រឿង ម្ចាស់គ្រងបេះដូង(ពិសេស) ភាគ2

រឿង ម្ចាស់គ្រងបេះដូង(ពិសេស)

ភាគ2

និពន្ធដោយ Pii Chhay

#Khmer_Novel69

💜”ប៉ប? ឡានអ្នកណាហ្នឹង?” ខ្ញុំចម្លែកចិត្តយ៉ាងខ្លាំងនៅពេលដែលបត់ឡានចូលផ្ទះបែរជាឃេីញមានឡានជាច្រើន និងមានការរៀបចំលម្អភ្លេីងយ៉ាងស្រស់ស្អាតពេញទីធ្លាសួនមុខផ្ទះ។ 

😈”ចុះទៅសិនទៅ” ហ៊ាងញញឹមមបន្តិចរួចក៏បេីកទ្វារចេញ ទេីបខ្ញុំត្រូវចេញទៅតាមជាមួយអា២គ្រឿងដែលកំពុងតែសម្ងំនៅលេីភ្លៅរបស់ខ្ញុំស្ងាត់មាត់ជ្រាប។

👸”ទូ… ហ៊ាង... ” គ្រាន់តែបានឃេីញរូបភាពម្តាយហ៊ាងនិងក្រុមមិត្តគាត់ភ្លាមខ្ញុំកាន់តែប្លែកអារម្មណ៍ទៅមួយកំរិតទៀត

👸”កេីតអីហ្នឹងកូន?” ម៉ាក់ហ៊ាងបង្ហាញខ្លួនក្នុងឈុតរាត្រីដ៏ស្រស់ស្អាតលម្អទៅដោយគ្រឿងពេជ្រចែងចាំងចង់ខ្វាក់ភ្នែកខ្ញុំដេីរជ្រែកវូងមនុស្សប៉ុន្មាននាក់ចូលមកចាប់ដៃខ្ញុំដែលកំពុងធ្វេីមុខមិនស្រួល។ ខ្ញុំដឹងភ្លាមថាថ្ងៃនេះមិនមែនជាថ្ងៃញ៉ាំបាយធម្មតាទេ។

💜”អឹម… អឹម អត់អីទេអ្នក... អរ…ម៉ាក់” បិះហៅអ្នកមីង។

👸”អត់អី មិចក៏ធ្វេីមុខចឹង?”

💜”គ្រាន់តែរាងចំលែកចិត្តបន្តិច គិតថាម៉ាក់ប៉ាហៅមកញ៉ាំបាយធម្មតា តែមិនដឹងថាមានកម្មវិធីជាមួយដែរ”

😈”ឯណាប៉ា? ម៉ាក់”

👸”អឹមម ប៉ានៅខាងក្នុង”

😈”តោះ យេីងចូលទៅចឹង” ដល់ពេលត្រូវទៅជួបឪក្មេកហើយឯង។ ហ៊ាងចូលមកអោបចង្កេះខ្ញុំរួចក៏នាំខ្ញុំនិងកូនបេីកទ្វារចូលទៅក្នុងផ្ទះ។

ក្រាកកកកក

😈“ប៉ា…” ហ៊ាងហៅប៉ារបស់គេ ឯខ្ញុំ…

💜”ម៉ាក់?… ប៉ា?… ហ៊ា?…ចែ?” ខ្ញុំភ្លាត់មាត់ភ្លាមៗនៅពេលបេីកទ្វារចូលទៅ ស្រាប់តែបានឃើញក្រុមគ្រួសារខ្ញុំកំពុងតែឈរនិយាយគ្នាជាមួយនឹងប៉ារបស់ហ៊ាង។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណឹងទេ គឺនៅមានបងលីន បងយុទ្ធ នាងរិទ្ធ ថែមទៀត ហី៎មិចបាននាំគ្នាមកនៅពេញផ្ទះគេចឹង? ហើយថ្ងៃនេះជាកម្មវិធីជួបជុំបណ្តាលដៃគូរភាគហ៊ុនមែនបានជាគ្រប់គ្នាដូចជាផ្លូវការម៉េស។ សូម្បីតែប៉ាហ៊ាងក៏លេងឈុតមិនធម្មតាដែរ។ តេីខ្ញុំត្រូវត្រៀមពាក្យយ៉ាងមិចខ្លះទៅដេីម្បីនិយាយទៅកាន់គាត់។

💜”ជំរាបសួរលោក…” ខ្ញុំលេីកដៃសំពះជំរាបសួរប៉ាហ៊ាងទាំងដែលភ្នែកកំពុងសំលឹងមើលមុខសមាជិកផ្ទះខ្ញុំគ្រប់គ្នា។ តែមិនដឹងថាត្រូវហៅប៉ាឬលោកអ៊ុំ ព្រោះខ្ញុំនៅរអែងចិត្តគាត់នៅឡេីយ។

👨🏻”លោកប៉ា?” ស្រាប់តែគាត់បង្ហេីយឃ្លាខ្ញុំដូចគ្មានពិបាកអីសោះ។

💜”បាទ… ប៉ា” រអៀសមាត់ណាស់វេីយយយ។

👨🏻”យ៉ាងមិចដែរ តាមផ្លូវស្ទះខ្លាំងអត់?”

💜”តិចតួចដែរ” ខ្ញុំមើលទៅប៉ាហ៊ាងនិយាយជាមួយខ្ញុំដូចជាមនុស្សដែលធ្លាប់មានប្រវិត្តល្អនឹងគ្នាចឹង។

👨🏻”ត្រៀមខ្លួនហើយនៅ?”

💜”បាទ?”

😈”ត្រៀមរួចហើយប៉ា” គេនាំគ្នារៀបខ្លួនរឿងអី។ ហេីយមិចក៏ដាច់ក្បាលដាច់កន្ទុយអស់រលីងចឹង។

👨🏻”ល្អណាស់ តោះចឹងយើងទៅតុតែម្តងទៅ” ប៉ាហ៊ាងនិយាយទាំងញញឹមមកខ្ញុំហើយក៏បណ្តើរប្រពន្ធដ៏ស្រស់ស្អាតរបស់គាត់ចេញទៅ ថែមទាំងអ្នកផ្ទះខ្ញុំផងដែរ។ ហើយនាំគ្នាទៅណាខ្ញុំមិនទាន់បានសួរនាំអីផង។

😈”តោះទៅយើង”

💜”ឈប់សិន…បងមានរឿងអីលាក់អូនទៀតហី៎?”

😈”ហេសៗៗ កុំទាន់ខឹងបងមើរ បងអត់មានលាក់អីអូនទេ តិចទៀតអូននឹងបានដឹងហើយ”

💜”មិចបានចូលចិត្តធ្វើអីមិនចេះប្រាប់សោះចឹង?”

