រឿង ម្ចាស់គ្រងបេះដូង💜 ភាគទី៩

រឿង ម្ចាស់គ្រងបេះដូង 

ភាគទី៩

និពន្ធដោយ Pii Chhay

#Khmer_Novel69

បានផលមែន គ្រាន់តែលឺពាក្យសុំទោសហើយគេបញ្ឈប់សកម្មភាពភ្លាម។ ប៉ុន្តែអ្វីដែលស្មានមិនដល់នោះគឺគេបែរជាបែរមកចាប់ដៃខ្ញុំហើយអូសចូលក្នុងបន្ទប់បិទទ្វារួចរុញខ្ញុំទៅផ្អិបនឹងទ្វារ ថែមទាំងអោនមករកខ្ញុំយ៉ាងចង់ជាប់គ្នាទៀត ខ្ញុំខំយកដៃទប់ខ្លួនគេកុំឲ្យមកជិតជាងនេះ។ ពេលនេះបេះដូងខ្ញុំលោតខុសចង្វាក់ទៀតហើយ។  

”និយាយថាមិចមុននឹង” 

”គឺ… គឺនិយាយអី…ដូចដែលបានលឺនឹងហើយ” ខ្ញុំថបដង្ហេីមដល់ថ្នាក់និយាយមិនចង់ចេញ។ ហី៎ ខ្លាំងអីក៏ខ្លាំងយ៉ាងនឹង ឯងខំខប់ទ្រូងប៉ុណ្ណឹងហេីយ នៅប្រឹងសំរុកមុខចូលមកទៀត។  

”តែខ្ញុំចង់លឺម្តងទៀត” លើកនេះគេមិនត្រឹមតែនិយាយទេ តែគេបង្កេីនកំលាំងកាន់តែខិតមុខមកជិតខ្ញុំថែមទៀត ដល់ថ្នាក់ខ្ញុំត្រូវបែរមុខចេញ។  

”នែ លោកចង់ធ្វើអីខ្ញុំហ្នឹង ដកមុខចេញសិនទៅ” ខ្ញុំភ័យមែនទែនហើយ។  

”សម្លឹងមើលមុខខ្ញុំឲ្យចំ ហើយនិយាយពាក្យមិញម្តងទៀត” គេយកដៃមកទាញមុខខ្ញុំឲ្យបែរទៅរកគេវិញ។ ខ្ញុំចាប់ផ្តើមបែកញើសជើងសក់ហើយព្រោះទឹកមុខដ៏មានមន្តសេ្នហ៍របស់គេមើលមកខ្ញុំយ៉ាងចង់លេបខ្ញុំចូលទាំងមូល។  

”ខ្ញុំ ខ្ញុំសុំ..” បានត្រឹមពាក្យសុំ ឯទោសគេលេបចូលមាត់របស់គេយ៉ាងទន់ហន់។ ពេលនេះបបូរមាត់ដ៏ក្រហមឆ្អិនឆ្អៅរបស់គេបានមកប៉ះនឹងបបូរមាត់ខ្ញុំពេញបឹបៗតែម្តង ឯខ្លួនរបស់ខ្ញុំវិញត្រូវបានគេស្រូបយកកំលាំងអស់រលីងសឹងតែឈរក៏មិននឹង ដៃដែលខំទប់ខ្លួនគេពេលនេះក៏ទន់ធ្លាក់ចុះអស់ដែរ។   

”ពាក្យសុំទោសត្រូវបានទទួលយកហើយ” គេដកបបូមាត់ចេញមួយៗហើយមកខ្សឹបក្បែរត្រចៀកខ្ញុំ។ ខ្ញុំស្លុងអារម្មណ៍ទៅបន្តិចក៏តាំងសតិមកវិញរួចច្រានគេចេញមួយទំហឹង។  

”លោកឆ្កួតហើយ អាមនុស្សរោគចិត្ត” ខ្ញុំស្រែកគំហកដាក់មុខគេរួចបម្រុងនឹងរត់ចេញ។ ស្រាប់តែ 

