រឿង ថាវរះម្ចាស់ស្នេហ៍( ភាគទី៦=ភាគបញ្ចប់ )

រឿង ថាវរះម្ចាស់ស្នេហ៍

( ភាគទី៦=ភាគបញ្ចប់ )

និពន្ធដោយ Æm real gay

#Khmer_Novel_69

      
ដោយមីងរំដួលយំខ្លាំងពេក លោកថេតបាននាំចេញទៅក្រៅនៅតែខ្ញុំ នឹងសារេត
ខ្ញុំដើរចូលទៅ ចាប់លើកដៃគេ មកថើបបន្តិចក៏និយាយ
បុត្រ លោកដាច់ចិត្តទៅហើយមែនទេ លោកមិនល្រាញ់ប៉ាម៉ាក់ ហើយលោកក៏មិនបានស្រលាញ់ខ្ញុំទេ គ្រប់យ៉ាងលោកបោកប្រាស់រហូតមែនទេ នៅចាំបានទេ កាលយើងនៅតែពីនាក់នៅសមុទ្រ លោកនិយាយអីខ្លះ ទោះបីឃ្លាមួយដែលសួរខ្ញុំថា ថាវរៈ តើអ្នក........មកដល់ត្រឹមនេះខ្ញុំស្រក់ទឹកភ្នែក ហើយអួលដើមករ ប្រឹងត្រដរនិយាយ ហើយឱនទៅថើបថ្ងាស់បុត្រ
លោក   ៗ ....តែងសួរ.....ខ្ញុំថា   ...  ខ្ញុំស្រលាញ់លោកលោក...ទេ ថ្ងៃនេះខ្ញុំនឹងប្រាប់ លោកវិញថា ខ្ញុំស្រលាញ់លោក.........ហើយស្រលាញ់លោកខ្លាំង....ណាស់ លោកដឹង ....ដឹងទេ។ ខ្ញុំនិយាយទាំងទឹកភ្នែករបស់ខ្ញុំស្រក់ជោគលើថ្ងាស់បុត្រ។  (ពេលដែលខ្ញុំនិយាយលោកថេតបានស្ដាប់លឺទាំងអស់ ព្រោះគាត់ចូលមកតាំងពីខ្ញុំនិយាយដំបូង)
   មិនដឹងថាហេតុអ្វីទេ សម្ដីនឹងទឹកភ្នែករបស់ខ្ញុំ បានធ្វើអោយ បេះដូងរបស់បុត្រចាប់ផ្ដើមពីចំនុចសូន្យរហូតដល់35ក្នុងមួយនាទី ដៃរបស់គេចាប់កម្រើកតិចៗ ខ្ញុំត្រេកអរណាស់ ឯលោកថេតដែលនៅក្បែរនោះក៏និយាយ ពូអរគុណថាវរៈណាស់ សម្លេងនេះធ្វើអោយខ្ញុំភ្ញាក់បន្តិច ខ្ញុំក្រោកហើយមិនបានតបទៅគាត់ទេ ខ្ញុំរត់យ៉ាងលឿនទៅហៅគ្រូពេទ្យ ។
បន្ទប់សង្គ្រោះបន្ទាន់បានបិតទ្វារ ខ្ញុំ សារេត នឹង ប៉ាម៉ាក់បុត្រនៅអង្គុយនៅកៅអីរងចាំខាងមុខបន្ទប់សង្គ្រោះបន្ទាន់របស់បុត្រ ខ្ញុំអរស្ទើហោះទៅហើយពេលនោះ។ លោកថេតបានដើរមកកាន់ស្មារខ្ញុំ
       លោកថេតនិយាយនៅមុខអ្នកទាំងអស់គ្នានឹងខ្ញុំលោកថេត៖ ថាវរៈ ក្រោយពីបានមើលclip របស់បុត្រនឹងក្មួយ នៅភោជនីយដ្ឋាននោះ ពូដឹងហើយថាបុត្រគេស្រលាញ់ក្មួយណាស់  ហើយមានមនុស្សច្រើនណាស់ដែលដឹងរឿងនេះ
ពេលលឺសម្ដីនេះហើយខ្ញុំនឹកក្នុងចិត្តថាលោកថេតច្បាស់ណាស់ មិនចង់អោយខ្ញុំទាក់ទងជាមួយបុត្រទៀត ទេមើលទៅ។
លោកថេតនិយាយបន្តរ ៖ ពូស្រលាញ់បុត្រណាស់   ហើយពេលនេះពូក៏មិនប្រកាន់រឿងរបស់ក្មួយ នឹងបុត្រដែរ តែពូចង់ដឹងថា តើក្មួយ( លោកឈប់ត្រឹមនេះបន្តិច ធ្វើអោយថាវរៈដែលរង់ចាំស្ដាប់បុកពោះតិចៗ )តើក្មួយស្រលាញ់បុត្រដែរទេ?