😈”បងចូលចិត្តពណ្ញាក់អារម្មណ៍អូន”

💜”មិនមែនទេ តែបងចូលចិត្តធ្វើអីប្លែកៗ”

😈”មកពីអូនមិនមែនជាមនុស្សធម្មតាហ្នឹងណា”

💜”អូនជាខ្មោចព្រាយហី៎”

😈”អូនជាទេពធីតាភ្នែកខ្មៅ ហាហាហា”

💜”ហឹមមមម ភ្នែកខ្មៅហេ៎? អាពាក្យនឹងពេលណាលក់ដាច់ហា៎”

😈”ហាហាហា អេៗ ជេីងខ្លីណាស់អាតឿ”

💜”ឈប់សិន កុំទាន់រត់ កាប៉បអាយ កុំរត់”

😈”ខ្លាឃ្មុំភ្នែកខ្មៅៗៗៗ ហាហាហា” រូបភាពដែលគ្រប់គ្នាបានឃើញហើយមិនដឹងជាហួសចិត្តយ៉ាងណាទេ។ មនុស្សក្បាលកញ្ចាស់ៗអស់ហើយនៅមករត់ដេញគ្នាពេញផ្ទះទៀត អ្នកណាមិនដឹងថាពួកខ្ញុំទើបរត់ចេញពីពេទ្យមិនខាន។

👩🏼‍🍳“អ្នកប្រុស លោកម្ចាស់ឲ្យមកតាម” ខ្ញុំនឹងហ៊ាងរត់ដេញគ្នាដូចខ្លួនកំពុងតែនៅក្នុងសួនកុមារ ដោយមិនបានដឹងថាទីនេះកំពុងតែមាននរណារងចាំខ្លះ ស្រាប់តែលេចចេញមុខអ៊ុំស្រីម្នាក់ចូលមកហៅពួកយើង។ ពួកយើងទាំង២ក៏បញ្ឈប់សកម្មភាពភ្លាម នៅឡេីងតែកូនៗមិនទាន់អស់ចំហាយ។

😈”ខ្ញុំចេញទៅលូវហើយ”

😈”មោះ ដល់ពេលហើយ” ហ៊ាងរៀបរិកឈរយ៉ាងហំហានរួចហុចដៃមកឲ្យខ្ញុំចាប់ដោយស្នាមញញឹមដ៏ស្រស់សង្ហា។

💜”តោះ...” តែខ្ញុំ....

😈”អូយយយយយ ហាហាហា អូយៗៗ គិតសងសឹកឲ្យបានម៉ង់ហី៎ហា៎” គឺខ្ញុំទាញដៃគេមកខាំត្រង់ស្មាមួយទំហឹង។

💜”រស់នៅជាមួយគ្នាត្រូវតែស្មើគ្នា តោះទៅ” ខ្ញុំញាក់មុខដាក់គេហើយក៏អូសគេចេញទៅតែម្តង។ 

😈”គ្រប់ៗគ្នា” គ្រាន់តែហ៊ាងរុញទ្វារចេញភ្លាម ខ្ញុំក៏បានឃេីញមនុស្សជាច្រេីនជាមួយនិងតុកៅអីមួយចំនួនរៀបចំព័ទ្ធជុំវិញអាងហែលទឹកខ្នាតយក្ស។ ហ៊ាងក្តោបប្រអប់ដៃខ្ញុំច្របាច់តិចៗ ដូចចង់ប្រាប់ថាកុំឲ្យភ័យ រួចប្តូរពីចាប់ដៃមកកៀកពីក្រោយចង្កេះខ្ញុំវិញស្របពេលដែលគេស្រែកទាញយកចំណាប់អារម្មណ៍ទាំងអ្នកដែលមិនទាន់បានងាក និងអ្នកដែលបានងាកមកហេីយឲ្យមកចាប់អារម្មណ៍យេីងគ្រប់គ្នា។ ខ្ញុំភ័យផងអីផងដល់រឹងខ្លួនស្កុបកំរើកមិនបាន។ ខុសគេទៀតហើយខ្ញុំ។

😈”ញញឹមឲ្យស្រស់ផង” កោតតែគេឲ្យខ្ញុំញញឹមឲ្យស្រស់រួច។ បានជើងខ្ញុំវាព្រមដើរទៅមុខរួចចាត់ទុកថាសំណាងហើយ។ បើម្នាក់ៗដេញតាមមើលខ្ញុំនិងហ៊ាងអោបចង្កេះបណ្តើរគ្នាគ្មានក្រែងភ្នែកអ្នកជុំវិញអីបន្តិចយ៉ាងនេះ។ ខ្ញុំដូចជាមិនស្រូវស្រួលក្នុងខ្លួនសោះពេលដែលត្រូវក្លាយខ្លួនជាទីចាប់អារម្មណ៍ដល់ថ្នាក់នេះ។ តែហ៊ាងវិញគេដូចជាមិនខ្វល់សោះគឺមានតែដើរញញឹមឆ្លើយតបទៅគេគ្រប់រូប។ ហ៊ាងនៅតែអោបចង្កេះខ្ញុំឲ្យដេីររហូតទៅដល់តុដែលកំពុងតែប្រជុំគ្នាដោយគណៈរដ្ឋមន្រ្តីធំៗគ្រប់ជាន់ថ្នាក់។ (ក្រុមគ្រួសារនឹងណា)

💜”អ្នកណាហៅឯងមក?” ខ្ញុំអោនទៅខ្សិបតិចៗជិតត្រចៀកនាងរិទ្ធពេលដែលពួកយេីងមកដល់តុ។

🧑🏻”គឺមិត្តថ្លៃយើង” ឆ្លេីយឡេីងប្រងេីយតែម្តង។

💜”ហី៎ ព្រឹកមិញមិចក៏ឯងមិននិយាយប្រាប់យើង”

🧑🏻”ឯងមិនបានសួរយើងផង” ទាក់ទាញណាស់។

💜”ហេីយគេហៅគ្រប់គ្នាមកធ្វេីអី?” 

🧑🏻”ឯងនៅជាប់ខ្លួនគេមិនដឹងផង យើងទៅដឹងតាមណា យើងមិនបានទៅស្មន់ជាមួយប្តីឯងទេ” គ្មានអ្នកណាអាចរកពាក្យមកប្រកែកខ្ញុំបានល្អដូចជាវាទេនៅក្នុងលោកនេះ។

💜”អឺយយ យ៉ាប់មែន អ្នកទាំងអស់គ្នាដូចជាចូលដៃចូលជេីងជាមួយហ៊ាងសំបេីមណាស់ រឿងស្អីក៏លាក់ខ្ញុំដែរ” ខ្ញុំតូចចិត្តណាស់ ហេតុអីក៏ខ្ញុំតែងតែជាមនុស្សចុងក្រោយដែលដឹងរឿងគេរហូតចឹង។

😈”អូនកេីតអី?” ដោយឃេីញខ្ញុំអោនទៅនិយាយជាមួយនាងរិទ្ធហេីយធ្វេីមុខស្អុយហ៊ាងក៏អោនមកខ្សិបសួរខ្ញុំបន្ត។

💜”មិនបាច់ចង់ដឹងទេ” ខ្ញុំនិយាយចោលដោយមិនខ្វល់ងាកទៅរកគេ។

😈”ខឹងបងរឿងអីទៀតហី៎?”

💜”ខឹងគ្រប់រឿង”

😈”មើរ បងមើលតិចមើរខឹងខ្លាំងប៉ុណ្ណា?” ហ៊ាងនិយាយហើយក៏អោនយកដៃមកលូកស្ទាបភ្លៅខ្ញុំនៅក្រោមតុ ដល់ខ្ញុំព្រឺសម្បុរខ្ញាក់។

😈”អា...អា...” ខ្ញុំរកងាកទៅខាំស្មាគេទៀតហើយ តែគេដកដៃមកខ្ទប់ក្បាលខ្ញុំទាន់។

😈”អូនក្លាយជាមេក្រុមកូនយើងតាំងពីពេលណា?”

💜”អូនឈប់និយាយជាមួយនឹងបងហើយ”

😈”អុអូ កុំងរអីណាកូនឆ្កែតូច ចាំចេញពីនឹងបងនាំទៅញ៉ាំការ៉េមទៀត”

💜”អត់”

😈”ឬក៏ចង់ឥលូវ?”