”គិតចង់ទៅណា ចូលមកដល់ក្នុងនេះហេីយ ស្មានតែខ្ញុំព្រមឲ្យរត់រួចចឹងហេ៎” គេស្ទុះមកអោបខ្ញុំពីក្រោយយ៉ាងជាប់។  

”លេងខ្ញុំអាឆ្កួត លេង..ទៅ” ខ្ញុំខំរើយ៉ាងណាក៏មិនឈ្នះគេដែរ ព្រោះមាឌគេបានហ៊ុមព័ន្ធខ្លួនខ្ញុំអស់ហើយ។  

”មែនហេីយ ខ្ញុំវាឆ្កួត ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ឆ្កួតយ៉ាងនេះក៏ដោយសារតែយើងដែរ” 

2 / 8

”ស្អី? មកពាក់ព័ន្ធស្អីនឹងខ្ញុំទៀតហើយ?” ខ្ញុំបន្ថយការរើព្រោះអស់កំលាំងណាស់ មិនដឹងមនុស្សឬក៏ក្របីទេ ឯងរើយ៉ាងណាក៏មិនឈ្នះ។  

”ពាក់ព័ន្ធទាំងអស់ វាពាក់ព័ន្ធតាំងពីយើងឈានជើងចូលថ្នាក់ដំបូងមកម្លេះអារម្មណ៍ខ្ញុំចេះតែចង់មើលមុខយើងរហូត តែខ្ញុំមិនដែលហ៊ានបានត្រឹមលួចមើលពេលដែលយើងមិនដឹងខ្លួន។ ខ្ញុំខំប្រឹងរករឿងប្រកែកក៏ព្រោះតែខ្ញុំចង់ឲ្យយើងនិយាយរកខ្ញុំខ្លះទោះវាស្តាប់ទៅមិនពិរោះយ៉ាងណាក៏ដោយ។ ខ្ញុំតែងតែសង្ឃឹមថានឹងបានលឺពាក្យល្អៗពីយើងខ្លះ តែអ្វីដែលទទួលបានគឺយើងមិនចង់សម្បីតែឃើញមុខខ្ញុំ។ ខ្ញុំមិនព្រមទៅសាលាព្រោះខ្ញុំទទួលយកភាពស្អប់ខ្ពើមពីយើងមិនបាន ខ្ញុំមិនចង់ទៅអង្គុយមើលយើងទៅនិយាយស្និតស្នាលគ្នាជាមួយនឹងអាយុទ្ធដែលមិនមែនជាខ្ញុំ” លើកនេះគេអោបខ្ញុំកាន់តែណែនជាងមុនទៀត។ 

”លោកចង់និយាយពីស្អីហ្នឹង?”  

”ទោះខ្ញុំមិនដែលនិយាយពាក្យល្អដាក់លោកតែខ្ញុំក៏មិនបានស្អប់លោកដល់ថ្នាក់នឹងដែរ តែពេលនេះលោកលែងខ្ញុំសិនទៅខ្ញុំថប់ដង្ហើមណាស់”  

”លែងបានតែសន្យាថាមិនរត់គេចទៀត” 

”អឺៗ អូខេ សន្យា” ឲ្យតែរួចៗសិនទៅ មកនៅអោបបែបនេះដូចអាមិចមិនដឹងទេ។  

”លោកចង់ធ្វើអីទៀតហើយ លើកនេះខ្ញុំលេងមែនតែនណា” គេប្រលែងខ្ញុំមែន តែប្តូមកចាប់បែរខ្ញុំឲ្យប្រឈមមុខនឹងគេវិញ។ ខ្ញុំលើកដៃការពារខ្លួនឲ្យតែហ៊ានចូលគឺដឹងតែបែកមាត់ម៉ង់។  

”ហេហេ ដៃតូចចឹងគិតថាធ្វើអីខ្ញុំកើត” 

