កំណត់ស្នេហ៍ (ភាគ13=បញ្ចប់)

កំណត់ស្នេហ៍

(ភាគ13=បញ្ចប់)

និពន្ធដោយ Ann Vy

#Khmer_Novel_69

បូរិន :: មិនទាន់កេងទេ ខ្ញុំគិតតែនឹកគិតដល់ម្តាយខ្ញុំមិនដឹងថាប៉ាគាត់ចូលមកពីរពេលណាទេ។នឹកម៉ាក់មែនកូន ??គាត់សួរមកខ្ញុំទាំងញញឹមតិចៗមកខ្ញុំ
រាជ :: បាទប៉ា
បូរិន :: ម្តាយកូនទៅបានសុខហើយ
គាត់ក៏មកអង្អែលក្បាលខ្ញុំ
រាជ :: ខ្ញុំចង់រស់នៅជួបជំគ្នាមានម៉ាក់មានប៉ា
ខ្ញុំមានប៉ាហើយបើសិនពេលនិងមានម៉ាក់ទៀតគ្រួសារយើងពិតជាមានសុភមង្គលណាស់
បូរិន :: ប៉ាសំទោសកូនណា ឥលូវនេះគាត់បានទាញដៃខ្ញុំទៅថើបនិងនិយាយសំទោសខ្ញុំទៀតហើយ
រាជ :: បាទកំសំទោសកូនទៀតអី ទុកថាជាព្រេងវាសនាគ្រួសារយើងទៅចុះ
បូរិន :: តែឥលូវនេះប៉ាសប្បាយចិត្តណាស់បានកូនព្រមទទួលស្គាល់ប៉ាប៉ុណ្ណឹងប៉ាស្លាប់បិទភ្នែកជិតហើយ
រាជ :: បាទតែប៉ាកំនិយាយរឿង
ស្លាប់រស់អីកូនទទួលស្គាល់ កូនរកប៉ាឃើញហើយ ប៉ាកំទៅណាចោលកូនណា
បូរិន :: បាទប៉ាមិនទៅណាចោល
កូនទេ ប៉ានិងនៅជាមួយកូន នៅផ្តល់អ្វីដែលប៉ាមិនទាន់បានផ្តល់អោយកូនសិន ។ក៏ញញឹមមកខ្ញុំហើយអង្អែលក្បាល់ខ្ញុំ។
យប់ជ្រៅហើយកូនកេងទៅស្អែកយើងទៅផ្ទះយើងណា ។
រាជ :: ទៅផ្ទះយើង ??ខ្ញុំឆ្ងល់ណាស់
បូរិន :: បាទកំឆ្ងល់អីណា
ស្អែកយើងទៅផ្ទះយើង ប៉ាបាននិយាយនិងគ្រួពេទ្យហើយ ហើយប៉ាបានជួលគ្រូពេទ្យអោយទៅព្យាបាលកូននិងព្យាបាលកូននៅផ្ទះហើយ
រាជ :: បាទប៉ា ថាទៅខ្ញុំរភើបគួសមដែលព្រោះនៅពេទ្យយូហើយធុញណាស់
បូរិន :: ចឹងកូនកេងទៅណា
រាជ :: បាទប៉ា តែប៉ាកេងដែលទៅ
បូរិន :: កូនកេងមុនទៅណា
ពេលនិងខ្ញុំក៏កេងលក់ដោយមានប៉ាខ្ញុំនៅកាន់ដៃនិងមើលខ្ញុំ
ជីវ័ន្ត :: ម៉ែ….😊😊😊😊👧👧👧👧
ខ្ញុំក៏រត់ទៅអោបម្តាយខ្ញុំទាំងរំភើប
កូននឹកម៉ែខ្លាំងណាស់
ណារី :: ម៉ែនឹកកូនដូចគ្នា ហើយគាត់ញញឹមមកខ្ញុំយ៉ាងស្រស់ស្អាត នៅក្នុងសម្លៀកបំពាក់
ពណ៌សនិងមានពន្លឺនិងខ្លួនគាត់
ជីវ័ន្ត :: ឥលូវកូនបានជួបប៉ាហើយ
តោះម៉ាក់ទៅនៅជាមួយកូនវិញណា
ណារី :: កូននៅជាមួយប៉ាកូនចុះ
ម៉ែទៅវិញហើយ ម៉ែមិនអាចនៅជាមួយកូនបានទេ
ហើយគាត់ក៏បានដកខ្លួនពីរខ្ញុំទៅបន្តិចម្តងៗ
ជីវ័ន្ត :: អត់ទេម៉ាក់ម៉ាក់ទៅនៅជាមួយកូនណាម៉ាក់ តែគាត់ចេះតែថយទៅៗចេញពីរខ្ញុំរហូតដល់បាត់គាត់តែ ឯខ្ញុំវិញ
ម៉ាកៗៗៗៗៗៗៗៗៗៗៗៗៗៗៗៗ
បូរិន :: ជីវ័ន្ត ៗៗៗៗៗកូន
ជីវ័ន្ត :: ម៉ាកៗៗ
ឃើញតែលោកប៉ាដែលព្យាយាមដាស់ខ្ញុំអោយរួចផុតពីរយលសព្វ
ប៉ា ៗៗ ឯណាម៉ាក់ទៅគាត់ទៅណាហើយ?ខ្ញុំបានសួប៉ារបស់ខ្ញុំ
បូរិន :: ម៉ាក់កូនមិននៅទេ
ជីវ័ន្ត :: តែកូនបានឃើញម៉ាក់ណាប៉ាឥលូវគាត់ទៅណា ខ្ញុំបាននិយាយទាំងអង្រួនដៃប៉ារបស់ខ្ញុំ
បូរិន :: កូនយលសប្តិទេណាកូន
ម៉ាក់កូនមិននៅទៀតទេគាត់ទៅហើយ
រាជ :: កូនឃើញម៉ាក់ច្បាស់ណាស់ប៉ា
គឺគាត់មករកកូនណាប៉ា
ប៉ាគាត់ក៏ងើបមកអោបខ្ញុំនិងលើកខ្ញុំអង្គុយហើយក៏អោបខ្ញុំនៅនិងទ្រូងគាត់
បូរិន :: ម៉ាក់កូនទៅហើយឥលូវ
កូននៅជាមួយប៉ាណា ខ្ញុំក៏បានយំអោបគាត់ កូននឹកម៉ែណាស់ប៉ា
បូរិន :: បាទកូន
គាត់ក៏នៅលួងខ្ញុំរហូតដល់ខ្ញុំកេងលក់ម្តងទៀតតែពេលនេះខ្ញុំមិនបានយលសប្តិអីទេ ពេលវេលាតែមួយប់មួយភ្លែត
ឥលូវខ្ញុំបានទៅផ្ទះវិញហើយ នៅផ្ទះខ្ញុំមានគ្រូពេទ្យប្រចាំកាយផ្ទាល់ខ្លួន ខ្ញុំមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃត្រូវហាត់ដើរជាមួយនិងឧបករណ៍ជំនួយ និងជាមួយនិងឈើច្រត់ បន្ទាប់មកក៏នៅលើរទេះហើយនៅផ្ទះក៏ធុញដែរ ព្រោះគ្មានអ្នកនៅលេងជាមួយមានតែបងដារ៉ុងនិងពេទ្យប្រចាំខ្លួនធុញណាស់ ហើយផ្ទះនិងពេលអត់ពីរបងសំណាងទៅក៏ស្ងាត់ណាស់ និយាយចឹងនឹកបងសំណាងទៀតហើយតែខ្ញុំមិនដែលសួរឿងបងសំណាងថាគាត់ទៅណាទេ និយាយរួមទៅខ្ញុំមិនដែលនិយាយប៉ះគាត់តែម្តងឯអ្នកផ្ទះក៏មិននិយាយអំពីរគាត់ប្រាប់ខ្ញុំដែរ ។
😢សំណាង😢 :: ជីវ័ន្តបងពិតជានឹកអូនខ្លាំងណាស់ បងចង់រត់ទៅអោបអូន តែពេលនេះមើលទៅអូនមានក្តីសុខណាស់ បងមិនចង់អោយអូនឃើញមុខបងទេ ព្រោះបងមិនចង់ឃើញទឹកភ្នែកអូនហូរទៀត បងសំទោសគ្រប់ពេលដែលអូនកើតអី បងមិនដែលបាននៅមើលថែអូន ទាំងដែលបងជាអ្នកបង្កររឿងនិងm អូនដឹងទេថាពេលនេះឥលូវនេះបងចង់មើលថែអូន បងចង់នៅក្បែរអូន
តើអូនមាននឹកបងដូចបងនឹកអូនទេ??ឥលូវនេះទឹកភ្នែក😭សំណាងកំពុងតែហូរនៅក្រៅរបងផ្ទះដែលកំពុងតែលួចមើលជីវ័ន្តនិងដារ៉ុងកំពុងអង្គុយនិងគ្នាលេងយ៉ាងសប្បាយរីករាយ។
ជីវ័ន្ត :: បងសំណាង
ខ្ញុំមិនដឹងថានណាទេតែមួយភ្លែតដែលខ្ញុំឃើញគឺដូចបងសំណាងច្បាស់ខ្លាំងណាស់តើពិតជាគាត់មែនទេ បងដឹងទេពេលនឹងអូននឹកបងណាស់🙁🙁😔🙁
ដារ៉ុង :: កើតអីអូន
រាជ :: ខ្ញុំដូចឃើញបងសំណាងគាត់កំពុងឈរមើលខ្ញុំមិញ
ដារ៉ុង ::ឯណាបងមិនឃើញមានផង
រាជ :: តែខ្ញុំដូចជាឃើញច្បាស់
ណាស់បង តែប្រហែលខ្ញុំស្រវាំងភ្នែកទេដឹង
ដារ៉ុង :: ចឹងចាំបងចេញទៅ
មើលអោយ អូននៅចាំនិងហើយណា ពេលនឹងបងដារ៉ុងគាត់ក៏ដើរចេញទៅក្រៅផ្ទះ និងរកមើលតែខ្ញុំមិនតាមដានគាត់គ្រប់ចំហានទេដោយសារគាត់ចេញទៅក្រៅបាត់ហយ
ដារ៉ុង :: ឯងគេចពីជីវ័ន្តបានតែឯងមិនអាចគេចពីរស្នេហាបានទេ
បងដារ៉ុងគឺគាត់ក៏ដឹងដែលថាបងសំណាងគាត់ខំដើរតាមបងសំណាងគួសមដែរ
សំណាង :: មិចឯងដឹងថាយើង
ដារ៉ុង :: យើងស្គាល់ឯង30ឆ្នាំ
ជាងហើយណាមិនមែនទើបតែស្គាល់ពីម្សិលទេ
សំណាង :: ឯជួយមើលថែជីវ័ន្តផងណា
ដារ៉ុង :: ទោះឯងមិនប្រាប់ក៏យើងមើល
ថែគេដែរ តែយើងមើលថែក្នុងនាមជាបងប្រុស
សំណាង :: ជាបងប្រុសតែឯងស្រលាញ់គេ
ដារ៉ុង :: ហឺសៗៗៗឯងឆ្កួតហើយចឹងហើយហេតុអីបានជាឯងក្លាយទៅជាចឹង ខ្ញុំស្រលាញ់គេតែឯងគិតថារាជស្រលាញយើងវិញទេ
សំណាង :: ខ្ញុំមិនអាចផ្តល់ក្តីសុខអោយគេបានទេ
ខ្ញុំផ្ញើគេនិងឯងផងណា
ដារ៉ុង :: យើងមិនចម្លែងក៏យើងមិនឆ្ងល់ដែរ ហេតុអីបានជាជីវ័ន្តស្រលាញ់ឯង រាល់ពេលខ្ញុំឃើញគេយំពេលខ្លះគេច្រឡំហៅឈ្មោះខ្ញុំជាឯងក៏មានដែរ
សំណាង :: យូទៅគេភ្លេចខ្ញុំហើយ
ដារ៉ុង :: ឯងស្រលាញ់រាជទេ??