💜”ខ’ប៉ប បងធ្វើឆ្កួតអីហ្នឹង?” ខ្ញុំស្រវ៉ាចាប់ដៃគេយ៉ាងលឿនព្រោះតែគេកំពុងតែចង់ប្រលេះលេវខោនៅនឹងមុខគ្រប់គ្នា។

😈”ហាហាហា ក្រែងអូនថារស់នៅត្រូវស្មើគ្នាហី៎ អូនខឹងបងក៏ត្រូវតែខឹងដែរ” អូយយយយ ហេតុអីក៏គេឌឺខ្ញុំយ៉ាងនេះ???

👸”មួយរយៈនេះឯងសើចញឹកណាស់ ម៉ាក់ដូចខានលឺឯងសើចលឺៗបែបនេះយូរហើយ” ពួកយើងទាំង២បញ្ឈប់សកម្មភាពលូកស្ទាបគ្នាមកសំលឹងមុខម៉ាក់ហ៊ាងវិញ។

😈”ត្រូវអរគុណដល់អាកូនឆ្កែតូចមួយនេះ” ដៀលឯងទៀត។

👸”ចុះទូ? យ៉ាងមិចដែរនៅជាមួយអាក្បាលខូចបែបហ្នឹង?” ដល់វេនខ្ញុំម្តងហើយ

💜”បាទ ខ្ញុំវៃរាបដូចកន្ទេលចឹងម៉ាក់” ខ្ញុំដៀងភ្នែកញាក់ចិញ្ចើមម្ខាងដាក់គេ។

😈”បងដែររាបដាក់អូនពីពេលណា?”

💜”គឺពេលនេះនោះអី”

😈”អូយយយ ទូ បងឈប់ហើយ” រកតែឯងនិយាយគ្នាតែ២នាក់ម៉ែក្មេកមិនបាន។

👨🏻”ហាហាហា ហើយរឿងរៀនយ៉ាងមិចដែរ?”

💜”ឆ្នាំនេះជាឆ្នាំបញ្ចប់ហើយ ពេលនេះកំពុងត្រៀមខ្លួនចូលធ្វើការ”

😈”ហា៎? អ្នកណាឲ្យអូនទៅធ្វើការ?”

💜”គឺអូនជាអ្នកចង់ធ្វើ”

😈”អត់ទេ ត្រឹមអូនហើយនិងកូនប៉ុណ្ណឹងបងចិញ្ចឹមរស់សោយសុខបាន”

💜”អូនដឹងថាបងធ្វើបាន តែអូនចង់ធ្វើអីដែរជាក្តីស្រមៃអូនខ្លះ”

😈”តែបងមិនចង់ឃើញអូនហត់”

💜”ហត់អី អូនធ្វើបាន”

👨🏻”អឺ ឯងគួរតែបណ្តោយតាមចិត្តទូខ្លះទៅ ឲ្យគ្នាបានស្គាល់ពិភពខាងក្រៅខ្លះទៅ”

😈”តែទូ គេជាមនុស្សងាយនឹងជឿទុកចិត្តគេណាស់ សំខាន់គឺមិនចេះបដិសេដអ្នកណា ខ្ញុំខ្លាចគេយកប្រៀប”

👨🏻”ឬក៏ឯងចង់ឲ្យទូនៅបែបនេះរហូត?”

👨🏻”សាកល្បងសិនទៅ ក្រែងអ្វីៗវាល្អជាងយើងគិត”

😈”មែនហើយ អូនមិនមែនក្មេងចាំឲ្យគេមកធ្វើបាបបានស្រួលៗទេ ហើយម៉្យាងអូនទៅធ្វើការមិនមែនទៅធ្វើសឹកសង្គ្រាមទេ កុំseriouពេក”

👨🏻”ហឹសៗៗ ឯងស្តាប់ទូខ្លះទៅ កុំយកតែចិត្តខ្លួនឯងពេក”

😈”បាទប៉ា” មុខស្អុយប៉ែរ។

👨🏻”បើមានបញ្ហាអីចង់ឲ្យប៉ាជួយ អាចប្រាប់បាន ប៉ាស្គាល់គេច្រើនអាចនឹងជួយកូនបាន”

💜”បាទ មិនអីទេប៉ា សិស្សច្បងនៅសាលាគាត់ទាក់ទងឲ្យបានជាប់ធ្វើការហើយ”

👨🏻”កូនធ្វើការអីដែរ?”

💜”ខាងផ្នែករចនាប្លង់និងGraphic”

👨🏻”អឹមមម ល្អណាស់ ធ្វើការត្រូវជំនាញស្រាប់មិនឆាប់ធុញ”

💜”បាទ” ហី៎ គាត់ទៅដឹងថាខ្ញុំរៀនជំនាញអីតាំងពីពេលណា។

😈”ឈប់សិន មិចក៏បងមិនដឹងរឿងនេះ?”

💜”មកពីអូនមិនទាន់ចង់ប្រាប់”

😈”ចេះលួចលាក់ក្រោយខ្នងផងហេ៎លូវ”

💜”អ្នកណាប្រើឲ្យបងទៅបាត់ចោលអូន១ឆ្នាំធ្វើអី”

😈”តែពេលនេះបងមកវិញហើយ ចឹងចាំបងជាអ្នកចាត់ចែងឲ្យអូនវិញ”

💜”ចង់ឲ្យអូនធ្វើអី?”

😈”បើអូនចង់ធ្វើការបងមានកន្លែងសំរាប់អូន”

💜”កន្លែងណា?”

😈”កន្លែងដែលបងធ្លាប់បីអូនដាក់រាល់ដងនោះអី....” គេនិយាយទាំងអោនមុខមករកខ្ញុំបម្រុងនឹងថើបនៅនឹងមុខចាស់ទុំគ្រប់គ្នា។

💜”ខ’ប៉ប នៅមុខមនុស្សចាស់ហា៎” តែខ្ញុំយកដៃមកខ្ទប់មុខគេមុន។

👸”ឯងពិតជាផ្លាស់ប្តូច្រើនណាស់ ម៉ាក់មិនដែលដឹងថាឯងខិលដល់ថ្នាក់នេះសោះ”

😈”ហេសៗៗ គ្រប់យ៉ាងគឺកូនប្រសារម៉ាក់ទាំងអស់” ហ៊ាងសើចតិចៗទៅម្តាយគេហើយរួចក៏កៀកករខ្ញុំនៅផ្តេកលើស្មាគេ។ ហើយខ្ញុំក៏បានឃើញស្នាមញញឹមប៉ាហ៊ាងមកកាន់យើងដូចគ្នា។

🐾“លោកម្ចាស់ដល់ពេលហើយ” ពួកយើងកំពុងតែនិយាយគ្នាសុខៗស្រាប់តែមានមនុស្សប្រុសម្នាក់ដើរមករាយការណ៍។

👨🏻”ហ៊ាង ដល់ពេលឡើងទទួលភ្ញៀវហើយ”

😈”បាទប៉ា” ហ៊ាងតបទទួលប៉ាគេហើយក៏ងើបខ្លួនដើរចេញទៅជាមួយនឹងប៉ារបស់គេ។

👏🏻👏🏻👏🏻គ្រាន់តែប៉ាហ៊ាងឡើងទៅដល់ឆាកវេទិកាភ្លាមគ្រប់គ្នាក៏ទះដៃឡេីងទ្រហឹង។ ចំនែកហ៊ាងនៅមិនទាន់បានឡើងនៅឡើយទេ

