណែនតែម្តង។ មិនចាំយូរគេក៏ងើបឈរដើរទៅ។ ខ្ញុំក៏ប្រញាប់ដើរអោនមុខតាមគេដែរ តែដើរបានប៉ុន្មានជំហានស្រាប់តែ 

”អូយ” ដើរសុខៗស្រាប់តែគេឈប់តាំងពីពេលណាក៏មិនដឹង ខ្ញុំមិនបានងើយមើលក៏បុកជាមួយនឹងដើមទ្រូងគេពេញជំហរ ហើយគេក៏អោបចង្កេះខ្ញុំជាប់ដើម្បីទប់ខ្ញុំមិនឲ្យដួល។ ពេលនេះមុខខ្ញុំគឺជាប់ដើមទ្រូងគេពេញតែម្តង ខ្យល់ដកដង្ហើមគេប៉ះមកក្បាលខ្ញុំយ៉ាងដឹងច្បាស់ ក្លិនខ្លួនគេក្រអូបធ្វើឲ្យខ្ញុំមិនចង់ដកខ្លួនចេញសោះ អេសដូចមានអារម្មណ៍ថាលឺសំលេងអីចេញពីទ្រូងខាងឆ្វេងគេ ដែលកំពុងប្រណាំងនឹងទ្រូងខាងឆ្វេងរបស់ខ្ញុំដែរ។ នេះគេកំពុងមានអារម្មណ៍ដូចខ្ញុំឬអត់ហ្មឹង?  

”ចង្កេះតូចដូចមនុស្សស្រី” សម្តីគេធ្វើឲ្យខ្ញុំភ្ញាក់ខ្លួនភ្លាម។ ខ្ញុំខំរើខ្លួនចេញតែគេមិនទាន់ព្រម។  

”នែ ល្មមលេងបានហើយ” 

”អូច្រលំ  ស្មានតែគ្មានអីក្នុងដៃមិញ ខ្លួនតូចពេក” 

”ហើយវាយ៉ាងមិច មិនមែនដូចលោកឯណា មាឌធំមើលតែហនុមាន” 

”អេៗ ប្រយ័ត្នចាប់ចិត្តរាងហនុមានណា”
”ខ្ញុំមិនមែនពួករោគចិត្តទេ ហើយឈប់ធ្វើអី?” 

”គិតថាងាកទៅមើលថាដើរមកតាមអត់ លេងមកឆ្មុលរកដើមទ្រូងគេចឹងម៉ង គេងចំនេញគេណាស់” ខ្ញុំមិនដឹងថាគេមានទឹកមុខបែបណាទេព្រោះគិតតែពីឈ្ងោកមុខរហូត។ តែខ្ញុំដឹងថាគេពិតជាសើចខ្ញុំមិនខានទេ។  

”ឡប់សតិ ឈប់និយាយជាមួយលោកហើយ អត់ប្រយោជន៍់” និយាយហើយខ្ញុំក៏ប្រញាប់ដើរទៅឡានគេមុន។ អាមនុស្សឆ្កួតនេះនិយាយអីឲ្យគេគិតទៀតហើយ។
សូមរងចាំតាមដានភាគបន្ត!