ខ្ញុំគ្រាន់តែលឺបុណ្ណេះស្ទើរតែភ្លាត់មាត់ថាស្រលាញ់បាត់ទៅហើយតែទប់វិញទាន់
ខ្ញុំនិយាយ ការពិតទៅក្មួយដឹងហើយ( គេដឹងស្ទើរពេញប្រទេស បើខ្លួនឯងមិនដឹង ទើបជារឿងចម្លែក)ថាបុត្រគេស្រលាញ់ខ្ញុំណាស់ តែពូមិនខ្លាច គេរិះគន់ទេរឺ
មីងរំដួល៖ ការពិតទៅមីងក៏មិនចង់អោយវាកើតឡើងដែរ
តែបើមានរឿងនេះកើតឡើង យើងក៏មិនអាចជំទាស់ដែរ
តើក្មួយស្រលាញ់បុត្រទេ?
បាទ...នែ៎ក...........( ខ្ញុំអៀនពេកមុខឡើងក្រហម )
សារេតលួចសើច ហើយនិយាយ ៖ បើមិនស្រលាញ់ថាវរៈមិនយំដល់ថ្នាក់នេះ ទេគ្រប់គ្នាសើចហាក់ប្រាកថណាស់ថាបុត្រលែងកើតអី។
បន្តិចក្រោយមកលោកគ្រូពេទ្យដើរចេញមក
ទាំងអស់គ្នារត់ទៅសួរ ខ្ញុំសួរមុនគេទាំអស់
(ខ្ញុំហាក់បារម្មណ៍ជាងលោកថេត នឹងអ្នកមីងទៅទៀត)
លោកគ្រូពេទ្យ បុត្រយ៉ាងមិចទៅហើយ
គ្រូពេទ្យ៖ ប្អូនប្រុសម្នាក់នេះ ពិតជាសំណាងមួយក្នុងមួយពាន់គ្រោះមែន យើងក៏មានការងឿងឆ្ងល់ណាស់ នេះជារឿងលើកទីមួយហើយដែលពួកយើងបានជួប គេពិតជាអាយុថ្លៃណាស់
លោកថេត៖ បានន័យថា គេរួចពី........
គ្រូពេទ្យ ៖ បាទមែនហើយ ចូលរួមត្រេកអរផង
លោកថេត៖ តើយើងអាចចូលបានរឺនៅលោកគ្រូពេទ្យ
គ្រូពេទ្យ ៖ បាទ បាន សូមអញ្ជើញ!