”ចង់ដឹងក៏សាកមើលទៅ” ខ្ញុំនិយាយបញ្ចួសគេសោះស្រាប់តែគេចូលមកមែន។ ខ្ញុំក៏លរដៃរកដាល់គេទៅហើយតែគេដឹងមុនក៏ចាប់ក្តោបដៃខ្ញុំជាប់ រួចសើចនៅមុំមាត់។  

”ប្រាប់ហើយ មិនបាច់ខំប្រឹងទេយ៉ាងណាក៏មិនឈ្នះខ្ញុំដែរ” ខ្លាំងណាស់ទៅហៃ។ តែក៏ខ្លាំងដែលខ្ញុំស៊ូមិនរួច 

”ទូពិតជាមិនស្អប់ខ្ញុំមែនណា?” ខ្ញុំដូចជាភ្លឹកបន្តិច ដោយសារនេះជាលើកទីមួយហើយដែលខ្ញុំបានលឺគេហៅឈ្មោះខ្ញុំពិរោះបែបនេះ។  

”អឺ..អឺ ប្រាប់ហើយហៃតាសថាមិនស្អប់ ចឹងអាចទៅរៀនបានវិញនៅ?” 

”ខ្លាចមិនបានជួបមុខខ្ញុំមែន?”   

”វង្វេងខ្លួនឯងជ្រុលលើសលុបហើយ មានរឿងអីដែលខ្ញុំត្រូវចង់ជួបមុខលោក ខ្ញុំគ្រាន់មិនចង់ឲ្យខ្លួនខ្ញុំមានកំហុសទេ”  

3 / 8

”ចឹងមិចចាំបាច់មុខក្រហម?” ចង្រៃមែន… និយាយហេីយចាំបាច់អោនមុខមកជិតធ្វេីអីទៀត។  

”គ្មានបានមុខក្រហមស្អីទេ លែងខ្ញុំបានហើយ” ខ្ញុំក៏ច្រានគេចេញម្តងទៀត។ ព្រោះបើមិនចឹងទេមុខខ្ញុំអាចនឹងក្រហមមែនទែនក៏ថាបាន។ 

”ឥលូវពាក្យសុំទោសខ្ញុំក៏បាននិយាយរួចហើយដែរ ចឹងខ្ញុំអាចទៅវិញបានហើយ” ខ្ញុំនិយាយភ្លាមក៏បែរខ្លួនរៀបនឹងដើរចេញ តែគេនៅតែចាប់ដៃខ្ញុំទៀត។  

”ខ្ញុំជូនទៅ”  

”មិនបាច់ទេ ខ្ញុំឲ្យហ៊ាមកយកបានហើយ” 

”អីតិចក៏ហ៊ាៗ បើគ្មានបងប្រុសម្នាក់នឹងអាចរស់បានទេហ្នឹង?”  

”នែ ចង់ដាក់បណ្តាសាបងខ្ញុំឲ្យស្លាប់មែននឹងហា៎” ឃើញឯងមិនមាត់បានដៃហើយតើ។  

”មិនបានចង់មានន័យបែបនឹងទេ គ្រាន់តែចង់ឲ្យរៀនរស់ដោយខ្លួនឯងខ្លះ”  

”ខ្ញុំរស់បែបនេះរាប់ឆ្នាំហើយមិនបាច់ប្រៀនប្រដៅទេ” ចេះដឹងខ្លាំងណាស់ 

”អូខេ មើលទៅនិយាយទៀតក៏មិនឈ្នះដែរ”  

”បើដឹងហើយក៏បិតមាត់ទៅ” ខ្ញុំនិយាយហើយក៏បែរដើរចេញមកម្តងទៀត។ តែគេនៅតែមិនព្រមលេងដៃខ្ញុំសោះ។ ដូចមិនចេះអស់សោះចឹង។  

”វាស្អីលោកទៀតហើយ យប់ហើយខ្ញុំត្រូវទៅផ្ទះវិញ” 

”នៅកំដរខ្ញុំញ៉ាំបាយសិនទៅ ខ្ញុំគ្មានមិត្តញ៉ាំជាមួយទេ” 