👨🏻”ជំរាបសួរភ្ញៀវកិត្តិយសទាំងអស់ដែលបានមកចូលរួមកម្មវិធីក្នុងថ្ងៃនេះ” ប៉ាហ៊ាងនិយាយបណ្តេីរមេីលមកតុពួកខ្ញុំបណ្តេីរ។

👨🏻”ខ្ញុំពិតជាមានសេចក្តីសោមនស្សរីករាយខ្លាំងណាស់ ដែលបានទទួលការផ្តល់កត្តិយសពីភ្ញៀវទាំងអស់គ្នាសំរាប់កម្មវិធីយប់នេះ” 

👨🏻”កម្មវិធីថ្ងៃនេះខ្ញុំរៀបចំជាពិសេសសំរាប់កូនប្រុសខ្ញុំតែម្នាក់គត់”

👨🏻”ដូច្នេះកុំឲ្យខាតពេលយូរយើងមកជួបជាមួយគេតែម្តងទៅ”

👨🏻”ហ៊ាង ឡើងមកនិយាយអីបន្តិចមក” មានរឿងថ្មីអីទៀតហើយហ្នឹង?

👏🏻👏🏻👏🏻 សំលេងទះដៃត្រូវបានបន្លឺឡើងម្តងទៀតនៅពេលដែលហ៊ាងបង្ហាញខ្លួននៅលើឆាកជាមួយនឹងប៉ាគេ។

😈”ជំរាបសួរភ្ញៀវចាស់ទុំគ្រប់រូប និងញាតិមិត្តបងប្អូនទាំងអស់គ្នា ខ្ញុំបាទឈ្មោះ គី លីហ៊ាង គឺជាកូនប្រុសតែម្នាក់របស់ត្រកូល គី” សំលេងទះដៃនៅតែបន្តលឺម្តងម្កាលទៅតាមការនិយាយរបស់ហ៊ាង។

😈”ការពិតទៅថ្ងៃនេះគឺជាថ្ងៃដ៏ធម្មតាមួយតែប៉ុណ្ណោះសំរាប់មនុស្សគ្រប់គ្នា តែខ្ញុំបានជ្រើសរើសបង្កើតវាឲ្យក្លាយជាថ្ងៃពិសេសសំរាប់ខ្ញុំហើយនិង មនុស្សសំខាន់ម្នាក់ បន្ទាប់ពីអ្នកមានគុណទាំង២របស់ខ្ញុំ”

😈”គេជាមនុស្សសំខាន់ម្នាក់ដែលជាកំលាំងចិត្តធ្វេីឲ្យខ្ញុំមានគ្រប់យ៉ាងដោយដៃខ្ញុំផ្ទាល់បានមកដល់ថ្ងៃនេះ ជាមនុស្សសំខាន់តែម្នាក់ដែលអាចធ្វើឲ្យ

ខ្ញុំសើចសប្បាយបំភ្លេចទុក្ខសោកបានរាល់ពេលដែលមានគេនៅក្បែរ ហើយក៏ជាមនុស្សសំខាន់តែម្នាក់ដែលអាចធ្វើឲ្យខ្ញុំសំរក់ទឹកភ្នែកដោយខ្លាចបាត់បង់គេទៅបានដូចគ្នា” ហ៊ាងនិយាយបង្ហើរសំលេងដោយដូចមិនដឹងឡើយថាមនុស្សម្នាក់នោះនៅទីណា។ ចំនែកមនុស្សម្នាក់នោះបានត្រឹមតែអង្គុយស្ងាត់មាត់ចាំស្តាប់ការរាយរ៉ាប់របស់គេ។

😈”ខ្ញុំពិតជាមានសំណាងណាស់ដែលមានឱកាសបានមនុស្សសំខាន់ម្នាក់នោះមករួមរស់ក្នុងជីវិត”

😈”ហើយក្នុងថ្ងៃនេះក៏មានវត្តមានរបស់គេម្នាក់នោះផងដែរ”

😈”ប៉ុន្តែមុននឹងអ្នកទាំងអស់គ្នាបានជួបជាមួយម្ចាស់សាមីខ្លួនគេផ្ទាល់ ខ្ញុំក៏បានរៀបចំវិឌីអូខ្លីមួយសំរាប់ពួកយើងទាំង២” ហ៊ាងនិយាយចប់ហើយក៏លើកដៃជាសញ្ញាអ្វីម៉្យាង។

😈“រីករាយទស្សនាទាំងអស់គ្នា” ស្រាប់តែភ្លើងក្នុងកម្មវិធីចាប់ផ្តើមស្រអាប់បន្តិចម្តងៗរហូតដល់មានភ្លើងហ្វាមួយបាញ់ទៅលើផ្ទាំងក្រណាត់សរមួយផ្ទាំងធំ។ គ្រប់គ្នាប្តូរការចាប់អារម្មណ៍ពីហ៊ាងទៅរក ក្រណាត់មួយផ្ទាំងដែលកំពុងតែបើកបង្ហាញរូបទារកម្នាក់កំពុងតែគេងយំក្នុងដៃបុរសចំណាស់ម្នាក់ដែលខ្ញុំស្គាល់យ៉ាងច្បាស់ថាគាត់មានងារជាឪពុកញុំ។ កែវភ្នែកខ្ញុំទាំងគូរប្រឹងសំលឹងផ្ទាំងSlideដែលកំពុងតែរត់ប្រដេញរូបគ្នាពីមួយទៅមួយ ដេញពីការវិវត្ត ការប្រែប្រួលរូបរាងកាយពីក្មេងដែលទើបនឹងកើត រហូតមកដល់ក្មេងប្រុសវ័យជំទង់ម្នាក់កំពុងតែរត់ប្រលែងលេងជាមួយកូនឆ្កែសំណប់ចិត្តរបស់គេពោរពេញទៅដោយស្នាមញញឹមនៅកណ្តាលឆ្នេរសមុទ្រយ៉ាងមានសេចក្តីសុខអមនឹងពន្លឺព្រះអាទិត្យដែលជះចាំងពេញផ្ទៃសាគរ។

តែនៅសុខៗស្រាប់តែផ្ទាំងទាំងមូលប្រែជាងងឹតទៅវិញ អស់ហើយ? ខ្ញុំបែរមុខទៅរកហ៊ាងតែឃើញគេនៅតែឈរសំលឹងមើលទៅផ្ទាំងក្រណាត់នោះដដែល រហូតស្នាមញញឹមរបស់គេផុសឡើងមកសារជាថ្មី នៅពេលដែលភ្លើងបានបាញ់បញ្ជាំងទំព័រថ្មីនៅលើក្រណាត់សរម្តងទៀត។