ទាំងអស់គ្នាត្រេកអរណាស់ ឯបុត្រ ដោយសារមិនទាន់អស់អំណាចថ្នាំសណ្ដំ គេមិនទាន់ដឹងខ្លួននៅឡើយទេ
លោកថេតងាកទៅមើលថាវរៈ ពូអរគុណណាស់ទាំងអស់គ្នា ពិសេសថាវរៈ បើមិនបានក្មួយ បុត្រមិនដឹងថាទៅជាយ៉ាងណាទេ
ខ្ញុំញញឹមដោយអារម្មណ៍រំភើបណាស់ ព្រោះម្ចាស់បេះដូងខ្ញុំរួចផុតពីគ្រោះថ្នាក់ដ៏សាហាវនេះហើយ ខ្ញុំដើរទៅជិតហើយឱនថើបថ្ងាស់បុត្រ ខ្ញុំលែងមានអារម្មណ៍ថាខ្មាស់នរណាហើយពេលនេះ ក្រោយមកខ្ញុំនឹងសារេត បានលាលោកពូថេត មកផ្ទះវិញ។
និយាយពីឆដា នឹងឪពុករបស់គេត្រូវច្បាប់ជាអ្នកសម្រេច ក្រុមគ្រួសារលោកថេត ក៏ចៀសផុតពីគ្រោះកាច មួយនេះ នេះហើយជាលទ្ធផលនៃសេចក្ដីល្អ ។
        ក្រោយពីបាត់ខ្លួនពីសាលាមួយរយៈ ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃដំបូងដែលយើងចូលរៀនវិញ លើកនេះពេលចូលមកក្នុងថ្នាក់ ម្នាក់ៗមើលមកខ្ញុំដូចរាងចម្លែកមិចមិនដឹងទេ ឫមួយពួកគេបានមើលវីដេអូក្នុងភោជនីយដ្ឋាននោះអស់ហើយ គ្រាន់តែនឹកដល់រឿងនេះ ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមឱនមុខចុះ ដូចការគិតណាស់មិនបានប៉ុន្មានផង ម្នាក់ៗមកសួរ រឿងនេះៗអស់ពីមួយចូលមួយ ខ្ញុំធុញសឹងស្លាប់ទៅហើយ សារេត លួចសើចរហូត កូលាបមកជិតខ្ញុំហើយសួរ៖ ថាវរៈ ឯងនឹង  ....បុត្រ
(ដូចការគិតរបស់ខ្ញុំណាស់ )ខ្ញុំឆ្លើយកាត់ បើសួររឿងហ្នឹងមិនបាច់សួរទេ ខ្ញុំស្ដាប់ឡើងហឹងត្រចៀកហើយ។
ក្រោយចេញពីសាលា ខ្ញុំបានជិះរថយន្ដក្រុងសម្ដៅទៅមន្ទីពេទ្យ.......    មកដល់ក្នុងបន្ទប់បុត្រ ក្រោយពីខ្ញុំលើកដៃសំពះ  លោកថេតនឹងមីងរំដួល រួច អ្នកទាំងពីរញញឹម នឹងនិយាយមកកាន់ខ្ញុំ
លោកថេត៖ មកហើយហ្អ៎ក្មួយ
មីងរំដួល៖ មកចំពេលល្អណាស់មីងមានរឿងចង់និយាយមួយក្មួយ
( ខ្ញំសែនឆ្ងល់តើជារឿងអ្វី )បាទមីងមានការអ្វីដែរ
មីងរំដួល៖  ចាស ពិតណាស់មានអ្នកកាសែតខលមកច្រើនណាស់ គេចង់ដឹងរឿងក្មួយនឹង បុត្រ គេសុំពួកយើងនឹងក្មួយធ្វើសន្និសិតកាសែត តើក្មួយគិតយ៉ាងណាដែរ
អីយ៉ារឿងកាន់តែច្បាស់ហើយ ខ្ញុំស្ទាក់ស្ទើរណាស់ កុំអីមីង គ្រាន់តែរឿងប៉ុណ្ណឹងក្មួយឈឺក្បាលសឹងស្លាប់ទៅហើយ
មីងរំដួលកាត់សម្ដីខ្ញុំ ៖ តែបើមិនធ្វើរឿងនឹងកាន់តែវែងឆ្ងាយក្មួយដឹងទេអ្នកកាសែត បើយើងមិនបកស្រាយអោយច្បាស់ទេគេមិនបញ្ឈប់ទេ