”ម៉េចមិនទៅហៅបងយុទ្ធទៅ ខ្ញុំទៅញ៉ាំបាយផ្ទះខ្ញុំ” 

”អាយុទ្ធវាស៊ីបាយទីនេះឡើងទៅជាទំលាប់ហើយ ណានៅកំដរខ្ញុំសិនទៅណា។ បើមិនព្រមពាក្យសុំទោសអំប្បាញ់មិញនេះក៏គ្មានប្រសិទ្ធិភាពដូចគ្នា”  សាហាវមែន។ ចង់បិទផ្លូវឯងឲ្យដេីរមិនរួចតែម្តង។ គេមិនព្រមនៅចាំស្តាប់ការតវ៉ារបស់ខ្ញុំបន្តទៀតឡេីយ តែបែរជាចាប់អូសដៃខ្ញុំឲ្យដេីរចុះទៅក្រោមជាមួយគេ។ ទីបំផុតខ្ញុំត្រូវបានគេបង្ខំឲ្យនៅទាល់តែបាន ថែមទាំងលួចតេទៅហ៊ាមិនឲ្យមកទទួលទៀតដោយយកលេសថាម៉ាក់គេបង្ខំឲ្យនៅញ៉ាំបាយល្ងាចជាមួយគ្នាសិនហើយចាំជូនត្រលប់ទៅវិញដោយខ្លួនឯង។ គិតទៅខ្ញុំចាញ់ល្បិចគេទៀតហើយ។ មនុស្សពេញផ្ទះនៅមកឲ្យឯងកំដរស្អីទៀតទេឆ្ងល់ដែរ។ ម៉ោង៧:៣០អាហារពេលល្ងាចក៏បានរៀបចំរួចជាស្រេចដោយមាន

4 / 8

ម្ដាយគេនិងបងយុទ្ធអង្គុយចាំ ហើយដំណើរការទទួលទានអាហារក៏ចាប់ផ្ដើមទៅយ៉ាងរលូនដោយលោកមេនាំរឿងគិតតែពីញញឹមរកបិតមិនជិត។ ប្រហែលសប្បាយចិត្តដែលបានយកឈ្នះខ្ញុំបានហើយមើលទៅ។ ឯបងយុទ្ធវិញអង្គុយញ៉ាំបាយយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់មិនមាត់អីមួយម៉ាត់ បើនិយាយពីម្តាយគេវិញសួរនាំខ្ញុំពីរឿងរៀនសូត្រផង ពីបងប្អូនផង ពីផ្ទះសម្បែងផង រៀបរាប់ពីនេះរៀបរាប់ពីនោះ ខ្ញុំក៏តបទៅគាត់វិញមិនឲ្យចន្លោះសម្បីតែមួយសំនួរ។ ក្រោយពីអាហារពេលល្ងាចចប់សព្វគ្រប់ហើយក៏មានបង្អែមមកបិទគូទយ៉ាងឆ្ងាញ់មាត់។ គិតទៅស៊ីបាយផ្ទះគេក៏ម្យ៉ាងដែរតើឆ្ងាញ់ដោយមិនបាច់អស់លុយមួយរៀល ហាហាហា藍។  

”ទូតេទៅបងឲ្យមកយកនៅ?” អង្គុយនិយាយគ្នាលេងជាមួយម្ដាយគេនៅសាឡុងបានបន្តិចបងយុទ្ធក៏ដើរមកសួរ។  

”បងគេមិនបានមកយកទេ” ខ្ញុំរកឆ្លើយមិនទាន់លោកប៉បអាយក៏ដើរមកអង្គុយក្បែរខ្ញុំហើយនិយាយកាត់ធ្វើមិនដឹង។ 