សំណាង :: ស្រលាញ់ណាស់😍😍😙😍
ដារ៉ុង :: ឯងចង់ឃើញគេមានក្តីសុខទេ
សំណាង :: ដោយសារចង់នឹងហើយបានជាខ្ញុំមិនអោយគេជួបមុខខ្ញុំនិង
ដារ៉ុង :: ឯងធ្វើបែបនិងឯងគិតថា
គេសប្បាយចិត្តមែនទេ ??គ្មានអ្វីដែលសប្បាយចិត្តជាង បាននៅជិតបេះដូងខ្លួនឯង ឡើយ
ជាពិសេសជីវ័ន្តពេលនឹងឯងដឹងទេគេកំពុងតែត្រូវការកម្លាំងចិត្ត គាត់និយាយខ្លាំងៗៗទៅសំណាងឯបងសំណាងមិននិយាយអ្វីតបសោះបានត្រឹមតែអោនមុខចេញ
ដារ៉ុង :: ឯងគិតអោយច្បាស់ណាមុននុងសម្រេចធ្វើបែបនឹង យើងមកនិយាយជាមួយឯងមិនមែនយើងគិតឯងជាមិត្តទៀតទេតែយើងគិតដល់ប្អូនរបស់យើង
បងដារ៉ុងក៏ដើរចេញទៅសម្តៅមកក្នុងផ្ទះរបស់ជីវ័ន្តវិញ
រាជ :: បងទៅយូម្លេស
ដារ៉ុង ::អូ….បងថារកអីញ្ញាំតែដើរទៅអត់មានអីលក់នៅជិតនិងសោះ
រាជ :: បាទ ឯខ្ញុំមិនបានចាប់អារម្មរើឿងបងសំណាងទៀតទេ
ដារ៉ុង :: ប្រហែលអូនព្រឹលភ្នែកហើយ
រាជ :: បាទបង មិនអីទេរំខានបងហើយ
ដារ៉ុង :: មិនអីទ
អ្នកគ្រូ :: ដល់ពេលប្អូនញ្ញាំថ្នាំហើយ
រាជ ;; បាទអ្នកគ្រូពេទ្យ
ពេលនឹងបងដារ៉ុងក៏រុញខ្ញុំ ទៅជាមួយនិងអ្នកគ្រូពេទ្យក្រម៉ុមនឹងទៅក្នុងផ្ទះទៅ
អ្នកគ្រូពេទ្យ :: ប្អូនបានធូស្បើយខ្លាំងហើយបើប្អូនព្យាយាមបន្តទៀតមិនយូទេប្អូននឹងជាហើយ
ដារ៉ុង :: ចុះខ្ញុំពេលណាជាអ្នកគ្រូពេទ្យ?
ដូចមិនស្រួលសោះពីរអ្នកនិងមកលេបខាយគ្នាមិខ្មាសក្មេងចឹងបងដារ៉ុងខូចណាស់🤣😃
អ្នកគ្រូពេទ្យ ::លោកកើតអីរាលថ្ងៃខ្ញុំមិនដែលឃើញលោកកើតអីផង
រាជ :: បងដារ៉ូងប្រហែលជំងឺខ្វះអ្នកថែទេដឹង😋🤣😄
ដារ៉ុង :: ប្រហែលទេដឹង😃😘😉
អ្នកគ្រូពេទ្យ :: ចឹងលោករកជួលគ្រូពេទ្យ មកមើលថែលោកទៅចឹង
ដារ៉ុង :: ចុះអ្នកគ្រូ??
អ្នកគ្រូពេទ្យ :: ខ្ញុំរវល់មើលប្អូនជីវ័ន្តហើយ
ដារ៉ុង :: ចាំពេលរាជជាខ្ញុំយកអ្នកគ្រូមកមើលថែខ្ញុំបន្តចឹងនោះ👀👀ចុមពីអ្នកនេះអត់ស្រួលទេវើុយរយះពេលប៉ុន្មានសប្តាហ៍សោះបងដារ៉ុងចង់លង់ស្នេហ៍អ្នកគ្រូក្រមំុ
រាជ :: ខ្ញុំត្រូវតែឆាប់ជាបន្តិចហើយចឹងនៅយូមិនបានទេ ខំៗៗស្អិតងើបពីរកង់មិនរួចទេ និយាយមិនខ្មាសក្មេងសោះ
ដារ៉ុង :: ក្មេងវាទៅដឹងស្អី😐😆ចុមមើលគេមកថាឯងមិនដឹងស្អីទៀត
អ្នកគ្រូពេទ្យ :: តែក្មេងរាជណាសប្រហែលដឹងកន្លោះកន្លៀតអស់ហើយ🤣😄😅មើលអ្នកគ្រូគាត់និយាយដូចដឹងណាស់ចឹង
រាជ :: ខ្ញុំមិនចេះទេអ្នកគ្រូតែកំពុងសិក្សាពីអ្នកគ្រូនិងបងដារ៉ុង😛😜😛😜😛
អ្នកគ្រូ :: សិក្សាអីគេ😊😊😊😊ធ្វើឆ្ងល់ទៀតអ្នកគ្រូពេទ្យ
ដារ៉ុង :: ក្មេងក្បាលខូចកំចេះដឹងរឿងចាស់ៗ
ហើយមកថាឯងចេះដឹងវិញលោកបងដារ៉ុងនេះ😎😀🤔
រាជ :: មិនចង់ដឹងទេតែមិនដឹងនណាមកលេបខាយអ្នកគ្រូពេទ្យផ្ទាល់ខ្លួនគេធ្វើអី😛😜😛😜😜😃😂
ដារ៉ុង :: សម្រេតថានៅខាងណាអោយប្រាកដហាស
អ្នកគ្រូពេទ្យ :: បានហើយឈប់ប្រកែកនិងកូនក្មេងទៅ 🤣😃អីសូម្បីតែអ្នកគ្រូពេទ្យថាគេក្មេងទៀត
ដារ៉ុង :: បាទ😘
រាជ :: ភ្នែកញ្ញាក់អោយស្រួល
ដារ៉ុង :: សូម្បិតែភ្នែកញ្ញាក់ក៏លើកលែងដែរ
រាជ :: និយាយអោយលឺមកចែកគ្រូស្ដាប់ផង
អ្នកគ្រូ :: ខិខិខិខិខិ
ដារ៉ុង :: សើចចំអកខ្ញុំផងអ្នកគ្រូពេទ្យ
អ្នកគ្រូ :: មានឯណា តែចង់សើចក្មេងៗពេលក្មេងប្រកែកគ្នា
ដារ៉ុង :: តែខ្ញុំមិនមែនក្មេងទេណា
រាជ :: មកប្រកែកទៀត
ដារ៉ុង :: កំនិយាយ គាត់បម្រុងស្ទុះមកបិទមាត់ខ្ញុំ
វ៉ានណេត :: នាំគ្នានិយាយអីនឹងដូចសប្បាយណាស់សំនិយាយផងបាន??មិនដឹងចេញមកពីណារលោកផ្តាច់ចង្វាក់គេអស់កំពុងសប្បាយផង
រាជ :: នាងមកធ្វើអី ទីនេះគ្មានបងសំណាងទេ
វ៉ានណេត :: មកលេងនិងឯងនិងណា ថាឈឺមិនទានជាយ៉ាងមិចហើយ
រាជ :: ខ្ញុំមិនងាយស្លាប់ទេ
ដារ៉ុង :: នាងមកធ្វើអី??
វ៉ាន់ណេត :: មកសួសុខទុកមនុស្សស្គាលគ្នានិងណា
រាជ :: តែខ្ញុំមិនពឹងអោយនាងមកទេ
វ៉ានណេត :: ខ្ញុំក៏មិនចង់មកដែរ
រាជ :: ចឹងសម្រេចថានាងមកធ្វើអី??
វ៉ាន់ណេត :: ខ្ញុំមានរឿងនិយាយជាមួយឯង
រាជ :: តែខ្ញុំគ្មានទេ
វ៉ាន់ណេត :: យើងមិនរំខាន់ឯងយូទេយ៉ាងយូ10ម៉ោងប៉ុណ្ណឹង(និយាលេងណា)
រាជ :: បាន
ដារ៉ុង :: តែ….
វ៉ានណេត :: ទុកចិត្តចុះខ្ញុំមិនធ្វើបាបមនុស្សគ្មានកម្លាំងតបទេព្រោះវាមិនសប្បាយ នាងក៏បានទាញរទេះនិងរុញខ្ញុំចេញមកអង្គុយកន្លែងដែលងាយស្រួលក្នុងការនិយាយគ្នា
រាជ :: អ្នកនាងមកនេះចង់និយាយអីអោយប្រាកដជាមួយខ្ញុំ
វ៉ាន់ណេត :: ខ្ញុំគ្មានអីនិយាយទេតែខ្ញុំឆ្ងល់និងណា ឯងមានអីល្អទៅ ទើបយកបានបេះដូងបងសំណាង ទាំងដែលខ្ញុំជាសង្សាគាត់រាប់ឆ្នាំ ហើយឯងក៏ជាមនុស្សទៀត
រាជ :: នាងចង់និយាយពីអី?
វ៉ាន់ណេត :: រឿងនិងមិនពិបាកយលទេ តែបើបងសំណាងសម្រេចចិត្តគាត់ជ្រើសរើសយកឯង យើងក៏មិនអាចហាមគាត់បានដែរ
រាជ :: អ្នកនាងនិយាយអីអោយប្រាកដទៅបងសំណាង ជ្រើសរើសខ្ញុំ??ខ្ញុំកាន់តែមិនយល់បើគាត់ជ្រើសរើសខ្ញុំចុះហេតុអ្វីគាត់ទៅនិយាយលាខ្ញុំចឹង
វ៉ាន់ណេត :: ខ្ញុំមិនដឹងទេ គាត់ប្រាប់ខ្ញុំហើយគាត់មិនអាចបន្តជាមួយខ្ញុំបានទេ ហើយគាត់ប្រាប់ថាគាត់មិនអាចផ្តល់ក្តីសុខអោយខ្ញុំបានឡើយ ព្រោះអ្វីៗនិយាយទៅបេះដូងគាត់បានប្រគល់អោយឯងអស់ហើយ
ខ្ញុំមិននិយាយអីទៅគាត់វិញទេព្រោះខ្ញុំគិតថាកន្លងមកបងសំណាងមិនអាចធ្វើបែបនិងបានឡើយតែពេលនិងទើបខ្ញុំយល់ថាបងសំណាង គាត់ជ្រើសរើសខ្ញុំហើយ តែខ្ញុំមិនយលថាហេតុអ្វី បានជាគាត់ប្រឹងព្យាយាមគេចពីរខ្ញុំចឹង ពេលនិងខ្ញុំចាប់ផ្តើមបារម្មពីរបងសំណាងវិញហើយតើពេលនឹងគាត់យ៉ាងមិចទៅ
វ៉ានណេត :: ខ្ញុំមកគឺនិយាយរឿងនិងតែបន្ត ទៀតខ្ញុំគ្មានសឹទ្ធប៉ះពាល់និងជីវិត្តគាត់ទៀតទេតែអាស្រ័យលើឯង
ពេលនិងនាងក៏ដើរចេញទៅពីរខ្ញុំមួយម៉ាតឡើយ យីនាងនេះយកឯងមកហើយមិនជូនឯងទៅក្រៅវិញសោះចង្រៃយក

វ៉ានណេតគិតៗៗទៅនាងក៏ជាមនុស្សដែលគួអោយអាណិតដែរ។មិនសមនាងជួបស្នេហាបែបនិងសោះ យើងគិតទៅមើលមនុស្សស្រលាញ់គ្នារាប់ឆ្នាំ តែត្រូវមកបែកគ្នាដោយសារតែក្មេងប្រុសម្នាក់ដែលស្គាល់គ្នាមិនបានមួយឆ្នាំផង តែមិនអីទេអ្វីដែលវាកើតឡើងហើយអោយវាកើតឡើងទៅចុះ តែសំខានពេលនឹងចិត្តខ្ញុំច្របូកច្របល់ខ្វលខ្វាយណាស់ មិនដឹងថា បងសំណាងគាត់ចង់ធ្វើអោយប្រាកដទេ តើពេលនឹងគាត់នៅឯណាទៅហេតុអ្វីបានគាតធ្វើដាក់មនុស្សដែលស្រលាញ់គាត់បែបនេះ អោយដាក់ចិត្តស្រលាញ់ហើយពេលចេញទៅមិនជ្រើសរើសយកនណាចឹង ខ្ញុំមិនដឹងថាគាត់ចង់អ្វីបន្តទេតែបើគាត់ជ្រើសខ្ញុំហើយ មិចគាត់ទៅចោលខ្ញុំ
។កន្លងមកខ្ញុំចង់បានពីរគាត់គឺអោយគាត់ចេះសម្រេចចិត្តនិងច្បាស់លាស់ចំពោះនណាម្នាក់តើ ឥលូវនេះគាត់សម្រេចហើយហេតុអ្វីគាត់ទៅចឹងឬមួយចង់នៅម្នាក់ឯងមិនខ្វល់ពីនណា ឬចង់អោយខ្ញុំរងចាំគាត់ដល់ស្លាប់ មិនបានទេខ្ញុំត្រូវតែឆាប់ជាហើយ ខ្ញុំត្រូវតែទៅរកគាត់ខ្ញុំមិនព្រមអោយគាត់គេចមុខពីរខ្ញុំទេ ខ្ញុំជួបគាត់មិនមែនខ្ញុំត្រូវការអ្វីដែលខ្ញុំដែលខ្ញុំចង់បានពីរគាត់ទេតែខ្ញុំចង់សួគាត់អោយច្បាស់។
ដារ៉ុង :: កំពុងគិតអីនិងអូន ហើយវ៉ាន់ណេតគេទៅវិញហើយ
រាជ :: ទៅយូហើយ
ដារ៉ុង :: ហាគមិចកទុកអូនចោលម្នាក់ឯងចឹង តោះចូលក្នុង ពេលនិងបងដារ៉ុងគាត់ក៏បានទាញនិងនិយាយសួនាំពីរខ្ញុំបណ្តើរ
វ៉ាន់ណេតគេនិយាយអីខ្លះមិញនិង ??