<10 Oct 2018>”ថ្ងៃកំនើតរបស់ខ្ញុំតាស”។ 

🔈 “Happy Birthday អូនសំលាញ់” ខ្ញុំភ្ញាក់ព្រឺតដែលស្ងាត់ៗស្រាប់តែបានលឺសំលេងចេញមកពីបាសគ្រប់ជ្រុង។ គ្រប់គ្នាចាប់ផ្តើមប្រតិកម្មបន្តិចៗអមជាមួយនិងរូបភាពថ្មីបានអណ្តែតឡើង គឺជារូបភាពវិឌីអូព្រអាទិត្យបញ្ចេញពន្លឺពណ៌មាសឆ្អិនឆ្អៅកំពុងតែរៀបលិច វិលរសាត់អណ្តែតបន្តិចម្តងៗបង្ហាញឲ្យឃើញកម្រងផ្កាលម្អផ្លូវដើរដ៏ស្រស់ត្រកាល។ នេះគឺជាកម្រងអនុស្សាវរីយ៍ថ្ងៃរៀបការបស់ខ្ញុំមែនទេ? ពិតប្រាកដមែនហើយ គ្រាន់តែខ្ញុំឃើញកូនសំណប់ចិត្តខ្ញុំទាំង២បណ្តើរគ្នាដើរជាមួយនឹងបន្តោងចិញ្ចៀនជាប់នៅក្រឡៅករ ខ្ញុំក៏អាចច្បាស់ក្នុងចិត្តបានដែរថាជាអ្វី។ ព្រឹត្តិការណ៍ក្នុងថ្ងៃរៀបការរបស់ខ្ញុំត្រូវបានរៀបចំកាត់តរយ៉ាងអស្ចារ្យយកមកដាក់បង្ហាញពេញៗភ្នែករបស់ភ្ញៀវគ្រប់គ្នា។ ហើយក៏មានអ្នកខ្លះក៏ចាប់ផ្តើមបែរសំលឹងមកមើលខ្ញុំផងដែរ។

សំលេងភ្លេងមនោសញ្ចេតនាលាយលំជាមួយនិងខ្សែវីឌីអូរៀបរាប់ពីដំណើរការការរៀបចំពិធីអាពាហ៍ពិពាហ៍ វាហាក់ដូចជាបានទាញអារម្មណ៍ខ្ញុំឲ្យវិលត្រលប់ទៅរកអតិតកាលដ៏មានន័យមួយគ្រានោះវិញភ្លាមៗ។ ការកាត់តរពីមួយប្លង់ទៅមួយប្លង់ ដេញពីរូបភាពឈុតសំលៀកបំពាក់, បាច់ផ្កាដ៏ស្រស់ស្អាត, កៅអីអង្គុយដែលមានបិតរូបPopeye&Panda និងក្រឡាស់អាវដ៏ភ្លឺចែងចាំងត្រូវបានលាតត្រដាងយ៉ាងហូរហែរ បូករួមទាំងទឹកដមសំនៀងដែលចេញពីមាត់កូនកំលោះ, ស្នាមញញឹមពីភ្ញៀវអញ្ជើញចូលរួម ស្នាមទឹកភ្នែកដែលកូនក្រមុំបានសំរក់ រួមទាំងដំណើរកាន់ដៃគ្នាឆ្លងកាត់ខ្សែភ្នែកមនុស្សជុំវិញខ្លួន បានធ្វើឲ្យខ្ញុំទឹកភ្នែកខ្ញុំរលីងរលោងរកស្រក់មកសារជាថ្មីម្តងទៀត។ ខ្ញុំបែរមុខចេញពីការចាប់អារម្មណ៍របស់ភ្ញៀវរួមកម្មវិធីមកងាកទៅមើលហ៊ាងដែលឈរលើវេទិកា ក៏បានឃើញគេកំពុងធ្វើមាត់ពេបឌឺមកខ្ញុំរួចចង្អុលដៃឲ្យខ្ញុំមើលទៅផ្ទាំងslideវិញ ទើបខ្ញុំត្រូវងាកទៅតាមហើយក៏បានឃើញថាវាលោតផ្ទាំងបញ្ចប់ដោយពាក្យ។

“នៅចុងបញ្ចប់ ក្តីស្រលាញ់ដែលទទួលបាន គឹស្មើនិងក្តីស្រលាញ់ដែលយើងប្រឹងប្រែងបង្កើតឡើង”

“បេះដូងខ្ញុំទាំងមូលគឺសំរាប់ម្ចាស់ជីវិតរបស់ខ្ញុំ”

#EQUALLOVE#LOVEWINS រួចផ្ទាំងខ្មៅក៏លោតមកម្តងទៀត។ តេីវានៅមានអ្វីបន្ថែមទៀតមែនទេ ទេីបខ្ញុំនៅតែឃើញហ៊ាងសំលឹងមើលទៅផ្ទាំងនោះដដែលដូចកំពុងតែរងចាំអ្វីថ្មីមកបង្ហាញទៀត។

ក្រិះ ក្រឹកក... (សំលេងអីទៀតហី)

🔈 “ជិតរួចហើយ ឯងជិតបានជួបម្ចាស់ឯងហើយ.......” សំលេងអ្នកណានិយាយអីហ្នឹង????

🔈“Lilac ផ្កាតំណាងឲ្យក្តីស្រលាញ់ដ៏ខ្លាំងខ្លាត្រូវដាក់ឲ្យបានច្រើន….” សួនផ្កា?

🔈”Honesty ផ្កាតំណាងឲ្យភាពស្មោះត្រង់, Hyssop ផ្កាតំណាងឲ្យភាពស្អាតស្អំនិងការលះបង់, Purple Hyacinth  ផ្កាតំណាងឲ្យការសុំអភ័យទោស, Forget-me-not សូមកុំបំភ្លេចខ្ញុំ” គ្រាប់ញើសជាច្រេីនដំនក់ហូរស្រក់ជោគជាំពេញខ្លួន ផ្ទៃមុខដែលសរខ្ចី ដៃជេីងដែលរឹងមាំត្រូវមកប្រលាក់សុទ្ធតែដី។ សកម្មភាពនៃការធ្វេីពលកម្មដាំដេីមផ្កាដែលពោលពេញទៅដោយការស្រលាញ់ ពោលពេញដោយស្នាមញញឹម ពោលពេញដោយកំលាំង មិនថ្អូញថាក្តៅ មិនរអ៊ូថាហត់ មិនមានតំរុញថានឹងព្រមបោះបង់ បានរុញឲ្យទឹកភ្នែកខ្ញុំបង្ខំខ្លួនសំរក់ចុះមកដោយទប់មិនបាន។ ខ្ញុំអង្គុយបង្ហូរទឹកភ្នែកដោយមិនបានចាប់អារម្មណ៍ថាអ្នកណាសំលឹងមកខ្លះ។ គ្រប់ផ្កាដែលបានដាក់ដាំដោយដៃគេ គឺសុទ្ធតែមានអត្ថន័យគ្រប់ដេីម។ វាមិនមែនយល់សប្ដិទេ មែនទេ? ហេតុអីក៏គេធ្វើដល់ថ្នាក់នេះ? ហេតុអីក៏គេត្រូវមកធ្វើបាបខ្លួនគេដល់ថ្នាក់នេះ? ហេតុអីក៏មនុស្សម្នាក់នេះល្អចំពោះខ្ញុំដល់ថ្នាក់នេះ?