”នេះជក់ចិត្តផ្ទះគេលេងចង់ទៅផ្ទះខ្លួនឯងវិញហើយហេ៎?” ខ្ញុំលឺបែបនេះក៏សំលឹងមើលទៅនាឡិកាឃើញថាម៉ោង៨ជិត៩បាត់ទៅហើយ។ ងាប់ហើយជក់និយាយគ្នាជាមួយម្តាយគេឡើងភ្លេចមើលម៉ោងមើលអីអស់ហើយខ្ញុំ។  

”យី ផ្ទះគេដឹងតែទៅហើយ” ខ្ញុំបែរទៅសំឡក់គេ រួចក៏បែរទៅនិយាយជាមួយបងយុទ្ធវិញ។  

”អឹម ហ៊ាមិនបានមកយកទេគឺហ៊ាងជាអ្នកជូនខ្ញុំទៅ” ខ្ញុំនិយាយចប់មិនទាន់ស្រួលផង បងយុទ្ធក៏ចាប់ផ្តើមទំលាក់ទឹកមុខចុះបាត់ទៅហើយ។ ខ្ញុំក៏ដូចជាឆ្ងល់ដែលតាំងពីព្រឹកមកដល់ពេលនេះគាត់ដូចជាមិនសូវនិយាយលេងជាមួយខ្ញុំច្រើនដូចរាល់ដងទេ។  

”ចឹងខ្ញុំគិតរកលាអ្នកមីងត្រលប់ទៅផ្ទះសិនហើយ អរគុណសម្រាប់អាហារមួយពេលនេះ” ចំនែកខ្ញុំមិនដឹងធ្វើយ៉ាងម៉េចក៏នឹកលារម្ដាយគេទៅវិញតែម្ដងទៅ។  

”ចា ក្មួយមានឱកាសយើងជជែកគ្នាលេងទៀតណា៎” 

” បាទអ្នកមីង ចឹងខ្ញុំជំរាបលារអ្នកមីងសិនហើយ បងយុទ្ធខ្ញុំទៅមុនហើយបង” ខ្ញុំក៏លើកដៃសំពះលារគាត់ និងលារបងយុទ្ធផងដែរ។  

”អឹម ជួបគ្នាថ្ងៃស្អែកណា” 

”បាទបង ជួបគ្នាស្អែកនេះ”  

”នៅលារគ្នាយូរទៀតទេ ឬក៏ចាំស្អែកចាំទៅតែម្ដងទៅ” ពិភពលោកនេះសល់មនុស្សដូចគេតែដប់នាក់ទៀតខ្ញុំច្បាស់ជាមិនរស់ទេ។  

”ដឹងហើយ តិចដាច់ខ្យល់ស្លាប់បាត់ទៅ ញ័រខុសរបៀប។” ខ្ញុំខ្នាញ់ពេកដាក់មួយគ្រាប់ដែលមើរ។  

5 / 8

”បើញ័រមិនមែនត្រឹមតែនិយាយទេ អូសញាត់ចូលឡានតាំងពីយូរហើយ” ហឿយមានពាក្យប្រកែកឥតឈប់ឈរ។ ពេលមកដល់ឡានខ្ញុំឃើញបងយុទ្ធដើរមកដល់មុខផ្ទះហើយក៏លើកដៃបាយបាយខ្ញុំ ខ្ញុំក៏បាយបាយតបគាត់វិញពីក្នុងឡាន។  

”ចុ.. ហេ៎?” 來ចូលដល់ក្នុងឡានភ្លាមខ្ញុំមិនទាន់បានដាក់ខ្សែក្រវ៉ាត់ស្រួលបួលផងស្រាប់តែគេសុតឡានមួយទំហឹង។ ខ្ញុំដែលកំពុងបែរទៅរកទាញខ្សែក្រវ៉ាត់ឡានរបូតមាត់ភ្ញាក់ទាំងគ្មានការខ្មាស់អៀន។  

”ហា៎? លូវហ្នឹងមែន?” គេជាន់ហ្វាំងឡានភ្លាមរួចបែរមកសួរទាំងភ្លឺមកខ្ញុំ។ ហ៊ានណាស់ណា 

”លូវក្បាលលោកស្អី?” 

