រឿង មនុស្សដំបូង (ភាគ ទី១)

មនុស្សដំបូង
ភាគ ទី១
និពន្ធដោយ : Naroth Cool
#Khmer_Novel_69

រឿងនេះរៀបរាប់ពីប្រវត្តិស្នេហាដំបូងរបស់ក្មេងប្រុសជំទងដ៏លល្ងង់ ម្នាក់ ដែលមិនយល់អ្វីថាជាស្នេហា មិនយល់អ្វីថាជាក្តីស្រលាញ់។ ក្តីស្រលាញ់ បានលាក់ទុកក្នុងចិត្តអស់រយះពេល៣ ឆ្នាំ ទំរាំហ៊ានសារភាពប្រាប់គេ។ ពួកយើងជាអតីតសិស្ស នៃវិទ្យាល័យមួយក្នុងក្រុងភ្នំពេញ។

ខ្ញុំមានមិត្តភក្តិច្រើន ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនសូវលិចធ្លោទេនៅក្នុងក្រុម ដោយសារតែខ្ញុំស្ងប់ស្ងាត់ជាងគេ មានអារម្មណ៏ថាកក់ក្តៅណាស់ដែលាមានមិត្តលប់ៗ ដូច សីហា មុន្នីនិងអាហេងប៉ិនឡប់ណាស់ អាមួយហ្នឹង ស្តេចកំប្លែង។ នៅក្នុងថ្នាក់ពួកខ្ញុំមានសិស្សិសរុបប្រហែល៤២នាក់ មានស្រីៗស្អាតៗច្រើន ដាលីន រចនា លីតា ជាស្រីស្អាតប្រចាំថ្នាក់ ពួកខ្ញុំហើយ។ អនុស្សាវរីយ៏នោះរីករាយកប់សារីហ្មង ហាហហាហាហ។ អូភ្លេចប្រាប់ កាលនោះទើបតែរៀនថ្នាកទី៨ទេ។ វាជាអនុស្សាវរីយមួយដ៏ដែលស្ថិត នៅក្នុងខួរក្បាលខ្ញុំសព្វថ្ងៃ យាយមិនអួតទេពូកខ្ញុំរៀនពូកែៗណាស់ណា តែក៏ជាកំពូលសិស្សខូចដែរហាហហាហា។ ពួកខ្ញុំមួយក្រុមមាន៧នាក់ប្រុសពិត ៣នាក់ស្រីពិត៣នាក់ ហើយខ្ញុំមួយតែជាហ្គេយ តែអត់មានអ្នកដឹងទេ។ ម្នាក់ៗពូកែធ្វើមេអណ្តើកអោយខ្ញុំទៅអ្នកនេះ អ្នកនោះ យាប់ណាពួកនេះ ផ្សំផ្គុំអីបើគ្នាស្រលាញ់ប្រុសហ្នឹង។ យាយលេងសើអីមានស្រីៗ លួចស្រលាញ់ច្រើនដែរតើតែទៅវាមិនរួច។ ក្រុមខ្ញុំមិនបាច់ដើរលេងគេចសាលាទេ នៅតែក្នុងថ្នាក់ ក្នុងសាលាហ្នឹង សប្បាយចង់ស្លាប់។ ម្នាក់ៗហា ចិត្តល្អ ចិត្តបានចេះជួយគេ ប៉ុន្តែបើប្រលងម្តងៗ វិញ ពិន្ទុខុសគ្នាតែកន្លះទេ តវ៉ាងាប់ចោល ។ មិត្តភាពពីមួយទៅមួយថ្ងែកាន់តែល្អឡើងៗ មួយឆមាសសោះ អាសំលាញ់ខ្ញុំ៣នាក់ (មករា អាហេង និងមុន្នី )ហ្នឹងមានស្នេហាអស់អាលីង អត់តែខ្ញុំ។ មិនបាច់ខ្ញុំយាយទេ ពេលមានស្នេហា មិត្តភិត្តវាមិនសូវខ្វល់ទេ មិនដែលនៅ១០០% មែនទេ ប៉ុន្តែពួកយើងនៅតែមានទំនាក់ទំនងល្អ ។ ពួគវាឆ្ងល់ថាហេតុអីបានជាខ្ញុំមិនរកមួយគេទៅ មានអីមានអារម្មណ៏ល្អតើ ក្តីសុខមួយស្នេហា និង មិត្តភិក្ត ខុសគ្នាវើយ ។ យាយតាមពិតខ្ញុំស្រលាញ់ប្រុសមែនពិត តែខ្ញុំអត់ដែលគិតថាចង់មានគូអីទេ នៅម្នាក់ឯងបែបនេះល្អដែរតើមែនអត់។ ខ្ញុំមិនយល់ អត់ទាន់ស្រលាញ់គ្នាជាមិត្ត បន្ទាប់មកតាមស្រលាញ់ ដល់ពេលស្រលាញ់ហើយធ្វើអីទៀត? ដូចជាមិត្តភិក្តដែលហ្នឹង ដល់ពេលឈ្លោះគ្នាកាន់តែយ៉ាប់ សូម្បីជាមិត្តក៏មិនអាចផង ត្រូវអត់? នៅម្នាក់ឯង មានមិត្តភិត្តល្អៗ មានគ្រួសារគួរឲ្យស្រលាញ់ មានលុយមករៀន គ្រប់គ្រាន់ទៅបានហើយ។ រឿងគូរចាំចេះរកលុយចាំគិតមែនអត់។