ខ្ញុំតប់ទៅគាត់ ៖ ចុះមីងចង់អោយខ្ញុំធ្វើយ៉ាងមិចដែរបាទ
លោកថេត៖ ពូចង់ប្រកាសជាសាធារណៈថា បុត្រស្រលាញ់ក្មួយ ។
ខ្ញុំកំពុងផឹកទឹក ស្រាប់តែឈ្លក់ ទឹកគ្រាន់តែលឺបែបនេះ
មិនកើតទេដឹងមីងវាដូចជាលឿនពេកទេដឹង
មីងរំដួលតប ៖ បានន័យថាថាវរៈមិនស្រលាញ់បុត្រទេរឺ
ខ្ញុំអេះអុញៗ អារម្មណ៍ពេលនេះពិបាកសម្រេចខ្លាំងណាស់
តែ.........មីងបុត្រគេមិនប្រាកដ ថាស្រលាញ់ខ្ញុំទេណា
បុត្រនិយាយ៖ នេះថាវរៈចង់អោយខ្ញុំស្លាប់វិញមែនទេ
(  គ្រប់គ្នាហាក់គាំងត្រឹមនេះ) ឯខ្ញុំងាកទៅឃើញបុត្រអង្គុយ ខ្ញុំរភើបរហូតដល់ស្រក់ទឹកភ្នែក ហើយមិនដឹងអារម្មណ៍អ្វីទេ ទាញអោយខ្ញុំរត់ទៅឱបបុត្រ
(អូយ )សម្លេងបុត្រស្រែក ដោយសារខ្ញុំអោបចំរបួសគេ
បុត្រ៖នេះ រៈ ចង់សម្លាប់ខ្ញុំមែនទេ
ខ្ញុំប្រញាប់ដកដៃ តែត្រូវបុត្រចាប់ថើប នឹងអោបខ្ញុំវិញ
បុត្រនិយាយលោកប៉ា !អ្នកម៉ាក់! កូនស្រលាញ់ថាវរៈណាស់ បើគ្មានថាវរៈទេកូនក៏មិនអាចវិលមកមើលលោកទាំងពីវិញបានទេ ម៉ាក់ដឹងទេគឺរៈនេះហើយជាអ្នកតាមហៅកូនអោយបកក្រោយ។
ថាវរៈយំគ្រូកៗ ក្នុងដៃបុត្រ តទៅខ្ញុំលែងទៅណាចោលថាវរៈហើយឈប់យំទៅក្មេងតូចសែនឆ្លាតរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំងើបមើលមុខបុត្រ ហើយសួរគេថា បុត្រ តើលោកស្មោះទេ
លោថេត នឹងមីងរំដួលញញឹមរួចនិយាយ
អោយតែបុត្រមានសេចក្ដីសុខអ្វីក៏ម៉ាក់នឹងប៉ាកូនព្រមដែរ។
មិនយូរប៉ុន្មានបុត្រក៏បានចេញពីមន្ទីរពេទ្យ ហើយយើងបានធ្វើសន្និសិតកាសែតជាមួយគ្នា បុត្របានបកស្រាយការពិត ឯខ្ញុំក៏បានត្រឹមតែរំភើប ។មហាជនភាគច្រើនសាទរគាំទ្រពួកយើងទាំងពីរ វាជាវេលាមួយដ៏មានក្ដីសុខរបស់ខ្ញុំ ហើយបុត្របាននិយាយថា នឹងនាំប៉ាម៉ាក់គេទៅដល់ផ្ទះរបស់ខ្ញុំទៀត
ខ្ញុំបារម្មណ៍ទៀតហើយព្រោះផ្ទះខ្ញុំក្រ មានលោកយាយចាស់ម្នាក់ តើពួកគេមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាពេលគេឃើញស្ថានភាពជាក់ស្ដែង។

   នៅពេលនេះមានមនុស្សច្រើនណាស់ដែលដឹងថា បុត្រនឹងថាវរៈ ស្រលាញ់គ្នា ហើយមានភាគច្រើនដែលគេពេញចិត្តនឹងស្នេហាកំលោះរូបសង្ហារទាំងពីរនេះ  ក៏មានមួយចំនួនតូចដែរដែលនៅប្រកាន់ថាវាមិនសមរម្យទេ ។
លោកថេតនឹងអ្នកស្រី រំដួលបានយល់ព្រមនឹងបុត្ររឿងទៅផ្ទះរបស់ថាវរៈ កាលពីការធ្វើសន្និសិត ឥលូវថ្ងៃនេះបានមកដល់ហើយ ទាំងអស់គ្នាបានរៀបចំរួចរាល់ហើយ ក៏ចេញដំនើរទៅ