”ចុះមិញក្រែងបបួលគេចុ ចុ..នោះហី៎”   

”ស្អីបបួលស្អី? ខ្ញុំមិនមែនពួករោគចិត្តដូចលោកឯងទេ គ្រាន់តែភ្លាត់មាត់ភ្ញាក់នឹងក៏ប្រឹងយកជាការម៉េស ហើយលេងឆ្កួតអីហ្នឹង?” ខ្ញុំប្រញាប់និយាយកែខ្លួននិងរករឿងបង្វែងដាន។  

”លេងអី? អង្គុយមិនប្រយ័ត្នខ្លួនឯងសោះមករករឿងគេ” នៅមានមុខមកថាឲ្យឯងទៀត 

”ហៃមិនឃើញថាកំពុងតែដាក់ខ្សែក្រវ៉ាត់ទេហី៎ បានជាន់អីជាន់យ៉ាងហ្នឹង  ខ្ញុំមិនទាន់ចង់ងាប់ទេ” ខ្ញុំដាក់ទៅវិញរហូតដល់គេស្ងាត់មាត់ជ្រាប។  

”អឺ សុំទោស ខ្ញុំគ្មានចេតនាទេ រអ៊ូច្រើនដូចយាយចាស់ទៅកើត” យីនៅឆ្លៀតមកដៀលឯងទៀត។  

”បានហើយឈប់និយាយ ឆាប់ចេញឡានទៅយប់ហៃ”  

”បាទទាន” គេលើកដៃធ្វើដូចទាហានធ្វើការគោរពមកកាន់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំខំទប់ចិត្តមិនឲ្យញញឹមរួចបែរមកកញ្ចក់ឡានញញឹមម្នាក់ឯងខ្លាចគេដឹង។ អាប៉បអាយឡប់សតិនេះ។   

ការធ្វើដំណើរក៏ប្រែរក្លាយជាស្ងាត់រហូតដល់មុខផ្ទះខ្ញុំទើបគេបើកមាត់និយាយម្ដងទៀត។  

”ស្អែកខ្ញុំមកយកទៅរៀន” ចង់លេងអីគេទៀតចេស 

”ថាមិច?” ខ្ញុំធ្វើជាសួរបញ្ជាក់ទាំងដែលបានលឺយ៉ាងច្បាស់ហើយនោះ 

”ថ្លង់មែនឬក៏ធ្វើថ្លង់? នៅជិតគ្នាប៉ុណ្ណឹងហើយស្តាប់មិនលឺ។” ថាមែនៗបើកុំសួរប្រហែលមិនស្ពឹកមុខចឹងទេ។  

6 / 8

”គ្រាន់តែចង់ឲ្យច្បាស់ក្នុងចិត្ត ថាមិនបានស្តាប់ច្រលំ ប៉ុណ្ណឹងសោះក៏ហូរហែម៉េស” 

”ចឹងសំរេចតាមហ្នឹងហើយ” 

”សំរេចអីទៀតហី៎? ខ្ញុំមិនទាន់បានអឺអើអីទេ” ដោះស្រាយចំនោទលឿនជាងម្ចាស់សមីខ្លួនគេទៀត។  

”បើមិនព្រមខ្ញុំបកត្រលប់ទៅផ្ទះខ្ញុំវិញ ចាំទៅរៀនស្អែកជាមួយគ្នាម៉ង់” 

”កេីតឆ្កួតមែន គិតចង់ធ្វើអីតាមតែចិត្តហ្នឹង?” ផ្តាច់ការសាហាវ 

”ធ្វើអីតាមចិត្តហេ៎? អានេះបានចង់ធ្វើតាមចិត្ត” គេមិនត្រឹមតែនិយាយតែមាត់ទេ លេងស្ទុះមករកខ្ញុំយ៉ាងលឿនម៉ែឪអាលឿន។ ខ្ញុំភ័យស្លន់ស្លោរថយខ្លួនសឹងតែក្បាលបោកនឹងកញ្ចក់ឡាន។ ខ្ញុំចំហរភ្នែកប្រឹងសំលឹងមើលគេទាំងបេះដូងលោតញាប់ញ័រ។ ហូសសៗ ស្ងាត់ណាស់ ពេលនេះមានតែសំលេងដកដង្ហើមប្រជែងគ្នារវាងខ្ញុំនឹងគេតែប៉ុណ្ណោះ។  