សីហា: អានេះលប់ហើយគិតច្រើនម៉េះ

ហេង: អើអាឡូយ អញចាំតែមើលទេហា

អើចាំមើទៅពួកអាឆ្គួតនឹងស្នេហ៏ មែនទេមុន្នីពួកម៉ាក?

មុន្នី: អញមិនដឹងទេហ្វើយ អញបុងខ្វល់ពីលីតាអញ………….

ធ្មេចបើកៗ ២ឆ្នាំ ប្រលងលងថ្នាក់ទី៩ចប់ ជាប់ដោយសុវត្តិភាពគ្រប់គ្នា លទ្ឋផលល្អទៀត សប្បាយចិត្តដល់ហើយ។

សីហា: ជប់លៀងហីហា?

ខ្ញុំ: អឺល្អតើ ស៊ីស៊ុប?

រចនា: Hello Nop Nop មុន្នីទៅណាហើយនៅតែ៣នាក់អញ្ចឹងហា? បាតទៅណាមួយ?

ហេង: ទៅទិញទឹកបាត់ហើយ ក្រែងទៅមួយលីតា ហេ?

លីនដា: ប្រហែលចឹងហើយមើរទៅ?

សីហា: hey ញ៊ាំអីជុំគ្នាម្តងហី អបអរ លួ្ឋផលប្រឡងម៊េចដែរ?

រចនា: ហាហាហាហាហាហាហាហ

ខ្ញុំ: ម៊េចសើចខ្លាំងម៉េស អាក្រក់មើរណាស់ .......ផ្លាច់ មួយដៃចំខ្នង (តាចឹងអោយតែហាមាត់យាយ ដឹងត្រូវហ្មង ចឹងបានអត់យាយច្រើន ទុកមាត់ស៊ីបាយវិញ) អួយឈឺណាស់ណាមីអូន

រចនា: សាច់ច្រើនគ្នាញ់ពេក .......OKយាយចឹងថ្ងៃអាទិត្យនេះទំនេរទេ?

ខ្ញុំចង់អញ្ចើញទៅផ្ទះខ្ញុំលេង ក្នុងឩកាសខួបកំនើតខ្ញុំណា។

ខ្ញុំ: អស់លុយទៀតហើយ (គិតក្នុងចិត្ត)

មុន្នី: ធ្វើអីហ្នឹង ជុំៗ ហា .......នេះទឹកអា៣នាក់

ហេង: អឹអរគុណហា ជំពាក់សិន

ដាលីន: ណាលីតាមុន្នី?

មុន្នី: មកឡូវហើយ នៅតាមក្រោយ ពុងយាយមួយមិត្តភក្តគេ

រចនា : ទៅទាំងអស់គ្នាហ្មងទៅហី? បានសប្បាយទាំងអស់គ្នា លីតា នឹងក្រុមពូកខ្ញុំស្រីៗ ក៏ទៅដែរណា

ហេង: ទៅទៅទៅ ពួកខ្ញុំទៅបានតើ ណេះ ពួកអាដែង?