😈”ផ្ទះផ្កាមួយនេះខ្ញុំធ្វេីឡេីងព្រោះតែចង់ទុកជាកាដូសំរាប់សុំមនុស្សម្នាក់រៀបការ តែពេលវេលានិងកាលៈទេសៈមិនអំណោយផលទើបរក្សាទុកខ្លួនឯងសិន”

😈”ហេីយពេលនេះវាក៏ដល់ពេលដែលត្រូវប្រគល់វាឲ្យទៅអ្នកដែលសាកសមហេីយ”

😈”ទូ…?” ហ៊ាងលាដៃពីលើឆាកតំរង់មករកខ្ញុំ ស្របពេលដែលភ្លើងហ្វាពីខាងណាក៏មិនដឹងបាញ់មកចំកណ្តាលមុខខ្ញុំដូចគ្នា។

👸”ទូ? ហ៊ាងគេនិយាយដល់កូនហេីយ” ម៉ាក់ដែលអង្គុយជាប់ដៃហ៊ាលូកដៃមកចាប់ដៃខ្ញុំ។ តែខ្ញុំបែរជារឹងខ្លួនធ្វើអីមិនចេញទៅវិញ

👸”ឡើងទៅកូន កូននៅបារម្ភអី យ៉ាងហោចណាស់នៅមានគ្រួសារយើងដែលចាំទប់កូនពីក្រោយជានិច្ច” ម៉ាក់ដូចជាដឹងថាខ្ញុំព្រួយបារម្ភខ្លាចពីរឿងអី។ ពិតមែនហើយ គឺខ្ញុំនៅតែខ្លាច ខ្ញុំខ្លាចថានឹងទទួលបានខ្សែភ្នែកស្អប់ខ្ពើមពីចំនោមមនុស្សអស់ទាំងនោះ។

😈”កុំខ្លាច... មានបងនៅទីនេះហើយ” តែពេលដែលខ្ញុំបានដឹងថាទីណាដែលមានបុរសដែលកំពុងតែឈរលើវេទិកានៅក្បែរ ខ្ញុំអាចប្រាកដក្នុងការប្រាប់ខ្លួនឯងថាខ្ញុំនិងមានការស្រលាញ់នៅជិតជានិច្ច។

👏🏻👏🏻👏🏻 គ្រប់គ្នាដែលខំមើលមកសកម្មភាពពួកយើងជាយូរមកហើយនោះ ចាប់ផ្តើមទះដៃភ្លាមៗនៅពេលដែលខ្ញុំព្រមងើបគូទចេញពីកៅអី។ ហ៊ាងនៅតែហុចដៃមករកខ្ញុំជាមួយស្នាមញញឹមមិនលេង។ សេចក្តីក្លាហានដែលទទួលបានពីហ៊ាងព្រមឲ្យខ្ញុំហ៊ានបោះជំហានទៅមុខមុនរុញរា។

😈”បងធ្វើឲ្យអូនយំទៀតហើយ” ខ្ញុំឡើងមកដល់ឆាកក៏ត្រូវហ៊ាងចាប់ជូតទឹកភ្នែកចេញ។

💜”អូនស្អប់បងណាស់” ខ្ញុំស្អប់គេដែលដាក់ខ្លួនធ្វេីរឿងគ្រប់យ៉ាងដើម្បីខ្ញុំទាំងដែលខ្ញុំមិនដែលបានធ្វេីអ្វីសំរាប់គេសោះ។ ខ្ញុំស្អប់គេណាស់ដែលធ្វេីឲ្យខ្ញុំស្រលាញ់គេខ្លាំងដល់ថ្នាក់នេះ។

😈”បងក៏ស្រលាញ់អូនដូចគ្នា” ហ៊ាងអោបខ្ញុំជាប់នឹងដើមទ្រូងដ៏សែនកក់ក្តៅរបស់គេដោយមិនខ្វល់ពីសំលេងទះដៃរបស់នរណាម្នាក់។

👨🏻”គ្រប់គ្នាអាចនឹងមានអ្នកខ្លះ នៅមិនទាន់អស់ចិត្តពីការអញ្ជើញរបស់ខ្ញុំនៅថ្ងៃនេះ ក៏ដូចជាកំពុងតែឆ្ងល់ថានេះជាកម្មវិធីអ្វីឲ្យពិតប្រាកដ” ខ្ញុំកំពុងតែសម្ងំយំក្នុងរង្វង់របស់ហ៊ាង ប៉ារបស់ហ៊ាងក៏ចេញតួនាទីបើកឆាកសារជាថ្មី។

👨🏻”គឺដោយសារតែការអាក់ខានវត្តមានរបស់ខ្ញុំក្នុងពិធីរៀបការរបស់កូនប្រុសតែម្នាក់របស់ខ្ញុំកាលពី១ខែមុន ការពិតទៅកម្មវិធីនេះត្រូវរៀបចំឡើងតាំងពីខ្ញុំបានមកដល់ទីនេះភ្លាមម្ល៉េះ តែដោយសារកូនប្រុសខ្ញុំនៅរៀបចំកាដូពិសេសមិនទាន់រួចទើបត្រូវពន្យាពេលមកដល់ថ្ងៃនេះ”

👨🏻”ពិធីក្នុងរាត្រីនេះ ខ្ញុំបានរៀបចំជាពិសេសសំរាប់តែក្រុមគ្រួសារគ្រប់ជំនាន់ទាំងអស់របស់ខ្ញុំ និងដៃគូរសហការយ៉ាងសិ្នតស្នាលតែប៉ុណ្ណោះ ព្រោះវាជាតំរូវការរបស់កូនៗទាំង២” ហើយខ្ញុំទៅដឹងលឺរឿងនេះពីពេលណាមោ?

👨🏻”ក្នុងនាមជាឪពុកម្តាយគឺតែងតែចង់ឃើញកូនមានសេចក្តីសុខ និងសុភមង្គល តែខ្ញុំបែរជារារាំងផ្លូវកូនទៅរករបស់អស់ទាំងនោះទៅវិញ ព្រោះតែការស្អប់ខ្ពើម និងភាពអាប់អោនកិត្តិយសរបស់គ្រួសាររហូតដល់ពេលមួយដែលខ្ញុំស្ទើរតែបាត់បង់កូនប្រុសតែម្នាក់នេះទៅទើបខ្ញុំត្រូវត្រលប់មកសួរខ្លួនឯងវិញថាកិត្តិយសដែលខ្ញុំខំក្តោមទុកនោះវាអាចជួយជីវិតកូនខ្ញុំបានទេ?” និយាយដល់ឃ្លានេះប៉ាហ៊ាងក៏ងាកមកមើលពួកខ្ញុំទាំង២។

👨🏻”គឺវាបានជាស្រោមមុខ​មួយតែប៉ុណ្ណោះ មានតែសេ្នហាដែលមនុស្សភាគច្រើនបានមើលងាយនេះទេ ដែលផ្តល់ជីវិតថ្មីឲ្យកូនខ្ញុំបានមកកែរប្រែខ្លួនជាមនុស្សមានតែសេចក្តីសុខ ហើយខ្ញុំដឹងថាអ្នកទាំងអស់គ្នាក៏គិតដូចខ្ញុំដែរ”

👨🏻”ប៉ាអរគុណកូនណាស់ ទូ” ទឹកភ្នែកខ្ញុំបានប្រែក្លាយទៅជាស្នាមញញឹមវិញនៅពេលដែលបានលឺពាក្យសំដីទាំងប៉ុន្មានរបស់ប៉ាហ៊ាង។

👨🏻”ផ្ទះមួយនេះ ប៉ាទុកសំរាប់កូនទាំង២ជាចំណងដៃថ្ងៃរៀបការនេះ មើលថែរក្សាគ្នាឲ្យបានល្អណា” ប៉ាហ៊ាងដើរចូលមកនិយាយតិចៗជាមួយពួកខ្ញុំ។ ផ្ទះនេះវាធំខ្លាំងណាស់សំរាប់ខ្ញុំទាំង២ ខ្ញុំពិបាករស់នៅណាស់

💜”ប៉ា....”