រាជ :: អត់មាននិយាយអី
ដារ៉ុង :: កំកុហកអីបដឹងវ៉ាន់ណេតនាងមិនងាយមកនិយាយជាមួយរាជទទេៗចឹងទេ
រាជ :: បាទ…រឿងបងសំណាង
ដារ៉ុង :: សំណាងគេមិច គាត់បានមកសួបញ្ជាក់ខ្ញុំ
រាជ :: អត់មានអីទេបង
ដារ៉ុង :: បាទៗៗបើមិនចង់និយាយក៏ហីចុះណា
អ្នកគ្រូពេទ្យទៅផ្ទះហើយ ???
អ្នកគ្រូ :: ចា៎….ល្ងាចខ្លាំងហើយ ណាមួយលោកប្រុសមកហើយ
រាជ :: តែអ្នកគ្រូថ្ងៃនេះមិនឃើញជិៈម៉ូតូមកផង
អ្នកគ្រូ :: ជិៈម៉ូតូ ឌុប
រាជ :: កំអីបងចាំបងដារ៉ុងជូនទៅព្រោះបងដារ៉ុងគាត់ទៅផ្ទះគាត់ល្មម
ចាំមើលពីរអ្នកនិងយ៉ាងមិចវិញ ឥលូវចាប់គូអោយគេហើយមិនដឹងមិចទេ
ដារ៉ុង :: តែ…….
រាជ :: ចុះបងប្រាប់ខ្ញុំមិញថាបងទៅផ្ទះឥលូវនិង ខ្ញុំំខំនិយាយនិងធ្វើកាយវិការកប់ម៉ងដាក់បងដារ៉ុង
ដារ៉ុង :: បាទៗៗចឹងចាំមួយភ្លេចណាស់ខ្ញុំជូនរាជទៅសិនពេលនិងគាត់ក៏រុញខ្ញុំចូលផ្ទះនិងលាប៉ាខ្ញុំហើយ គាត់នាំគ្នាចេញទៅ
ដារ៉ុង :: រយះពេលជាង15ឆ្នាំហើយយើងបែកគ្នាតើអូនសុខសប្បាយទេ
(ចុមពីអ្នកនិងស្គាល់គ្នាពីរពេលណាមក)
វតី :: លោកជានណាមិចក៏ស្គាល់ខ្ញុំ
ដារ៉ុង :: ប្រហែលអូនភ្លេចហើយ ព្រោះអូនមិនចង់ចាំវា
វតី :: តែខ្ញុំអត់ស្គាល់លោកពិតមែន
ដារ៉ុង :: កាលពីរ15ខ្ញុំមុនខ្ញុំបានស្គាល់នារីម្នាក់ឈ្មោះវតីកាលនោះយើងស្រលាញ់គ្នាណាស់ តែនាងទៅណាមិនបានលាខ្ញុំមួយម៉ាត ខ្ញុំមិនខឹងនាងទេតែអ្វីដែលខ្ញុំអនចិត្តរយះពេលជួបគ្នាកន្លងមកនិងស្គាល់គ្នាជិតស្និតគ្នាកន្លងមកនាងមិនប្រាប់ខ្ញុំសូម្បីបន្តិច
វតី :: លោកគឺលោកអ៊ំវែនតានិងទេ
ដារ៉ុង :: នាងនៅចាំគេដែរ
វតី :: ចាំណាស់រយះពេលជាង15ឆ្នាំនេះខ្ញុំមិនដែលភ្លេចអនុវស្សារីយដែលមានជាមួយគេទេ នឹងចាំគេជានិច្ច
ស្តាយដែលខ្ញុំចេញទៅមិនប្រាប់គេខ្ញុំគិតគេនិងខឹងខ្ញុំហើយគេស្អប់ខ្ញុំ
ដារ៉ុង :: ស្អបខ្លាំងណាស់ដោយសារតែគេបានជាខ្ញុំប្រឹងកែប្រែខ្លួនឯង រហូតដល់ក្លាយជាមនុស្សគ្មានបេះដូងទើបមកដល់បានជួបរាជ ខ្ញុំគិតថាខ្ញុំមានអ្វីៗមក
វតី :: ចឹងមានន័យថាលោកស្រលាញ់រាជ
ដារ៉ុង :: ស្រលាញ់តែរាជគេមិនស្រលាញ់ តែដល់ពេលបានជួបនាងម្តងនេះធ្វើអោយខ្ញុំចាប់ផ្តើមនឹកឃើញពេលវេលាមុនវិញហើយ អូនដឹងទេថាបងព្យាយាមបំភ្លេចអូនតែហេតុអ្វីបេះដូងខួក្បាលបងមិនអាចភ្លេចអូនបានចឹង
វតី :: អូនសំទោសណា
ដារ៉ុង :: បងមិនត្រូវការពាក្យសំទោសទេតែបងត្រូវការហេតុផលហេតុបានជាអូនទៅចោលបងដោយមិនលាគ្នាចឹង
វតី :: ចា៎......ពេលនិងវតីក៏និយាយរ៉ាវប្រាប់ដារ៉ុងអស់ហើយ នាងក៏យំខ្លាំងៗៗដែរ ព្រោះគិតទៅនាងកំសត់ណាស់។
ដារ៉ុង :: ហេតុអីអូនមិនដែលប្រាប់បងរឿងនិង
វតី :: បន្ទាប់ពីរគេរឹបអូសផ្ទះហើយខ្ញុំំនិងម៉ាក់ក៏ទៅនៅខេត្តបន្ទាប់ម៉ាក់ក៏ស្លាប់ចោលខ្ញុំទៀត
ដារ៉ុង :: ចុះធ្វើមិចបានអូនរៀនរហូតបានក្លាយជាពេទ្យ
វតី ;; អូនបានចូលនៅក្នុងមជ្ឃ
មណ្ឌលមួយ ហើយបានប៉ាធម៌នៅអូស្ត្រាលីគាត់អោយរៀនបន្ត គាត់ចង់ធានាអោយខ្ញុំទៅនៅឯប្រទេសគាត់តែដោយសារតែខ្ញុំភ្លេចបេះដូងមួយនៅទីនេះដូច្នេះអូនក៏មិនទៅ
ដារ៉ុង :: បងគិតថាប្រហែលអូនភ្លេច
បងហើយ
វតី ;; មិនអាចសូម្បីមួយនាទី
ដារ៉ុង :: ចុះហេតុអ្វីបានជាអូនមិនស្គាលបងពេលបានជួបបង
វតី :: មិនប្រាកដព្រោះផ្លាសប្តូអស់ហើយ គ្មានវែនតា ហើយមានក្បាលពោះកំប៉ោងមុខចាស់ ចុមលេងនិងចឹងផង
ដារ៉ុង :: ខិខិខិ.....អូនដូចគ្នាស្អាតណាស់
វតី :: កំបញ្ជោខ្ញុំមិនមែនក្មេងដូចពីមុនដែលចាំគេយកចិត្តទុកដាក់និងងច្រើននោះទេ
ដារ៉ុង :: បាទ...អ្នកគ្រូពេទ្យ បន្ទាប់ពីរដឹងអស់ហើយពីរអ្នកក៏មិនសង្ស័យអ្វីគ្នាទៀតទេ ពីរនាក់ក៏ជជែកគ្នាពីរនេះពីរនោះ រហូត។ពេលវេលាវាពិតជាលឿនខ្លាំងណាស់ មិនបានប៉ុន្មានភ្លើងស្នេហ៍ចាស់ក៏ចាប់ផ្តើមឆេះឡើងម្តងទៀតទាំងអ្នកគ្រូទាំងបងដារ៉ុង ទៅមើលខ្ញុំមិនដែលខាន តាំងពីរខ្ញុំឈឺរហូតដល់ខ្ញុំជា មិនដឹងថានណាជាគ្រូពេទ្យមកមើលខ្ញុំអោយប្រាកដទេ។
បូរិន :: អគុណអ្នកទាំងពីរដែលតែងតែយកចិត្តទុកដាក់មួយជួយព្យាបាលកូនខ្ញុំតហូតដល់ជា
វតី :: បងអរអបសារទផងណា
ដារ៉ុង :: កំអោយឈឺទៀតណា ពេលក្រោយបងគ្មានពេលមកមើលប្អូនទៀតទេ
រាជ :: ចឹងរវល់មើលនណាគេបង ខ្ញុំនិយាយនឹងញញឹមដាក់អ្នកគ្រូពេទ្យខ្ញុំ
ដារ៉ុង :: បងរវល់រឿងផ្ទាល់ខ្លួនបងនិង
រាជ :: បាទបងប្រុស ប្អូនដឹងហើយ ហើយឆាប់ផង ណាកំនៅយូពេកឆាប់បានកូនប្រើ
បូរិន :: កូននិយាយពីរអីនិង ដារ៉ុងគេ
រាជ :: បាទលោកប៉ាគឺបងដារ៉ុងកំពុងតែជិតមានដំណឹងល្អ
ខ្ញុំខំនិយាយអោនទៅប៉ាខ្ញុំឯអ្នកគ្រូពេទ្យនិងមិនហាននិយាយអីទេបានត្រឹមញញឹម
បូរិន :: ជាមួយនណាគេក្មួយពូមិនដែលដឹងចឹង
ដារ៉ុង :: បាទលោកពូគ្រាន់តែ
មានគម្រោង អ្នកជិតៗៗនិង
បូរិន :: ក្មួយវតីមែន
រាជ :: បាទលោកប៉ាចេះដឹងរឿងគេតិចហើយមិនដឹងមិចទេមាត់នៅមិនស្ងៀម
ដារ៉ុង :: បាទលោកពូ
បូរិន :: ហើយទាក់ទងគ្នាពីរណាមកពូមិនដែលដឹហចឹង
ដារ៉ុង :: យូហើយលោកពូ
បូរិន :: មិនអីទេបើក្មួយស្រលាញ់
គ្នាត្រូវចេះដ់ថែរក្សាគ្នាណា
វតី :: ចាសអគុណលោកពូ
ពេលនិងម្នាក់ក៏បែកគ្នាទៅ បងដារ៉ុងឥលូវគេកំពុងរៀបចំរឿងផ្ទាល់ខ្លួននិងអនាគតរបស់គាត់ឯងខ្ញុំមិនដឹងជាបេះទៅណាបាត់ហើយរកមិនឃើញសោះក្នុងបន្ទប់អង្គុយម្នាក់ឯងកំពុងតែគិតថានិងទៅរកបងសំណាងនៅឯណាបើខ្ញុំមិនដឹងគាត់ទៅណាផងនិង
តុក ........