សីហា: បាទទៅបានតើ មែនទេអារ័ត្ន

ខ្ញុំ: អឺ

រចនា: OK ជួបគ្នាណានៅល្ងាចថ្ងៃអាទិត្យស្អែកនេះណា តាអត់ទៅជេផ្តាំចាស់ណា។

ខ្ញុំ: បាទ

(ស្រីៗដើរទៅអស់)

អឺពូកអាឡួយទៅ ទៅហ្ហែង អរចង់ងាប់ហើយបានគេហៅហា។

សីហា: អឺ លីនដា ទៅ គឺអញទៅហើយ អាឡប់

មុន្នី: អឺមែនហ្នឹង តាគេទៅអញទៅហើយ Nop Jup Jup អញ

ហេង: មែនតា

ខ្ញុំ: ចឹងអញអត់ទៅទេ ព្រោះអញគ្មាន Nop Jup Jup អីផង

ហេង: អត់ទេ តាអត់ទៅត្រូវហើយ ពួកអញទៅយកណា អត់ទៅត្រូវហើយហ្ហែង

សីហា: ចាំពួកអញជួយ ក្រែងជួបគូ អានេះ ស្គាល់២ឆ្នាំ ត្រឹមត្រូវមេះហា ធ្វើខ្លួនឲ្យស្អាតណា។

(ក្នុងពីធីខួបកំនើត)

មនុស្សច្រើនគួរសម មានចាស់មានក្មេង ពួកវេន ២ ក៏មកដែរ។ម្នាក់ៗមមាញឹកណាស់ បាយដល់ករ អត់ចេះច្រៀង បានរាំយោងហាហាហាហ។

សីហា: ម៊េចហើយហាឃើញគួនៅ?

ខ្ញុំ : អាឡប់អញមកស៊ី ទេ ទៅ ទៅរក គូរហ្ហែងទៅ ឈឺនោមណាស់ទៅបន្ទប់ទឹកមួយសិនចាំ។

អួយៗ ហេយហេយម៉េចហ្នឹង ម៉េចហើយបង បងអង្គុយសិនមក (រអិលដួល)

អូឈាមដៃហើយខ្ញុំទៅយកក្រដាសជូតអោយ។

វង្ស: អួយឈឺ

ខ្ញុំ: ញែកមេះ (គិតក្នុងចិត្ត)

វង្ស: អរគុណហើយណា ប្អូនប្រុស។ ប្អូនឈ្មោះអីដែរ?

ខ្ញុំឈ្មោះណារ័ត្ន ចុះបង ?

បងឈ្មោះវង្ស អូនរៀននៅសលាមួយរចនាដែរ ឬ?

បាទបង

ហាកបងក៏រៀនហ្នឹងដែរ តែបងវេន២

ចឹងបានអត់ដែរឃើញ ថ្នាក់ទី៩ ឡើងទីដប់ដែរមែនបង?

បាទ អត់ទេបងចូលវិញទី១១ហើយ

អូបាទខ្ញុំចូលវិញទី ១០ សួរស្តីសិស្សច្បង

យប់នោះពួកយើងយាយនោះយាយ ចែករំលែកបទពិសិធន៏មួយគ្នាច្រើនណាស់ (អូភ្លេចប្រាប់ គាត់សង្ហាណាស់ មុខកាត់ចិន កំម្ពស់១.75 ហើយស ទៀត តែខ្ញុំក៏មិនអន់ដែរហាហាហាហា)

វង្ស: តោះអូនទៅតុវិញតោះ

បាទបង …………………….អូពួកនេះទៅណាអស់ហើយ? រចនា រចនា ពួកវាទៅណាអស់ហើយ

រចនា: ហាកពួកគេទៅផ្ទះអស់ហើយ ម៊ិចពួកគេខំដើររក ហើយខលអត់ចូល លូវធើមិចទៅចឹង?

(វង្ស នឹងរចនាជាបងប្អូនជាមួយហ្នឹងគ្នា)

វង្ស: ចាំបងជួនទៅ ok? តែចាំតិចទៀតណាបានទេ?

បាទបង (អួយអរស្ទើរហោះ)

ម៉ោងទើបតែ 9:30pm ស្ងាត់ជ្រៀប តែមិននៅតាមផ្លូវ(គាត់ជិះឡាន)ពួកយើងយាយគ្នាច្រើនពីនេះពីនោះ មិនអផ្សុកទេ។

វង្ស: ផ្ទះនេះមែនទេ?