ម៉ោងប្រហែល9 គេឃើញរថយន្ដសេរីទំនើបមួយបានមកដល់មុខផ្ទះមីងសំ អ្នកភូមិប្រហែលជាងឿងឆ្ងល់ណាស់ហើយឯខ្ញុំនឹកបារម្មណ៍ក្នុងចិត្តរហូត ក្រោយពីអ្នកទាំងអស់គ្នាចុះពីរថយន្ដ លោកយាយរស់ខ្ញុំគាត់ដើរចេញមកពីចង្ក្រានខាងក្រោយ ។ លោកយាយខ្ញុំស្គមច្រើនណាស់តាំងពីខ្ញុំបែកពីលោកយាយ ព្រោះកាងារផ្ទះទាំងអស់គាត់ជាអ្នករ៉ាប់រង់តែម្នាក់ឯង ក្រោយពីឃើញលោកយាយ ខ្ញុំរត់ពីចម្ងាយ ទៅអោបលោកយាយដោយក្ដីរលឹកពន់ពេក
ពាក្យដំបូងរបស់យាយខ្ញុំគឺ
យាយសំ៖ ចៅសុខសប្បាយទេ គាត់យំរៀបរាប់ រៈដឹងទេ មួយរយៈនេះ យាយនឹកចៅខ្លាំងណាស់ ចៅដឹងទេ ចង្ក្រាន្ដចានឆ្នាំងដែលចៅធ្លាប់ប្រើយាយមិនហ៊ានប្រើទេ ខ្លាចខូច មកដល់ត្រឹមនេះទឹកភ្នែកខ្ញុំចាប់ស្រក់មកបន្តរបន្ទាប់ខ្ញុំនិយាយទាំងអួលដើមករ ចៅក៏នឹកលោកយាយខ្លាំងណាស់ដែរ រាល់ពេលចៅតែងតែមើលខ្សែករព្រះដែលលោកយាយអោយចៅ រាល់ពេលដែលនឹកលោកយាយខ្លាំង។  លោកយាយស្គមច្រើនណាស់ លោកយាយលំបាកណាស់ហើយ
យាយតប មិនអីទេចៅ មកពីយាយនឹកចៅពេកហ្នឹងណា
ហើយនរណាគេមកផ្ទះយើង ឆាប់ហៅគាត់មកអង្គុយលេងមក
ណាចៅ  គ្រប់គ្នាបុត្រ មីងរំដួល រាងសើមភ្នែក ឯលោកថេតធ្វើមុខមីមើៗ ពេលលឺសម្ដីលោកយាយទាំងអស់គ្នារាងភ្ញាក់ខ្លួនហើយដើរចូលទៅជម្រាបសួរលោកយាយ។
ក្រោយពីចូលមកអង្គុយក្រោមផ្ទះទាំងអស់គ្នាបានចាប់ផ្ដើមសន្ទនា
លោយយាយ៖ យាយមិនដឹងថាចៅទាំងអស់គ្នាមកមានការអ្វីទេ ហើយក៏មិនបានត្រៀមអ្វីទទួលដែរ ចៅអើយ ហើយក៏សុំអធ្យាស្រ័យណា ( ទាំងអស់គ្នាឆ្លើយស្រុះគ្នា មិនអីទេលោកយាយ អរគុណណាស់)
មីងរំដួល៖ រឿងនេះលោកយាយប្រហែលជាប្លែកបន្តិចហើយ ព្រោះតែកូនប្រុសខ្ញុំគេស្រលាញ់ថាវរៈ ហើយខ្ញុំក៏មិនជាជំទាស់នឹងពួកគេដែរ ។
លោកថេត៖ តើលោកយាយគិតយ៉ាងណាដែរបាទ ព្រោះក្មេងៗគេស្រលាញ់គ្នាបែបនេះ
លោកយាយ៖ យាយក៏មិនថាអីដែរ ស្រេចលើចៅទាំងពីរ ការស្រលាញ់គឺគ្មាននរណាម្នាក់អាចបង្ខំបានទេ សម័យនេះក្មេងៗវារាងប្លែកណាស់ យាយក៏ធ្លាប់ឃើញតាមពត៌មានដែររឿងទាំងអស់នេះវាមានច្រើនណាស់
បុត្រ ៖ ចៅអរគុណណាស់ដែលលោកយាយយល់ព្រម
ខ្ញុំក៏ណែនាំលោកយាយ អោយស្គាល់អ្នកទាំងអស់គ្នា។
ល្ងាចបន្តិចលោកពូថេតនឹងមីងរំដួលត្រលប់ទៅភ្នំពេញវិញឯបុត្រគេមិនទាន់ទៅទេ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាអៀននឹងបុត្រមិចមិនដឹងទេ បន្តិចក្រោយមកមានគេទូរស័ព្ទមក