”ទូ…. ខ្ញុំគិតថា…ខ្ញុំស្រ….” គេខំធ្វើភ្នែកស្រទន់ហើយហើបមាត់និយាយស្រាលៗស្ទើរតែស្តាប់មិនលឺ។  

”បានហើយ ខ្ញុំចូលផ្ទះសិនហើយ” ខ្ញុំនិយាយកាត់គេមុនព្រោះមិនចង់លឺពាក្យដែរគេនឹងបង្ហើយខ្លាចក្រែងជាពាក្យដែលនឹកស្មានមិនដល់ រួចរុញគេឲ្យចេញនឹងចុះពីលើឡានយ៉ាងលឿន។ ខ្ញុំរត់ចូលក្នុងផ្ទះដោយមិនងាកមើលក្រោយឡើយហើយសំដៅទៅបន្ទប់ខ្លួនដោយមិនខ្វល់សំលេងហៅរបស់ម៉ាក់នឹងហ៊ាទៀត។ ចូលមកដល់ក្នុងបន្ទប់ខ្ញុំក៏សំដៅទៅវាំងននបង្អួចព្រោះចង់ដឹងថាគេទៅបាត់ហើយឬនៅ ស្រាប់តែឃើញគេឈរអែបនឹងទ្វាឡានសំលឹងមកបង្អួចបន្ទប់ខ្ញុំតាំងពីពេលណាក៏មិនដឹង។ គ្រាន់តែឃើញខ្ញុំភ្លាមគេក៏ស្ញេញបង្ហាញថ្ពាល់ខួចទាំងសងខាងមកខ្ញុំយ៉ាងអស់ដៃតែម្តង។ ខ្ញុំខំបិតវាំងននវិញទាំងឆេ្លឆ្លាដោយសារគេចាប់បានដោយមិនបានត្រៀមខ្លួន។  

”មិចនៅមិនទាន់ប្រកាច់ទៅវិញទៀតចឹង? នៅចាំស្អីគេទៀត?” កំពុងរអ៊ូម្នាក់ឯងសុខៗ 

” សំលេងទូរស័ព្ទរបស់ខ្ញុំរោទិ៏ឡើង ឯងឯនេះវិញភ័យលួសព្រលឹងអស់។ ខ្ញុំលើកទូរស័ព្ទមកមើលតែជាលេខដែលមិនធ្លាប់ស្គាល់។ ហើយអាណាគេនឹងតេមកស្មាលហ្នឹង។  

”អាឡូជំរាបសួរ” 

”លើកដៃថ្វាយព្រះក្មួយ” ចុំ លេខឯងឥលូវឡើងកូដដល់មានអ៊ុំតេមោផង 

”អ្នកណាគេដែរ?”  

”ទើបតែបែកគ្នាមិញសោះធ្វើចាំសំលេងអត់បាន”  ខ្ញុំចង់ភាំង សំលឹងមើលទៅលេខក្នុងទូរស័ព្ទម្តងទៀត។ ឆ្ងល់ៗៗ គេបានលេខខ្ញុំមកពីណា។  

7 / 8

”បានលេខខ្ញុំមោពីណា?”  

”ជាអាថ៌កំបាំង” 類 

”ឡប់សតិ ហើយតេមោមានការអី?” 

”នឹកទេដឹង” 

”….” គាំង យល់ពាក្យថាគាំងទេ។ គេកើតជំងឺស្អីគេនឹងបានចូលចិត្តនិយាយអីភ្លែកៗចឹង។  

”មិចហៃហ្នឹង? កំពុងអៀនមែន?”  