បាទបង អរគុណហើយណាបងប្រុស

វង្ស: បាតមិនអីទេអរគុណដូចគ្នា ជួបគ្នាឩកាសក្រោយណា រាត្រីសួរស្តីណារ័ត្ន

បាទបង bye bye

ម៉ាយប់ដេកឃើញតែមុខគេសុទ្ឋហ្មង ញញឹមម្នាក់ឯង សើចម្នាក់អែង វាជាស្នេហាមែន មិនដែលទេលោក អឺយ លោក លើកទីមួយហើយខ្ញុំ។

ពេលវេលាកន្លងហួសទៅលឿនដល់ហើយ មិត្តភិក្តខ្ញុំសីហា នឹងមុន្នី បានដូរសាលា រីឯហេងវិញទៅ ស្រុកក្រៅបាត់ បើស្រីៗវិញមិនបែចនិយាយទេ មិនមែនជាទីចាប់អារម្មណផង។ ដោយសាមូលហេតុនេះ ទើបខ្ញុំសំរេចិត្តដូរថ្នាក់ទៅរៀនវេន២ ក្នុងចិត្តគិតថាក្រែនបានជួបបងវង្ស បានញឹកញាប់ជាងនេះ (ចង់ជូបគេសោះ ខ្ញុំនៅតែគិតថាវាជាការចូលចិត្ត មិនមែនអារម្មណ៏ស្នេហាទេ) ដោយសារបានដំបូន្មានពីអ្នកគ្រូ គាត់ថាខ្ញុំរៀនពូគែ ចឹងផ្លោះហ្មងទៅ ទៅរៀនទី១១ ហ្មងទៅ។ ក៏ជាគំនិតល្អដែទៅរៀនមួយបងវង្ស ហាហាហាហ។ ដល់ថ្ងៃចូលរៀន បងវង្សធ្វើមុខផ្លើៗ ពេលឃើញខ្ញុំអង្គុយរៀនក្នុងថ្នាក់មួយ។ គាត់សើចញឹមៗ ហើយចេះតែមើមុខ្ញុំ ខ្ញុំអ៊ានសឹង ស្លាប់។ បងវង្សរៀនមធ្យមទេ ប៉ុនតែគាត់ពូកែណាស់លេងបាល់ណាស់ បាលទាត់ បាលទះ បាល់បោះពួកែណាស់។ នៅក្នុងក្រុមគាត់លេចធ្លោជាងគេ ជាមនុស្សប្រុស ដែលមានសណ្តាប់ធ្នាប់ ជាទីគួរអោយរាប់អានរបស់មិត្តរួមថ្នាក់ឩស្សាហ៏ណាស់ អូរច្រៀងពីរោះទៀត គាត់បានណែរនាំមិត្តរួមថ្នាក់ថ្មីដល់ខ្ញុំ។ បាតកក់ក្តៅដល់ហើយមានអារម្មណ៏ថាចង់រៀនហ្មង ហាហាហហា។

ពេលវេលាដើរទៅមុខរហូត តែមួយភ្លែត១ឆមាសបាត។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៏កក់ក្ដៅណាស់ គាត់ជាបុរសពេញលក្ខណះម្នាក់ គាត់មើថែរខ្ញុំគ្រប់បែបយ៉ាង គ្រាន់តែអត់ញ៉ាំបាយព្រឹកក៏មិនបានដែរ (អ្នកនៅក្នុងថ្នាក់បង្អាប់ថា ពួកយើងលាញ់គ្នា ហាហាហាហាហ ) តែខ្ញុំក៏មិនប្រាកដដែរ បើយាយថាខ្ញុំចូលចិត្តគាត់ត្រូវជាង។ ថ្ងៃមួយនៅសាលាមានការប្រកួតបាលទាត់មិត្តភាពជាមួយសាលាផ្សេងៗ ដូច្នេះទើបគាត់នឹងក្រុមតែងហ្វើកហាត់បន្ថែមដើម្បីការប្រកួតនោះ។ មិនបាច់ប្រាប់ក័ដឹងដែរមែនទេ ថា អត់មានឈ្មោះខ្ញ,ចូលទេត្រូវ អត់? តយូបានចូលរួម។

នៅតែ២ថ្ងៃទៀតប្រកួតហើយបង ចុះបងត្រៀមខ្លួននៅ?