ខ្ញុំឃើញលេខហើយក៏ញញឹមគឺមហាមិត្ត សារេតគេសួរ
យ៉ាងមេចហើយសម្លាញ់
ខ្ញុំតបទៅ មិនអីទេ លោកយាយក៏ដឹងលឺអស់ហើយ
សារេត ៖ ចុះគាត់ថាមិចដែរ
បុត្រ ៖ យកទូរស័ព្ទទៅនិយាយ គឺសារេតមែនទេ
សារេត ៖ បាទ ហើយបុត្រយ៉ាងមិចដែរ លោកយាយថាវរៈ
បុត្រ ៖ បាទមិនអីទេ ហើយយប់នេះខ្ញុំនៅជាមួយថាវរៈហើយ
សារេតសើច ឯថាវរៈអៀនឡើងមុខក្រហមលឺតែនិយាយនៅក្បែរ បុត្រ តែហ៊ានផ្ដេសផ្ដាស់ស្លាប់មិនខាន សារេតគេសើចរហូតតែម្ដង ហើយ និយាយ អឺ !កុំស្វីតពេកប្រយ័ត្នលើសជាតិស្ករណា  បុត្រ ថាវរៈ ខ្ញុំក៏ជិតភ្ជាប់ពាក្យជាមួយកូលាប ដែរ គឺនៅចុងខែក្រោយហើយ
ថាវរៈ ៖ ល្អណាស់ សារេត មើលថែកូនគេអោយល្អវើយ
សារេត ៖ មិនអីទេ គិតតែឯង ដែរទៅ ហាសហា កុំធ្វើបាបបុត្រពេក ណា  ។ ក្រោយពីនិយាយជាមួយសារេត ទាំងអស់គ្នាដើរទៅជជែកលេងជាមួយលោកយាយ លុះល្ងាចក៏នាំគ្នាទៅផ្សារទិញម្ហូប ទៅដល់ផ្សារគ្រាន់តែចុះពីលើរថយន្ដគ្រប់គ្នាពិសេសក្រមុំៗ លួចមើលមកបុត្រ ដែលដើរកាន់ដៃខ្ញុំហាក់ខ្លាចរបូតអញ្ចឹង ខ្ញុំខ្មាស់គេស្ទើររឹងខ្លួនទៅហើយ ខ្ញុំខ្សឹបតិចៗដាក់បុត្រ នែ៎ បុត្រលែងដៃខ្ញុំទៅ ខ្មាស់គេណាស់
បុត្រ៖ កុំអោយតែចាប់ថើបទៀតនោះ
មិនយូរមានមីងម្នាក់លួចសួរ នែ៎ក្មួយនេះ ......ជាក្មួយមែនទេដែលនៅក្នុងFacebook  ......
បុត្រ៖ ពិតណាស់មីង ហើយមីងដឹងរឿងនេះដែររឺ
អ្នកមីងនិយាយ ច្បាស់ណាស់ក្មួយ ឥលូវនេះនរណាក៏ថាក្មួយទាំងពីរសមគ្នាដែរ មីងក៏សូមជូនពរក្មួយទាំងពីនាក់ស្រលាញ់គ្នារហូតតទៅណា  បុត្រលើកដៃសំពះ និងនិយាយ :  បាទអរគុណច្រើន
បុត្រ និយាយបន្តរ យ៉ាងមិចហើយ រៈ នៅចង់លាក់បាំងដល់ណា
លឺបុណ្ណេះខ្ញុំរំភើបរកអ្វីប្រៀបពុំបាន ហាសហា ខ្ញុំក៏មិនលាក់ដែរចាប់បុត្រថើបយ៉ាងស្វីត នៅពេលនោះមិនដឹងថាក្រមុំប៉ុន្មាននាក់លួចខូចចិត្តទេ។
         យប់នេះជាលើកទីពីរហើយដែលខ្ញុំគេងក្បែរមនុស្សជាទីស្រលាញ់ នេះហើយជាស្នេហ៍ពិត បុត្រគេអោបខ្ញុំយ៉ាងណែនហើយរៀបរាប់ពាក្យដែលខ្ញុំលឺសឹងរាល់ម៉ោង ថាវរៈដឹងទេ ចាប់តាំងពីជួបរៈដំបូង ខ្ញុំហាក់កែប្រែជីវិតទាំងស្រុង
ខ្ញុំសួរគេត្រង់តែម្ដង ៖ ហើយបុត្រស្រលាញ់ខ្ញុំពេញលេញតាំងពីណា