”មានរឿងអីត្រូវអៀន បើមានតែរឿងអត់ប្រយោជន៍ចឹងប៉ុណ្ណោះបានហើយ”  

”អេៗៗ កុំទាន់អាលបិទ” ខ្ញុំរៀបនឹងចុចបិទទៅហើយ តែបានលឺសំលេងគេប្រឹងស្រែកចេញដល់ក្រៅទូរស័ព្ទ។  

”មានការអីនិយាយឲ្យលឿនមោ ខ្ញុំងូតទឹកចូលដេក” 

”ចង់តេមកបញ្ជាក់រឿងថ្ងៃស្អែកថានឹងមកយកទៅសាលា ហើយលើកក្រោយកុំខូចលួចអើតមើលគេចឹង សុំត្រង់ៗទៅមិនកំណាញ់ទេហាសហាហា” 

”អាៗ…” ទឺតៗៗៗ ហាមាត់ជេមិនទាន់ គេចុចបិទទូរស័ព្ទបាត់។ អាមនុស្សឆ្កួតអើយយយយ យូរទៅកាន់ចម្លែកទៅហើយ។ ខ្ញុំសរសៀរៗរកលូកដៃទៅវែកបេីកវាំងននម្តងទៀតតែក៏ឈប់វិញ។  

”អត់ទេៗ យេីងមិនបានចាប់អារម្មណ៍គេដល់ថ្នាក់ហ្នឹងទេ” មុខខ្ញុំឡេីងកម្តៅទៀតហេីយយ។  

ខ្ញុំឈរនឹកសាររើរឿងពីល្ងាចមិញនឹងអារម្មណ៍ដែលទទួលបានពីការថើបដំបូងរបស់គេវាធ្វើឲ្យបេះដូងខ្ញុំចាប់ផ្តើមលោតកាន់តែញាប់។ តើពាក្យសំដីនិងទង្វើរដែលគេធ្វើមកលើខ្ញុំវាចង់បញ្ជាក់ពីអ្វីឲ្យប្រាកដទៅ តើគេកំពុងគិតអ្វីមកលើខ្ញុំឬអត់? ឬគ្រាន់តែជាការលេងសើច តែតាមរបៀបមនុស្សប្រុសគេលេងសើចជាមួយគ្នាក៏មិនមែនបែបដូចគេដែរ ហើយហេតុអីក៏ខ្ញុំគ្មានអារម្មណ៍ខឹងឬស្អប់ចំពោះទង្វើរបស់គេចឹង? ឬមួយក៏ខ្ញុំចាប់ផ្តើមបាក់ចិត្តលើទង្វើរមិនច្បាស់លាស់របស់គេហើយ? តែមិនអាចទេព្រោះទោះជាយ៉ាងណាក៏វាទៅមិនរួចដែរ។ ហឿយយ ឈប់ខ្វល់ហើយទៅងូតទឹកវិញស្រួលខ្លួនជាង។ ទម្រាំតែងូតទឹកផ្លាស់ខោអាវរួច ក៏ដល់ពេលគេងល្មម។ មុននឹងគេងខ្ញុំក៏បានយកទូរស័ព្ទមកចុចរកឆែកមើលfacebookតិចស្រាប់តែបានឃើញសារមួយផ្ញើមក១០នាទីមុន ហើយលេខដែលផ្ញើមកមិនមានអ្នកណាក្រៅពីអាអ្នករំខានខ្ញុំអំបាញ់មិញនឹងទេ។  

8 / 8

”goodnight ស្អែកជួបគ្នាណាកូនផេនដា ” ☺គ្រាន់តែឃើញសារគេភ្លាមស្នាមញញឹមខ្ញុំផុសចេញមកទាំងមិនដឹងខ្លួន។ កាន់តែមែនតែនហើយ មិនបាច់ឆែកមើលfacebookអីទេដេកតែម្តងទៅហិហិហិ។ 

សូមរងចាំតាមដានភាគបន្ត!