វង្ស: បាតok ហើយ កុំភ្លេចមកណាមើរណា

បាទបង ចុះរាលថ្ងៃនេះក្រែងខ្ញុំកំដរបងរាល់ថ្ងៃហើយតើ

វង្ស: hahahah បាត លូវបង ទៅហាតហើយ គុយមើហ្នឹងហើយណា ចាំបងជូនទៅផ្ទះ (ម្យាងដែរមានគេជូនទៅ មក រាល់ថ្ងៃ ) អូរ័ត្នហា ទៅទីញទឹកមួយយួរមក ណាយកអាត្រជាក់ណា។

បាទបង។

ស្តាប់ចំរៀងបណ្តើរៗ មើរប្រុសស្អាតបណ្តើ មានអារម្មណ៏ល្អណាស់ បើពេលវេលារីករាយមួយនេះនៅមានរហូត ដឹងបាយចិត្តមេចទេ?

វង្ស: រ័ត្ន រ័ត្ន រ័ត្ន រ័ត្ន រ័ត្ន (បងវង្សស្រែក)

ផ្លាច់ មួយបាល់កណ្តាល់មុខ ពុងគុយស្រមើស្រម៉ៃ អាងិតមុខឆឹងហ្មង ចាបហើរពេញក្បាល..............(គិតមើឈឺមេចទៅ)

វង្ស: រ័ត្ន រ័ត្ន រ័ត្ន រ័ត្ន រ័ត្ន មេចហើយៗ មេចៗហើយ (គាត់បីខ្ញុំ ស្រែកលឺៗ ភ័យដល់ហើយមើលទៅ ម្នាក់ៗរត់មករកខ្ញុំ ខំជួយរិត ខ្ឡះទៅទិញប្រេងកូឡាមកលាបអោយ)

អួយៗ អត់អីទេ អត់អីទេ តែដូចជាឈឺមុខមួយចំហៀងណាស់បង ហាឈាមច្រមុះបាត់……….

វង្ស: នៅអោយស្ងៀម បងជូតអោយ សុំទោសណា បើមិនចាំបងទេ ក៏មិនបែបនេះដែរ សុំទោស (មើលទៅបារម្មដល់ហើយ ប្រុសល្ងង់ធ្វើចេង ខ្ញុំបាកទ្រាំណាស់ បេះដូងលោតដុកដាក់ៗហ្មង) ចាំអត់កាលពីមុនអួនជូតឲ្យបង លូវបងជូតអោយវិញ ហាហាហាហរួចគ្នា។ យ៉ាប់ណាស់ខ្ញុំមិនចង់សង់ចឹងទេ ឈឺចងស្លាប់ហើយ។

វង្ស: តោះបងជួនទៅផ្ទះណា (ពេលមករៀនគាត់ជិះមូតូទេ)

បាទបង តោះ

ស្អែកឡើង ម៉ែអើយហើម មួយចំហៀងហ្មង ទៅរៀនម៉េច ? ចុះខានស្អែក គេប្រកួតបាល់ ម៉េចបានទៅមើរ ?

អាឡូបង វង្សមិនបែចមកយកទេ ខ្ញុំអត់បានទៅទេ ណា។

វង្ស: មេចចឹងហា?

មុខ ហើម មួយចំហៀងហើយបង ឈឺណាស់

វង្ស:ហាហាហហាហាហាហ

នៅសើចទៀត យ៉ាបហ្មង។

វង្ស:អូខេ ចាំបងសុំច្បាប់អោយ ណា

បាទអរគុណបង។

ទឺត ទឺត អាឡួបងវង្ស មានការអីបង?

បើកទ្វាតិចមក បងយកថ្នាំមកអោយណា

បាតបង យកមកធ្វើអីខ្ញុំមានហើយ។

តែថ្នាំបងល្អជាងណា លូវចេញមកយកមកណា

អត់ទេ ខ្ញុំអោយប្អូនខ្ញុំមកយកជំនួស មិនហ៊ានចេញទៅជួបទេបង។

ចុះស្អែកបានទៅមើលការប្រកួតអត់ហា?

បាទបងប្រហែលអត់ទៅទេ ព្រោះមិនដឹងស្រកនៅអតត់ផង?

ចឹងយើងអាចនិយាយទូរស័ព្ទបានណេះ មុនបងចូលប្រកួត?

បាទបង (អាប៉ិនេះស៊ីអារម្មណ៏ណាស់......... ហ៊ើយលាញ់គេមែនទែនហើយខ្ញុំ បើយ៉ាងហ្នឹង ទប់ចិត្តមេចជាច់ហា?) ចាំយាយគ្នាតាមទូរស័ព្ទណា ?

បាទ។

មានមិត្តណាយល់អារម្មណ៏នេះ? OKជួបគ្នានៅវគ្គក្រោយទៀតណា………អាចទេជួយComment បានទេ?

អរគុណណា