រាជ :: លោកប៉ា
បូរិន :: កំពុងធ្វើអីនិងកូនសំងំក្នុងបន្ទប់ម្នាក់ឯង
រាជ :: អត់មានអីទេប៉ា
បូរិន :: នឹងសំណាងមែនទេ
រាជ :: មិចបានប៉ាដឹង
បូរិន :: រឿងអ្វីក៏ប៉ាដឹងដែរ
ប៉ាប្រាប់ហើយប៉ាមិនធ្វើកូនប៉ាមិនសប្បយចិត្តទេកូនត្រូវការប៉ាអោយទាំងអស់ គាតនិយាយហើយក៏មកអោបខ្ញុំហើយអង្អែលក្បាលខ្ញុំ
រាជ :: កូនសំទោសណាប៉ា
បូរិន :: គ្មាននណាហាមបេះដូង
ខ្លួនឯងបានទេណាកូនៗធ្វើអីដែលកូនចង់បានចុះ ប៉ាចំគាំទ្រកូនជានិច្ច
រាជ :: កូនអគុណប៉ាខ្លាំងណាស់
ពេលនឹងអ្វីប្រែលប្រួលអស់ហើយខ្ញុំពិតជាសប្បាយចិត្តខ្លាំងណាស់ តែខ្ញុំមិនដឹងថាលោកប៉ាគាត់យលព្រ់ដោយពេញចិត្តឬក៏ទេតែខ្ញុំកមិនអាចហាមខ្លួនឯងបានដែរ តែអ្វីដែលខ្ញុំមិនសប្បាយចិត្តនោះគឺខ្ញុំមិនដឹងថាត្រូវទៅរកបងសំណាងនៅឯណាសោះ បាត់ដំណឹងគាត់សូន្យឈឹងម៉ង
ខ្ញុំនៅតែចាំផ្លូវគាត់នៅតែគិតពីរគាត់ ទោះរកគាត់មិនឃើញតែបេះដូងខ្ញុំនៅតែចាំគាត់ជានិច្ច។ពេលវេលាមិនចាំខ្ញុំនោះទេច្រើនថ្ងៃខ្ញុំច្រើនខែ ខ្ញុំនៅតែចាំមើលផ្លូវបងសំណាងតែមិនលឺសូម្បីដំណឹងគាត់។ខ្ញុំយំម្នាកឯងគ្មានណាដឹងសោះបងដារ៉ុងគាត់រកឃើញគូគាត់ហើយនៅឡើយតែខ្ញុំ ឥលូវហត់នឹងរកគាត់ណាស់ ខ្ជិលគាត់ច្រើនខ្ញុំមិនចង់នៅផ្ទះម្នាក់ឯងទេ ព្រោះប៉ាគាត់ទៅធ្វើការ ចឹងខ្ញុំមានតែទៅលេងយាយតាមួយរយះសិនហើយ តែជួបកាលអីបងដារ៉ុងនិងវតីគាត់ក៏ទៅលេងកំពុងសោមដែលខ្ញុំបានសំលោកយាយទៅលេងដែលព្រោះកំអោយស្ត្រេសពេក ពេលអង្គុយក្នុងឡានកាន់តែអោយខ្ញុំនឹកបងសំណាងលើសដើមព្រោះវា
aloneណាស់គេនិយាយលេងសប្បាយឯខ្ញុំហេតុអីបានជាsadម្លេស
ដារ៉ុង :: មិនមាត់អីចឹងរាជ
វតី :: មែនហើយ
រាជ :: មិនហានមាត់ទេខ្លាចរំខានគូស្នេហ៍ថ្មោថ្មី
ដារ៉ុង :: មិនមែននឹកសំណាងឯណហេ??
រាជ ::: នឹកណាស់
ខ្ញុំក៏យំមើលតែកូនក្មេងនិងឡាននិងទៅខ្ជិលគិតហើយ នណាទ្រាំបានបញ្ចេញចោលប៉ាដោយ
ដារ៉ុង :: នោះទបាត់
ទាំងពីអ្នកក្នុងឡានមិនដឹងលួងខ្ញុំមិចបើខ្ញុំមើលតែក្មេងឃ្លានបៅហើយខ្ញុំ
ដារ៉ុង :: ឆ្អែតនៅ??
រាជ :: ឆ្អែតអីខ្ញុំពុងឃ្លាន មិនលឺពោះកូទេដឹង
ដារ៉ុង :: ស្មានតែយំឆ្អែតបាត់?
រាជ :: សប្បាយចិត្តណាស់ន៎ឃើញប្អូនsadចឹងនោះ
វតី :: តោះឈប់ញ្ញាំអីសិនទៅ
ពេលនឹងយើងក៏ឈប់ញ្ញាំអីសិនហើយនិងឈាងរកផ្ទះសំណាក់ហើយព្រោះមិនចង់ផ្ទះវិញទេនៅលេងពេលយប់សិន
អាហារល្ងាចមួយពេលយ៉ាងaloneទោះបីមានគ្នាបីក៏ដោយខ្ញុំអារម្មaloneខ្លាំងណាស់
នៅពេលរាត្រី ខ្យល់បក់រំភើយ ត្រជាក់កាយា ដើរលេងម្នាក់ឯង
ទ្រូងសែនឯការ តើម្ចាស់ជីវ៉ា
នៅឯណាទៅ ដឹងទេអូននឹក
ទ្រូងអូនស្ទើស្ពឹក ឈាមកកហើយថ្លៃ
បើបងនៅក្បែរ មកថែហឬទ័យ
តែនេះប្រុសថ្លៃ នៅឯណាទៅ
ហាសហាសហសរសេរលេងមួយមើលយ៉ាងមិចវិញ
ខ្ញុំអង្គុយម្នាក់ឯង នៅមាត់ឆ្នេរស្តាប់សម្លេងទឹករលកបោកបកតាមកម្លាំងខ្យល់ ចិត្តកំពុងនឹកស្រមៃម្ចាស់ចិន្តាមិនដឹងជានៅឯណាសោះ ពេលនឹកសុខទុកយ៉ាងមិចទៅ ពន្លឺបានរះបំន្លឺរាត្រីខ្ញុំអង្គុយដូចមនុស្សគ្មានវិញ្ញាណ ខ្យលត្រជាក់រំភើយៗៗពេលនឹកខ្ញុំនឹកឃើញពេលមកលេងនៅទីនេះលើទីមួយ ជាបងសំណាងខ្ញុំន់បានស្រមៃឃើញទិន្និភាពយើងប្រលែងគ្នាធ្វើអោយខ្ញុំនឹកអស់សំណើច
ខិខិខិខិ បន្ទាប់ពីរសើចក៍ប្រែក្លាយជាសម្លេងយំ ទៀតហើយ
សំណាង :: ឥលូវខ្យលក្រជាក់ខ្លាងណាស់មកអង្គុយចឹងប្រយត្នឈឺ មិនចេះគិតគូពីសុខភាពខ្លួនចឹង គ្រាន់តែលឺសម្លេងភ្លាមចិត្តខ្ញុំវាគិតអីមិនចេញទេខ្ញុំកំពុងយលសប្តិទេដឹង ខ្ញុំបានក្រោកឈរនិងឃើញបុរសម្នាក់ដែលមុខដូចបងសំណាខ្លាំងណាស់គាត់មកឈរពីរក្រោយខ្ញុំពេលណាមិនដឹង ពេលនឹងខ្ញុំមិននិយាយអីទេតែទឹកភ្នែកខ្ញុំវាហូរមកបាតហើយ
សំណាង :: យំទៀតហើយក្មេងតូចរបស់បង
តែខ្ញុំមិនតប់និងគាត់សោះខ្ញុំបានស្ទុះទៅអោបគាតយ៉ាងណែន
សំណាង :: អោបបងណែនម្លេសខ្លាចបងទៅចោលអូនទៀតមែន
រាជ :: បងទៅណាបងដឹងអត់ថាអូនជិតកើតឆ្កួតហើយណា
សំណាង :: មើលងើបមុខមកមើលយំបាត់ស្អាតឥលូវហើយ
ខ្ញុំងើមមុខមកដោយទឹកភ្នែក
សំណាង :: ហើយពូកែយំម្លេស ច្រើនជាងទឹកសមុទ្រទៀតទឹកភ្នែកនឹង
ខ្ញុំក៏ទៅអោបគាត់ម្តងទៀត ដោយមិនមាត់អ្វីឡើយ
សំណាង :: បងសំទោសណា
រាជ :: មិនលើកលែងអោយទេខ្ញុំនិយាយមិនចង់ចេញ
សំណាង :: បងដឹងថាអូនពិបាកច្រើនណាស់ បងសន្យាណាបងមិនទៅណាចោលអូនទៀតទេ
រាជ :: តែបងបានទៅចោលអូនហើយ
សំណាង :: បងសំទោស ដែលគ្របពេលមានបញ្ហាបងតែងតែបង្កើតបញ្ហាអោយអូន មកពីរបងប្រើការស្រលាញ់បងខុស
រាជ :: ចាប់ពីរនេះទៅឈប់ធ្វើបែបនិងដាក់អូនណាអូនមិនអាចគ្មានបងបានទេ
សំណាង :: បងឈបទៅណាចោលប្រពន្ធសម្លាញ់បងហើយ
ពេលនឹងក៏ចាប់ខ្ញុំទៅបឺតមាត់ជាមួយនិងខ្យលបករំភើយ ហើយលាយឡំនិងទឹកភ្នែកដែលហូមកក្តៅអុនៗៗដោយក្តីរំភើប យើងអង្គុយនៅមាត់ឆ្នេដោយខ្ញុំផ្អែកនិងបងសំណាង
សំណាង :: បងសំទោសកន្លងមកបងតែងតែយលអារម្មតែខ្លួនឯង មិនដែលចាំស្ដាប់ហេតុផលអូន បងដឹងថាកន្លងមកបងធ្វើខុសដាក់អូនច្រើនណាស់
រាជ :: បាទ..យើងឈប់គិតវាទៀតទៅតែសំខាននៅថ្ងៃអនាគតយើងធ្វើត្រូវធ្វើបែបណា យើងផ្តើមរស់នៅជាមួយគ្នាបែបណា អ្វីដែលកន្លងហួសអោយវាហួសទៅចុះ
ពេលនិងយើងក៏នៅសារសងគ្នា ពេលបេះដូងយើងកំពុងតែបំពេញអោយគ្នាដែលកន្លងមកវាកំពុងតែខ្វះខាតខ្លាំងណាស់ យើងក៏ចាប់ផ្តើមបន្ត រស់នៅជាមួយគ្នា ឯខ្ញុំវិញត្រវបន្តរៀនវិទ្យាល័យដើម្បីបញ្ចប់ថ្នាក់ ។កំណត់ស្នេហ៍ទុកថាចប់ត្រឹងចុះ អ្នកគិតដូចអ្នកសរសេរទេចុងបញ្ចប់គ្មានន័យសូម្បីបន្តិច តែអ្នកសរសេរដល់ថ្ងៃម៉ែឪអារវល់ហើយកំណត់ស្នេហ៍
(ភាគ13=បញ្ចប់)
និពន្ធដោយ Ann Vy
#Khmer_Novel_69

បូរិន :: មិនទាន់កេងទេ ខ្ញុំគិតតែនឹកគិតដល់ម្តាយខ្ញុំមិនដឹងថាប៉ាគាត់ចូលមកពីរពេលណាទេ។នឹកម៉ាក់មែនកូន ??គាត់សួរមកខ្ញុំទាំងញញឹមតិចៗមកខ្ញុំ