បុត្រ៖ កាល់យប់មួយនៅកំពង់សោម ខ្ញុំយល់សប្ដិឃើញថាវរៈ លុះភ្ញាក់ឡើងធ្វើអោយខ្ញុំនឹក រៈខ្លាំងណាស់ រហូតដល់ផឹកស្រា ប្រហែលជានិស្ស័យហើយមើលទៅទើបយើងជួបគ្នានៅទីនោះ។
មួយយប់នេះបុត្រគាត់បានរៀបរាប់យ៉ាងច្រើនរហូតដល់ថាវរៈដេកលក់ បុត្រគេងមិនលក់ទេនៅមើលមុខថាវរៈ នឹងថើបកំលោះរៈទល់ភ្លឺ។ នៅថ្ងៃនេះ  គេទាំពីរបាននាំគ្នាទៅដើរលេងនៅវាលស្រែនឹងចម្ការជាប់ជើងភ្នំ ដែលនៅក្រោយផ្ទះប្រហែលជា 1គីឡូរដី ទេសភាពនៅទីនោះមានខ្យល់អាកាស់ត្រជាក់ដោយសារមេឃស្រទំផង
លាយលំនឹងសម្លេងសត្វបក្សារបក្សីយំគ្រលួចបុត្រកាន់ដៃថាវរៈដើរនៅលើវាលស្មៅខៀវស្រងាត់ បុត្រនិយាយ ទីនេះពិតជាគួរអោយចង់រស់នៅណាស់ និយាយរួចគេលួកយកប្រអប់តូចមួយពីហោប៉ៅរបស់គេ
រួចដើរមកបន្ទាបខ្លួនមុខខ្ញុំ
បុត្រ៖ ថាវរៈ បងស្រលាញ់អូនណាស់ ព្រមរស់នៅជាមួយបងទៅណា.....ខ្ញុំរភើបរហូតក្ដោបមុខយំស្នាមញញឹមលាយទឹកភ្នែកមួយនេះបានកើតចេញពីការស្រលាញ់ពិតប្រាកដ
បុត្របានពាក់ចិញ្ជៀនមួយនេះអោយខ្ញុំ ស្របជាមួយសម្ដី ហាមក្បត់ចិត្តបងណា ម្ចាស់ជីវិត
ខ្ញុំតបវិញ អូនស្រលាញ់បងខ្លាំងណាស់.  អូនយល់ព្រមគ្រប់យ៉ាង.......នៅទីបំផុតពាក្យនេះបានលេចចេញពីម៉ាត់ខ្ញុំហើយ ។
បុត្រក្រោកហើយមកអោបខ្ញុំ ខ្ញុំក៏យកក្បាលដាក់លើស្មារគេ។
( បងស្រលាញអូន ពាក្យនេះជាពាក្យដែលបុត្រនិយាយស្ទើរគ្រប់វិនាទី ខ្ញុំស្ដាប់យ៉ាងណាក៏មិនចេះធុញទ្រាន់ដែរ)
កន្លែងនេះហើយជាទីអានុស្សាវរីយ៍ មួយដែលខ្ញុំមិនអាចភ្លេចបានក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ ពួកយើងបានថតរូបអនុស្សាវរីយ៍ជាមួយគ្នា ហើយបានpostក្នុងprofile រៀងខ្លួន comments យ៉ាងច្រើនបានជួនពរពួកយើងទាំងពីរ។
    ក្រោយពីត្រលប់មកភ្នំពេញវិញលោកថេត នឹងអ្នកមីងបានធ្វើការផ្ទេរក្រុមហ៊ុនអោយមកបុត្រ នឹងថាវរៈ គ្រប់គ្រង ចំណែកសារេត នឹងកូលាបក៏ភ្ជាប់ពាក្យជាមួយគ្នាដែរនៅពេលនេះ។
   ហើយរឿង ((ថាវរៈ ម្ចាស់ស្នេហ៍))ក៏សន្មត់ថានឹងបញ្ចប់ដោយបរិបូរណ៍ រាល់កំហុសអក្ខរាវិរុទ្ធ ហើយនិងភាពខ្វះខាតក្នុងកន្លែងណាមួយ រឺក៏ឆ្កាំឆ្គងនៅភាគណាមួយ ក៏សូមអធ្យាស្រ័យពីសំណាក់ មិត្តអ្នកអានទាំងអស់គ្នាផងដែរ

                           សូមអរគុណ

             .......................................................