😈”កុំទាន់ប្រកែកជាមួយប៉ា បងដឹងថាអូនចង់និយាយអី តែកុំទាន់អី” ហ៊ាងចូលមកឃាត់ខ្ញុំមិនឲ្យបាននិយាយសូម្បីតែពាក្យអរគុណទៅគាត់។

😈”ថ្ងៃនេះខ្ញុំសូមអរគុណដល់ប៉ារបស់ខ្ញុំដែលគាត់ព្រមទទួលយកបុរសម្នាក់នេះយ៉ាងពេញចិត្ត អរគុណដល់បងប្អូនញាតិមិត្តទាំងអស់ដែលមិនស្អប់ខ្ពើមអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ខ្ញុំក្នុងយប់នេះ ហើយក៏អរគុណដល់ភ្ញៀវគ្រប់គ្នាដែលមិនរើសអើងចូលរួមក្នុងការបើកបង្ហាញមុខកូនប្រសារតែម្នាក់នៃគ្រួសារត្រកូល គី” ហ៊ាងឈរអោបខ្ញុំដៃម្ខាង ឯដៃម្ខាងទៀតទុកសំរាប់កាន់មេក្រ៉ូនិយាយជំនួសប៉ាគេវិញម្តង។

😈”ថ្ងៃនេះខ្ញុំបាទ គី លីហ៊ាង សុំប្រកាសថា ខ្ញុំហើយនិង វីរៈវិទូគឺជាប្តីប្រពន្ធយ៉ាងពេញសិទ្ធ ទោះបីជាពិភពលោកនេះនៅតែមិនព្រមទទួលស្គាល់សេ្នហាមួយនេះយ៉ាងណាក៏នៅមានខ្ញុំ២នាក់ព្រមទទួលយកដោយពេញចិត្ត” សូមចប់ត្រឹមនេះ។ ខ្ញុំមិនដឹងថាត្រូវបន្តបែបណាពីគេទៀតទេ ព្រោះតែគេដណ្តើមនិយាយអស់ទៅហើយ។

😈”សូមអញ្ជើញសប្បាយជាមួយនឹងកម្មវិធីរបស់យើងបន្តទៀត សូមអរគុណ” និយាយចប់ភ្លាមហ៊ាងក៏អូសខ្ញុំចុះពីលើឆាកជាមួយនឹងប៉ារបស់គេ។

💜”អូននៅមិនទាន់បាននិយាយអីមួយម៉ាត់ទេ”

😈”បងនិយាយម្នាក់ឯងបានហើយ បើអូននិយាយទៀតមិនដឹងពេលណាបានចប់ទេ កាត់ៗខ្លះទៅ” អូខេ ចឹងក៏ចឹងចុះ។

ពួកយើងទាំង៣នាក់បានត្រលប់មកតុអាហាររួមគ្នាវិញអមជាមួយនឹងសំលេងទះដៃបន្តជាលំដាប់។ ក្រោយពីបានឡើងប្រកាសរៀបរាប់ពីសាច់ការក្នុងកម្មវិធីអស់ហើយ គ្រប់គ្នាក៏បានរាំលេងសប្បាយ ទទួលទានស្រា ជជែកគ្នាតាមបែបផែនទូទៅ។ ចំនែកខ្ញុំត្រូវបានហ៊ាងនិងប៉ាគេអូសទៅទទួលភ្ញៀវឡើងវីវក់វង្វេង។

😈”ទូ ទៅខាងនោះជាមួយបងតិច”

😈”អ្នកមីង ខ្ញុំសុំខ្លួនទូបន្តិច” ខ្ញុំកំពុងតែជាប់មាត់និយាយជាមួយនឹងម្តាយមីងរបស់ហ៊ាង ស្រាប់តែគេអោនមកខ្សិបហៅខ្ញុំទៅកន្លែងផ្សេងជាមួយគេវិញ។

💜”អធ្យាស្រ័យផងអ្នកមីង’

💃🏼“ចា តាមសម្រួលក្មួយ”

💜”បងចង់នាំអូន....?” ហ៊ាងដឹកដៃខ្ញុំចេញផុតពីអ្នកដទៃ ដើរឆ្លងចូលមកបរិវេនដីមួយកន្លែងដែលមានកូនផ្ទះកញ្ចក់រៀងមូលមួយចំពីមុខខ្ញុំ។ មិននឹកស្មានថាវាអាចនឹងនៅត្រង់កន្លែងនេះបានសោះ។

😈”មកសួនផ្កាស្នេហ៍ ហឺតតត” ហ៊ាងចាប់ទាញខ្ញុំមកកៀកជាប់ខ្លួនរួចក៏អោនមកថើបក្បាលខ្ញុំ។

💜”ស្អាតណាស់” ពិតជាស្អាតខ្លាំងណាស់ ស្អាតរហូតដល់ខ្ញុំទប់ទឺកភ្នែកមិនចង់ជាប់។

😈”ប្តីអូនពូកែអត់?”

💜”រកពាក្យថ្លែងមិនបានឡើយយយ”

😈”ហាហាហា តោះ ចូលទៅមើលខាងក្នុងទៅ” សំលេងសើចយ៉ាងមានមោទនភាពលឺឡើងពីលើក្បាលខ្ញុំ។ ហ៊ាងបណ្តើរខ្ញុំចូលទៅខាងក្នុងទាំងចិត្តរំភើប ញាប់ញ័រ។

😈”អូនពេញចិត្តអត់?”

💜”ខ្លាំងណាស់” មិនឲ្យខ្ញុំពេញចិត្តយ៉ាងមិច បើគ្រាប់ញើសគេទាំងប៉ុន្មានគឺស្រក់ហូរព្រោះតែវាទៅហើយ។​ គេ​ប្រមូលសុទ្ធតែប្រភេទផ្កាជំពូកពណ៌ស្វាយមកទាំងអស់។

😈”បងដឹងថាអូននឹងប្រកែករឿងផ្ទះជាមួយនឹងប៉ា ទើបបងត្រូវសង់វានៅទីនេះ ព្រោះត្រូវចងចិត្តអូនទុក” អូ ព្រះអើយ គេនិយាយទាំងសើចស្ញេញមកខ្ញុំ។ ខ្ញុំពិតជាត្រូវសុំចុះចាញ់គ្រួសារគេហើយ។

💜”អូនប្រាប់បងហើយមិនថាទីណាក៏ដោយ ឲ្យតែមានបងអូនរស់នៅមានក្តីសុខហើយ មិនថាផ្ទះធំប៉ុណ្ណាក៏មិនស្មើទំហំចិត្តយើងដែរ”

😈”យើងនឹងរស់នៅជាមួយគ្នាបែបនេះជារៀងរហូតណា” យើងទាំង២ឈរអោបគ្នានៅកណ្តាលហ្វូងផ្កាជាច្រើនជាមួយនឹងស្នាមញញឹមយ៉ាងមានសេចក្តីសុខ។ ខ្ញុំពិតជាអរគុណដល់ទេវតាខ្លាំងណាស់ដែលបានប្រទានគេឲ្យមកខ្ញុំ ហេីយខ្ញុំក៏មិនទាមទារអ្វីច្រេីនក្រៅពីសុភមង្គលមួយនេះដែរ។