រាជ :: បាទប៉ា
បូរិន :: ម្តាយកូនទៅបានសុខហើយ
គាត់ក៏មកអង្អែលក្បាលខ្ញុំ
រាជ :: ខ្ញុំចង់រស់នៅជួបជំគ្នាមានម៉ាក់មានប៉ា
ខ្ញុំមានប៉ាហើយបើសិនពេលនិងមានម៉ាក់ទៀតគ្រួសារយើងពិតជាមានសុភមង្គលណាស់
បូរិន :: ប៉ាសំទោសកូនណា ឥលូវនេះគាត់បានទាញដៃខ្ញុំទៅថើបនិងនិយាយសំទោសខ្ញុំទៀតហើយ
រាជ :: បាទកំសំទោសកូនទៀតអី ទុកថាជាព្រេងវាសនាគ្រួសារយើងទៅចុះ
បូរិន :: តែឥលូវនេះប៉ាសប្បាយចិត្តណាស់បានកូនព្រមទទួលស្គាល់ប៉ាប៉ុណ្ណឹងប៉ាស្លាប់បិទភ្នែកជិតហើយ
រាជ :: បាទតែប៉ាកំនិយាយរឿង
ស្លាប់រស់អីកូនទទួលស្គាល់ កូនរកប៉ាឃើញហើយ ប៉ាកំទៅណាចោលកូនណា
បូរិន :: បាទប៉ាមិនទៅណាចោល
កូនទេ ប៉ានិងនៅជាមួយកូន នៅផ្តល់អ្វីដែលប៉ាមិនទាន់បានផ្តល់អោយកូនសិន ។ក៏ញញឹមមកខ្ញុំហើយអង្អែលក្បាល់ខ្ញុំ។
យប់ជ្រៅហើយកូនកេងទៅស្អែកយើងទៅផ្ទះយើងណា ។
រាជ :: ទៅផ្ទះយើង ??ខ្ញុំឆ្ងល់ណាស់
បូរិន :: បាទកំឆ្ងល់អីណា
ស្អែកយើងទៅផ្ទះយើង ប៉ាបាននិយាយនិងគ្រួពេទ្យហើយ ហើយប៉ាបានជួលគ្រូពេទ្យអោយទៅព្យាបាលកូននិងព្យាបាលកូននៅផ្ទះហើយ
រាជ :: បាទប៉ា ថាទៅខ្ញុំរភើបគួសមដែលព្រោះនៅពេទ្យយូហើយធុញណាស់
បូរិន :: ចឹងកូនកេងទៅណា
រាជ :: បាទប៉ា តែប៉ាកេងដែលទៅ
បូរិន :: កូនកេងមុនទៅណា
ពេលនិងខ្ញុំក៏កេងលក់ដោយមានប៉ាខ្ញុំនៅកាន់ដៃនិងមើលខ្ញុំ
ជីវ័ន្ត :: ម៉ែ….😊😊😊😊👧👧👧👧
ខ្ញុំក៏រត់ទៅអោបម្តាយខ្ញុំទាំងរំភើប
កូននឹកម៉ែខ្លាំងណាស់
ណារី :: ម៉ែនឹកកូនដូចគ្នា ហើយគាត់ញញឹមមកខ្ញុំយ៉ាងស្រស់ស្អាត នៅក្នុងសម្លៀកបំពាក់
ពណ៌សនិងមានពន្លឺនិងខ្លួនគាត់
ជីវ័ន្ត :: ឥលូវកូនបានជួបប៉ាហើយ
តោះម៉ាក់ទៅនៅជាមួយកូនវិញណា
ណារី :: កូននៅជាមួយប៉ាកូនចុះ
ម៉ែទៅវិញហើយ ម៉ែមិនអាចនៅជាមួយកូនបានទេ
ហើយគាត់ក៏បានដកខ្លួនពីរខ្ញុំទៅបន្តិចម្តងៗ
ជីវ័ន្ត :: អត់ទេម៉ាក់ម៉ាក់ទៅនៅជាមួយកូនណាម៉ាក់ តែគាត់ចេះតែថយទៅៗចេញពីរខ្ញុំរហូតដល់បាត់គាត់តែ ឯខ្ញុំវិញ
ម៉ាកៗៗៗៗៗៗៗៗៗៗៗៗៗៗៗៗ
បូរិន :: ជីវ័ន្ត ៗៗៗៗៗកូន
ជីវ័ន្ត :: ម៉ាកៗៗ
ឃើញតែលោកប៉ាដែលព្យាយាមដាស់ខ្ញុំអោយរួចផុតពីរយលសព្វ
ប៉ា ៗៗ ឯណាម៉ាក់ទៅគាត់ទៅណាហើយ?ខ្ញុំបានសួប៉ារបស់ខ្ញុំ
បូរិន :: ម៉ាក់កូនមិននៅទេ
ជីវ័ន្ត :: តែកូនបានឃើញម៉ាក់ណាប៉ាឥលូវគាត់ទៅណា ខ្ញុំបាននិយាយទាំងអង្រួនដៃប៉ារបស់ខ្ញុំ
បូរិន :: កូនយលសប្តិទេណាកូន
ម៉ាក់កូនមិននៅទៀតទេគាត់ទៅហើយ
រាជ :: កូនឃើញម៉ាក់ច្បាស់ណាស់ប៉ា
គឺគាត់មករកកូនណាប៉ា
ប៉ាគាត់ក៏ងើបមកអោបខ្ញុំនិងលើកខ្ញុំអង្គុយហើយក៏អោបខ្ញុំនៅនិងទ្រូងគាត់
បូរិន :: ម៉ាក់កូនទៅហើយឥលូវ
កូននៅជាមួយប៉ាណា ខ្ញុំក៏បានយំអោបគាត់ កូននឹកម៉ែណាស់ប៉ា
បូរិន :: បាទកូន
គាត់ក៏នៅលួងខ្ញុំរហូតដល់ខ្ញុំកេងលក់ម្តងទៀតតែពេលនេះខ្ញុំមិនបានយលសប្តិអីទេ ពេលវេលាតែមួយប់មួយភ្លែត
ឥលូវខ្ញុំបានទៅផ្ទះវិញហើយ នៅផ្ទះខ្ញុំមានគ្រូពេទ្យប្រចាំកាយផ្ទាល់ខ្លួន ខ្ញុំមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃត្រូវហាត់ដើរជាមួយនិងឧបករណ៍ជំនួយ និងជាមួយនិងឈើច្រត់ បន្ទាប់មកក៏នៅលើរទេះហើយនៅផ្ទះក៏ធុញដែរ ព្រោះគ្មានអ្នកនៅលេងជាមួយមានតែបងដារ៉ុងនិងពេទ្យប្រចាំខ្លួនធុញណាស់ ហើយផ្ទះនិងពេលអត់ពីរបងសំណាងទៅក៏ស្ងាត់ណាស់ និយាយចឹងនឹកបងសំណាងទៀតហើយតែខ្ញុំមិនដែលសួរឿងបងសំណាងថាគាត់ទៅណាទេ និយាយរួមទៅខ្ញុំមិនដែលនិយាយប៉ះគាត់តែម្តងឯអ្នកផ្ទះក៏មិននិយាយអំពីរគាត់ប្រាប់ខ្ញុំដែរ ។
😢សំណាង😢 :: ជីវ័ន្តបងពិតជានឹកអូនខ្លាំងណាស់ បងចង់រត់ទៅអោបអូន តែពេលនេះមើលទៅអូនមានក្តីសុខណាស់ បងមិនចង់អោយអូនឃើញមុខបងទេ ព្រោះបងមិនចង់ឃើញទឹកភ្នែកអូនហូរទៀត បងសំទោសគ្រប់ពេលដែលអូនកើតអី បងមិនដែលបាននៅមើលថែអូន ទាំងដែលបងជាអ្នកបង្កររឿងនិងm អូនដឹងទេថាពេលនេះឥលូវនេះបងចង់មើលថែអូន បងចង់នៅក្បែរអូន
តើអូនមាននឹកបងដូចបងនឹកអូនទេ??ឥលូវនេះទឹកភ្នែក😭សំណាងកំពុងតែហូរនៅក្រៅរបងផ្ទះដែលកំពុងតែលួចមើលជីវ័ន្តនិងដារ៉ុងកំពុងអង្គុយនិងគ្នាលេងយ៉ាងសប្បាយរីករាយ។
ជីវ័ន្ត :: បងសំណាង
ខ្ញុំមិនដឹងថានណាទេតែមួយភ្លែតដែលខ្ញុំឃើញគឺដូចបងសំណាងច្បាស់ខ្លាំងណាស់តើពិតជាគាត់មែនទេ បងដឹងទេពេលនឹងអូននឹកបងណាស់🙁🙁😔🙁
ដារ៉ុង :: កើតអីអូន
រាជ :: ខ្ញុំដូចឃើញបងសំណាងគាត់កំពុងឈរមើលខ្ញុំមិញ
ដារ៉ុង ::ឯណាបងមិនឃើញមានផង
រាជ :: តែខ្ញុំដូចជាឃើញច្បាស់
ណាស់បង តែប្រហែលខ្ញុំស្រវាំងភ្នែកទេដឹង
ដារ៉ុង :: ចឹងចាំបងចេញទៅ
មើលអោយ អូននៅចាំនិងហើយណា ពេលនឹងបងដារ៉ុងគាត់ក៏ដើរចេញទៅក្រៅផ្ទះ និងរកមើលតែខ្ញុំមិនតាមដានគាត់គ្រប់ចំហានទេដោយសារគាត់ចេញទៅក្រៅបាត់ហយ
ដារ៉ុង :: ឯងគេចពីជីវ័ន្តបានតែឯងមិនអាចគេចពីរស្នេហាបានទេ
បងដារ៉ុងគឺគាត់ក៏ដឹងដែលថាបងសំណាងគាត់ខំដើរតាមបងសំណាងគួសមដែរ
សំណាង :: មិចឯងដឹងថាយើង
ដារ៉ុង :: យើងស្គាល់ឯង30ឆ្នាំ
ជាងហើយណាមិនមែនទើបតែស្គាល់ពីម្សិលទេ
សំណាង :: ឯជួយមើលថែជីវ័ន្តផងណា
ដារ៉ុង :: ទោះឯងមិនប្រាប់ក៏យើងមើល
ថែគេដែរ តែយើងមើលថែក្នុងនាមជាបងប្រុស
សំណាង :: ជាបងប្រុសតែឯងស្រលាញ់គេ
ដារ៉ុង :: ហឺសៗៗៗឯងឆ្កួតហើយចឹងហើយហេតុអីបានជាឯងក្លាយទៅជាចឹង ខ្ញុំស្រលាញ់គេតែឯងគិតថារាជស្រលាញយើងវិញទេ
សំណាង :: ខ្ញុំមិនអាចផ្តល់ក្តីសុខអោយគេបានទេ
ខ្ញុំផ្ញើគេនិងឯងផងណា
ដារ៉ុង :: យើងមិនចម្លែងក៏យើងមិនឆ្ងល់ដែរ ហេតុអីបានជាជីវ័ន្តស្រលាញ់ឯង រាល់ពេលខ្ញុំឃើញគេយំពេលខ្លះគេច្រឡំហៅឈ្មោះខ្ញុំជាឯងក៏មានដែរ
សំណាង :: យូទៅគេភ្លេចខ្ញុំហើយ
ដារ៉ុង :: ឯងស្រលាញ់រាជទេ??
សំណាង :: ស្រលាញ់ណាស់😍😍😙😍
ដារ៉ុង :: ឯងចង់ឃើញគេមានក្តីសុខទេ
សំណាង :: ដោយសារចង់នឹងហើយបានជាខ្ញុំមិនអោយគេជួបមុខខ្ញុំនិង
ដារ៉ុង :: ឯងធ្វើបែបនិងឯងគិតថា
គេសប្បាយចិត្តមែនទេ ??គ្មានអ្វីដែលសប្បាយចិត្តជាង បាននៅជិតបេះដូងខ្លួនឯង ឡើយ
ជាពិសេសជីវ័ន្តពេលនឹងឯងដឹងទេគេកំពុងតែត្រូវការកម្លាំងចិត្ត គាត់និយាយខ្លាំងៗៗទៅសំណាងឯបងសំណាងមិននិយាយអ្វីតបសោះបានត្រឹមតែអោនមុខចេញ
ដារ៉ុង :: ឯងគិតអោយច្បាស់ណាមុននុងសម្រេចធ្វើបែបនឹង យើងមកនិយាយជាមួយឯងមិនមែនយើងគិតឯងជាមិត្តទៀតទេតែយើងគិតដល់ប្អូនរបស់យើង
បងដារ៉ុងក៏ដើរចេញទៅសម្តៅមកក្នុងផ្ទះរបស់ជីវ័ន្តវិញ
រាជ :: បងទៅយូម្លេស
ដារ៉ុង ::អូ….បងថារកអីញ្ញាំតែដើរទៅអត់មានអីលក់នៅជិតនិងសោះ
រាជ :: បាទ ឯខ្ញុំមិនបានចាប់អារម្មរើឿងបងសំណាងទៀតទេ
ដារ៉ុង :: ប្រហែលអូនព្រឹលភ្នែកហើយ
រាជ :: បាទបង មិនអីទេរំខានបងហើយ
ដារ៉ុង :: មិនអីទ
អ្នកគ្រូ :: ដល់ពេលប្អូនញ្ញាំថ្នាំហើយ
រាជ ;; បាទអ្នកគ្រូពេទ្យ
ពេលនឹងបងដារ៉ុងក៏រុញខ្ញុំ ទៅជាមួយនិងអ្នកគ្រូពេទ្យក្រម៉ុមនឹងទៅក្នុងផ្ទះទៅ
អ្នកគ្រូពេទ្យ :: ប្អូនបានធូស្បើយខ្លាំងហើយបើប្អូនព្យាយាមបន្តទៀតមិនយូទេប្អូននឹងជាហើយ
ដារ៉ុង :: ចុះខ្ញុំពេលណាជាអ្នកគ្រូពេទ្យ?
ដូចមិនស្រួលសោះពីរអ្នកនិងមកលេបខាយគ្នាមិខ្មាសក្មេងចឹងបងដារ៉ុងខូចណាស់🤣😃
អ្នកគ្រូពេទ្យ ::លោកកើតអីរាលថ្ងៃខ្ញុំមិនដែលឃើញលោកកើតអីផង
រាជ :: បងដារ៉ូងប្រហែលជំងឺខ្វះអ្នកថែទេដឹង😋🤣😄
ដារ៉ុង :: ប្រហែលទេដឹង😃😘😉
អ្នកគ្រូពេទ្យ :: ចឹងលោករកជួលគ្រូពេទ្យ មកមើលថែលោកទៅចឹង
ដារ៉ុង :: ចុះអ្នកគ្រូ??
អ្នកគ្រូពេទ្យ :: ខ្ញុំរវល់មើលប្អូនជីវ័ន្តហើយ
ដារ៉ុង :: ចាំពេលរាជជាខ្ញុំយកអ្នកគ្រូមកមើលថែខ្ញុំបន្តចឹងនោះ👀👀ចុមពីអ្នកនេះអត់ស្រួលទេវើុយរយះពេលប៉ុន្មានសប្តាហ៍សោះបងដារ៉ុងចង់លង់ស្នេហ៍អ្នកគ្រូក្រមំុ
រាជ :: ខ្ញុំត្រូវតែឆាប់ជាបន្តិចហើយចឹងនៅយូមិនបានទេ ខំៗៗស្អិតងើបពីរកង់មិនរួចទេ និយាយមិនខ្មាសក្មេងសោះ
ដារ៉ុង :: ក្មេងវាទៅដឹងស្អី😐😆ចុមមើលគេមកថាឯងមិនដឹងស្អីទៀត
អ្នកគ្រូពេទ្យ :: តែក្មេងរាជណាសប្រហែលដឹងកន្លោះកន្លៀតអស់ហើយ🤣😄😅មើលអ្នកគ្រូគាត់និយាយដូចដឹងណាស់ចឹង
រាជ :: ខ្ញុំមិនចេះទេអ្នកគ្រូតែកំពុងសិក្សាពីអ្នកគ្រូនិងបងដារ៉ុង😛😜😛😜😛
អ្នកគ្រូ :: សិក្សាអីគេ😊😊😊😊ធ្វើឆ្ងល់ទៀតអ្នកគ្រូពេទ្យ
ដារ៉ុង :: ក្មេងក្បាលខូចកំចេះដឹងរឿងចាស់ៗ
ហើយមកថាឯងចេះដឹងវិញលោកបងដារ៉ុងនេះ😎😀🤔
រាជ :: មិនចង់ដឹងទេតែមិនដឹងនណាមកលេបខាយអ្នកគ្រូពេទ្យផ្ទាល់ខ្លួនគេធ្វើអី😛😜😛😜😜😃😂
ដារ៉ុង :: សម្រេតថានៅខាងណាអោយប្រាកដហាស
អ្នកគ្រូពេទ្យ :: បានហើយឈប់ប្រកែកនិងកូនក្មេងទៅ 🤣😃អីសូម្បីតែអ្នកគ្រូពេទ្យថាគេក្មេងទៀត
ដារ៉ុង :: បាទ😘
រាជ :: ភ្នែកញ្ញាក់អោយស្រួល
ដារ៉ុង :: សូម្បិតែភ្នែកញ្ញាក់ក៏លើកលែងដែរ
រាជ :: និយាយអោយលឺមកចែកគ្រូស្ដាប់ផង
អ្នកគ្រូ :: ខិខិខិខិខិ
ដារ៉ុង :: សើចចំអកខ្ញុំផងអ្នកគ្រូពេទ្យ
អ្នកគ្រូ :: មានឯណា តែចង់សើចក្មេងៗពេលក្មេងប្រកែកគ្នា
ដារ៉ុង :: តែខ្ញុំមិនមែនក្មេងទេណា
រាជ :: មកប្រកែកទៀត
ដារ៉ុង :: កំនិយាយ គាត់បម្រុងស្ទុះមកបិទមាត់ខ្ញុំ
វ៉ានណេត :: នាំគ្នានិយាយអីនឹងដូចសប្បាយណាស់សំនិយាយផងបាន??មិនដឹងចេញមកពីណារលោកផ្តាច់ចង្វាក់គេអស់កំពុងសប្បាយផង
រាជ :: នាងមកធ្វើអី ទីនេះគ្មានបងសំណាងទេ
វ៉ានណេត :: មកលេងនិងឯងនិងណា ថាឈឺមិនទានជាយ៉ាងមិចហើយ
រាជ :: ខ្ញុំមិនងាយស្លាប់ទេ
ដារ៉ុង :: នាងមកធ្វើអី??
វ៉ាន់ណេត :: មកសួសុខទុកមនុស្សស្គាលគ្នានិងណា
រាជ :: តែខ្ញុំមិនពឹងអោយនាងមកទេ
វ៉ានណេត :: ខ្ញុំក៏មិនចង់មកដែរ
រាជ :: ចឹងសម្រេចថានាងមកធ្វើអី??
វ៉ាន់ណេត :: ខ្ញុំមានរឿងនិយាយជាមួយឯង
រាជ :: តែខ្ញុំគ្មានទេ
វ៉ាន់ណេត :: យើងមិនរំខាន់ឯងយូទេយ៉ាងយូ10ម៉ោងប៉ុណ្ណឹង(និយាលេងណា)
រាជ :: បាន
ដារ៉ុង :: តែ….
វ៉ានណេត :: ទុកចិត្តចុះខ្ញុំមិនធ្វើបាបមនុស្សគ្មានកម្លាំងតបទេព្រោះវាមិនសប្បាយ នាងក៏បានទាញរទេះនិងរុញខ្ញុំចេញមកអង្គុយកន្លែងដែលងាយស្រួលក្នុងការនិយាយគ្នា
រាជ :: អ្នកនាងមកនេះចង់និយាយអីអោយប្រាកដជាមួយខ្ញុំ
វ៉ាន់ណេត :: ខ្ញុំគ្មានអីនិយាយទេតែខ្ញុំឆ្ងល់និងណា ឯងមានអីល្អទៅ ទើបយកបានបេះដូងបងសំណាង ទាំងដែលខ្ញុំជាសង្សាគាត់រាប់ឆ្នាំ ហើយឯងក៏ជាមនុស្សទៀត
រាជ :: នាងចង់និយាយពីអី?
វ៉ាន់ណេត :: រឿងនិងមិនពិបាកយលទេ តែបើបងសំណាងសម្រេចចិត្តគាត់ជ្រើសរើសយកឯង យើងក៏មិនអាចហាមគាត់បានដែរ
រាជ :: អ្នកនាងនិយាយអីអោយប្រាកដទៅបងសំណាង ជ្រើសរើសខ្ញុំ??ខ្ញុំកាន់តែមិនយល់បើគាត់ជ្រើសរើសខ្ញុំចុះហេតុអ្វីគាត់ទៅនិយាយលាខ្ញុំចឹង
វ៉ាន់ណេត :: ខ្ញុំមិនដឹងទេ គាត់ប្រាប់ខ្ញុំហើយគាត់មិនអាចបន្តជាមួយខ្ញុំបានទេ ហើយគាត់ប្រាប់ថាគាត់មិនអាចផ្តល់ក្តីសុខអោយខ្ញុំបានឡើយ ព្រោះអ្វីៗនិយាយទៅបេះដូងគាត់បានប្រគល់អោយឯងអស់ហើយ
ខ្ញុំមិននិយាយអីទៅគាត់វិញទេព្រោះខ្ញុំគិតថាកន្លងមកបងសំណាងមិនអាចធ្វើបែបនិងបានឡើយតែពេលនិងទើបខ្ញុំយល់ថាបងសំណាង គាត់ជ្រើសរើសខ្ញុំហើយ តែខ្ញុំមិនយលថាហេតុអ្វី បានជាគាត់ប្រឹងព្យាយាមគេចពីរខ្ញុំចឹង ពេលនិងខ្ញុំចាប់ផ្តើមបារម្មពីរបងសំណាងវិញហើយតើពេលនឹងគាត់យ៉ាងមិចទៅ
វ៉ានណេត :: ខ្ញុំមកគឺនិយាយរឿងនិងតែបន្ត ទៀតខ្ញុំគ្មានសឹទ្ធប៉ះពាល់និងជីវិត្តគាត់ទៀតទេតែអាស្រ័យលើឯង
ពេលនិងនាងក៏ដើរចេញទៅពីរខ្ញុំមួយម៉ាតឡើយ យីនាងនេះយកឯងមកហើយមិនជូនឯងទៅក្រៅវិញសោះចង្រៃយក

វ៉ានណេតគិតៗៗទៅនាងក៏ជាមនុស្សដែលគួអោយអាណិតដែរ។មិនសមនាងជួបស្នេហាបែបនិងសោះ យើងគិតទៅមើលមនុស្សស្រលាញ់គ្នារាប់ឆ្នាំ តែត្រូវមកបែកគ្នាដោយសារតែក្មេងប្រុសម្នាក់ដែលស្គាល់គ្នាមិនបានមួយឆ្នាំផង តែមិនអីទេអ្វីដែលវាកើតឡើងហើយអោយវាកើតឡើងទៅចុះ តែសំខានពេលនឹងចិត្តខ្ញុំច្របូកច្របល់ខ្វលខ្វាយណាស់ មិនដឹងថា បងសំណាងគាត់ចង់ធ្វើអោយប្រាកដទេ តើពេលនឹងគាត់នៅឯណាទៅហេតុអ្វីបានគាតធ្វើដាក់មនុស្សដែលស្រលាញ់គាត់បែបនេះ អោយដាក់ចិត្តស្រលាញ់ហើយពេលចេញទៅមិនជ្រើសរើសយកនណាចឹង ខ្ញុំមិនដឹងថាគាត់ចង់អ្វីបន្តទេតែបើគាត់ជ្រើសខ្ញុំហើយ មិចគាត់ទៅចោលខ្ញុំ
។កន្លងមកខ្ញុំចង់បានពីរគាត់គឺអោយគាត់ចេះសម្រេចចិត្តនិងច្បាស់លាស់ចំពោះនណាម្នាក់តើ ឥលូវនេះគាត់សម្រេចហើយហេតុអ្វីគាត់ទៅចឹងឬមួយចង់នៅម្នាក់ឯងមិនខ្វល់ពីនណា ឬចង់អោយខ្ញុំរងចាំគាត់ដល់ស្លាប់ មិនបានទេខ្ញុំត្រូវតែឆាប់ជាហើយ ខ្ញុំត្រូវតែទៅរកគាត់ខ្ញុំមិនព្រមអោយគាត់គេចមុខពីរខ្ញុំទេ ខ្ញុំជួបគាត់មិនមែនខ្ញុំត្រូវការអ្វីដែលខ្ញុំដែលខ្ញុំចង់បានពីរគាត់ទេតែខ្ញុំចង់សួគាត់អោយច្បាស់។
ដារ៉ុង :: កំពុងគិតអីនិងអូន ហើយវ៉ាន់ណេតគេទៅវិញហើយ
រាជ :: ទៅយូហើយ
ដារ៉ុង :: ហាគមិចកទុកអូនចោលម្នាក់ឯងចឹង តោះចូលក្នុង ពេលនិងបងដារ៉ុងគាត់ក៏បានទាញនិងនិយាយសួនាំពីរខ្ញុំបណ្តើរ
វ៉ាន់ណេតគេនិយាយអីខ្លះមិញនិង ??