យប់ម៉ោង១០:៣០

កម្មវិធីសប្បាយត្រូវបានបញ្ចប់ទៅយ៉ាងរលូន ភ្ញៀវកិត្តយសញាតិមិត្តប្អូនបងអីក៏បានប្រដេញគ្នាចេញទៅអស់បណ្តើរៗដែរ សូម្បីតែអ្នកផ្ទះ មិត្តភក្តិមិត្តភឿនអីក៏ដេញទៅទាំងអស់ដែរ ហេសៗៗ។​ ស្របពេលដែលហ៊ាងកំពុងមើលការខុសត្រូវក្រុមអ្នករៀបចំកម្មវិធីប្រមូលរបស់របរទៅវិញ ខ្ញុំក៏ឆ្លៀតពេលនេះដើរមើលទិដ្ឋភាពក្នុងផ្ទះបន្តិច។ សភាពនៅក្នុងផ្ទះមួយនេះវាធំណាស់ តែបែរជាបែងចែកបន្ទប់ដេកចេញជាបីបន្ទប់តែប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែបន្ថែមជំនួសវិញនូវបន្ទប់មេីលគុនសំរាប់គ្រួសារ​ និង​បន្ទប់សំរាប់ហាត់ប្រាណផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ហ៊ាង។ បន្ទប់ទី១គឺជាបន្ទប់ស្តេចនៅក្នុងផ្ទះ ដោយមានទំហំធំជាងបន្ទប់ដេកក្នុងCondo ពួកយើងដល់ទៅ២ដងឯណោះ ខាន់បែកដាច់ជា២ជាន់រវាងកូនបន្ទប់ដាក់សំលៀកបំពាក់និងបន្ទប់ទឹកនៅជាន់ខាងក្រោមហើយពីបរិវេនខាងលើជាគ្រែដេកដ៏ធំដំកល់ក្បែរនិងទ្វារផ្ទាំងកញ្ចក់សំរាប់មើលទេសភាពនៅយ៉រខាងក្រៅ។ បន្ទប់ទី២គឺបន្ទប់រាជបុត្រ ដែលមានទំហំតូចជាងបន្ទប់ទី១បន្តិច អាចនិងទុកសំរាប់ទទួលភ្ញៀវម្តងម្កាល។ ហើយបន្ទប់ចុងក្រោយដែលខ្ញុំកំពុងតែដើរសំដៅទៅគឺនៅដាច់ឆ្ងាយពីគេបន្តិចហើយទ្វារបន្ទប់ក៏មានសភាពខុសគេដែរ(បន្ទប់លាក់មាសទេដឹង)។

ក្រាកកកក ងងឹតម៉េស?..... ដោយពន្លឺដែលទទួលបានពីខាងក្រៅ ជះចូលទៅក្នុងធ្វើអោយខ្ញុំអាចមើលឃើញស្រមោលតិចៗបាន។ មើលយូរៗទៅដូចជាបន្ទប់ដាក់អីវ៉ាន។ មិនអស់ចិត្តខ្ញុំក៏រាវដៃរកកុងតាក់បើកភ្លើង

តឹក... 😳😳😳 អូហូ….បន្ទប់ដែលមានទំហំធំប្រហាក់ប្រហែលនឹងបន្ទប់ដេករបស់ពួកខ្ញុំទៅហើយ តែបែរជាមានការរៀបចំផ្ទុយដាច់ស្រឡះពីគ្នា។ នេះមែនទេជាបន្ទប់ពិសេសដែលបងយុទ្ធប្រាប់ថាគេស្រលាញ់ជាងគេ? រូបថតនឹងរូបគំនូរជាច្រើនដែលពាក់ព័ន្ធជាមួយគេត្រូវបានដាក់ស៊ុមបិទជាប់ពាសពេញជញ្ជាំង។ ធ្នើដាក់សៀវភៅជាច្រេីនតំរៀបគ្នាប្រដេញជាជួរព័ទ្ធជុំវិញបន្ទប់ ទូកញ្ចក់ដាក់តាំងសំភារៈគ្រប់ប្រភេទ វត្ថុប្រចាំចិត្តតែមួយរបស់ហ៊ាងជាច្រេីនរាប់មិនអស់ ហេីយនឹង…

😈”អ្នកណាឲ្យអូនចូលមកក្នុងបន្ទប់នេះ?” ខ្ញុំភ្ញាក់ព្រើត នៅពេលដែលខ្ញុំកំពុងតែសំលឹងមេីលរូបគំនូរមួយផ្ទាំងដែលដាក់តាំងនៅជ្រុងម្ខាងនៃបន្ទប់ ស្រាប់តែហ៊ាងចូលមកអោបខ្ញុំពីក្រោយ។

💜”រូបនេះអ្នកណាជាអ្នកគូរ?”

😈”ណា? រូបមួយណា?” 

💜”ប៉បបបប....”

😈”ហាហាហា រូបរបស់អូន អូនគិតថាបងអាចឲ្យអ្នកណាគូរឲ្យបានក្រៅពីបង”

💜”ចឹងបានមើលមិនយល់” ខ្ញុំនិយាយទៅទាំងធម្មតា តែក្នុងចិត្តពិតខ្ញុំពិតជាសរសើរពីថ្វីដៃគូរគំនូរគេណាស់។

😈”មើរ បងមើលតិចមើរ មុខអូនជាប់សញ្ញាសួរត្រង់ណាខ្លះ?” ឯងធ្វើជានិយាយលេងសោះ តែគេសំដែងឲ្យដូចមែនតែនតែម្តង។

💜”ឆ្កួតសមណាស់ នៅមានស្អីខ្លះទៀតដែលបងមិនចេះ?”

😈”បងមិនចេះនៅពីក្រោមអូនទេ” ចង់ក្អួតឈាមទាំងដុំ។

💜”ខ’ប៉ប...”

😈”ហាហាហា មាឌដូចខ្លាឃ្មុំចឹង បងទ្រអូនមិចរួច”

💜”អ្នកណាជាអ្នកអូសអូនឲ្យដល់ថ្នាក់នេះ?” នៅជាមួយគ្នាមិនបានប៉ុន្មានផង គីឡូខ្ញុំឡើងស្រឺតៗ។

😈”បងចង់ឲ្យអូនរស់នៅដោយមិនមានអារម្មណ៍ថាខ្វះខាត បងធ្វើគ្រប់យ៉ាងព្រោះតែគ្រួសារយើង” រង្វង់ដៃដែលតែងតែកក់ក្តៅ ស្នាមថើបដែលមិនចេះជិនណាយ ខ្ញុំអាចទទួលបានគ្រប់ពេលវេលា។ ស្តាប់សំដីគេហើយ ដូចជាជ្រួលជ្រាបណាស់។ (មានទេមនុស្សដែលល្អបែបនេះ?) 

💜”អូនសង្ឃឹមថាអំពើល្អរបស់បងនឹងមានឲ្យអូនបែបនេះជារៀងរាល់ថ្ងៃ”

😈”ហឹសៗៗ ល្អពេលថ្ងៃ តែអាក្រក់ពេលយប់ អូនព្រមទេ?” ចុំ មានន័យថាមិចគេចេស??

💜”អត់ព្រមទេ”

😈”បើចឹងបងក៏មិនព្រមដូចគ្នា”

💜”អាយយយ... ខ’ប៉ប” ព្រមមិនព្រមមិនមែនជាបញ្ហា។ បញ្ហាត្រង់ថាខ្ញុំនៅក្នុងដៃបីត្រកងរបស់គេទៅហើយ។ ពិតជាគេចមិនផុតមែន។

😈”រស់នៅត្រូវស្មើគ្នា អូនមិនព្រម បងក៏មិនព្រមដែរ ហាហាហា” សាំមែនវើយយយ។ មិនគួរណានិយាយពាក្យនេះឲ្យគេលឺសោះ