រាជ :: អត់មាននិយាយអី
ដារ៉ុង :: កំកុហកអីបដឹងវ៉ាន់ណេតនាងមិនងាយមកនិយាយជាមួយរាជទទេៗចឹងទេ
រាជ :: បាទ…រឿងបងសំណាង
ដារ៉ុង :: សំណាងគេមិច គាត់បានមកសួបញ្ជាក់ខ្ញុំ
រាជ :: អត់មានអីទេបង
ដារ៉ុង :: បាទៗៗបើមិនចង់និយាយក៏ហីចុះណា
អ្នកគ្រូពេទ្យទៅផ្ទះហើយ ???
អ្នកគ្រូ :: ចា៎….ល្ងាចខ្លាំងហើយ ណាមួយលោកប្រុសមកហើយ
រាជ :: តែអ្នកគ្រូថ្ងៃនេះមិនឃើញជិៈម៉ូតូមកផង
អ្នកគ្រូ :: ជិៈម៉ូតូ ឌុប
រាជ :: កំអីបងចាំបងដារ៉ុងជូនទៅព្រោះបងដារ៉ុងគាត់ទៅផ្ទះគាត់ល្មម
ចាំមើលពីរអ្នកនិងយ៉ាងមិចវិញ ឥលូវចាប់គូអោយគេហើយមិនដឹងមិចទេ
ដារ៉ុង :: តែ…….
រាជ :: ចុះបងប្រាប់ខ្ញុំមិញថាបងទៅផ្ទះឥលូវនិង ខ្ញុំំខំនិយាយនិងធ្វើកាយវិការកប់ម៉ងដាក់បងដារ៉ុង
ដារ៉ុង :: បាទៗៗចឹងចាំមួយភ្លេចណាស់ខ្ញុំជូនរាជទៅសិនពេលនិងគាត់ក៏រុញខ្ញុំចូលផ្ទះនិងលាប៉ាខ្ញុំហើយ គាត់នាំគ្នាចេញទៅ
ដារ៉ុង :: រយះពេលជាង15ឆ្នាំហើយយើងបែកគ្នាតើអូនសុខសប្បាយទេ
(ចុមពីអ្នកនិងស្គាល់គ្នាពីរពេលណាមក)
វតី :: លោកជានណាមិចក៏ស្គាល់ខ្ញុំ
ដារ៉ុង :: ប្រហែលអូនភ្លេចហើយ ព្រោះអូនមិនចង់ចាំវា
វតី :: តែខ្ញុំអត់ស្គាល់លោកពិតមែន
ដារ៉ុង :: កាលពីរ15ខ្ញុំមុនខ្ញុំបានស្គាល់នារីម្នាក់ឈ្មោះវតីកាលនោះយើងស្រលាញ់គ្នាណាស់ តែនាងទៅណាមិនបានលាខ្ញុំមួយម៉ាត ខ្ញុំមិនខឹងនាងទេតែអ្វីដែលខ្ញុំអនចិត្តរយះពេលជួបគ្នាកន្លងមកនិងស្គាល់គ្នាជិតស្និតគ្នាកន្លងមកនាងមិនប្រាប់ខ្ញុំសូម្បីបន្តិច
វតី :: លោកគឺលោកអ៊ំវែនតានិងទេ
ដារ៉ុង :: នាងនៅចាំគេដែរ
វតី :: ចាំណាស់រយះពេលជាង15ឆ្នាំនេះខ្ញុំមិនដែលភ្លេចអនុវស្សារីយដែលមានជាមួយគេទេ នឹងចាំគេជានិច្ច
ស្តាយដែលខ្ញុំចេញទៅមិនប្រាប់គេខ្ញុំគិតគេនិងខឹងខ្ញុំហើយគេស្អប់ខ្ញុំ
ដារ៉ុង :: ស្អបខ្លាំងណាស់ដោយសារតែគេបានជាខ្ញុំប្រឹងកែប្រែខ្លួនឯង រហូតដល់ក្លាយជាមនុស្សគ្មានបេះដូងទើបមកដល់បានជួបរាជ ខ្ញុំគិតថាខ្ញុំមានអ្វីៗមក
វតី :: ចឹងមានន័យថាលោកស្រលាញ់រាជ
ដារ៉ុង :: ស្រលាញ់តែរាជគេមិនស្រលាញ់ តែដល់ពេលបានជួបនាងម្តងនេះធ្វើអោយខ្ញុំចាប់ផ្តើមនឹកឃើញពេលវេលាមុនវិញហើយ អូនដឹងទេថាបងព្យាយាមបំភ្លេចអូនតែហេតុអ្វីបេះដូងខួក្បាលបងមិនអាចភ្លេចអូនបានចឹង
វតី :: អូនសំទោសណា
ដារ៉ុង :: បងមិនត្រូវការពាក្យសំទោសទេតែបងត្រូវការហេតុផលហេតុបានជាអូនទៅចោលបងដោយមិនលាគ្នាចឹង
វតី :: ចា៎......ពេលនិងវតីក៏និយាយរ៉ាវប្រាប់ដារ៉ុងអស់ហើយ នាងក៏យំខ្លាំងៗៗដែរ ព្រោះគិតទៅនាងកំសត់ណាស់។
ដារ៉ុង :: ហេតុអីអូនមិនដែលប្រាប់បងរឿងនិង
វតី :: បន្ទាប់ពីរគេរឹបអូសផ្ទះហើយខ្ញុំំនិងម៉ាក់ក៏ទៅនៅខេត្តបន្ទាប់ម៉ាក់ក៏ស្លាប់ចោលខ្ញុំទៀត
ដារ៉ុង :: ចុះធ្វើមិចបានអូនរៀនរហូតបានក្លាយជាពេទ្យ
វតី ;; អូនបានចូលនៅក្នុងមជ្ឃ
មណ្ឌលមួយ ហើយបានប៉ាធម៌នៅអូស្ត្រាលីគាត់អោយរៀនបន្ត គាត់ចង់ធានាអោយខ្ញុំទៅនៅឯប្រទេសគាត់តែដោយសារតែខ្ញុំភ្លេចបេះដូងមួយនៅទីនេះដូច្នេះអូនក៏មិនទៅ
ដារ៉ុង :: បងគិតថាប្រហែលអូនភ្លេច
បងហើយ
វតី ;; មិនអាចសូម្បីមួយនាទី
ដារ៉ុង :: ចុះហេតុអ្វីបានជាអូនមិនស្គាលបងពេលបានជួបបង
វតី :: មិនប្រាកដព្រោះផ្លាសប្តូអស់ហើយ គ្មានវែនតា ហើយមានក្បាលពោះកំប៉ោងមុខចាស់ ចុមលេងនិងចឹងផង
ដារ៉ុង :: ខិខិខិ.....អូនដូចគ្នាស្អាតណាស់
វតី :: កំបញ្ជោខ្ញុំមិនមែនក្មេងដូចពីមុនដែលចាំគេយកចិត្តទុកដាក់និងងច្រើននោះទេ
ដារ៉ុង :: បាទ...អ្នកគ្រូពេទ្យ បន្ទាប់ពីរដឹងអស់ហើយពីរអ្នកក៏មិនសង្ស័យអ្វីគ្នាទៀតទេ ពីរនាក់ក៏ជជែកគ្នាពីរនេះពីរនោះ រហូត។ពេលវេលាវាពិតជាលឿនខ្លាំងណាស់ មិនបានប៉ុន្មានភ្លើងស្នេហ៍ចាស់ក៏ចាប់ផ្តើមឆេះឡើងម្តងទៀតទាំងអ្នកគ្រូទាំងបងដារ៉ុង ទៅមើលខ្ញុំមិនដែលខាន តាំងពីរខ្ញុំឈឺរហូតដល់ខ្ញុំជា មិនដឹងថានណាជាគ្រូពេទ្យមកមើលខ្ញុំអោយប្រាកដទេ។
បូរិន :: អគុណអ្នកទាំងពីរដែលតែងតែយកចិត្តទុកដាក់មួយជួយព្យាបាលកូនខ្ញុំតហូតដល់ជា
វតី :: បងអរអបសារទផងណា
ដារ៉ុង :: កំអោយឈឺទៀតណា ពេលក្រោយបងគ្មានពេលមកមើលប្អូនទៀតទេ
រាជ :: ចឹងរវល់មើលនណាគេបង ខ្ញុំនិយាយនឹងញញឹមដាក់អ្នកគ្រូពេទ្យខ្ញុំ
ដារ៉ុង :: បងរវល់រឿងផ្ទាល់ខ្លួនបងនិង
រាជ :: បាទបងប្រុស ប្អូនដឹងហើយ ហើយឆាប់ផង ណាកំនៅយូពេកឆាប់បានកូនប្រើ
បូរិន :: កូននិយាយពីរអីនិង ដារ៉ុងគេ
រាជ :: បាទលោកប៉ាគឺបងដារ៉ុងកំពុងតែជិតមានដំណឹងល្អ
ខ្ញុំខំនិយាយអោនទៅប៉ាខ្ញុំឯអ្នកគ្រូពេទ្យនិងមិនហាននិយាយអីទេបានត្រឹមញញឹម
បូរិន :: ជាមួយនណាគេក្មួយពូមិនដែលដឹងចឹង
ដារ៉ុង :: បាទលោកពូគ្រាន់តែ
មានគម្រោង អ្នកជិតៗៗនិង
បូរិន :: ក្មួយវតីមែន
រាជ :: បាទលោកប៉ាចេះដឹងរឿងគេតិចហើយមិនដឹងមិចទេមាត់នៅមិនស្ងៀម
ដារ៉ុង :: បាទលោកពូ
បូរិន :: ហើយទាក់ទងគ្នាពីរណាមកពូមិនដែលដឹហចឹង
ដារ៉ុង :: យូហើយលោកពូ
បូរិន :: មិនអីទេបើក្មួយស្រលាញ់
គ្នាត្រូវចេះដ់ថែរក្សាគ្នាណា
វតី :: ចាសអគុណលោកពូ
ពេលនិងម្នាក់ក៏បែកគ្នាទៅ បងដារ៉ុងឥលូវគេកំពុងរៀបចំរឿងផ្ទាល់ខ្លួននិងអនាគតរបស់គាត់ឯងខ្ញុំមិនដឹងជាបេះទៅណាបាត់ហើយរកមិនឃើញសោះក្នុងបន្ទប់អង្គុយម្នាក់ឯងកំពុងតែគិតថានិងទៅរកបងសំណាងនៅឯណាបើខ្ញុំមិនដឹងគាត់ទៅណាផងនិង
តុក ........
រាជ :: លោកប៉ា
បូរិន :: កំពុងធ្វើអីនិងកូនសំងំក្នុងបន្ទប់ម្នាក់ឯង
រាជ :: អត់មានអីទេប៉ា
បូរិន :: នឹងសំណាងមែនទេ
រាជ :: មិចបានប៉ាដឹង
បូរិន :: រឿងអ្វីក៏ប៉ាដឹងដែរ
ប៉ាប្រាប់ហើយប៉ាមិនធ្វើកូនប៉ាមិនសប្បយចិត្តទេកូនត្រូវការប៉ាអោយទាំងអស់ គាតនិយាយហើយក៏មកអោបខ្ញុំហើយអង្អែលក្បាលខ្ញុំ
រាជ :: កូនសំទោសណាប៉ា
បូរិន :: គ្មាននណាហាមបេះដូង
ខ្លួនឯងបានទេណាកូនៗធ្វើអីដែលកូនចង់បានចុះ ប៉ាចំគាំទ្រកូនជានិច្ច
រាជ :: កូនអគុណប៉ាខ្លាំងណាស់
ពេលនឹងអ្វីប្រែលប្រួលអស់ហើយខ្ញុំពិតជាសប្បាយចិត្តខ្លាំងណាស់ តែខ្ញុំមិនដឹងថាលោកប៉ាគាត់យលព្រ់ដោយពេញចិត្តឬក៏ទេតែខ្ញុំកមិនអាចហាមខ្លួនឯងបានដែរ តែអ្វីដែលខ្ញុំមិនសប្បាយចិត្តនោះគឺខ្ញុំមិនដឹងថាត្រូវទៅរកបងសំណាងនៅឯណាសោះ បាត់ដំណឹងគាត់សូន្យឈឹងម៉ង
ខ្ញុំនៅតែចាំផ្លូវគាត់នៅតែគិតពីរគាត់ ទោះរកគាត់មិនឃើញតែបេះដូងខ្ញុំនៅតែចាំគាត់ជានិច្ច។ពេលវេលាមិនចាំខ្ញុំនោះទេច្រើនថ្ងៃខ្ញុំច្រើនខែ ខ្ញុំនៅតែចាំមើលផ្លូវបងសំណាងតែមិនលឺសូម្បីដំណឹងគាត់។ខ្ញុំយំម្នាកឯងគ្មានណាដឹងសោះបងដារ៉ុងគាត់រកឃើញគូគាត់ហើយនៅឡើយតែខ្ញុំ ឥលូវហត់នឹងរកគាត់ណាស់ ខ្ជិលគាត់ច្រើនខ្ញុំមិនចង់នៅផ្ទះម្នាក់ឯងទេ ព្រោះប៉ាគាត់ទៅធ្វើការ ចឹងខ្ញុំមានតែទៅលេងយាយតាមួយរយះសិនហើយ តែជួបកាលអីបងដារ៉ុងនិងវតីគាត់ក៏ទៅលេងកំពុងសោមដែលខ្ញុំបានសំលោកយាយទៅលេងដែលព្រោះកំអោយស្ត្រេសពេក ពេលអង្គុយក្នុងឡានកាន់តែអោយខ្ញុំនឹកបងសំណាងលើសដើមព្រោះវា
aloneណាស់គេនិយាយលេងសប្បាយឯខ្ញុំហេតុអីបានជាsadម្លេស
ដារ៉ុង :: មិនមាត់អីចឹងរាជ
វតី :: មែនហើយ
រាជ :: មិនហានមាត់ទេខ្លាចរំខានគូស្នេហ៍ថ្មោថ្មី
ដារ៉ុង :: មិនមែននឹកសំណាងឯណហេ??
រាជ ::: នឹកណាស់
ខ្ញុំក៏យំមើលតែកូនក្មេងនិងឡាននិងទៅខ្ជិលគិតហើយ នណាទ្រាំបានបញ្ចេញចោលប៉ាដោយ
ដារ៉ុង :: នោះទបាត់
ទាំងពីអ្នកក្នុងឡានមិនដឹងលួងខ្ញុំមិចបើខ្ញុំមើលតែក្មេងឃ្លានបៅហើយខ្ញុំ
ដារ៉ុង :: ឆ្អែតនៅ??
រាជ :: ឆ្អែតអីខ្ញុំពុងឃ្លាន មិនលឺពោះកូទេដឹង
ដារ៉ុង :: ស្មានតែយំឆ្អែតបាត់?
រាជ :: សប្បាយចិត្តណាស់ន៎ឃើញប្អូនsadចឹងនោះ
វតី :: តោះឈប់ញ្ញាំអីសិនទៅ
ពេលនឹងយើងក៏ឈប់ញ្ញាំអីសិនហើយនិងឈាងរកផ្ទះសំណាក់ហើយព្រោះមិនចង់ផ្ទះវិញទេនៅលេងពេលយប់សិន
អាហារល្ងាចមួយពេលយ៉ាងaloneទោះបីមានគ្នាបីក៏ដោយខ្ញុំអារម្មaloneខ្លាំងណាស់
នៅពេលរាត្រី ខ្យល់បក់រំភើយ ត្រជាក់កាយា ដើរលេងម្នាក់ឯង
ទ្រូងសែនឯការ តើម្ចាស់ជីវ៉ា
នៅឯណាទៅ ដឹងទេអូននឹក
ទ្រូងអូនស្ទើស្ពឹក ឈាមកកហើយថ្លៃ
បើបងនៅក្បែរ មកថែហឬទ័យ
តែនេះប្រុសថ្លៃ នៅឯណាទៅ
ហាសហាសហសរសេរលេងមួយមើលយ៉ាងមិចវិញ
ខ្ញុំអង្គុយម្នាក់ឯង នៅមាត់ឆ្នេរស្តាប់សម្លេងទឹករលកបោកបកតាមកម្លាំងខ្យល់ ចិត្តកំពុងនឹកស្រមៃម្ចាស់ចិន្តាមិនដឹងជានៅឯណាសោះ ពេលនឹកសុខទុកយ៉ាងមិចទៅ ពន្លឺបានរះបំន្លឺរាត្រីខ្ញុំអង្គុយដូចមនុស្សគ្មានវិញ្ញាណ ខ្យលត្រជាក់រំភើយៗៗពេលនឹកខ្ញុំនឹកឃើញពេលមកលេងនៅទីនេះលើទីមួយ ជាបងសំណាងខ្ញុំន់បានស្រមៃឃើញទិន្និភាពយើងប្រលែងគ្នាធ្វើអោយខ្ញុំនឹកអស់សំណើច
ខិខិខិខិ បន្ទាប់ពីរសើចក៍ប្រែក្លាយជាសម្លេងយំ ទៀតហើយ
សំណាង :: ឥលូវខ្យលក្រជាក់ខ្លាងណាស់មកអង្គុយចឹងប្រយត្នឈឺ មិនចេះគិតគូពីសុខភាពខ្លួនចឹង គ្រាន់តែលឺសម្លេងភ្លាមចិត្តខ្ញុំវាគិតអីមិនចេញទេខ្ញុំកំពុងយលសប្តិទេដឹង ខ្ញុំបានក្រោកឈរនិងឃើញបុរសម្នាក់ដែលមុខដូចបងសំណាខ្លាំងណាស់គាត់មកឈរពីរក្រោយខ្ញុំពេលណាមិនដឹង ពេលនឹងខ្ញុំមិននិយាយអីទេតែទឹកភ្នែកខ្ញុំវាហូរមកបាតហើយ
សំណាង :: យំទៀតហើយក្មេងតូចរបស់បង
តែខ្ញុំមិនតប់និងគាត់សោះខ្ញុំបានស្ទុះទៅអោបគាតយ៉ាងណែន
សំណាង :: អោបបងណែនម្លេសខ្លាចបងទៅចោលអូនទៀតមែន
រាជ :: បងទៅណាបងដឹងអត់ថាអូនជិតកើតឆ្កួតហើយណា
សំណាង :: មើលងើបមុខមកមើលយំបាត់ស្អាតឥលូវហើយ
ខ្ញុំងើមមុខមកដោយទឹកភ្នែក
សំណាង :: ហើយពូកែយំម្លេស ច្រើនជាងទឹកសមុទ្រទៀតទឹកភ្នែកនឹង
ខ្ញុំក៏ទៅអោបគាត់ម្តងទៀត ដោយមិនមាត់អ្វីឡើយ
សំណាង :: បងសំទោសណា
រាជ :: មិនលើកលែងអោយទេខ្ញុំនិយាយមិនចង់ចេញ
សំណាង :: បងដឹងថាអូនពិបាកច្រើនណាស់ បងសន្យាណាបងមិនទៅណាចោលអូនទៀតទេ
រាជ :: តែបងបានទៅចោលអូនហើយ
សំណាង :: បងសំទោស ដែលគ្របពេលមានបញ្ហាបងតែងតែបង្កើតបញ្ហាអោយអូន មកពីរបងប្រើការស្រលាញ់បងខុស
រាជ :: ចាប់ពីរនេះទៅឈប់ធ្វើបែបនិងដាក់អូនណាអូនមិនអាចគ្មានបងបានទេ
សំណាង :: បងឈបទៅណាចោលប្រពន្ធសម្លាញ់បងហើយ
ពេលនឹងក៏ចាប់ខ្ញុំទៅបឺតមាត់ជាមួយនិងខ្យលបករំភើយ ហើយលាយឡំនិងទឹកភ្នែកដែលហូមកក្តៅអុនៗៗដោយក្តីរំភើប យើងអង្គុយនៅមាត់ឆ្នេដោយខ្ញុំផ្អែកនិងបងសំណាង
សំណាង :: បងសំទោសកន្លងមកបងតែងតែយលអារម្មតែខ្លួនឯង មិនដែលចាំស្ដាប់ហេតុផលអូន បងដឹងថាកន្លងមកបងធ្វើខុសដាក់អូនច្រើនណាស់
រាជ :: បាទ..យើងឈប់គិតវាទៀតទៅតែសំខាននៅថ្ងៃអនាគតយើងធ្វើត្រូវធ្វើបែបណា យើងផ្តើមរស់នៅជាមួយគ្នាបែបណា អ្វីដែលកន្លងហួសអោយវាហួសទៅចុះ
ពេលនិងយើងក៏នៅសារសងគ្នា ពេលបេះដូងយើងកំពុងតែបំពេញអោយគ្នាដែលកន្លងមកវាកំពុងតែខ្វះខាតខ្លាំងណាស់ យើងក៏ចាប់ផ្តើមបន្ត រស់នៅជាមួយគ្នា ឯខ្ញុំវិញត្រវបន្តរៀនវិទ្យាល័យដើម្បីបញ្ចប់ថ្នាក់ ។កំណត់ស្នេហ៍ទុកថាចប់ត្រឹងចុះ អ្នកគិតដូចអ្នកសរសេរទេចុងបញ្ចប់គ្មានន័យសូម្បីបន្តិច តែអ្នកសរសេរដល់ថ្ងៃម៉ែឪអារវល់ហើយ